Βασικόν αίτιον αποστασίας. ---- Αθωνικά άνθη

Κοινή γνώσις παντός μεν ορθοδόξου πιστού, κατ΄ ιδιάζοντα δε λόγον των Μοναχών, πρέπει να τυγχάνη ότι το αίτιον του κακού δεν έχει την προέλευσίν του και δεν αποτελεί συνέπειαν απορρέουσαν εκ των προσωπικών-θεολογικών γνώσεων του Μεταξάκη ή του Παπαδοπούλου, ούτε του Αθηναγόρου ή του Bαρθολομαίου, ως και προ ή μετά άλλων ομοίων αυτοίς, αλλά πηγάζει εκ του γεγονότος ότι, ουχί μόνον ούτοι, αλλά, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, άπασα σχεδόν (όχι η Εκκλησία, άπαγε… αλλά) η πνευματική ηγεσία τής καθ΄ όλου Εκκλησίας, εκτός βεβαίως σπανίων εξαιρέσεων, ως και οι πλείονες εκ των Καθηγητών τής σημερινής θεολογικής επιστήμης, συμμιγέντες, αφομοιώθησαν με την διεστραμμένην «θεολογικήν» σκέψιν της Δύσεως, τούθ΄ όπερ κατέστησε τούτους ου μόνον απειθείς, αλλά και επικριτάς και κατηγόρους της Ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας, ανατρέποντες ούτω θεμελιωδώς την υπόστασιν της «Μίας, Αγίας,…» του Χριστού Εκκλησίας! Η αποξένωσις τούτων αύτη και διάβρωσις, ου μην αλλά και η πείσμων αυτών καταφορά και ύβρις κατά της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, επ΄ αθετήσει και αυτού τούτου του Συμβόλου της Αγίας ημών Πίστεως είναι η βασική αιτία και η ρίζα τού κακού, ήτις απέτεκε το απόβλητον εξάμβλωμα και απαράδεκτον δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν πεπλανημένον και κακόδοξον φρόνημα, ότι άπασαι αι «χριστιανικαί» ομολογίαι είναι και θεωρούνται «ΑΔΕΛΦΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ», πράγμα το οποίον τυγχάνει θεμελιώδης αρχή και κατευθυντήριος γραμμή του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, (Π.Σ.Ε) το πιστεύω του οποίου τυγχάνει η πεπλανημένη «θεωρία των κλάδων», βάσει της οποίας και προήλθεν η εξ επόψεως ορθοδόξου υποστάσεως, φθορά των «ορθοδόξων»-μελών αυτού.

----------------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Ο Νεοημερολογιτισμός είναι Παπισμός και Οικουμενισμός, και έχει καταδεδικασθεί οριστικώς υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος.

Το Γρηγοριανό - Νέο Ημερολόγιο είναι αυτός ο ίδιος ο Πάπας, ο οποίος, μέσα από την επιβολή του Ημερολογίου του και το εωσφορικό του ΄΄αλάθητο΄΄, προσεπάθησε να καθυποτάξει τους πάντας και να ακυρώσει τον μοναδικόν Αλάθητον, που είναι ο Τριαδικός Θεός και η άκτιστη Ενέργειά του, η οποία εδογμάτισε για το Ημερολόγιο, το Πασχάλιο και το Εκκλησιολογικό δόγμα, διά των Α΄και Β΄ Οικουμενικών Συνόδων.

Και τα δύο, Ημερολόγιο της Εκκλησίας και Εκκλησιολογικό δόγμα, αιώνες τώρα, δέχονται την επίθεση των Παπικών και των Οικουμενιστών.

Χαρίλαος Ι. Στουρα΄ί΄της.
Θεολόγος.

Το τερατώδες τούτο γεγονός ως αποτέλεσμα κρινόμενον, αφ΄ εαυτού ήδη αποδεικνύει και πείθει ανενδοιάστως, πόσον ανεδαφικοί και ανερμάτιστοι αλλά και Κανονικώς κατακριτέοι τυγχάνουν οι ισχυρισμοί και δικαιολογίαι της συμμετοχής των εκπροσωπούντων τας ορθοδόξους Εκκλησίας, εις το παγκόσμιον τούτο συμβούλιον των αιρέσεων! Ένεκα δε της εκ τούτου εξακολουθητικώς διαβιβρωσκωμένης ταύτης πεποιθήσεως και συνειδήσεώς των, τα εκτός ορθοδόξου συνεπείας ευρισκόμενα «ορθόδοξα» (πλέον) μέλη του Π.Σ.Ε, δια των ποικίλων συμπροσευχών και λοιπών αντορθοδόξων εκδηλώσεων και πράξεων, καταφανώς ήδη και εις βάρος της υποστάσεως της αγίας ημών Εκκλησίας, ουχί μόνον «γυμνή τη κεφαλή» αλλ΄ ακατακαλύπτω καταδηλώσει, δια παγκοσμίου δηλονότι εκτάσεως επισήμων μηνυμάτων, συμπεριφέρονται προς τας λοιπάς «χριστιανικάς» ομολογίας, ουχί πλέον ως αιρετικάς παρασυναγωγάς, ως αύται εκκλησιολογικώς θεωρούνται και τυγχάνουν, αλλ΄ αναγνωρίζουν ταύτας ως Εκκλησίας, μη λογιζομένων αλλήλας ως ξένας και αλλοτρίας, αλλ΄ «ως συγγενείς και οικείας εν Χριστώ και ΣΥΓΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΣ και συσσώμους της ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ του Θεού εν τω Χριστώ»!!!              

Η εξαγγελία αύτη, η οποία τόσον καιρίως πλήττει την δογματικήν υπόστασιν της Μίας Αγίας… του Χριστού Εκκλησίας, δεν διεκηρύχθη υπό αιρετικής τινός πηγής, αλλά, λυπηρόν εστί και λεγόμενον, υπ΄ αυτού του Κέντρου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού δηλαδή Πατριαρχείου, δια σχετικού Διαγγέλματος αυτού κατά τω 1920, εξαπολυθέντος, ως γνωστόν, «προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού».                        

Εκείνο το οποίον τυγχάνει απαράδεκτον δια πάσαν ορθόδοξον συνείδησιν, είναι ότι: Βάσει του ριζοσπαστικού τούτου κατά της αγίας ημών Εκκλησίας Οικουμενιστικού Διαγγέλματος, οι έκτοτε προκαθήμενοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, «ακολουθούν πιστώς την γραμμήν των προκατόχων αυτών» μέχρι της σήμερον. Ως μη ανακαλέσαντες δε την βλάσφημον ταύτην Διακήρυξιν, αλλ΄ επ΄ αυτής κατευθυνόμενοι, βαίνωσιν ακατασχέτως προς ολοσχερή κατάλυσιν και εξαφάνισιν πάσης ορθοδόξου εννοίας και σημασίας, κατ΄ απόλυτον αντίθεσιν της υψηλής αυτών ιδιότητος και αποστολής! Διότι, πως είναι δυνατόν το αιρετικόν συνονθύλευμα των ετεροδόξων να ανήκη εις την Μίαν του Χριστού Εκκλησίαν, ενόσω ούτοι ευρίσκονται εκτός της «ενότητος της καθολικής ομολογίας» του Πληρώματος Αυτής και έξω του «ενός πνευματικού συνδέσμου»; Άλλωστε, ως είναι γνωστόν, εκάστη των διαφόρων «χριστιανικών ομολογιών», θεωρεί εαυτήν ως την αληθή Εκκλησίαν και χαρακτηρίζει τους μη ανήκοντας εις αυτήν ως ετεροδόξους και πεπλανημένους, ως ο αποθανών Πάπας Παύλος ο ΣΤ΄ δια διαθήκης επισήμως και απεριφράστως κατέλιπεν.                   

