«Σήμερον ἡ στείρα Ἄννα τίκτει Θεόπαιδα»

 

ΠΡΩΤΗ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους εἶναι ἡ θεομητορικὴ ἑορτὴ τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, στὶς 8 Σεπτεμβρίου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀπαρχὴ τῶν ἑορτῶν τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἑορτάζει καὶ χαίρεται ἡ πλάση ὁλόκληρη γιὰ τὴ θαυματουργικὴ γέννηση τῆς Παναγίας μας καὶ ἑκατομμύρια χείλη Τὴν γεραίρουν, διότι ἡ ἐπιλογή Της ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ διαδραματίσει τὸν σημαντικότερο ρόλο στὴ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ ἀνθρωπίνης πλευρᾶς, εἶναι τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς ἱστορίας. Οὐδεμία γυναίκα, κανένα ἄλλο ἀνθρώπινο πρόσωπο, δὲν μπόρεσε νὰ φτάσει σὲ ἁγιότητα, καθαρότητα, δόξα καὶ μεγαλεῖο τὴν Παναγία μας καὶ γι’ αὐτὸ ἀξιώθηκε νὰ γίνει ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἁγ Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ -- Λόγος εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

(νεοελληνικὴ ἀπόδοσις)

Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴν λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου». Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴν Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸν κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Παναγίας ὁ Πλάστης ξανάπλασε πρὸς τὸ καλύτερο ὁλόκληρη τὴν πλάση, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ.

ΑΛΛΑΞΤΕ ΣΤΑΣΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ.. -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://patergeorgiosaggelakakis.blogspot.com/

 

Λόγος εις το Γενέσιον της Θεομήτορος.

Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος; (Άσμα Ασμάτων 6, 10).

Και ποίος νους πλέον δύναται να εννοήση το μεγαλείον τής χαράς τής σημερινής εορτής; Ποία γλώσσα ημπορεί να διηγηθή το ύψος της Παρθένου, οπόταν το Πνεύμα το Άγιον δια να φανερώση το μέγεθος, την τιμήν, την καθαρότητα της σήμερον τικτομένης Μαριάμ, προβάλλει ωσάν με απορίαν ερωτηματικώς: «Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος;» Ποίος νους, λέγω, δύναται να εννοήση τους προσήκοντας ύμνους της Παρθένου, οπόταν ιλιγγιά εις το να υμνή την Θεοτόκον και ο υπερκόσμιος και Αγγελικός νους;  Ποία γλώσσα ημπορεί να είπη τους πρέποντας της Παρθένου επαίνους, οπόταν ορώμεν ως ιχθύας αφώνους εις το ύψος της Θεοτόκου και τους πολυφθόγγους ρήτορας; Φθάνει η γραφική αυτή απορία, οπού φανερά ερμηνεύει, ότι τούτο είναι υπέρ δύναμιν, διότι τούτο είναι το έθος της Γραφής εις τα δυσνόητα και υψηλά. Όθεν και δια τον Χριστόν έλεγεν ο Δαβίδ: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και ο Ησαϊας: «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, και ίνα τι ερυθρά αυτού τα ιμάτια;» Και δια την Μετάστασιν της Θεοτόκου λέγεται εις το Άσμα: «Τις αύτη η αναβαίνουσα εκ της ερήμου;» Και εις το Ευαγγέλιον: «Πως έσταί μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω;» και όσα τοιαύτα υπάρχουν εις την Γραφήν.

Απολυτίκιον γεννήσεως της Θεοτόκου

 

Τη Η΄ (8η) η Γέννησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Μαριάμ της Θεόπαιδος και Θεοτόκου τα άγια Γενέθλια εορτάζομεν σήμερον. Ταύτης ο πατήρ Ιωακείμ και η μήτηρ Άννα είλκον αμφότεροι το γένος από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ· όθεν ήσαν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν ευγενέστατοι από όλους. Επειδή δε παρέμενον άτεκνοι και ωνειδίζοντο δια την ατεκνίαν των ταύτην, τούτου ένεκεν δεν έπαυον από του να προσφέρουν εις τον Θεόν διπλά τα δώρα των ως πλούσιοι και φιλόθεοι. Επειδή όθεν και οι δύο ελυπούντο δια το όνειδος της ατεκνίας, ο μεν Ιωακείμ επήγεν εις το όρος, η δε Άννα εισήλθεν εις τον κήπον και οι δύο ομού παρεκάλουν με δάκρυα τον Θεόν δια να χαρίση εις αυτούς καρπόν κοιλίας· δια τούτο και έτυχον του ποθουμένου, και εγέννησαν την Θεοτόκον Μαρίαν, την πάντων Αγίων Αγιωτάτην· και ούτω απέκτησαν μίαν καλλιτεκνίαν ασύγκριτον και εξοχωτάτην, ήτις υπερείχεν όλας τας καλλιτεκνίας των ανθρώπων· και μακάριοι όντες καθ’ εαυτούς δια την ενάρετον και θεοφιλή αυτών γνώμην, πολλώ μάλλον μακαριώτεροι έγιναν δια την ασύγκριτον χάριν και θείαν τεκνογονίαν ης ηξιώθησαν· επειδή από την ιδικήν των θυγατέρα, ήτοι την αειπάρθενον Μαριάμ, κατεδέχθη να γεννηθή ο Υιός του Θεού.

