Στις πανηγύρεις τῶν διαφόρων Ἱερῶν Μονῶν, Ἱερῶν Ναῶν καὶ προσκυνημάτων παρατηρεῖται ἀθρόα προσέλευση πιστῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ τιμήσουν τὸν Ἅγιο, ποὺ ἑορτάζει καὶ νὰ ζητήσουν τὶς πρὸς τὸν Κύριον πρεσβεῖες του. Ἱκανοποιοῦν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς τους. Προσφέρουν τὸν ὀβολό τους, προσκυνοῦν τὶς εἰκόνες, ἀσπάζονται τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ συμμετέχουν στὸ κατανυκτικὸ κλίμα, ποὺ δημιουργοῦν οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες. Συνήθως οἱ ὑπεύθυνοι κληρικοὶ ἢ μοναχοί προσκαλοῦν καὶ τὸν οἰκεῖο μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, διὰ τὸ λαμπρότερο τῆς πανηγύρεως, προσκαλεῖ καὶ μερικοὺς ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του καὶ γεμίζει ὁ Ἱερὸς Ναὸς μὲ λαμπροφορεμένους ἀρχιερεῖς! Τὰ «Εἰς πολλὰ ἔτη, Δέσποτα» καὶ οἱ φῆμες παίρνουν καὶ δίνουν. Ὅλων τῶν ἐκκλησιαζομένων τὰ μάτια στρέφονται στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ σχεδὸν κανεὶς δὲν θυμᾶται, ἢ δὲν μπορεῖ, νὰ πεῖ ἕνα κατανυκτικὸ καὶ ἐν δάκρυσι «Κύριε, ἐλέησον». Παρακολουθοῦν τὰ ἀρχιερατικὰ ἄμφια, τὶς ἀστραφτερὲς μίτρες καὶ πατερίτσες, τὶς εὐλογίες, τὶς προσεκτικές τους κινήσεις, τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ σοβαροῦ τους προσώπου κ.λπ. Ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται κανονικῶς καὶ μελωδικῶς καὶ πρὸς τὸ τέλος ἀρχίζουν οἱ προσφωνήσεις τοῦ οἰκείου μητροπολίτου καὶ ἀντιφωνήσεις τῶν προσκεκλημένων ἱεραρχῶν. Καὶ τί δὲν ἀκούγεται. Πληρωρικοὶ συνήθως λόγοι, ἔπαινοι, ἐγκώμια καὶ πολλὰ ἄλλα ἐνοχλητικά. Ἐκδηλώσεις κοσμικῆς νοοτροπίας, οἱ ὁποῖες δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸν τιμώμενο Ἅγιο. Ἡ τιμὴ μεταφέρεται στοὺς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ζοῦν στὸν δικό τους κόσμο, ἀπόμακροι ἀπ᾽ τὰ πολλὰ προβλήματα καὶ τὸν πολὺ πόνο τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.
Τ’ Αγνάντεμα -- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Επάνω στον βράχον της ερήμου ακτής, από παλαιούς λησμονημένους χρόνους, ευρίσκετο κτισμένον το εξωκκλήσι της Παναγίας της Κατευοδώτρας. Όλον τον χειμώνα παπάς δεν ήρχετο να το λειτουργήση. Ο βορράς μαίνεται και βρυχάται ανά το πέλαγος το απλωμένον μαυρογάλανον και βαθύ, το κύμα λυσσά και αφρίζει εναντίον του βράχου. Κι ο βράχος υψώνει την πλάτην του γίγας ακλόνητος, στοιχειό ριζωμένο βαθιά στην γην, και το ερημοκκλήσι λευκόν και γλαρόν, ως φωλιά θαλασσαετού στεφανώνει την κορυφήν του.
Όλον τον χρόνον παπάς δεν εφαίνετο και καλόγηρος δεν ήρχετο να δοξολογήση. Μόνον την ημέρα των Φώτων κατέβαινεν από το ύψος του βραχώδους βουνού, από το λευκόν μοναστηράκι του Αγίου Χαραλάμπους, σεβάσμιος, με φτερουγίζοντα κάτασπρα μαλλιά και κυματίζοντα βαθιά γένεια, ένας γέρων ιερεύς "ως νεοττός της άνω καλιάς των Αγγέλων" δια να λειτουργήση το παλαιόν λησμονημένον ερημοκκλήσι. Εκεί ήρχοντο τρεις-τέσσαρες βοσκοί, βουνίσιοι, αλειτούργητοι, αλιβάνιστοι, ήρχοντο με τις φαμίλιες των, τις ανέβγαλτες και άπραχτες, με τα βοσκόπουλά των τ' αχτένιστα και άνιφτα, που δεν ήξευραν να κάμουν τον σταυρόν τους, δια ν' αγιασθούν και να λειτουργηθούν εκεί· και εις την απόλυσιν της λειτουργίας ο γηραιός παπάς με τους πτερυγίζοντας βοστρύχους εις το φύσημα του βορρά, και την βαθείαν κυμαινομένην γενειάδα, κατέβαινε κάτω εις τον μέγαν απλωτόν αιγιαλόν, ανάμεσα εις αγρίους θαλασσοπλήκτους βράχους, δια να φωτίση κι αγιάση τ' αφώτιστα κύματα.
Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Αθωνικά άνθη
«Καλόν το άλας· εάν δε και το άλας μωρανθή, εν τίνι αρτυθήσεται;…» Ο Κύριος.