Από ορθοδόξου πλευράς συνεπώς, ένεκα των αιρετικών πεποιθήσεων και φρονημάτων, αλλά και του εν γένει αντορθοδόξου βιώματός των, άπασαι αι ως άνω παρασυναγωγαί, ως γνωστόν, θεωρούνται «Θείω Δικαίω» εκτός της Εκκλησίας του Χριστού, Ης ο «καθολικός χαρακτήρ» και το διακρίνον γνώρισμα, κατά το Εκκλησιαστικόν Δίκαιον, τυγχάνει και δηλούται «τη ενότητι της καθολικής ομολογίας όντων (των πιστών) προς αλλήλους συνηνωμένων εις ένα, το παν περιέχοντα πνευματικόν σύνδεσμον, μεταλαμβανόντων του αγιασμού τη δια των Μυστηρίων Χάριτι του Αγίου Πνεύματος…». Και δια να μη περιοριζώμεθα εις συγχρόνους θεολογικάς ερμηνείας, δυνάμεθα να εκλάβωμεν την απ΄ ευθείαν υπό του Θεού περί Ορθοδόξου Πίστεως και Λατρείας εξαγομένην έννοιαν και πιστότητα: «ουκ, εάν ορθώς προσενέγκης ορθώς δε μη διέλης, ήμαρτες;…» (Γέν. 4, 7). Καίτοι η κατά γράμμα έννοια του χωρίου τούτου αναφέρεται εις την ποιότητα της θυσίας του Κάϊν, πλην, διότι επέπρωτο υπό Θεού, δια της απολυτρωτικής χάριτος, η κατάπαυσις της «νομικής λατρείας», η μεταφορική έννοια του χωρίου τούτου αφορά εις την «εν πνεύματι και αληθεία» αντικατάστασιν της δια θυσιών «νομικής» προσκυνήσεως του Θεού, Όστις δεν ευαρεστείται «ουκ, εάν ορθώς» λατρεύεται, δηλαδή, του Κυρίου θεωρουμένου ως Κεφαλής του Σώματος της Εκκλησίας, ως δια της Αποστολικής και Πατερικής Παραδόσεως εν τη Ορθοδόξω Αγία ημών Πίστει τούτο διακελεύεται. Η Θεόκλητος αύτη μαρτυρία, η βεβαιούσα την ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ της Ορθοδόξου ημών Πίστεως, καταφανώς αποκαλύπτει την πεπλανημένην και κακόδοξον πεποίθησιν πλείστων εκκλησιαστικών ποιμένων και συγχρόνων θεολόγων, οίτινες ουδόλως «εποικοδομούντες επί τον θεμέλιον τούτον», θεωρούσι μέτοχον της απολυτρωτικής χάριτος του Θεού, πάσαν μη ορθόδοξον «χριστιανικήν» δοξασίαν, επί τω λόγω και μόνον ότι αύται έχωσιν «Αποστολικήν Διαδοχήν», την οποίαν, σημειωτέον, ουδόλως υστερούντο και άπαντες σχεδόν οι εκτός Εκκλησίας υπ΄ Αυτής καταδικασθέντες ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Η αποστολική άρα Διαδοχή, απώλλυσι παν ανεξαιρέτως δικαίωμα και ιδιότητα αυτής, εφ΄ όσον οι κατέχοντες ταύτην δεν πιστεύουν και δεν βιούν τα υπό των Αγίων Αποστόλων και των Διαδόχων αυτών δια της Μίας, Αγίας, Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας διακελευόμενα.

Πόσον αληθώς αποκαρδιωτικόν και απαίσιον όντως τυγχάνει το γεγονός, ότι ουχί μόνον ουδεμία επί μέρους Εκκλησία, αλλ΄ ουδείς εκ των εξ αυτών επισκόπων ή των επαϊόντων της ακαδημαϊκής θεολογίας, ή των λοιπών «αξιωματικών»-πνευματικών οδηγών (εξαιρέσει μονάδων εκ του Μοναχισμού) διεμαρτυρήθη καθηκόντως και αποτελεσματικώς δια την αποκήρυξιν και άμεσον ανάκλησιν του εν λόγω Πατριαρχικού Διαγγέλματος, λόγω του βλασφήμου κατά του Αγίου Πνεύματος και του εν γένει κακοδόξου περιεχομένου αυτού! Πως λοιπόν τοσαύτη πώρωσις και αδιαφορία επί τοιούτων βασικών προϋποθέσεων, εξ ων εξαρτάται αυτή αύτη μεν η υπόστασις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και η ιδιότης και αποστολή των εκπροσωπούντων ταύτην εκκλησιαστικών ποιμένων Αυτής, ως επίσης και η διασφάλισις της ψυχικής σωτηρίας ενός εκάστου πιστού, δεδομένου ότι η υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξαγγελθείσα ως άνω κακοδοξία, κλονίζει θεμελιωδώς τας σωτηριολογικάς βάσεις και τας ασθενείς πεποιθήσεις του ποιμαινομένου Πληρώματος των πιστών; Εάν, οι κατ΄ εξοχήν και προς τούτο εντεταλμένοι διδάσκαλοι και κήρυκες της υπάρξεως της μοναδικότητος της απολυτρωτικής Χάριτος εν τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, συμφώνως τω Συμβόλω της Ορθοδόξου ημών Πίστεως, κηρύσσουν και αποδέχονται δια του προμνησθέντος Διαγγέλματος ότι άπασα η πανσπερμία των αιρέσεων δεν τυγχάνει «ξένη και αλλοτρία αλλά συγκληρονόμος και σύσσωμος της επαγγελίας του Θεού…» και επομένως μέτοχος της απολυτρωτικής ταύτης Χάριτος, τότε, ΠΟΙΟΣ θα διασώση και θα διακηρύξη την ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Χάριτι και Αληθεία, ήτις και αποτελεί τον κύριον σκοπόν και το θεμέλιον της υποστάσεως Αυτής; Κατά την ορθόδοξον, ως γνωστόν, εκκλησιολογίαν, εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, ανήκει και ευρίσκεται εντός Αυτής, ως αποτελών ακαινοτόμητον και επομένως υγειές και ζων Μέλος Αυτής, πας ορθοδόξως βεβαπτισμένος πιστός χριστιανός, σεβόμενος και υπείκων εις τα εν γένει υπό των αγίων Αποστόλων και των Πατέρων παραδεδομένα, των «δι΄ αυτών» και μέσω «του εσχάτου κριτηρίου των οικουμενικών αγίων Συνόδων δια του Αγίου Πνεύματος διδαχθέντα». Μόνον, συνεπώς, ο τοιούτος πιστός και όντως αληθής χριστιανός δύναται να είναι ηνωμένος αδιασπάστως μετά της μετά του Χριστού ηνωμένης Μίας, «μοναδικής και ενιαίας» Εκκλησίας, και να αποτελή ζων και υγειές Μέλος Αυτής, ως σεβόμενος, διαφυλάσσων και περιφρουρών την ενότητα ταύτης δια της συνεπούς τηρήσεως των υπ΄ αυτής εντελλομένων και ευρισκόμενος εντός του προς Αυτήν «ενός πνεύματος και φρονήματος, μίας πίστεως, μίας ελπίδος, μίας αγάπης (και) μίας λατρείας, δεδομένου ότι τα στοιχεία ταύτα, αποτελούν την «καθ΄ εαυτήν» ενότητα της Εκκλησίας. Εφ΄ όσον λοιπόν μόνον ο υπό τοιαύτας συνθήκας και πεποιθήσεις πολιτευόμενος πιστός, δύναται να ευρίσκεται εντός Εκκλησίας αποτελών ζων μέλος του ηνωμένου Σώματος Αυτής και απολαμβάνων του εξ Αυτής αγιασμού και της απολυτρωτικής χάριτος, πως είναι δυνατόν ο αποκεκομμένος και αποξενωμένος εξ Αυτής και μη ως εκ τούτου αποτελών μέλος ταύτης να απολαμβάνη της Χάριτος και του Αγιασμού Αυτής και «να αποκτά την δικαίωσίν του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ εις ΠΟΙΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΑΝΗΚΕΙ, (!) ενούμενος μετά του Χριστού και μετ΄ αλλήλων εις ΕΝ σώμα…» - κατά την ως άνω κακόδοξον Πατριαρχικήν Διακήρυξιν και την πεπλανημένην και απαράδεκτον, ορθοδόξως, θεωρίαν και αντίληψιν των πλείστων της σημερινής ακαδημαϊκής θεολογίας – εφ΄ όσον ούτος στερείται των, ως άνω, στοιχείων και προϋποθέσεων άνευ των οποίων δεν επιτυγχάνεται η μετά της Μίας του Χριστού Εκκλησίας ενότης;

