Περί Οικουμενισμού

Υπάρχουν σήμερα ορισμένα αυτονόητα, τα οποία επιτρέπουν την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων, που θα οδηγήσουν στο «κοινό ποτήριο» εφόσον η ένωση των Εκκλησιών έχει ήδη υπογραφεί από καιρό! Δυστυχώς δε, με μίαν απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας είναι τα ίδια «αυτονόητα», τα οποία στον καιρό τους δεν επέτρεψαν την εσχάτη προδοσία της αληθινής πίστεως. Το μεγαλύτερο είναι πως όταν έρθει η ώρα, ο λαός του Χριστού θα αντιδράσει! Στην ερώτηση, γιατί ο λαός του Χριστού δεν έχει αντιδράσει ακόμη, η απάντηση είναι πως ο λαός αυτός δεν είναι ενημερωμένος! Όλα γίνονται με πρωτοβουλία της διοικήσεως της Εκκλησίας, η οποία διοίκηση, σαν γραφειοκρατικός οργανισμός, δεν έχει υποχρέωση να δίνει λόγο. Έχει στηθεί λοιπόν μία Μυστική συμφωνία τύπου Ποντίου Πιλάτου, ανάμεσα στον «λαό» και στην «Ιεραρχία», κατά την οποία θα εμφανιστούν όλα σαν τετελεσμένα. Ο λαός θα νίπτει τας χείρας του, επειδή δεν ήταν ενημερωμένος.

Η Ελλάς, κράτος πολυεθνικόν!

Καθ΄ ην στιγμήν η Ελλάς υποχωρεί και ταπεινούται εις κάθε τομέα, εφ΄ όλης της γραμμής των εθνικών θεμάτων, και ενώ εκδηλούται γενική διάλυσις και παρακμή της Χώρας, έχομεν τώρα το συμπλήρωμα: Δια νομοσχεδίου νομιμοποιούνται οι μετανάστες εις την Χώραν μας! Συνεπώς ανατρέπεται η δημογραφική τάξις και νοθεύεται η πληθυσμιακή αναλογία εις την χώραν μας. Η Ελλάς αποδεχομένη την τοιαύτην εξέλιξιν και νομιμοποιούσα  την πανσπερμίαν των ξένων, μετατρέπεται εις χώραν μεταναστών,  λαθρομεταναστών και γενικώς αλλοδαπών!

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Οσίων και θεοφόρων πατέρων ημών ΒΑΡΝΑΒΑ και ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ του ανεψιού αυτού των Αθηναίων και ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ του Τραπεζουντίου των εν τω όρει του Μελά ασκησάντων και εν ειρήνη τελειωθέντων.

Από τας αγράφους παραδόσεις, όσας οι Άγιοι Απόστολοι παρέδωσαν εις τους ακολούθους των και αλληλοδιαδόχως παρέπεμψαν εις ημάς, είναι και η σχετική με την προσκύνησιν των θείων Εικόνων, την οποίαν οι μεν άλλοι αγράφως, ως είπον, παρέδωσαν, ο δε ιερός Λουκάς και εμπράκτως την παρέδωσεν, επειδή ιστόρισε με χρώματα, καθώς ομολογεί η κοινή παράδοσις, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, βασταζόμενον ως βρέφος μέσα εις τας αγκάλας της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Από δε τας πολλάς εικόνας, όσας θα ιστόρησε, βεβαίως τρεις μόνον, άδεται λόγος, ότι έδειξεν εις την Θεοτόκον, τας οποίας αποδεξαμένη είπεν εκείνο το περίφημον ρήμα:

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε... -- @ 17 Αυγούστου 2022 - 10:36 π.μ.

1. Γράφεις: «Άρα το θεωρείς δόγμα πίστεως και δεν δέχεσαι καμία αλλαγή του εις τον αιώνα».

