Ένα από τα πιο φυσιολογικά γνωρίσματα του ανθρώπου είναι το ενδιαφέρον του για την ζωή και την υγεία του. Όλοι προσέχουμε τον εαυτό μας· αγωνιζόμαστε για τη συντήρησή του, αγωνιούμε για τη διατήρησή του, φροντίζουμε για την καλύτερη κατάστασή του. Οι προσπάθειές μας οι καθημερινές – από την πιο απλή ασχολία ως και την ίδια μας την εργασία – οι επιστήμες όλες – από την ιατρική ως και την αστρονομία – ο πολιτισμός που καλλιεργούμε, με μια λέξη τα πάντα αποβλέπουν στον έλεγχο και στην φροντίδα της φυσικής μας ζωής. Και είναι πράγματι σωστό αυτό το ενδιαφέρον, αφού ο ίδιος ο Πλάστης μας φύτεψε μέσα μας ισχυρό το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και είναι ευλογημένο, όταν δεν γίνεται αυτοσκοπός και δεν καταντά θεότητα για τον άνθρωπο. Αλλά εμείς, όσοι έχουμε βαπτισθεί στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, υποτίθεται ότι ζούμε εκτός από την φυσική ζωή και την πνευματική ζωή της πίστεως.
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ -- Ὑπὸ τοῦ κ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Πανηγυρικὸς Λόγος ἐκφωνηθεὶς ὑπὸ τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Ἱστορίας Δογμάτων καὶ Συμβολικῆς κ. Ἀνδρέου Θεοδώρου ἐν τῇ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κατὰ τὴν συνοδικὴν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πεντέλης τὴν 6ην Φεβρουαρίου 1970, ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Φωτίου.
Ἡ 6η Φεβρουαρίου εἶναι ἡ ἡμερομηνία, τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία ἡμῶν ὥρισεν εἰς μνήμην Φωτίου τοῦ Μεγάλου. Δι’ ὃ καὶ ἡμεῖς σήμερον, ἀγαλλομένῳ ποδὶ καὶ σκιρτώσῃ καρδίᾳ, προσήλθομεν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Ναόν, ἵνα, ἐν ἱεροπρεπεῖ καὶ κατανυκτικῷ καὶ ἡσυχίῳ μοναστικῷ περιβάλλοντι, τιμήσωμεν τὸν ἑορταζόμενον Ἅγιον, ὅστις, διαγράψας τροχιὰν αἰγλήεσσαν καὶ λαμπροφόρον ἐν τῷ πνευματικῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας, κατέστη ἀστὴρ παμφαὴς καὶ πολύφωτος, ἀποστίλβων τὴν θεσπεσίαν μαρμαρυγὴν καὶ τὸ ἀείζωον πνευματικὸν κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας, καταλάμπων δὲ τοῖς ἑαυτοῦ μεγαλείοις ἐν οἷς ἐθαυμάστωσεν αὐτὸν ὁ Κύριος, ἅπαν τὸ οἰκουμενικὸν πλήρωμα τῆς γεραρᾶς καὶ σεπτῆς ἡμῶν Μητρὸς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Τη ΙΑ΄ (11η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΑΡΓΥΡΟΥ του Θεσσαλονικέως, αθλήσαντος εν έτει αωστ΄ (1806).
Αργυρός, ο νέος του Χριστού Αθλητής, ήτο από την Απονομήν της Θεσσαλονίκης. Τα ονόματα των γονέων του και της οικογενείας του δεν εγνώσθησαν. Προ του Μαρτυρίου του παρέμενεν ούτος εις την Θεσσαλονίκην και ήτο υπηρέτης ράπτου τινός. Ήτο όμως νέος χαριτωμένος, καθώς τον περιέγραψαν αξιόπιστοι άνθρωποι εκ Θεσσαλονίκης, οίτινες τον εγνώρισαν, τούτο δε είναι εκτός πάσης αμφιβολίας, διότι δια την αρετήν του ταύτην ο Θεός τον ηξίωσε της μαρτυρικής χάριτος, την δε αιτίαν του υπέρ Χριστού Μαρτυρίου του και τον τρόπον με τον οποίον ηξιώθη του μακαρίου τέλους θέλομεν διηγηθή ενταύθα με συντομίαν, κατά τας εγγράφους πληροφορίας αξιοπίστων ανθρώπων της Θεσσαλονίκης.