Iδού ο βασικός λόγος ένεκα του οποίου οι ουδαμώς μέχρι σήμερον διαμαρτυρηθέντες, ουδέ αποκηρύξαντες το κατάπτυστον τούτο Διάγγελμα, αλλά πράξει τε και θεωρία αποδεχθέντες και υιοθετήσαντες τούτο, πειρώνται να κατευθύνουν τον λαόν του Θεού εκτός Εκκλησίας, βάσει του αιρετικού και βλασφήμου τούτου οικουμενιστικού κηρύγματος! Ούτοι, όντως ενδυθέντες, ούτω, «κατάραν ως ιμάτιον», εξεδύθησαν ήδη τον ακαινοτόμητον χιτώνα της Ορθοδόξου ομολογίας, συνεπώς δε και το στερρόν και βέβαιον της έναντι της Εκκλησίας θέσεως και ιδιότητός των, τούθ΄ όπερ τυγχάνει μοναδικόν κριτήριον της ορθοδόξου υποστάσεώς των! Εάν τούτο, δεν δύναται να κριθή ως βλασφημία και προδοσία ή αίρεσις και κακοδοξία, τότε που θα πρέπη να θεμελιωθή η δογματικώς σωτηριολογική υπόστασις της απολύτου, δηλονότι και βεβαίας μοναδικότητος της Αγίας ημών Πίστεως, ως η Ορθόδοξος Αγία Μήτηρ ημών Εκκλησία τοσούτον ασφαλώς και αναλλοιώτως τούτο διακηρύσσει και επαγγέλεται;

Εάν δια των πεπλανημένων και τούτ΄ αυτό κακοδόξων οικουμενιστικών κηρυγμάτων των, οι αποστατήσαντες εκκλησιαστικοί ποιμένες πειρώνται ίνα «ποιήσωσιν ημάς αμερίμνους» και ασυγκινήτους, δια διαφόρων καθησυχαστικών συνθημάτων υποταγής και ευπειθείας, τότε, ποίαν θέσιν έχει η από 6ης Μαϊου 1848 προς πάντας τους ορθοδόξους χριστιανούς εγκύκλιος επιστολή των Πατριαρχών της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, καθ΄ ην «ο φύλαξ της ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας τ.ε. ο λαός αυτός εστι», δι΄ ης (εγκυκλίου) καταδηλούται «θεμελιώδης αλήθεια της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ορίζουσα την σημασίαν όλην των του λαού δικαιωμάτων εν τη Εκκλησία»; Αλλ΄ εκ τούτου δυνάμεθα, κατά συνέπειαν, να γνωρίζωμεν ότι, ο «φύλαξ (ούτος) της ορθοδοξίας λαός), ως και παν μέλος του Πληρώματος της Εκκλησίας, αυτοδικαίως χρώμενος του δικαιώματος τούτου, υποχρεούται να εφαρμώση τα ενδεικνυόμενα Κανονικά μέτρα, άτε της «Συνοδικής Διαγνώμης» μη εισέτι εξενεγκομένης, εν προκειμένω, αλλά δια τον α ή β λόγον σιγώσης, «αποτειχίζων» ούτω εαυτόν των «φθορέων ποιμένων του», οίτινες, δια των ως άνω κακοδόξως διακηρυσσομένων, καθίστανται παραβάται και ένοχοι έναντι της θεμελιώδους αυτών υποχρεώσεως και αποστολής. Άλλωστε, «… εις θέματα πίστεως, ο λαός πρέπει να κρίνη σχετικώς με την διδασκαλίαν του επισκόπου. Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκλίνη από τον καθολικόν κανόνα και ο λαός έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήση, ακόμη δε και να τον καθαιρέση. (πρβλ. «Αγία Γραφή-Εκκλησία-Παράδοσις» Γ. Φλορόφσκυ, μετάφρ. Δ. Τσάμη Θες/νίκη 1976, σελ. 75». Χρέος γαρ εστίν απαραίτητον παντί επισκόπω διδάσκειν τον υπ΄ αυτόν λαόν τα ευσεβή δόγματα και προς ορθοδοξίαν ρυθμίζειν και βίον σεμνόν. Φησί γαρ ο Θεός δια του Προφήτου προς τους των λαών προεστώτας: «Ει μη διαστείλη, μηδέ  λαλήσεις, αποθανείται ο άνομος εν τη ανομία αυτού, και το αίμα αυτού εκ της χειρός σου εκζητηθήσεται (Ιεζεκ. γ: 18).