Ἀπάντησις: Ἔχω γράψει ὅτι ἀπό μόνον του τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον ΔΕΝ εἶναι δόγμα. Αὐτό σημαίνει ὅτι: (1) ἄν ὑπῆρχαν ἀδήριτοι ποιμαντικοί λόγοι ν' ἀλλάξῃ, ὄχι βεβαίως γιά νά συνεορτάζουμε μέ τούς αἱρετικούς, οὔτε γιά νά ἐπαναφέρουμε τήν ἐαρινήν ἰσημερίαν στίς 21 Μαρτίου, οὔτε τά ὑπόλοιπα γελοῖα πού τσαμπουνοῦν οἱ Οἰκουμενισταί, ἀλλ' ὁμιλῶ γιά πραγματικούς ποιμαντικούς λόγους, ὅπως π.χ. νά ἑορτάζουν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι παγκοσμίως μίαν ἑορτήν τήν ἰδίαν ἡμέραν, (2) ἄν ἡ προτεινομένη ἀλλαγή δέν προσέκρουε στίς ἀποφάσεις τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος, (3) ἄν δέν ἔθιγε τίς καθιερωμένες νηστεῖες καί τόν Πασχάλιον Κανόνα, (4) ἄν συμφωνοῦσαν ΟΛΟΙ οἱ Ὀρθόδοξοι, ὁπότε δέν ὑπῆρχε κίνδυνος γιά σχίσμα, καί (5) ἄν μία ἀληθής Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ὄχι μόνον δέν θά εἶχε ὡς συνέδρους τούς σημερινούς ψευδεπισκόπους, ἀλλά θά τούς εἶχε καί ὑποδίκους δι' ἀναθεματισμόν καί καθαίρεσιν, ἀπεφάσιζε τήν ἀλλαγήν, χωρίς νά ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, τότε ναί, θά μποροῦσε νά γίνῃ ἡ ἀλλαγή. Αὐτό σημαίνει ὅτι, ἀπό μόνον του, τό ἡμερολόγιον δέν εἶναι δόγμα, καθότι τό δόγμα δέν ἀλλάζει ποτέ. Ἐπειδή, ὅμως, οὐδεμία ἀπό τίς ὡς ἄνω προϋποθέσεις συνέτρεχε τό 1924 καί ἡ ἀλλαγή ἦτο μασσωνικῆς προελεύσεως καί ἐστόχευε ἀφενός νά προκαλέσῃ σχίσμα στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ἀφετέρου νά τήν ὑποτάξῃ στόν «πάπαν», τό θέμα ἔχει πλέον δογματικόν χαρακτῆρα. Τοὐτέστιν, ὑπό τίς προϋποθέσεις μέ τίς ὁποῖες εἰσήχθη, τό νέον ἡμερολόγιον (ν.ἡ.) εἶναι αἵρεσις. Γιά νά εἶμαι πλήρης, ὡστόσον, σημειώνω ὅτι ὅσοι συμφωνοῦν μέ τά παραπάνω, ἐπικροτοῦν τόν ἀγῶνα τῶν Π/Ητῶν τοῦ 1924 καί, αὐτό κυρίως, εἶναι ἀποτειχισμένοι ἀπό τούς Ν/Ητας ψευδεπισκόπους, ἀλλά γιά κάποιους δικαιολογημένους δικούς τους λόγους ἀκολουθοῦν τό ν.ἑ., γιά μένα δέν εἶναι αἱρετικοί.

2. Γράφεις: «Την μεγαλύτερη ζημιά στις ψυχές των οπαδών του Παλαιού Ημερολογίου, την κάνει ο δάσκαλος της διαστροφής Νίκος Δημαράς».

