«Η Πακιστανική» κυβέρνηση του Ελλαδιαστάν -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο εμπαιγμός της παρούσης κυβερνήσεως αναφορικώς προς τους πολίτες καθίσταται απτός και ψηλαφητός, ιδίως αναφορικώς με την πανδημία, δοθέντος ότι ήδη καταστήκαμε, εκόντες άκοντες κοινωνοί, παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα γεγονότα εν τω κέντρω, του Συντάγματος όπου πληθώρα αναρίθμητων αλλοδαπών εις την πλειονοψηφία τους Πακιστανοί, όπως προκύπτουν με ακρίβεια από το βινεοληπτικό υλικό αλλά και εν γένει από τις ετερόκλητες φωτογραφίες του τύπου, δεδομένου ότι ένιοι εξ αυτών κράδαιναν αγέρωχοι την σημαία του Πακιστάν.
Όλα αυτά συνέβησαν ενώ εκ παραλλήλου, ελάμβανε χώρα η επονείδιστη δήθεν φαντασμαγορική υποδοχή του έτους 2022, υπό ενός δημοφιλούς καλλιτέχνη, δια τον οποίον ο Δήμος Αθηναίων δια του δημόθροου Δημάρχου κ. Μπακογιάννη διέθεσε το αστρονομικό ποσόν των 215.000 ευρώ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ 20οῦ ΑΙΩΝΑ - Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.
1. Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός
Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη
αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν,
μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβάτου,
ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ
πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς
ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ
περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ
χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ
φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.
Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυποψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογένειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων ἐπαινετῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ νὺξ βαθεῖα καὶ σκότος γιὰ τὸν εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂς ψάλλουμε σὲ κάθε λειτουργία «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες». Ἡ ἀληθινὴ πίστη διώκεται, συκοφαντεῖται, κακοποιεῖται, ἀναμειγνυόμενη μὲ φρικτὲς αἱρέσεις, καὶ ἡ Ἁγία Τριάδα βλασφημεῖται μὲ τὸ εὕρημα ὅτι οἱ τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμὸς καὶ Ἰσλάμ, ἔχουν τὸν ἴδιο Θεὸ καὶ ἄλλες ἀντιτριαδικὲς δοξασίες.
Τη Ι΄ (10η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Νύσσης.
Γρηγόριος ο Επίσκοπος Νύσσης και εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, νεώτερος αυτού, λαμπρός και ούτος εις τους λόγους και ζηλωτής ένθερμος της Ορθοδόξου Πίστεως. Εγεννήθη κατά το έτος τλα΄ (331), εγένετο δε τω τοβ΄ (372) Επίσκοπος Νύσσης (ήτις κοινώς Νύσι ονομάζεται, πόλις με θρόνον Επισκόπου, υπό τον Καισαρείας, απέχουσα ταύτης εξήκοντα μίλια). Εξωρίσθη υπό του αρειανόφρονος Ουάλεντος τω 374, ανεκλήθη δε εις τον θρόνον αυτού τω 378 υπό Θεοδοσίου του Μεγάλου. Παρέστη εις την εν Αντιοχεία τοπικήν Σύνοδον, υπό της οποίας απεστάλη προς επίσκεψιν των της Αραβίας και Παλαιστίνης Εκκλησιών, υπό του Αρειανισμού μολυνομένων και σπαραττομένων· διο και προστάτης εχρημάτισε της του Χριστού Εκκλησίας.
Τι είδε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος; -- Γράφει ο Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης. Θεολόγος
Πολλοί εκ των σχισματοαιρετικών βασίζονται στα λεγόμενα του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, όν εορτάζει σήμερα 27 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξος Εκκλησία, για να στηρίξουν τις αιρετικές θεωρίες τους περί εικόνος Αγίας Τριάδος και Θεού Πατρός. Ο Μ. Βασίλειος, αναφερόμενος στο θέμα, αναλύει εναργέστατα το τι είδε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος και δίνει απάντηση σε όλους τους σχισματοαιρετικούς παλαιοημερολογίτες και μή.
Περί συγκαθημένου
Ὁ Μ. Βασίλειος διερμηνεύων τά σχετικά εὐαγγελικά λόγια, ἀναφέρει
τά ἑξῆς: «...καί ὁ Στέφανος εἶδε τόν Ἰησοῦν νά ἴσταται εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός,
καί ὁ Παῦλος κινούμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βεβαιώνει περί Χριστοῦ ὅτι εὑρίσκεται
εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί ὁ Πατήρ λέγει, κάθισε ἐκ δεξιῶν μου... Ἡ ἐκ δεξιῶν δέ
θέσις δηλώνει τήν ὁμοτιμίαν τῆς ἀξίας» (ΕΠΕ 10, σελ. 315). Καί πάλιν, «ἐφ΄ ὅσον
βεβαίως δέν κατανοεῖ κανείς τήν ἐκ δεξιῶν καθέδραν καί τόν κόλπον ὑπό σαρκικήν
καί ταπεινήν ἔννοιαν, εἰς τρόπον ὥστε καί νά προσδιορίζη τόν Θεόν τοπικῶς καί
νά προσδίδη σχῆμα καί μορφήν σωματικήν θέσιν, τά ὁποῖα εὑρίσκονται πολύ μακράν
τῆς ἐννοίας τοῦ ἁπλοῦ καί ἀπείρου καί ἀσωμάτου ὄντως» (ΕΠΕ 10, σελ. 313). Καί
πάλιν, «διότι τό δεξιόν ...δηλώνει σχέσιν ἰσότητος, καί δέν πρέπει νά ἐκληφθῆ
σωματικῶς τό δεξιόν, διότι ἔτσι ἔπρεπε νά ὑπάρχη εἰς τόν Θεόν καί ἕνα ἀριστερόν,
ἀλλά ἁπλῶς ὁ λόγος παριστᾶ μέ τά τίμια ὀνόματα τῆς προσεδρείας τήν μεγάλην πρός
τόν Υἱόν τιμήν» (ΕΠΕ 10, σελ. 311). Αὕτη εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πατερική ἑρμηνεία τῶν
φράσεων περί τῆς ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καθέδρας τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία δέν ἔχει
καμμίαν ἀπολύτως σχέσιν μέ σωματικήν ἀπεικόνισιν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί εἰκόνος Ἁγίας
Τριάδος.