Την κατάστασιν βεβαίως ταύτην, ένιοι Ιεράρχαι και ιδία της Ελλαδικής Εκκλησίας, είναι αληθές ότι αποδοκιμάζουν και διαμαρτύρονται δι΄ αυτήν, πλην, λόγω και γραφίδι. Ουδεμία όμως, επί μέρους Εκκλησία συμβαίνει να έχη προβή, ως Εκκλησία και «Συνοδική Διαγνώμη», εις την λήψιν των ενδεικνυομένων κατά των Κανονικώς υποδίκων, αποστατησάντων εκκλησιαστικών ηγετών, πράγμα όπερ μαρτυρεί και αποδεικνύει περιτράνως, ότι η συντελουμένη προδοσία εις βάρος της ορθοδόξου ημών Πίστεως, ουδεμίαν εξαίρεσιν έσχε, μέχρι σήμερον τουλάχιστον, εν τη σφαίρα της καθ΄ όλου Εκκλησίας. Και οι μεν ηγέται ούτοι, ενεργούσι εν προκειμένω ως  - κακώς – φρονούσι. Οι δε δήθεν διαμαρτυρόμενοι ευάριθμοι «αγωνισταί» Ιεράρχαι και λοιποί λεγόμενοι συντηρητικοί, ορθώς μεν φαίνεται ότι φρονούσι, κακώς όμως και όλως διαφόρως του φρονήματός των πράττουσι. Αποδοκιμάζουσι γαρ ούτοι την αποστασίαν ευγλώττοις φωναίς και δημοσιεύσιν, ενώ πράξει τε και ενεργεία διατηρούν πλήρη εκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετ΄ εκείνων τους οποίους, σημειωτέον, αποκαλούν και αποδεικνύουν, βάσει αναμφισβητήτων, όντως, επιχειρημάτων αιρετικούς «δυνάμει», ως «γυμνή τη κεφαλή» αντορθοδόξως κηρύσσοντας και πράσσοντας! Η τραγελαφική όντως και λίαν ασυνεπής τακτική και πολιτεία των εν λόγω συντηρητικών, καθιστά τούτους περισσότερον επιζημίους και αυτών ακόμη, θα ετολμούσε τις να είπη, των αιρετικών, δεδομένου ότι οι μεν αιρετικοί πράττουσι ως φρονούσι και κηρύττουσι. Γνωστού δε όντως του φρονήματός των, πας τις εκ του ευσεβούς Πληρώματος, ευκόλως δύναται ν΄ ασφαλισθή δια της «προ Συνοδικής διαγνώμης» αποτειχίσεως αυτού και κοινωνίας. Αυτόν τούτον όμως τον μοναδικόν τρόπον ασφαλείας του ποιμνίου, τον οποίον, ως γνωστόν, Κανονικώς παρέχει και συνιστά η Εκκλησία, ενώ θα έδη ως πρωταρχικόν καθήκον και παραδειγματικώς να χρησιμοποιήσουν οι «έχοντες την γνώσιν φύλακες», ως άνω Ιεράρχαι και πνευματικοί καθοδηγηταί, όλως αντιθέτως ούτοι, ουχί μόνον αποκλείουν, αλλά και παντοίοις σοφίσμασιν αποτρέπουν και απαγορεύουν, τόσον δια λογαριασμόν αυτών των ιδίων, όσον και του πιστού και αφοσιωμένου αυτών ποιμνίου, δια να διατηρήσουν ούτω εαυτούς και το ποίμνιόν των, εντός της αντορθοδόξου σημερινής εκκλησιαστικής σφαίρας και ηνωμένους αρρήκτως μετά της κατακρίτου ηγεσίας αυτών, της ούτω κατασταθείσης δια το μη «προς ορθοδοξίαν ρυθμίζειν», τον της Εκκλησίας βίον και μη, κατά συνέπειαν, ακαινοτομήτως ποδηγετούσης αυτούς!

Η στάσις αύτη της μερίδος των τύποις, ως άνω, διαφωνούντων και ως κατωτέρω καταδείκνυται, λίαν αντιπαραδοσιακώς, τω τρόπω διαμαρτυρομένων, αντικειμενικώς κρινομένη, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ήδη, άκρως ανωφελής και επιζημία, διότι  αύτη αντίκειται καταφόρως προς το πνεύμα της ακαινοτομήτου Πατερικής αγωνιστικότητος και διδασκαλίας, η οποία απεριφράστως τονίζει ότι: Εάν «οι πλήθει την Εκκλησίαν ορίζοντες…» δεν είναι ακαινοτομήτως ορθόδοξοι, «συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ΄ αυτών εμβληθήναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενναν του πυρός»! Εις περιστάσεις δε ως η σημερινή ακριβώς φοβερά σύγχυσις και αποστασία, εν η ευρίσκονται «ευάριθμοι οι ακαμπείς», τότε, «εις άνθρωπος εστιν μυρίων αντάξιος μόνος, αλλά και της οικουμένης αναγκαιότερος και τιμιότερος», διότι, «εις και η αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφίαν». Το δε εν προκειμένω «πλανώμενον πλήθος… το πεπτωκός δειλία και φόβω», το ακολουθούν «τω πλήθει των ονομαζομένων θεοσεβών», «το συναπολλύμενον τη αιρέσει» και ουχί τους γνησίους «καν εκ τούτων διασώζεται ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ», συνβαίνει, ως μη ώφειλε, να μη διδάσκεται παρά των περί ων ο λόγος αξιωματικών του προεστώτων, τα (5) αποστολικά και σωτήρια λόγια: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις», ή ότι, «επί τοις του Κυρίου θελήμασι, γενναίαν δει επιδείκνυσθαι την παρρησίαν, καν και τινες σκανδαλίζονται». Τούτο δε παρατηρείται, διότι ελλείπει, προφανώς, το απαιτούμενον ψυχικόν σθένος της ομολογιακής παρρησίας, «ήτις έχει μεγάλην μισθαποδοσίαν». Τούτου δε ένεκα, δεν προτίθενται ούτοι να λάβουν, προ της απευκταίας ταύτης καταστάσεως, την υπερτάτην απόφασιν και εκλογήν, ώστε να δεχθούν και «συγκακουχηθούν» με τον λαόν του Θεού και να άρουν τον σταυρόν του «ονειδισμού» χάριν της αληθείας και του καθήκοντος, πράγμα το οποίον, εάν πράξουν, αυτό τούτο πολύ συντόμως θα οδηγήση αυτούς εκ της δουλείας του συγχρόνου Φαραώ, εις την «ελευθερίαν των τέκνων του Θεού». Η τάξις λοιπόν αύτη των «συντηρητικών», κληρικών και λαϊκών παντός βαθμού και θέσεως, οι προκρίνοντες κατά της εκκλησιαστικής αποστασίας, ίδιον τρόπον αντιδράσεως του ως άνω υπό της Πατερικής διδασκαλίας και Κανονικής συνεπείας ενδεικνυομένου, ευθύνονται μεν επί τούτω δια την έναντι αυτών ενοχήν, εξαιρέτως όμως διότι επιφέρουν σοβαρωτάτην ζημίαν και βλάβην εις βάρος του ορθοδόξου βιώματος και της ακαινοτομήτου πολιτείας του Σώματος της Εκκλησίας, ως και αυτού του πολιτεύματος Αυτής!

