Οἱ ἀντιφάσεις τοῦ ὀρθολογισμοῦ

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Ὑπουργός παρέδιδε πρό ἡμερῶν ἰδεολογικά μαθήματα ἀπό…

… τηλεοράσεως γιά νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ Ἑλλάς λόγῳ τοῦ αὐξημένου ποσοστοῦ τῶν ἀνεμβολίαστων εἶναι περίπου μιά καθυστερημένη χώρα τῆς Ἀνατολῆς. Ἐνῶ ἄν συγκρίνει κανείς τά ποσοστά τῶν ἐμβολιασμένων στίς προηγμένες χῶρες τῆς Δύσεως, τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τοῦ Ὀρθολογισμοῦ μέ τά δικά μας, θά διαπιστώσει ὅτι ἐκεῖ τά πράγματα πᾶνε καλύτερα. Βάσκανος μοῖρα γιά τόν ἴδιο, μετά τήν πρόβλεψή του αὐτή, ἄρχισαν ἡ μία μετά τήν ἄλλη οἱ χῶρες τοῦ …ὀρθολογισμοῦ νά κλείνουν τίς οἰκονομίες τους καί νά ἐπιβάλουν αὐστηρά λοκντάουν: Γερμανία, Αὐστρία, Ὁλλανδία, Βέλγιο κ.λπ. Ὁ ὀρθολογισμός δέν τούς ἔσωσε. Ἐνῶ τό ποσοστό τῶν ἀνεμβολίαστων αὐξάνεται καί ἐκεῖ. Ἡ τελευταία θεωρία πού διακινεῖται διεθνῶς ὄχι ἀπό τόν κύριο Ὑπουργό γιά νά ἐξηγηθεῖ ἡ ἀποτυχία, εἶναι ὅτι οἱ ἀνεμβολίαστοι στίς ΗΠΑ εἶναι οἱ δεξιοί τοῦ Τράμπ, στήν Γερμανία οἱ ἀκροδεξιοί τοῦ AFD, γιά τήν Ἑλλάδα δέν ἔχουν τολμήσει νά ποῦν κάτι σχετικῶς γιατί θά δυσαρεστοῦσαν τόν Πρωθυπουργό. Κανείς ἀπό ὅλους τούς ἀναλυτές πού «γονατογραφοῦν» σχετικῶς δέν συνειδητοποίησε κάτι: ὅτι ὁ ἀνορθολογισμός τροφοδοτεῖται παγκοσμίως ἀλλά καί στήν πατρίδα μας ἀπό τίς ἀντιφάσεις τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Τό νέο δόγμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας πού κυριαρχεῖ τήν τελευταία δεκαετία βασίζεται στήν ἀποθέωση τῆς ἀτομικῆς ἐπιλογῆς καί στήν ὑποχώρηση τοῦ συλλογικοῦ καλοῦ. Στήν δόξα τῶν μονάδων καί στήν ὑποτίμηση τῶν Ἐθνῶν. Οἱ ἐλίτ ματώνουν γιά νά πείσουν ὅτι ἄμεση προτεραιότητα στόν νέο κόσμο ἔχει ἡ ἱκανοποίηση τῶν ἀτομικῶν μας ἐπιθυμιῶν καί ὄχι ἡ ἐπίδρασή τους στήν μεγάλη κοινωνία.

Από την Πτώση στην Ανεξαρτησία

Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, ο Ιμπραήμ αποχωρεί κατά μήνα Μάϊο για την Πελοπόννησο, όπου κατά μήνα Ιούνιο του 1826 οργανώνει επίθεση κατά της Μάνης, της τελευταίας περιοχής της Ελλάδος που παραμένει ανεξάρτητη και ελεύθερη. Όμως το πνεύμα της αντίστασης είναι παντού ισχυρό, πολύ δε περισσότερο στη Μάνη, που ουδέποτε έζησε κατοχή από ξένο δυνάστη.

Η περίπτωση της Μάνης είναι ιδιάζουσα καθότι όχι μόνον παρέμεινε ελεύθερη καθόλην την διάρκεια της τουρκοκρατίας (1453-1821), αλλά απετέλεσε το επίκεντρο τόσο του διεθνούς όσο και του εθνικού ενδιαφέροντος. Η Μάνη συντήρησε την πολιτική έννοια της ελεύθερης Ελλάδος μέσα από μια σειρά διαπραγματεύσεων, επαφών και συμφωνιών με τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία) δραστηριότητες που την καθιστούσαν διεθνή παράγοντα με de facto πολιτειακή αναγνώριση. Παράλληλα προσέφερε το εφαλτήριο εκκίνησης πολλών εθνικών δραστηριοτήτων, με κορυφαία παραδείγματα την πρόθεση τόσο του Ρήγα, όσο και της Φιλικής Εταιρείας, πριν και μετά την ανάληψη της αρχηγίας από τον Υψηλάντη, να αρχίσουν από εκεί την ελληνική εξέγερση. Η παράδοξη αυτή ιστορική πραγματικότητα της Μάνης είναι πολλές φορές αντίθετη με την κοινή πεποίθηση που πρεσβεύει ότι επρόκειτο περί απομωνομένης περιοχής ευρισκόμενης υπό συνθήκες άγριας ανεξαρτησίας.

Τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας ἤδη ἐνεργεῖται --- Τοῦ πρεσβυτέρου Εὐσταθίου Κολλᾶ, Ὀρθοδόξου Θεολόγου – Ἐκκλησιαστικοῦ Συνηγόρου,

Στὴν ἐπίσκεψή του στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, (52 μ.Χ.), ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων, μίλησε στοὺς Θεσσαλονικεῖς καὶ γιὰ τὸν Αἰφνίδιο δεύτερο ἔνδοξο ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία Του, ὅπου θὰ κριθοῦν πάντα τὰ Ἔθνη, ζῶντες καὶ νεκροί (Ματθ. 25, 31-33).

Ὅμως, ὅταν ἔφυγε, οἱ Θεσσαλονικεῖς παρεξήγησαν τὰ λεγόμενά του, περὶ τοῦ αἰφνιδίου τῆς Δευτέρας ἐνδόξου Παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ κατάντησαν σὲ ἀργία καὶ ἀταξία. Σταμάτησαν νὰ ἐργάζονται, καὶ περίμεναν, ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμή, τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἀναγκάζεται νὰ ἀποστείλει δεύτερη ἐπιστολή του, πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς, γιὰ νὰ τοὺς ἐνημερώσει γιὰ τὸ θέμα αὐτό, τονίζοντάς τους, μὲ κατηγορηματικότητα ὅτι ἡ ἔλευση αὐτὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ εἶναι μὲν αἰφνίδια, ἀλλὰ θὰ προηγηθοῦν αὐτῆς ὡρισμένα συγκεκριμένα σημεῖα.

 Καὶ αὐτὰ τὰ σημεῖα (=αἱρέσεις) ὁ Παῦλος τὰ χαρακτηρίζει ὡς «μυστήριον (= μυστικὸν) ἀνομίας, τὸ ὁποῖον ἤδη ἐνεργεῖται» (Β΄ Θεσ. 2, 6-7).

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν

 

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ του Παφλαγόνος.

Στυλιανός ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εν Παφλαγονία, ηγιασμένος ως άλλος Σαμουήλ εκ κοιλίας μητρός αυτού και ηύξανε και εκραταιούτο εν τη Χάριτι του Χριστού, κατοικητήριον γενόμενος του Παναγίου Πνεύματος. Σάρκα φορών και αυτός ο μακάριος και τον κόσμον οικών, ούτε υπό των επιθυμιών της σαρκός ειλκύσθη, ούτε υπό της ματαιότητος του κόσμου. Κατανοήσας το φθαρτόν της σαρκός και του κόσμου το εφήμερον, δεν ηθέλησε να δουλεύση αυτά ίνα θερίση φθοράν και απώλειαν, αλλά συνετάχθη μετά του κρείττονος, ήτοι της αθανάτου ψυχής και ταύτης απεφάσισε να επιμεληθή εις τον βίον του ίνα κληρονομήση ζωήν αιώνιον. Όθεν ευθύς εξ αρχής «εσκόρπισε, κατά το γεγραμμένον, έδωκε τοις πένησιν, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα» (Ψαλμ. ρια: 9). Άπαντα τον πλούτον αυτού, τον οποίον εκληρονόμησε παρά των γονέων, διεμοίρασεν εις τους πτωχούς, θεωρών έγκλημα να πένωνται μεν άλλοι, αυτός δε να πλουτή.

Κωνσταντίνος Βαθιώτης : Κοίτα ποιος ήρθε πάλι, ο Χίτλερ μας το παλικάρι

 Υγειονομικό διαβατήριο (Gesundheitspass) είχε θεσπισθεί και για τη λεγόμενη χιτλερική νεολαία, ειδικότερα για ανηλίκους 10-18 ετών, αλλά και για διπλοεμβολιασμένους μετανάστες!

Αφιερώνεται σε όσους προπαγανδιστές τολμούν να αποκαλούν ναζιστές τους ανεμβολίαστους, εφαρμόζοντας την περίφημη προπαγανδιστική αρχή της αντιστροφής:

Σε χτυπάω πρώτος με τα βέλη που βλέπω ότι θα μου ρίξεις.