Ἀπάντησις: Μέ τόν π. Νικόλαον ἔχω διαφωνήσει ἐντόνως σέ πολλά ζητήματα. Ὡστόσον, νομίζω ὅτι τοῦ πρέπει περισσότερος σεβασμός, ὄχι μόνον διά τό σχῆμά του, ἀλλά κυρίως διά τόν ἀγῶνά του. Ἀρκεῖ ν' ἀναφέρω ὅτι, παρότι ἔχει 6 παιδιά, ἄφησε (τό 1995) τόν μισθόν πού εἶχε ὡς ἱερεύς εἰς τό ν.ἡ. καί εἰσῆλθε στίς τάξεις τοῦ Πατρίου, ὅπου δέν ὑπάρχει μισθός.

-----------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 19 Αυγούστου 2022 - 9:53 μ.μ. «Και τότε οι Ρώσοι κράτησαν το παλαιό και έτσι δεν γιόρτασαν ποτέ τους με τους Παπικούς.»

Ἀπάντησις: Ἔχει καμμίαν σημασίαν αὐτό, καθ' ἥν στιγμήν οἱ Ρῶσσοι διά τοῦ «Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας» Ἱλαρίωνος δηλώνουν ξεκάθαρα ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι Ἐκκλησία μέ ἔγκυρα μυστήρια; Γενικῶς, ἔχει καμμίαν σημασίαν τό γεγονός ὅτι κάποιες ἐκκλησίες (Ρωσσίας, Ἱεροσολύμων κ.ἄ.) ἐκράτησαν μέν τό παλαιόν, ἀλλά εἶναι σφόδρα Οἰκουμενισταί; Ἀντιλαμβάνεσθε τί γράφετε; Ἀφήνετε τά μῆλα καί πιάνετε τά φῦλλα, κατά τό δή λεγόμενον!

Ἀπάντηση Ἐπισκόπου Ἰερεμίου

Ἐπειδή με ρωτάτε , σᾶς ἀπαντῶ:

1. Ἀπό τόν ἴδιο τόν Πατριάρχη ἄκουσα, τέσσερις ἤ πέντε φορές ὅτι οἱ λαβόντες τήν αὐτοκεφαλία ἀπεκόπησαν ἀπό τό σχίσμα καί ἀνήκουν πλέον στήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

2. Τό ὅτι κατά τήν δικτατορία συνέβησαν παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων μέ τήν δημιουργία Ἀριστίνδην Συνόδου, αὐτό μοῦ τό εἶπε ὁ πολυσέβαστος καί ἅγιος πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Μοῦ εἶπε ἐπί λέξει: «Τσουβαλιάστηκαν οἱ Κανόνες γιά τήν ἐκλογήν τοῦ Ἱερωνύμου (τοῦ Α´). Ποῦ ᾽σαι Καντιώτη νά φανατίσεις τά παιδιά γιά νά φωνάξουν ἀνάξιος. Ὄχι μόνον αὐτό δέν ἔγινε, ἀλλά...». Ἤθελε νά πεῖ ὅτι ὄχι μόνο ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος δέν διαμαρτυρήθηκε, ἀλλά ἀπό τό «τσουβάλιασμα» αὐτό τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐξελέξη Ἐπίσκοπος. Ὁ πατήρ Ἐπιφάνιος ὁμιλεῖ! Ἑπομένως, ὅσοι ἔχουν ἀντίθετο γνώμη καί νομίζουν ὅτι τά σχετικά μέ τήν ἐκλογή τοῦ Ἱερωνύμου Α´ καί τήν σύνθεση Ἀριστίνδην Συνόδου εἶναι σύμφωνα μέ τούς Κανόνες, ἐναντιοῦνται πρός τόν μεγάλον Κανονολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἀρχιμ. π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλο.

π. Θεόδωρος Ζήσης:

«Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, μοῦ εἶ­πε: “Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κατεδάφισή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη».

Ο λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Ἐπὶ Πατριάρχου, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶν Θ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως. Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

 

(T.L.G., Concilia Oecumenica (ACO): Synodus Constantinopolitana et Hierosolymitana anno 536: Tome 3, page 72, line 4 Ἔκθεσις πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας. Καὶ Πρακτικὰ Συνόδων, τόμος Β΄, σελ. 333).