Χειρίζονται τον «αντιαιρετικόν αγώνα» κατά το δοκούν και το παντοειδές αυτών συμφέρον! Εις τα θέματα της Πίστεως, «ου χωρεί οικονομία» κατά σαφεστάτην των Αγίων Πατέρων εντολήν, παρά ταύτα, υπό των σημερινών «αγωνιστών και ομολογητών της Πίστεως», η βασικωτάτη αύτη προϋπόθεσις, ήτις αποτελεί το θεμέλιον της ορθοδόξου υποστάσεως εν τω Σώματι της Εκκλησίας, παραθεωρείται καταφανέστατα υπ΄ αυτών! Ενώ θα έπρεπε πράξει τε και θεωρία, να αποδείξουν εαυτούς αληθείς και γνησίους ομολογητάς της Πίστεως, ως εκ της ιδιότητος και αποστολής των έχουσιν ούτοι ιεράν υποχρέωσιν να πράξουν προς ορθόδοξον ποδηγέτησιν του ευσεβούς Πληρώματος των πιστών, ούτοι, ως μη ώφειλε, νομίζωσι ότι δικαιούνται να ασκήσωσι την τακτικήν της «διακρίσεως και οικονομίας»! Χειρίζονται τα σοβούντα και φλέγοντα, εις τον τομέα της Πίστεως, θέματα της Εκκλησίας, ως και τον υπ΄ αυτών διαφημιζόμενον «αντιαιρετικόν αγώνα» κατά το δοκούν και το παντοειδές αυτών συμφέρον! Εκτός δε πάσης συνεπείας και κανονικότητος όντες, επιτελούν διαβρωτικόν έργον εις βάρος της ευσεβούς συνειδήσεως του πιστού λαού, δια διαφόρων παραπλανητικών και καθησυχαστικών συνθημάτων!

19 σχόλια:

  1. Ο Νεοημερολογιτισμός είναι Παπισμός και Οικουμενισμός,και έχει καταδεδικασθεί οριστικώς υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος.

    Το Γρηγοριανό - Νέο Ημερολόγιο είναι αυτός ο ίδιος ο Πάπας,ο οποίος, μέσα από την επιβολή του Ημερολογίου του και το εωσφορικό του ΄΄αλάθητο΄΄, προσεπάθησε να καθυποτάξει τους πάντας και να ακυρώσει τον μοναδικόν Αλάθητον,που είναι ο Τριαδικός Θεός και η άκτιστη Ενέργειά του,η οποία εδογμάτισε για το Ημερολόγιο , το Πασχάλιο και το Εκκλησιολογικό δόγμα,διά των Α΄και Β΄ Οικουμενικών Συνόδων.

    Και τα δύο, Ημερολόγιο της Εκκλησίας και Εκκλησιολογικό δόγμα ,αιώνες τώρα,δέχονται την επίθεση των Παπικών και των Οικουμενιστών.

    Χαρίλαος Ι. Στουρα΄ί΄της.
    Θεολόγος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει κολλήσει η βελόνα.Οι Σύνοδοι αυτοί καταδίκασαν την αλλαγή του Πασχαλίου από τον αντίχριστο Πάπα.Αν το έκαναν αυτό,θα είχαν καινοτομίσει(γιατί καμιά Ορθόδοξη Σύνοδος δεν καταδίκασε κάποια αλλαγή Ημερολογίου που έγινε στην Ιστορία).Η καταδίκη αυτή που ονειρεύεσαι(για να μας θεωρήσεις εκτός Εκκλησίας και να μπεις μόνο εσύ και ο Αμφιλόχιος στον Παράδεισο),έπρεπε να στηρίζεται σε κάποια άλλη Ορθόδοξη Σύνοδο. Τέτοια Σύνοδος δεν υπάρχει στην Ορθοδοξία.Άρα κάτι πάει στραβά σε αυτό που πιστεύεις.Ούτε καν υπάρχουν αυτές οι Σύνοδοι στο Πηδάλιο που έγραψε ο Άγιος Νικόδημος(ασχέτως που δεν καταδίκασαν το Νέο Ημερολόγιο, αλλά την αλλαγή που έκανε ο Πάπας στο ΕΟΡΤΟΛΌΓΙΟ).

      Διαγραφή
    2. Τι λένε για το Ημερολόγιο που χρησιμοποιείς σήμερα η Α'και η Β'Οικ.Σύνοδοι;Αν καταδικάζουν την αλλαγή του Ιουλιανού Ημερολογίου,ευχαρίστως να ακολουθήσω την διδασκαλία σου και να γυρίσω με το Ημερολόγιο που ακολουθείς(μεταφορικά χρησιμοποιώ την λέξη "ακολουθείς").

      Διαγραφή
  2. Ως ορθόδοξοι με ταπεινό φρόνημα είμαστε λογικά πρόβατα του Θεού, ζηλωτές του Αγίου Λόγου του, όχι όμως τυφλοί ζηλωτές και παράλογοι αλαζόνες αιρετικοί .

    Το κοσμικό ημερολόγιο του ειδωλολάτρη Ιουλίου Καίσαρα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία (και δεν ακολουθεί) δεν έχει σχέση με την ορθόδοξη πίστη μας για να είναι δυνατόν να κριθεί ή κατακριθεί από μια Οικουμενική Σύνοδο σαν να είναι (δογματικό) ζήτημα πίστεως. Γιατί οι αληθινές Οικουμενικές και τοπικές Σύνοδοι πάντοτε ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ αγιοπατερικά και ορθόδοξα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος του Θεού οποιαδήποτε απόφασή τους .

    Η διόρθωση λοιπόν του κοσμικού ημερολόγιου του ειδωλολάτρη Ιουλίου Καίσαρα δεν αποτελεί αίρεση και ο αντίχριστος, κοσμικός μονάρχης του Βατικανού, «αλάθητος» αιρετικός Πάπας της Ρώμης έχει κατακριθεί και για την αίρεση της καταπάτησης του Πασχαλίου Κανόνα στο ημερολόγιο που χρησιμοποιεί. Γιατί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος μόνο τον Πασχάλιο Κανόνα «νομοθέτησε ως όρο της», ο οποίος ουσιαστικά καθορίζει να εορτάζουμε πάντα το Άγιο Πάσχα μετά το Πάσχα των εβραίων χρονικά. ΜΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕ ΠΟΤΕ ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΑ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Ή ΤΟΠΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ Ή ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ…

    ΜΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ (ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ) ΚΑΙ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.

    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ...

    ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΖΗΛΩΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΥΦΛΟΙ ΖΗΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ . (Παρακαλώ θερμά να δημοσιευτεί αυτό το σχόλιο, το οποίο διόρθωσα λίγο συντακτικά και όχι το προηγούμενο γιατί δεν αποτελεί άσκοπη επανάληψή του).

    Το κοσμικό ημερολόγιο του ειδωλολάτρη Ιουλίου Καίσαρα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία (και δεν ακολουθεί) δεν έχει σχέση με την ορθόδοξη πίστη μας για να είναι δυνατόν να κριθεί ή κατακριθεί από μια Οικουμενική Σύνοδο σαν να είναι (δογματικό) ζήτημα πίστεως. Γιατί οι αληθινές Οικουμενικές και τοπικές Σύνοδοι πάντοτε ΑΙΤΙΟΛΟΓΟΥΝ αγιοπατερικά και ορθόδοξα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος του Θεού οποιαδήποτε απόφασή τους .