Οι ρετσινιές που ρίχνουν οι €μβολιομανείς στους ανθεκτικούς ανεμβολίαστους δεν είναι παρά άνανδρη προσπάθεια των πρώτων να κουκουλώσουν την έμπλεη κοπράνων φωλιά τους.

Ο βασιλιάς κι η κουστωδία του είναι ο λ ό γ υ μ ν ο ι!

"Ο.Τ."

Ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Είναι ἀνησυχητικό φαινόµενο ὅτι στή Χώρα µας ἐλάχιστοι κληρικοί ἐκδηλώνονται δηµοσίως κατά τοῦ οἰκουµενισµοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν τήν ἐνόχληση τῶν πρωτεργατῶν του, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι µεγαλόσχηµοι κληρικοί. Ἡ δειλία πολλῶν µπροστά στή σκληρότητα τῶν οἰκουµενιστῶν εἶναι ἀδικαιολόγητη, γιατί ὅταν ὑποστηρίζεις τήν ἀλήθεια, ὅταν ἔχεις βιωµατική πίστη καί ἀκολουθεῖς τόν παραδοσιακό δρόµο τῶν ἁγίων, δέν ὑπολογίζεις τίποτα οὔτε βέβαια ὑποστέλλεις τή σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας. Μπορεῖ νά χάσεις τήν εὔνοιά τους, µπορεῖ νά σέ βάλουν στό περιθώριο, µπορεῖ νά σέ ἀποµακρύνουν ἀπό τό κέντρο, µπορεῖ νά σέ θεωρήσουν φανατικό, ἀδιάλλακτο, µέ περιορισµένη ἀντίληψη, ὅµως ἐσύ µένεις στή βίγλα σου, ἀρνεῖσαι τίς οἰκουµενιστικές ἐκδηλώσεις, διακηρύττεις ὅτι οἱ λεγόµενοι ἑτερόδοξοι εἶναι αἱρετικοί καί ὡς τέτοιοι πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται καί νά µή θεωροῦνται µέλη τῆς διαιρεµένης Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Δηλαδή, δέν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ µία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία.

«Τό μυστήριο τοῦ θανάτου καί τά μετά θάνατον» -- Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου

«Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὅς ζήσεται καί οὐκ ὄψεται θάνατον;»[1]­.

Τό ἐρώτημα αὐτό τοῦ ψαλμωδοῦ ἀποτελεῖ ταυτόχρονα τήν βεβαιότητα, ἀλλά καί τήν βαθειά ἀγωνία τοῦ ἀνθρώπου, πού τόν ἀκολουθεῖ σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του. Τό ἐρώτημα τοῦ θανάτου, ὅπως καί τῆς ζωῆς, ἀπασχολεῖ διαχρονικά τόν ἄνθρωπο, ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι καί σήμερα. Ἀποτελεῖ τήν μόνιμη πηγή τῶν ἀμφιβολιῶν καί τῆς ἀγωνίας του· γεννᾶ ἐρωτηματικά καί ἀδιέξοδα· δημιουργεῖ ἐναγώνια διλήμματα· τροφοδοτεῖ καί ἀναπαράγει τήν κενότητα καί τό ἀνικανοποίητο.

Τί εἶναι ὁ θάνατος

Γιὰ τὴ συνηθισμένη ἀντίληψη τοῦ κόσμου, ἀποτελεῖ τήν τραγικότερη ἐκδήλωση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ σημαίνει τόν βίαιο καί ὁριστικό τερματισμό της. Ὁ Πλάτωνας ἔλεγε ὅτι φιλοσοφία εἶναι ἡ μελέτη τοῦ θανάτου[2]. Τό φαινόμενο τοῦ θανάτου εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς δημιουργίας.

Reading from the Synaxarion:

Catherine the Great Martyr of Alexandria

Saint Catherine, who was from Alexandria, was the daughter of Constas (or Cestus). She was an exceedingly beautiful maiden, most chaste, and illustrious in wealth, lineage, and learning. By her steadfast understanding, she utterly vanquished the passionate and unbridled soul of Maximinus, the tyrant of Alexandria; and by her eloquence, she stopped the mouths of the so-called philosophers who had been gathered to dispute with her. She was crowned with the crown of martyrdom in the year 305. Her holy relics were taken by Angels to the holy mountain of Sinai, where they were discovered many years later; the famous monastery of Saint Catherine was originally dedicated to the Holy Transfiguration of the Lord and the Burning Bush, but later was dedicated to Saint Catherine.