Βιασμός συνειδήσεων -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Είναι πρόδηλο ότι η ζωή μας έχει παραλύσει χάριν της επιβολής της πολεμικής δίκην του αόρατου εχθρού, του «δικτατορικού ιού» προς περιστολή ή εν γένει αντιμετώπισης του οποίου έχει καταλυθεί ο νομικός μας πολιτισμός η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητά μας, έχει τεθεί εις μία μόνιμη ειρκτή.

Ο επαίσχυντος βιασμός της συνειδήσεώς μας καθώς και η επονείδιστη αντιεπιστημονική τρομοκρατία δια μέσου των εξωνημένων, τελούντων, ανερυθρίαστα εις διατεταγμένη υπηρεσία Μ.Μ.Ε, αποδεικνύουν περίτρανα, την σύγχρονη νεοπαγή μάστιγα ότι, η φρενίτιδα της καινοφανούς οιονεί θρησκείας της «δημόσιας υγείας» δεσπόζει καταλυτικά έναντι οιουδήποτε έτερου δημόσιου αγαθού.

6η-7η Σεπτεμβρίου 1955: Η σταύρωση του Χριστιανισμού της Κωνσταντινούπολης

Η ιστορία της ανθρωπότητας διδάσκει ότι οι άνθρωποι εξήλθαν με την πάροδο του χρόνου, από την βαρβαρότητα και απέκτησαν τη συνείδηση της υπεροχής τoυς ή αντιλήφθηκαν πώς πρέπει να ζουν και να πολιτεύονται ως άνθρωποι και γενικά τι σημαίνει «ανθρωπισμός».

Όλοι οι λαοί, λευκοί ή έγχρωμοι, θέλουν να λέγονται και να φαίνονται πολιτισμένοι.

Αντιγράφονται συνεχώς από το σύνολο των ανθρώπων οι ανώτερες ηθικές αρχές και αξίες που λέγονται: Ελευθερία, Ηθική, Δικαιοσύνη ή Πολιτική και Κοινωνική Αρετή , υπό την επίδραση των οποίων προήχθησαν οι πολιτείες και οι κοινωνίες των ανθρώπων και θεμελιώθηκε ο πραγματικός πολιτισμός.

Ο μόνος λαός που δεν κατόρθωσε να αποτινάξει την βαρβαρότητα είναι ο τουρκικός!

Απαιτείται η ψυχή ενός Ιερεμίου, δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

Απείρως δριμύτερος χειμών, από της εποχής εκείνης του θείου Χρυσοστόμου, κατέλαβε την Εκκλησίαν, με την άρσιν του Αναθέματος (άρση ακοινωνησίας), της Ανατολικής Εκκλησίας κατά του Παπισμού, υπό του Αθηναγόρου την 7^ην Δεκεμβρίου του 1965, δια της οποίας εχαρακτηρίζετο ως πεπλανημένη η πορεία, της προ αυτής Εκκλησίας των Αγίων Πατέρων και Ι. Συνόδων, και με την εισαγωγήν εις τα ιερά Δίπτυχα του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα, όχι μόνον, αλλά και … «πασών των Ανατολικών και Δυτικών ομολογιών»! Ω της συμφοράς! Απαιτείται η μεγαληγορία ενός Μωϋσέως, η δύναμις λόγου ενός Δαβίδ, η ψυχή ενός Ιερεμίου, η καρδιά ενός Απ. Παύλου, η γραφίς ενός Μ. Βασιλείου δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

Sozon the Martyr

This holy Martyr was a shepherd in Lycaonia. Born a pagan, named Tarasius, he received holy Baptism and was renamed Sozon. Filled with zeal for the truth, he taught his countrymen to desist from the worship of idols. Once he entered the temple of Artemis in Pompeiopolis of Cilicia, cut off the golden hand of the idol, and breaking it in pieces, distributed it among the poor. When he saw that many were being unjustly punished for the theft, of his own accord he gave himself up to Maximian the Governor. He was beaten with rods until his bones were broken. According to some, he suffered martyrdom in 288; according to others, in 304.