    Η διόρθωση λοιπόν του κοσμικού ημερολόγιου του ειδωλολάτρη Ιουλίου Καίσαρα δεν αποτελεί αίρεση και ο αντίχριστος, κοσμικός μονάρχης του Βατικανού, «αλάθητος» αιρετικός Πάπας της Ρώμης έχει κατακριθεί και για την αίρεση της καταπάτησης του Πασχαλίου Κανόνα στο ημερολόγιο που χρησιμοποιεί. Γιατί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος μόνο τον Πασχάλιο Κανόνα «νομοθέτησε ως όρο της», ο οποίος ουσιαστικά καθορίζει να εορτάζουμε πάντα το Άγιο Πάσχα μετά το Πάσχα των εβραίων χρονικά. ΜΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕ ΠΟΤΕ ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΑ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Ή ΤΟΠΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ Ή ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ…

    ΜΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ (ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ) ΚΑΙ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.

    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ...

    ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάνετε λάθος,αγαπητέ ανώνυμε.
    Διόρθωση με κατάργηση την νηστείας των Αγίων Αποστόλων;
    Διόρθωση με όρια Πάσχα μέχρι 8 Μα΄ί΄ου;
    Διαβάστε την Εγκύκλιο του 1920 για να δείτε για ποιό λόγο άλλαξαν το Ημερολόγιο της Εκκλησίας.
    Οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι του 16ου αναθεμάτισαν αυτούς που θα τολμήσουν την αλλαγή και εκείνους που θα την ακολουθήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για ποία κατάργηση μιλάς κ.Στουραΐτη;Αφού φέτος θα νηστέψω 10 ημέρες τον Ιούνιο (20 με 29).Μήπως σε έχουν πληροφορίσει λάθος;Υπάρχουν και εποχές που νηστεύουν οι του Νέου Ημερολογίου σχεδόν ένα μήνα.Που υπάρχει πρόβλημα αν εορταστεί το Πάσχα 8 Μαΐου;Κάθε Κυριακή Πάσχα γιορτάζουμε.Τα άλλα έχουν απαντηθεί πολλές φορές από τους Θεολόγους μας.

      Διαγραφή

  5. Aυτό πως σας αρέσει;
    Ξημέρωσε η 1η Μαρτίου του 1924 και ξεκίνησα να πάω να εκκλησιαστώ. Όταν έφθασα στο ναό, μου είπε ο επίτροπος: Δεν έχει εκκλησιασμό διότι δεν είναι σήμερα η 1η Μαρτίου αλλά την άλλαξαν την Παράδοση του ημερολογίου που χρησιμοποιούσε η Εκκλησία για αιώνες, και τώρα είναι η 13η Μαρτίου!
    Σκέφτηκα και είπα: Τι μου λέει αυτός; Άλλαξαν την Παράδοση που εορτάζαμε όλοι οι Ορθόδοξοι μαζί και ευαγγελίζονται καινούργια πράγματα, νέες αλλαγές που δεν τις έχουμε παραλάβει από το παρελθόν; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω, και πάλι: πάντα εὐσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω (Α' Κορ. 14, 40).
    Άρα όλοι όσοι δέχονται την αλλαγή είναι αναθεματισμένοι!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η απόφαση της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1583.


    Της Πανορθοδόξου Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1583: «Ὅποιος δὲν ἀκολουθᾶ τὰ ἔθημα (sic) τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς αἱ Ἑπτὰ Ἅγιαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἐθέσπισαν καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα καὶ τὸ Μηνολόγιον καλῶς ἐνομοθέτησαν νὰ ἀκολουθῶμεν, καὶ θέλει νὰ ἀκολουθᾶ τὸ νεοεφεύρετον Πασχάλιον, καὶ Νέον Μηνολόγιον τῶν ἀθέων ἀστρονόμων τοῦ Πάπα, καὶ ἐναντιώνεται εἰς αὐτὰ ὅλα, καὶ θέλει νὰ ἀνατρέψῃ καὶ νὰ χαλάσῃ τὰ πατροπαράδοτα δόγματα καὶ ἔθημα (sic) τῆς Ἐκκλησίας, ἄς ἔχη τὸ ΑΝΑΘΕΜΑ, καὶ ΕΞΩ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ τῆς τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως ἂς εἶναι…. καὶ ὅταν τὸ καλέσῃ ὁ καιρὸς καὶ ἡ χρεία καὶ αὐτὸ τὸ αἷμά σας νὰ χύνετε διὰ νὰ φυλάξετε τὴν πατροπαράδοτον Πίστιν καὶ Ὁμολογίαν σας…».

    ΄΄Άγιον Πάσχα και το Μηνολόγιο΄΄,αγαπητέ ανώνυμε.
    Μάλλον εσύ είσαι απληροφόρητος.
    Όταν ΄΄εορτάζει΄΄Πάσχα ο Νεοημερολογιτισμός -Παπισμός -Οικουμενισμός στις 8 Μα΄ί΄ου,τότε εξαφανίζεται η νηστεία των Αγίων Αποστόλων.

    Τα όρια του Πάσχα,σύμφωνα με το Ημερολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κυμαίνονται από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου.

    Η Α Οικουμενική Σύνοδος,διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, καθόρισε τα πάντα, Πασχάλιο και Εορτολόγιο -Μηνολόγιο,αλλά εσείς ,ανώνυμε, ακολουθείτε το Ημερολόγιο του Πάπα,εμπτύοντες σ΄Αυτήν.

    Σας επαναλαμβάνω,με την επιβολή του Παπικού Ημερολογίου,εφαρμόστηκε η Παναιρετική Εγκύκλιος του 1920 η οποία,στο πρώτο της σημείο αναφέρει την αλλαγή, για συμπόρευση μετά των άλλων Εκκλησιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απόσπασμα από την Παναιρετική Εγκύκλιο του 1920.
    ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

    ΄΄Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών και ότι τοιαύτη τις προσέγγισις τα μάλα εστίν ευκταία και αναγκαία και πολλαχώς χρήσιμος εις τε το καλώς ενοούμενον συμφέρον εκάστης των επί μέρους Εκκλησιών και του όλου χριστιανικού σώματος και εις παρασκευήν και διευκόλυνσιν της πλήρους ποτέ, συν Θεώ και ευλογη μένης ενώσεως, έκρινε τον παρόντα καιρόν τα μάλιστα πρόσφορον προς ανακίνησιν και από κοινού μελέτην του σπουδαίου τούτου ζητήματος. Ει γαρ και εν τούτω ενδέχεται ίνα προκύψωσι και παρεμβληθώσιν αι από των παλαιών προλήψεων και έξεων ή και εξ αξιώσεων δυσχέρεια, αι τοσάκις τέως το έργον της ενώσεως ματαιώσασαι, όμως κατά την γνώμην ημών, περί απλής το κατ΄ αρχάς προκειμένου συναφείας και προσεγγίσεως, αι δυσχέρειαι αύται έσονται πάντως ήττον σπουδαίαι, αγαθής δε υπαρχούσης θελήσεως και διαθέσεως ούτε δύνανται ούτε οφείλουσι κώλυμα αποτελέσαι ακαταγώνιστον και ανυπέρβλητον.

