Μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος

H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.

------------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀλλοίμονον ἄν εἰς τόν «θαυμαστόν ἀνάποδον κόσμον» (Κωνσταντῖνος Βαθιώτης) τῆς σήμερον νομίζῃ κανείς ὅτι οἱ Σατανισταί πού κυβερνοῦν τόν κόσμον θά ἄφηναν τήν Ὀρθοδοξίαν ἀλώβητον! Ἀπ' ἐκεῖ ἤρχισαν (τό 1920 μέ τήν γνωστήν Ἐγκύκλιον) τό γκρέμισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ αὐτονοήτου γενικώτερον, φθάσαντες σήμερον εἰς τό ἔσχατον σημεῖον νά ἐπιβάλουν τό βασανιστήριον τοῦ ὑποχρεωτικοῦ «ἐμβολιασμοῦ», κατά παράβασιν τοῦ Συντάγματος, πολλῶν διεθνῶν συμβάσεων καί διακηρύξεων γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, τῶν νόμων, τῆς ἰατρικῆς δεοντολογίας, τῶν δύο προσφάτων ψηφισμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης κ.λπ. Πρό οὐδενός ὀρρωδοῦν πλέον οἱ Σατανισταί, διότι τώρα ἔχουν καί τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν τῆς διοικούσης «ἱεραρχίας».

Σηψαιμία και Πολύ-οργανική ανεπάρκεια --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο θάνατος παραμονεύει ένεκεν της ενδημούσης μισάνθρωπης λογικής της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων η οποία με πρόσχημα την δημόσια υγεία, ευθέως και ευθαρσώς, επεμβαίνει εις την υγεία και εν γένει εις την ψυχολογία των ανθρώπων.

Ο λόγος δια του οποίου καθίσταμαι τοσούτον οξύς, εν προκειμένω, ουδόλως έγκειται εις το γεγονός ότι προβοκάρω τις εξελίξεις, όλως τουναντίον θέτω ενσυνειδήτως το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων, υπό την έννοια, ότι βαίνουμε εις το μεταίχμιο των εσχατολογικών χρόνων, ως εκ τούτου, μέρος των σκοτεινών σχεδιασμών των κοσμο-εξουσιαστών καθίστανται συν τοις άλλοις και η πανδημία με όλες τις παγκόσμιες παραφυάδες, όπερ και τούτο σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις παγκοσμίως σφετερίζονται την υγεία δια να εξανδραποδίζουν την ανθρωπότητα, προσβάλλοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αμαυρώνοντας το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου.

How Cholera was stopped in Constantinople in 1910

«In the year 1910 an accursed disease once again befell Constantinople and its environs:  cholera. People were dying by the hundreds every day, making it impossible to bury such large numbers – regardless of their race and religion: Christians, Armenians, Muslims and Jews. The population especially of Constantinople, in dread and helplessness desperately sought its salvation.  The Temples of the Orthodox and the Armenians, the Mosques and the Synagogues were full to bursting every day, with their congregants begging with tears and desperation for divine intervention to put an end to the evil.  And yet, the accursed pestilence continued its destructive opus...

Αγαλλίαση της ψυχής και της καρδιάς -- Του Φώτη Κόντογλου

Το φετινό καλοκαίρι είναι ακατάστατο. Μα και οι λίγες μέρες που είναι καλοκαιρινές γεμίζουνε την ψυχή μας από κάποια αγαλλίαση που δεν την δίνει ποτέ ο χειμώνας. Η πλάση ημερεύει, τ’ άγρια τα βουνά δε φοβερίζουνε πια τον άνθρωπο, ούτε τα θυμωμένα σύννεφα, που στοιβιάζονται βαρειά το χειμώνα και γεμίζουνε τα θόλο του ουρανού. Το φως είναι καθαρό. Το πρωί σηκώνεσαι από τον ύπνο και γελά ο κόσμος του Θεού. Η μέρα είναι έμορφη σαν τον καλόν τον άνθρωπο. Οι αγέρηδες είναι αλαφροί κα χαροποιοί, ακόμη κι ο γέρο Βοριάς είναι τώρα σα παλληκαρόπουλο. Αντί να βγάζει εκείνα τα φοβερά μουγκρίσματα, σφυρίζει γλυκά στα κλαδιά των δέντρων και στα ξάρτια των καραβιών.