Τη ΙΑ΄ (11η) Μαϊου, επιτελείται η ανάμνησις των ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ, ήτοι ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ, της θεοφυλάκτου και θεομεγαλύντου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, εξαιρέτως ανακειμένης τη προστασία της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ και παρ’ Αυτής διασωζομένης.
Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο πρώτος των Χριστιανών βασιλεύς, όταν κατέλαβε την πόλιν του Βύζαντος, έκτισεν αυτήν πολύ μεγαλυτέραν από ό,τι ήτο πρότερον και αλλάξας το όνομά της μετωνόμασε ταύτην δια του ιδίου αυτού ονόματος, καλέσας αυτήν, αντί Βυζαντίου, Κωνσταντινούπολιν. Αφού δε ετελείωσεν όλον το τειχόκαστρον, τας οικίας και τας ιεράς Εκκλησίας, αφιέρωσεν αυτήν κατ’ εξαίρετον τρόπον εις την υπερένδοξον ημών Δέσποιναν και αειπάρθενον Θεοτόκον. Ευχαριστών όθεν ο μακάριος τον Θεόν δια το τοιούτον μεγαλοπρεπές έργον, όπερ κατώρθωσεν, ετέλεσε λιτανείαν προεξάρχοντος του τότε Πατριάρχου και ακολουθούντος όλου του Κλήρου και του λαού. Ανελθόντες δε εις τον Φόρον, έστησαν εκεί οι πολίται τον ιδικόν του ανδριάντα, εντός της κεφαλής του οποίου ετοποθέτησαν τους αγίους Ήλους, με τους οποίους εκαρφώθη επί του Σταυρού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κάτωθεν δε του ανδριάντος, εις την βάσιν αυτού, ετοποθέτησαν τους δώδεκα καλάθους εντός των οποίων είχον περισυλλέξει τα περισσεύματα των πέντε άρτων, τους οποίους ηυλόγησεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και επλήθυναν. Έκτοτε λοιπόν παρέλαβεν η του Χριστού Εκκλησία να εορτάζη κατ’ έτος την τοιαύτην εορτήν, προς ανάμνησιν.
Μ. Βασίλειος : «ουκ εν τοίχοις εστίν η Εκκλησία αλλ΄ εν τη των δογμάτων αληθεία».
Οι Χριστιανοί σήμερα αρκούμεθα στην επίφαση που δίνουν τα φαινόμενα, «οι τοίχοι» και «ο όροφος» του ναού, «οι ποιμένες» και «αρχιποιμένες», τα άμφια και η υμνωδία, οι εικόνες και η διοικητική συγκρότηση και οργάνωση, και κλείνουμε τα μάτια στην απουσία της αληθείας και της συμφωνίας.
Εκκλησία,
λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, «ου τοίχος και όροφος, αλλά πίστις και βίος» P.G.
52, 495).
Oι της του Χριστού
Εκκλησίας, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, της αληθείας εισί, και οι μη της
αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί. (Συγγρ. Β’ 627).
Η Ισόβια ψηφιακή Κάθειρξή μας -- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο όγκος και η διάδοση της πληροφορίας μέσω του διαδικτύου έχει δημιουργήσει ιλιγγιωδώς μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπου η έννομη τάξη υπολείπεται να καλύψει το φαινόμενο της διασποράς ψευδών ειδήσεων αλλά και εν γένει το αδίκημα της προσβολής προσωπικότητας καθώς και της συκοφαντικής δυσφημίσεως.