    ΄Οθεν το πράγμα ημείς γε και κατορθωτόν και είπερ ποτέ εύκαιρον επί τη συντελεσθείση νυν επ΄ αισίοις συμπήξει της Κοινωνίας των Εθνών υπολαμβάνοντες, προαγόμεθα θαρρούντως εκθείναι ενταύθα εν ολίγοις τας σκέψεις και την γνώμην ημών περί του τρόπου, καθ΄ ον την προσέγγισιν ταύτην και συνάφειαν ενοούμεν και δυνατήν υπολαμβάνομεν, μετά πόθου εκζητούντες και απεκδεχόμενοι την κρίσιν και την γνώμην και των λοιπών των τε κατά την Ανατολήν αδελφών και των εν τη Δύσει και απανταχού σεβασμίων Χριστιανικών Εκκλησιών.
    Νομίζομεν τοίνυν ημείς, ότι δύο τάδε τα μέγιστα εις την επίτευξιν της τοιαύτης εφετής και ωφελίμου προσεγγίσεως συντελέσαι και ταύτην κατεργάσασθαι και εκδηλούν δύνανται.
    Και πρώτον αναγκαίαν και απαραίτητον υπολαμβάνομεν την άρσιν και απομάκρυνσιν πάσης αμοιβαίας δυσπιστίας και δυσφορίας μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών, προκαλουμέ- νης εκ της παρά τισιν εξ αυτών παρατηρουμένης τάσεως εις το σαγηνεύσαι και προσηλυτίσαι άλλων ομολογιών οπαδούς. Ουδείς γαρ αγνοεί τι και σήμερον συμβαίνει δυστυχώς πολλα- χού, επί διασπάσει της εσωτερικής ειρήνης των Εκκλησιών, ιδία των εν Ανατολή, νέων ούτω θλίψεων και δοκιμασιών παρ΄ αυτών των ομοθρήσκων επιφερομένων αυτοίς, και οίαν μεγά- λην, αντί του μηδαμινού αποτελέσματος, προκαλεί απέχθειαν και οξύτητα αντιθέσεως η τάσις αύτη τινών εις το προσηλυτίζειν και σαγηνεύειν τούς οπαδούς των άλλων χριστιανικών ομο- λογιών.
    Ούτω δε της ειλικρινείας και της εμπιστοσύνης προ παντός αποκαθισταμένης μεταξύ των Εκκλησιών, νομίζομεν δεύτερον ότι επιβάλλεται ίνα αναζωπυρωθή και ενισχυθή προ παντός η αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών,μη λογιζομένων αλλήλας ως ξένας καί αλλοτρίας, αλλ΄ ως συγγενείς και οικείας εν Χριστώ καί “συγκληρονόμους και συσσώμους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ”. (Εφεσ. 3, 6). Υπό της αγάπης γαρ εμπνεόμεναι αι διάφοροι Εκκλησίαι και ταύτην προτάσσουσαι εν ταις περί των άλλων κρίσεσι και ταις προς αυτάς σχέσεσι, την μεν διάστασιν αντί του επεκτείνειν και αυξάνειν ως οίον τε συντομεύσαι και σμικρύναι δυνήσονται, δια της διεγέρσεως δε τακτικού φιλαδέλφου ενδιαφέροντος περί της καταστάσεως, της ευσταθείας και της ευεξίας των άλλων Εκκλησιών, δια της σπουδής εις το παρακολουθείν τοις παρ΄ αυταίς συμβαίνουσι και ακριβέστερον γνωρίζειν το κατ΄ αυτάς και δια της προθυμίας εις το τείνειν εκάστοτε αμοιβαίως χείρα βοηθείας και αντιλήψεως, πολλά τα αγαθά εις δόξαν και εις όφελος εαυτών τε και του χριστιανικού σώματος επιτελέσουσι και κατορθώσουσι.
    Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής:

    α΄)δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανκών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών,..΄΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς ταυτόχρονον εορτασμόν ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ(εννοεί πρώτα απ όλα την εορτή του Αγίου Πάσχα,το οποίο δεν γιορτάζεται την ίδια ημέρα με τους Παπικούς)Χριστιανικών εορτών λέει η αιρετική Εγκύκλιος,δεν λέει μόνο για τις ακίνητες εορτές.Αυτό δεν θέλεις να το καταλάβεις για να μπορέσεις να δικαιολογίσης το σχίσμα που έκαναν οι οπαδοί του Ιουλιανού Ημερολογίου το 1924 και να το ονομάσεις αποτείχιση.Γνωρίζεις καλά τα Ελληνικά βλέπω,αλλά σαν τον Άρειο δεν θέλεις να παραδεχθείς το λάθος σου.

      Διαγραφή
  8. Απο το ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ του 1935
    Οι Θεολόγοι της εποχής και μεσα σ αυτούς και ο μετέπειτα αρχιεπισκοπος Χρυσόστομος αποφάνθηκαν:


    Ὅτι δέ τό πρᾶγμα οὕτως ἔχει, τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ καί ἡ ἐξ ἀρίστων Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου διορισθεῖσα πρός μελέτην τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος Ἐπιτροπή, ἧς Μέλος ἐτύγχανε καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὡς Καθηγητής τότε τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἐν τῷ Ἐθνικῷ Πανεπιστημίῳ.


    Ἰδού τί ἐγνωμοδότησε περί τοῦ νέου ἡμερολογίου ἡ Ἐπιτροπή αὕτη:
    «Ἅπασαι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἄν καί αὐτοκέφαλοι εἰς τήν ἐσωτερικήν διοίκησιν αὐτῶν, οὔχ ἧττον ἐπειδή εἰσίν ἠνωμέναι πρός ἀλλήλας διά τῶν Δογμάτων καί τῶν Συνοδικῶν ὅρων καί κανόνων, δέν δύναται μία ἐπί μέρους Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νά χωρισθῆ, καί νά ἀποδεχθῆ νέον Ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον, χωρίς νά λογισθῇ Σχισματική ἀπέναντί των ἄλλων».


    Ὅθεν, ἀφοῦ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διά τῆς ἰδίας αὐτοῦ ὑπογραφῆς, κηρύττει ἐαυτόν Σχισματικόν, τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων, ἵνα ἀποδείξωμεν, ὅτι οὗτος καί οἱ ὁμόφρονες αὐτῷ Ἀρχιερεῖς, κατέστησαν Σχισματικοί, ὡς διασπάσαντες τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, καί διαιρέσαντες τήν Ἐκκλησιαστικήν καί Ἐθνικήν ψυχήν τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και αυτοί που αποτελούσαν την Επιτροπή αυτή,αλλά και αυτοί που συμφώνησαν να γράψουν το ΔΙΆΓΓΕΛΜΑ του 1935,είχαν μεγάλη Θεολογική άγνοια και πλανεμένη Εκκλησιολογίας.Επίσης,που είδαν οι Γ.Ο.Χ(του 1935)διάσπαση ανάμεσα στις Τοπικές Εκκλησίες της εποχής εκείνης;Όλες οι Εκκλησίες ήταν ενωμένες και είχαν Εκκλησιαστική κοινωνία(μόνο οι Παλαιοημερολογίτες διέκοψαν την κοινωνία με όλες τις Τοπικές Εκκλησίες κάνοντας σχίσμα).
      Χρησιμοποιούν τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο για να αποδείξουν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έκανε σχίσμα,όμως ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν τι σημαίνει σχίσμα και πότε θεωρείται κάποιος σχισματικός.Δεν διέκοψε την Εκκλησιαστική κοινωνία η Εκκλησία της Ελλάδος από καμία Τοπική Εκκλησία.Αν το έκανε αυτό,τότε θα θεωρούνταν σχισματική.Σχισματική θεωρείται μια Εκκλησία(και παύει αυτομάτως να ονομάζεται Εκκλησία)όταν διακόπτει την κοινωνία με μια άλλη Τοπική Εκκλησία(η οποία δεν έχει κάποια κακοδοξία ή δεν έχει διαπράξει κάποια αδικία).
      Άλλα επιχειρήματα πρέπει να βρουν οι Γ.Ο.Χ για να μας αποδείξουν ότι αυτοί δεν έκαναν σχίσμα.