------------------
Χρόνια εν Χριστώ, αδελφέ Χαρίλαε, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα καί ειρηνικά.
Άν οι αδελφοί τά είχαν υπόψιν, αυτά που γράφεις, απηχώντας τά τού ουρανοφάντορος Μ. Βασιλείου, θά ήταν διαφορετική η σημερινή μας κατάσταση. Μού θυμίζει κάτι που είχα διαβάσει παλαιότερα, όταν ένας πιστός είχε ρωτήσει έναν ιερέα : "Γιατί λέμε τόν Θεό πατέρα ;" κι εκείνος τού απάντησε : "Όπως εσένα σέ γέννησε ένας πατέρας, έτσι γέννησε τόν Χριστό" ! Τό θαυμαστικό δικό μου. Όταν, όπως βλέπεις, τά φέρνουμε όλα στά μέτρα μας, τί περιμένεις ; Ο ανθρωπομορφικός Μονοφυσιτισμός, η μία όψη του, μάς έχει πλήρως κατακτήσει.
Τό καύχημά μας -- Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολοςτοῦ Χριστοῦ, ὁ Παῦλος, κλείνοντας τήν πρώτη του ἐπιστολή στό συνεργάτη καί μαθητή του Τιμόθεο, τοῦ δίνει τήν ὡραιότερη καί ἀσφαλέστερη συμβουλή γιά τόν ἴδιο καί τό ἔργο του: «Τήν παρακαταθήκην φύλαξον» (Α´ Τιμ. ΣΤ΄ 20). Τόν πνευματικό θησαυρό τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου, πού σοῦ ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ Κύριος, φύλαξέ τον με κάθε προσοχή καί ἀσφάλεια. Αὐτό πού συμβαίνει μέ τούς κλέφτες καί τούς ληστές τῶν ὑλικῶν θησαυρῶν, κατά παρόμοιο τρόπο συμβαίνει καί με τούς πνευματικούς θησαυρούς τοῦ Εὐαγγελίου, τούς ὁποίους καταληστεύουν οἱ αἱρετικοί, δηλαδή, οἱ ψευδοδιδάσκαλοι και διαφθορεῖς τῆς Ἀλήθειας. Καί τέτοιοι – στό πέρασμα τοῦ χρόνου – μέ σατανική ἐπιτηδειότητα καί χίλιους τρόπους ὑποκρισίας, ψεύδους καί παραπλάνησης – ἔκαναν τήν παρουσία τους πολλοί στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτούς, εἶχε μιλήσει καί ὁ ἴδιος ὁΚύριος, ἀλλά καί οἱ Ἀπόστολοί Του.
ΚΡΑΤΩΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Γνώρισμα ζωής και πλούτος ακριβός του ανθρώπου η Ελπίδα. Ανάσα της ψυχής του όχι απλώς ισάξια, αλλά αναγκαιότερη από του σώματος την ανάσα. Την θαύμασαν όλοι από τα πανάρχαια χρόνια. Την απεικόνισαν με χρώματα εξαίσια οι ζωγράφοι. Της έπλεξαν εγκώμια και ύμνους οι ποιηταί. Εμβάθυναν στο νόημά της οι σοφοί. Μα και τους απλούς ανθρώπους συγκίνησε η παρουσία της. Την καμάρωσαν ως την πολυτιμότερη περιουσία τους εκείνοι, που αισθάνθηκαν να τους φουσκώνει τα στήθη το χαρούμενο φτερούγισμά της κι ένιωσαν διπλά έρημοι και δυστυχισμένοι εκείνοι, που στερήθηκαν τη συντροφιά της. Πεθαίνει η ζωή δίχως ελπίδα. Αδυνατεί να πορευθεί ο κάθε στρατοκόπος της γης, χωρίς αυτή την πολύτιμη βακτηρία. Κι ήταν γι΄ αυτό ένα βάσιμο κουράγιο, ένα στέρεο στήριγμα για τον άνθρωπο το γεγονός ότι από το ξεκίνημά της όλη η ανθρωπότητα, όλος ο κόσμος, ζούσε κι αναπτυσσόταν με την προσδοκία, ανάσαινε με την ελπίδα. Στο κύλισμα των χρόνων αυτή η ελπίδα έγινε το μέσο επικοινωνίας και συνεργασίας της γης με τη χάρη του ουρανού.
Λογισμοί αμαρτωλού -- Του Φώτη Κόντογλου
Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό. Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί. Τί αν λέγει ο Χριστός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ' ακολουθήσανε», ή «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»; Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είναι παρακαμώματα. Μα, ω ανόητε άνθρωπε, στον Χριστιανισμό, τίποτα δεν μπορεί να παραγίνει.