Όλα είναι ειρηνεμένα κι αναπαυμένα. Τα ζώα κι οι άνθρωποι ξαπλώνονται στον ίσκιο από κάτω από τα δέντρα ξέγνοιαστοι και κοιμούνται. Άλλοι πάλι κουβεντιάζουνε ως να τους πάρει ο ύπνος. Τη νύχτα τα παράθυρα των σπιτιών είναι ανοιχτά κι ο κόσμος κάθεται ως τα μεσάνυχτα στις βεράντες, στις αυλές, στις ταράτσες. Ακούγονται από παντού φωνές χαρούμενες.

Τη Λ΄ (30η) Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ του νέου.

Αλέξανδρος ο μακάριος πατήρ ημών, επειδή εξήσκει πάσαν αρετήν, εχρημάτισε πρωτοπρεσβύτερος του Αγίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τκε΄ (325), αντικατέστησε δε εις την εν Νικαία συγκροτηθείσαν αγίαν και Οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον τον Άγιον Μητροφάνην, μη δυνηθέντα ένεκεν ασθενείας και γήρατος να παρευρεθή εις αυτήν. Εν ταύτη λοιπόν τη Συνόδω ο θείος Αλέξανδρος πολύ ηγωνίσθη υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ελέγχων ο τρισμακάριος την του Αρείου κακοδοξίαν. Αφού δε η Σύνοδος ετελείωσε, παρεκάλεσεν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος όλους τους θεοφόρους εκείνους Πατέρας να έλθωσιν εις Κωνσταντινούπολιν, όπως ευλογήσωσιν αυτήν, τότε ούσαν νεόκτιστον. Τότε Άγγελος Κυρίου φανείς εις τον Άγιον Μητροφάνην είπεν εις αυτόν· «Επειδή συ πρεπόντως ευηρέστησας τω Θεώ, δια τούτο μετά δέκα ημέρας παραιτείς την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν και πορεύεσαι εις τα ύψη να λάβης παρά Θεού τον στέφανον· τον δε θρόνον της Εκκλησίας θα λάβη αντί σου και θα τον στολίση Αλέξανδρος ο συλλειτουργός σου».

Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, -- ῎Ας μελετήσουν αὐτὴν προσεκτικῶς οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς καὶ ἄς ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των!