Αναμφιβόλως διερχόμεθα μίαν από τας κρισιμωτέρας, ίσως, περιόδους της θρησκευτικής Εκκλησιαστικής και Εθνικής ζωής της Ελληνικής ημών Πατρίδος. Σπανίως η Εκκλησία της Ελλάδος εκλήθη ν’ αντιμετωπίση τοιαύτα και τοσαύτα προβλήματα, οία ανέκυψαν επί των ημερών μας, και γεννηθήσονται εν τη προοπτική του χρόνου, κατά τας αποκαλυπτικάς, ας διερχόμεθα, φάσεις της παγκοσμίου και ειδικώς της Ελληνικής Ιστορίας. Εις ανάγκας, ου τας τυχούσας, περιεπλάκημεν ως Έθνος και Εκκλησία. Έσωθεν ταραχαί, έριδες, αιρέσεις, μάχαι. Έξωθεν κίνδυνοι, απειλαί, ταπεινώσεις. Πανταχόθεν ακαταστασίαι και «συνοχή εθνών εν απορία», εκ του φόβου των επερχομένων δεινών. Ο ευσεβής λαός μας τιτρώσκεται την φιλοτιμίαν εκ των αλλεπαλλήλων εθνικών ταπεινώσεων και των προσγινομένων ύβρεων κατά της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πάσχει, το μεν δια την λύπην του λαού, το δε δια την επιπολάσασαν αμαρτίαν, εξ ης και αι συμφοραί.
''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''
Ἀφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο
Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
-ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της
χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15
ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ
μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο
σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της,
γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.
Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών κι Ομολογητού ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος από του μαρτυρικού τέλους εν έτει από Χριστού 276.
Χαρίτων ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη εις το Ικόνιον της Μικράς Ασίας, εις το οποίον και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ανδρωθείς δε εγένετο περιβόητος δια την ευσέβειαν και την αρετήν του και κατέστη πρώτος της πόλεως ταύτης. Κατά την εποχήν εκείνην (σο΄ - σοστ΄ ) (270-276) εβασίλευεν εν Ρώμη ο Αυρηλιανός, όστις κατ’ αρχάς μεν της βασιλείας του, αν και ήτο ειδωλολάτρης, όμως δεν ημπόδιζε τους Χριστιανούς να προσκυνώσι τον αληθινόν Θεόν· κατόπιν όμως παρακινηθείς από τους δαίμονας, τους οποίους ελάτρευεν, εκίνησε μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών, και εις όλας τας επαρχίας της βασιλείας του έστειλεν ασεβή προστάγματα, κελεύοντα τους εξουσιαστάς μεθ’ όλης της δυνατής προσπαθείας να καταπείσωσι τους Χριστιανούς να αρνηθώσι την πίστιν του Χριστού και να επιστρέψωσιν εις την πλάνην της ειδωλολατρίας, τους δε μη υποτασσομένους εις τα ασεβή προστάγματά του να παιδεύωσι διαφοροτρόπως, και τέλος επονειδίστως να τους θανατώνωσι.
Ορίστε η «επιτυχία» της Συμφωνίας των Πρεσπών: Ορθόδοξη «Μακεδονική» Εκκλησία και στην Ιταλία!
Για να κοινωνικοποιήσουν τα παιδιά των «Μακεδόνων»
στήνουν και αθλητικές δραστηριότητες και οι ελληνικές προξενικές Αρχές, τον
ύπνο του δικαίου!
Μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν να τηρούν το
αίσχος της Συμφωνίας των Πρεσπών, όταν ακόμη και ο ίδιος ο Ζάεφ μιλάει για…
«Μακεδονία»! Μπορεί να
καμαρώνουν οι πρώην κυβερνώντες για την «επιτυχία» τους και οι νυν να μάζεψαν
τις σάρισες που είχαν βγάλει, δηλώνοντας σήμερα ότι «το κράτος έχει συνέχεια»,
όμως η σκοπιανή προπαγάνδα συνεχίζει ακάθεκτη.
Στην Ιταλία, όπως φαίνεται και στην αποκλειστική
φωτογραφία του newsbreak, όχι μόνο
λειτουργεί Ορθόδοξη «Μακεδονική» Εκκλησία, αλλά κάνει και δράσεις! Στην Πιατσέντζα
της Ιταλίας δραστηριοποιούνται και προωθούν το μέγα ιστορικό ψεύδος, που
στρέφεται ξεκάθαρα κατά των εθνικών μας συμφερόντων και της κυριαρχίας μας.
Η «Μακεδονική» Ορθόδοξη Εκκλησία Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος και Άγιος Πρόχορος Πχίνσκι, για πρώτη φορά φέτος διοργανώνει και ποδοσφαιρικές προπονήσεις και άλλες αθλητικές δραστηριότητες για παιδιά από 4 έως 15 ετών. Διαθέτει μάλιστα και αθλητικό κέντρο στην Piacenza, στην οδό San Sepolcro no. 15! Για να κοινωνικοποιήσουν τα παιδιά των «Μακεδόνων», όπως ισχυρίζεται το εκκλησιαστικό συμβούλιο της… «Μακεδονικής» Εκκλησίας στην Ιταλία!
Callistratus the Martyr & his 49 Companions
These Martyrs contested for the Faith during the reign of Diocletian, in the year 288. Saint Callistratus was arrested as a Christian, and after being tormented, was enclosed in a sack and cast into the sea. The sack burst, and the Saint came to dry land safe and sound. Forty-nine soldiers, seeing this, also confessed Christ, and with him were cast into prison, then beheaded.