Ναι μεν υφίσταται αρκούντως ικανοποιητικό νομικό πλαίσιο, εντούτοις όμως εις την πράξη καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής η επέμβαση περιστολής της διάδοσης μέσω ασφαλιστικών μέτρων, εις περίπτωση διάδοσης συκοφαντικών ή εξυβριστικών χαρακτηρισμών, δοθέντος ότι ένεκεν του ιλιγγιώδους της ταχύτητος της είδησης και της άμεσης, εν ριπή οφθαλμού αναπαραγωγής, ήδη ελλοχεύει ο κίνδυνος άμεσης μετάδοσης της προσβλητικής είδησης ή του υβριστικού δημοσιεύματος.
Μαρίνος Ριτσούδης, ένας σύγχρονος φιλάδελφος ήρωας
Μαρῖνος Ριτσούδης, ἕνας σύγχρονος φιλάδελφος ἥρωας
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος
Ἦταν 24 Μαρτίου τοῦ 1999, ὅταν ἐκτοξεύτηκαν οἱ πρῶτοι πύραυλοι ἀπό τήν Ἀδριατική καί ἔπληξαν συστήματα ἀεράμυνας στό Κόσοβο, τό Μαυροβούνιο καί τή δυτική Σερβία. Ἡ ἐπιχείρηση συνεχίστηκε γιά 78 ἡμέρες μέχρι τίς 10 Ἰουνίου, ὁπότε ἔλαβε τέλος.
Στό διάστημα αὐτό πραγματοποιήθηκαν 2.300 ἀεροπορικές ἐπιδρομές, χρησιμοποιήθηκαν 1.130 πολεμικά ἀεροσκάφη, ἐκτοξεύτηκαν συνολικά 420.000 βλήματα, πύραυλοι καί βόμβες. Ἀπό τά πλοῖα στήν Ἀδριατική ἐκτοξεύτηκαν 1.300 πύραυλοι τύπου Cruise, ἐνῶ μάλιστα τό ΝΑΤΟ ἔριξε 37.000 βόμβες διασπορᾶς, πού εὐθύνονται γιά τόν θάνατο πολλῶν ἀμάχων. Συνολικά 500.000 βόμβες ἀπό οὐράνιο μόλυναν τήν περιοχή.
---------------
Ὅπως πολύ εὐστόχως λέγει ὁ Ποινικολόγος κ. Κ. Βαθιώτης, ἡ Ἑλλάς κυριαρχεῖται ἀπό τόν «ἀνάποδον κόσμον», ὅπου οἱ μέν ἅγιοι καί ἥρωες ὑβρίζονται/διώκονται οἱ δέ ἀντίχριστοι καί προδόται θεωροῦνται «σωτῆρες» καί καταλαμβάνουν τά ὕψιστα ἀξιώματα, ἤτοι γίνονται ΠτΔ, πρωθυπουργοί, ὑπουργοί, βουλευταί κ.λπ.
-----------------
Ακόμη και δικαστικοί...
Για ποιο λόγο μνημονεύουμε το όνομα του Αρχιερέως κατά την Θεία Λειτουργία:
Αυτό γίνεται, όχι γιατί, χωρίς την μνημόνευση του ονόματος του Αρχιερέως, δεν επιτελείται το μυστήριο, κατά την σφαλερή γνώμη μερικών συγχρόνων οικουμενιστών, αλλά για να φανεί η «τέλεια συγκοινωνία» και η ταυτότητα πίστεως του μνημονεύοντος και του μνημονευομένου. Σύμφωνα με την εξήγηση της Θείας Λειτουργίας του Θεοδώρου Ανδίδων, ο ιερουργός αναφέρει το όνομα του Αρχιερέως, για να δείξει ότι κάνει υπακοή στον προϊστάμενό του, ότι έχει την ίδια πίστη με αυτόν και ότι είναι διάδοχος των θείων Μυστηρίων.