Προς  ὅσους ἀσκοῦν τὸν μοναχικὸν βίον καὶ εἶναι στερεωμένοι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοὺς καὶ περιποθήτους ἀδελφούς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος σᾶς ἠξίωσε νὰ πιστεύσετε εἰς Αὐτόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε καὶ σεῖς τὴν αἰώνιον ζωὴν μαζὶ μὲ τοὺς ῾Αγίους. ᾿Επειδὴ δὲ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀρειανόφρονες, οἱ ὁποῖοι περιέρχονται τὰ Μοναστήρια διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, παρὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἁπλοϊκούς, ὡσὰν ἀπεσταλμένοι τάχα ἀπὸ ἡμᾶς, ὑπάρχουν δὲ μερικοί, οἱ ὁποῖοι διαβεβαιώνουν μὲν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ ὑποχωροῦν καὶ προσεύχονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν ἴδιον τόπον· κατ᾿ ἀνάγκην λοιπὸν ἔσπευσα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσαν μερικοὶ σταθερώτατοι ἀδελφοί, νὰ σᾶς γράψω, ὥστε νὰ φυλάσσετε ἀκεραίαν καὶ ἀνόθευτον τὴν εὐσεβῆ Πίστιν, τὴν ὁποίαν διατηρεῖ εἰς σᾶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ δώσετε ἀφορμὴν σκανδαλισμοῦ εἰς τοὺς ἀδελφούς. Διότι, ὅταν μερικοὶ ἰδοῦν σᾶς τοὺς πιστοὺς εἰς τὸν Χριστὸν νὰ συγκεντρώνεσθε μὲ αὐτοὺς καὶ νὰ κοινωνῆτε μαζὶ τους, ὁπωσδήποτε θὰ θεωρήσουν τοῦτο ὅτι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ, καὶ ἔτσι θὰ πέσουν εἰς τὸν βόρβορον τῆς ἀσεβείας. Διὰ νὰ μὴ συμβῇ λοιπὸν τοῦτο, ἀποφασίσατε, ἀγαπητοί, αὐτοὺς μὲν ποὺ φανερὰ πιστεύουν εἰς τὴν ἀσέβειαν νὰ ἀποστρέφεσθε, ἀπ᾿ αὐτοὺς δέ, ποὺ νομίζουν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν ἀρειανικὴν διδασκαλίαν, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς ἀσεβεῖς, νὰ φυλάττεσθε· καὶ μάλιστα ἐκείνων ποὺ ἀποστρεφόμεθα τὴν πίστιν, αὐτοὺς πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν ἀπὸ τὴν κοινωνίαν. ᾿Εὰν δὲ κανεὶς προσποιῆται μὲν ὅτι ὁμολογεῖ ὀρθὴν Πίστιν φαίνεται δὲ ὅτι κοινωνεῖ μὲ ἐκείνους, αὐτὸν νὰ παροτρύνετε νὰ ἀποφεύγῃ αὐτὴν τὴν συνήθειαν· καὶ ἐὰν μὲν ὑποσχεθῇ, νὰ τὸν θεωρῆτε ἀδελφόν, ἐὰν δὲ ἐπιμένῃ μὲ πεῖσμα, αὐτὸν νὰ τὸν ἀπομακρύνετε. Διότι ἐὰν πράττετε ἔτσι θὰ διατηρήσετε καθαρὰν τὴν Πίστιν, καὶ ἐκεῖνοι βλέποντες σᾶς θὰ ὠφεληθοῦν, ἐπειδὴ θὰ φοβηθοῦν μήπως θεωρηθοῦν ὡς ἀσεβεῖς καὶ ὅτι πιστεύουν τὴν διδασκαλίαν ἐκείνων.

Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, PG τ. 26, στλ. 1185-1188.

῾Η νεοελληνικὴ ἀπόδοσις ἀπὸ ΕΠΕ, Μ. ᾿Αθανάσιος, τ. 10, σελ. 312-315, Θεσσαλονίκη 1976.  ῾Η ᾿Επιστολὴ δημοσιεύεται ἀσχολίαστος, διότι ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτῆς.

Τί συμβολίζει τὸ κερί;

Ὅλοι οἱ πιστοὶ πάντοτε ἢ στὴν Ἐκκλησία ἢ στὸ σπίτι μας ἀνάβουμε μία τοὐλάχιστον λαμπάδα ἢ ἕνα κερί. Ὅμως γιατὶ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ἀνάβουμε τὸ κερί; Τί συμβολίζει; Λέγει ὁ Κύριος: «Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε» (Ἰω. ιβ´, 36). «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ» (Ἰω. ιβ´ 46). Δηλαδὴ ἕως ὅτου μὲ ἔχετε μεταξύ σας, ποὺ εἶμαι τὸ φῶς, πιστεύετε στὸ φῶς, γιὰ νὰ γίνετε παιδιὰ τοῦ φωτός, ὁλόκληροι φωτισμένοι ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἁγιότητος. Ἐγὼ ἦλθα στὸν κόσμο, διὰ νὰ εἶμαι φῶς πνευματικὸ δι᾽ αὐτόν, διὰ νὰ μὴ μείνη στὸ ἠθικὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ πιστεύουν σ᾽ ἐμένα. Πρέπει νὰ γίνουμε φῶς Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ φῶς συμβολίζει τὸ κερί. Στὸ περιοδικὸ «Κοντὰ στὸν Χριστό» διαβάζουμε μία πλήρη ἑρμηνεία τοῦ συμβολισμοῦ τοῦ κεριοῦ:

π. Θεόδωρος Ζήσης : Θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές

Ενώ ο Σταυρός είναι η σημαία μας μέσα στο Βυζάντιο, δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μία απαράδεκτη προσπάθεια βλασφημίας του αγίου Σταυρού, απορρίψεως του Τιμίου Σταυρού. Όχι μόνο δεν σέβονται πλέον και πολλοί Έλληνες τον Τίμιο Σταυρό, αλλά μερικοί μεθοδεύουν να διώξουν το Σταυρό από τις αίθουσες των δικαστηρίων, από τις αίθουσες των σχολείων, να διώξουν το Σταυρό από τα εθνόσημα της αστυνομίας… Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι όπως πάμε, θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές. Μέχρι τώρα ο Θεός μάς προστάτευε γιατί δεν ντρεπόμασταν να ομολογούμε ότι είμαστε Χριστιανοί… Παρακολουθείτε τον τελευταίο καιρό πόση συζήτηση γίνεται για τα θρησκευτικά σύμβολα. Και έχουν ξεσηκωθεί οι εκκλησιομάχοι όλοι, στους οποίους εκκλησιομάχους όμως εμείς δίνουμε δύναμη, μερικές φορές τους ανεβάζουμε και στην εξουσία με την ψήφο μας, όλοι λοιπόν αυτοί οι εκκλησιομάχοι τώρα μεθοδεύουν, προγραμματίζουν με υπουργικές αποφάσεις, με σχολικές αποφάσεις, με εκπαιδευτικές αποφάσεις να φύγουν τα θρησκευτικά σύμβολα, ακόμη και ο Τίμιος Σταυρός. Και ποια σχέση έχουν όλα αυτά με το Γένος μας των Ρωμηών, των Ορθοδόξων;

Η απαξίωση της ελευθερίας, ως εφαρμογή της διαφωτισμικής φεουδαρχίας -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Στην εποχή μας πολλοί άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι, έως τώρα, βρισκόμασταν σε ένα προστάδιο εφαρμογής ενός συστήματος διακυβερνήσεως, με ηγεμονική αρχή μια παγκόσμια φεουδαρχία, ενώ, όπως φαίνεται, από αυτά που βιώνουμε σήμερα με πρόσχημα τη διατήρηση της σωματικής μας υγείας, εισήλθαμε, πλέον, στην πλήρη εφαρμογή της.

Η ευρωπαϊκή φεουδαρχία, από την εποχή του 18^ου αι., που οι φεουδάρχες πλήρωναν τους φιλοσόφους του Διαφωτισμού να διαφωτίζουν ή μάλλον να παραπλανούν τους ανθρώπους ότι η υποταγή τους στη Φεουδαρχία και τους ηγεμόνες της αποτελεί την πλέον ικανοποιητική μορφή ελευθερίας, έθετε τα θεμέλια ενός συστήματος, κατά το οποίο μια ολιγαρχία ηγεμόνων όχι μόνο θα κατεξουσίαζαν τους λαούς, αλλά και ότι οι λαοί θα διαπαιδαγωγούνταν και θα διαφωτίζονταν κατάλληλα, έτσι ώστε να αποδέχονται αυτόν τον κατεξουσιασμό ως ένα ίνδαλμα ελευθερίας.

Beheading of the Holy and Glorious Prophet, Forerunner and Baptist John

The divine Baptist, the Prophet born of a Prophet, the seal of all the Prophets and beginning of the Apostles, the mediator between the Old and New Covenants, the voice of one crying in the wilderness, the God-sent Messenger of the incarnate Messiah, the forerunner of Christ's coming into the world (Esaias 40: 3; Mal. 3: 1); who by many miracles was both conceived and born; who was filled with the Holy Spirit while yet in his mother's womb; who came forth like another Elias the Zealot, whose life in the wilderness and divine zeal for God's Law he imitated: this divine Prophet, after he had preached the baptism of repentance according to God's command; had taught men of low rank and high how they must order their lives; had admonished those whom he baptized and had filled them with the fear of God, teaching them that no one is able to escape the wrath to come if he do not works worthy of repentance; had, through such preaching, prepared their hearts to receive the evangelical teachings of the Savior; and finally, after he had pointed out to the people the very Savior, and said, "Behold the Lamb of God, Which taketh away the sin of the world" (Luke 3:2-18; John 1: 29-36), after all this, John sealed with his own blood the truth of his words and was made a sacred victim for the divine Law at the hands of a transgressor.