      Διαγραφή
  9. Αγαπητέ βτλ ( αρχικά που χρησιμοποιούσες κάποτε )

    Που σε πηγε η εκκλησία του Χριστού κατ εσε 20 χρόνια αργότερα 1948;;
    Τα υπόλοιπα γνωστά βήμα βήμα 1950 1965 1986 1991 1992....2016 ΕΠΙΣΗΜΗ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ η πιο σωστά τα μετέωρα αντι πλάκας...

    Εν συμπεράσματι
    Η εκκλησια του Χριστου..η ταμειουχος της Θειας χάριτος η κιβωτος της σωτηρίας ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

    ΥΣ
    Πιστευε οτι θες σε χιλιοστη αντιπαραθεση δεν ξαναμπαινω


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκουσε αδελφέ Γρηγόριε,
      την δική μας Θεολογία και Εκκλησιολογία δεν θα μπορέσετε ποτέ να την ανατρέψετε.Απαντήσαμε στο γοχικό επιχείρημά σας και εισπράξαμε άλλες απαντήσεις.Δεν θέλεις να διαβάσεις τον ορισμό του σχίσματος από τον Μέγα Βασίλειο; Δικό θα είναι το πρόβλημα.
      Θα πρέπει να κοιτάξεις που σε πήγε και η δική σου"Γνήσια Εκκλησία" το 1935,το 1937,το 1950,το 1960,το 1970,το 1980... το 2014 κ.λπ.
      Η δική μου Τοπική Εκκλησία παραστράτησε στο τέλος της δεκαετίας του 1940(και έφτασε στην σημερινή κατάντια της Ουκρανίας),αλλά η δική σου παραστράτησε 24 χρόνια νωρίτερα και έφτασε να είναι σε χειρότερη κατάσταση από την(πρώην)δική μου.
      Και στα χρόνια του Αγίου Μαξίμου είδαμε που έφτασε η τότε Εκκλησία,αλλά έφτασε στην αίρεση μια συγκεκριμένη χρονολογία(όχι νωρίτερα,όπως θεώρησαν οι δικοί σου πατέρες και διδάσκαλοι).
      Και στην Αποκάλυψη μιλάει για τις Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, αλλά είδες που έφτασε η "χάρη" των περισσοτέρων.Η Εκκλησία είναι Αγία,αλέκιαστη,δεν μπορεί ο διάβολος να την νικήσει και να την εξαφανίσει.Έχεις μπερδέψει την Εκκλησία που περιγράφει ο Απόστολος των Εθνών με την διοίκηση της Εκκλησίας.Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Επίσκοποι.Η δική μου Εκκλησία δεν έχει Ορθόδοξους Επισκόπους(ούτε έναν),αλλά είδαμε την κατάντια των δικών σου(τους οποίους θεωρούσες Ορθόδοξους).
      Η Εκκλησία του Χριστού είναι αδύνατον να έχει την διαδρομή των αυτοαποκαλούμενων Γνησίων Ορθοδόξων.Αυτό το χάος των παρατάξεων(ογδόντα χρόνια),αυτό το μίσος,αυτή η διαστροφή του Ευαγγελίου και των Αγίων,αυτή η ειδωλολατρία,αυτό το κόλλημα των δεκατριών ημερών,αυτή η βρώμα και δυσωδία,δεν μπορεί να ήταν η Εκκλησία του Κυρίου.

      Υ.Γ. Πιστεύω αυτό που με φωτίζει ο Θεός μου και θα το προσφέρω στον συνάνθρωπό μου για να τον ΒΟΗΘΗΣΩ.Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Μοναχού Μιχαήλ Χατζηαντωνίου.

      Διαγραφή
  10. ΑΙΡΕΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ, ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΓΝΩΣΤΗ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΑΦΩΣ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ...

    ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 1902 ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΣΟΥ;;;

    ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=17176&p=40055#p40055 ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ 31:45 ΝΑ ΕΞΥΜΝΕΙΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1902 ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΩΡΕΙ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΕΝΩ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΑΦΩΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ; https://www.scribd.com/document/77290945/%CE%97-%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%99%CE%9A%CE%97-%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A3-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-1902

    ΕΛΕΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑΑΑ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΟΟΟΟΟΟ

    ΥΓ. ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι θέλεις να πεις και που απευθύνεσαι;Εσύ ακολουθείς το Παλιό ή το Νέο Ημερολόγιο;

      Διαγραφή
    2. Δηλαδή η Σταυρούλα δέχεται την Εγκύκλιο του 1902 ως Ορθόδοξη;Έχει άγνοια η γυναίκα.Ο πατήρ Τρικαμηνάς τι λέει Στάθη, ότι έπρεπε να κάνεις αποτείχιση από το 1993; Δεν είναι νόμιμη η αποτείχιση που έκανε αυτός το 1995; Αν κάποιος έκανε αποτείχιση πριν το 2000,ήταν σχισματικός;Αφού ο Βαρθολομαίος δίδασκε αιρέσεις πριν από το 2000,πως εσύ είχες κοινωνία μαζί του εκκλησιαζόμενος σε ναούς που τον μνημόνευαν(δηλαδή έλεγες ψέματα στον Θεό ότι είναι Ορθόδοξος ο αντίχριστος αυτός ψευδεπίσκοπος,γιατί γνώρισες τα γραπτά του).Για ψάξε να δεις πότε ο Βαρθολομαίος ονόμασε τους Ιερούς Κανόνες "τείχοι του αίσχους",πότε ονόμασε θύματα του Σατανά τους Αγίους που αντιστάθηκαν στις αιρέσεις των Παπικών.Σ'αρέσει,όμως,να δικαιολογείς τον εαυτό σου.Δεν ήσουν γεννημένος όταν τα έλεγε αυτά ο Βαρθολομαίος(ήσουν τότε πάνω από 20 ετών);

      Διαγραφή
  11. Επειδη εχω χασει τον μπουσουλα με τους ανωνυμους...
    Απαντω στο ερωτημα περι των ατοπημάτων γοχ σε σχεση με τα ατοπηματα της διοικουσας

    ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ
    Οι γοχατζηδες ηταν καποιοι αθεολογητοι που επεσαν στον λακο που ανοιξαν
    Ενω στην διοικουσα μιλαμε για ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΠΣΕ ( βλ. ημερομηνιες που εγραψα )

    ΑπάντησηΔιαγραφή