Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία ιστορική αγγελία, το σπουδαιότερο άγγελμα, που ακούσθηκε στην ιστορία. Αναγγέλλει το μεγαλύτερο γεγονός, που συνέβη στην ανθρωπότητα και συνδέεται με το πιο καίριο παράγγελμα, που άκουσε ποτέ ο άνθρωπος, τη μετάνοια. Εδώ ακριβώς, στη μετάνοια, έγκειται η βίωση του μηνύματος της Ανάστασης από τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η μετάνοια, γεγονός αποκλειστικά και απόλυτα προσωπικό του πιστού, αποδεικνύει ότι αυτός αποδέχεται και προσυπογράφει το άγγελμα της Ανάστασης. Η πρακτική είναι μεγαλειώδης, καθότι μυστηριακή, αλλά και απλή, προσεγγίσιμη από τον καθένα: Μετανοώντας ο χριστιανός αφήνεται στη χάρη του Θεού, η οποία τον ανασταίνει από τα μνήματα των παθών και των κακών επιθυμιών. Και γίνεται αυτή η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου μία ασάλευτη και αξιόπιστη μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού. Τον θείο και σωτήριο συνδυασμό των δύο γεγονότων, της ανάστασης του Ιησού Χριστού και της προσωπικής ανάστασης του ανθρώπου, που μετανοεί, εκφράζει και επαγγέλλεται στον κόσμο η Εκκλησία και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πιστοποιητικό Κοινωνικό φρονημάτων και Πιστοποιητικό εμβολιασμού. -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η επιδημία ανακρίβειας της κυβερνήσεως εξαιτίας και συνεπεία της πανδημίας του περιλάλητου ιού, οξύνει τις αντιπαραθέσεις εις τους κόλπους της κοινωνίας, καθότι μετά την παταγώδη αποτυχία περιστολής της διασποράς του εν θέματι ιού, κατά τους χειμερινούς μήνες, μολονότι περιεστάλησαν επί μακρόν τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα μας κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας.
Η άκρως ολοκληρωτική στάση της κυβερνήσεως, ασφαλώς άμεσα συνδεόμενη προς τις υπερεθνικές άνωθεν εντολές, οι οποίες υπηρετούν αλλότρια των επιφαινόμενων πολιτικών συμφερόντων, φαλκιδεύουν παν ψήγμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, καθότι το υποκείμενο στερείται της θεμελιώδους ελευθερίας να πληροφορηθεί στοιχειωδώς, πολύπτυχα και πλουραλιστικά επί μίας Ιατρικής πράξεως, πλην όμως την υφίσταται επί απηνούς ποινής κοινωνικού και επαγγελματικού εξοστρακισμού, δια μίας εξαναγκαστικής νομοθετικής επιβολής την οποία, έχουν αποφασίσει αυτοκλήτως ερήμην του, η ολιγομέλεια των καθεστωτικών Λοιμοξιολόγων, οι οποίοι κιόλας έχουν περιαφθεί της αδιαμφισβήτητης αυθεντίας και άτρωτου κύρους, όχι δια της επιστημοσύνης τους αλλά δυνάμει του απαράδεκτου θεσπισθέντος «ακαταδίωκτου», απολαμβάνοντας την ασυλία της ασύδοτης εξουσίας.
Του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ -- ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ
ΕΙΣ ΤΟ, ΟΤΕ ΑΝΕΒΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΜΕΣΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
Τα ρόδια και τα μήλα και οι φοίνικες (χουρμάδες) και οι άλλοι καρποί των οπωροφόρων δένδρων ευχαριστούν τον φάρυγγα του σώματος ημών με την γλυκείαν γεύσιν των· οι δε θείοι λόγοι των Αγίων Διδασκάλων ανάμικτοι με αγάπην, όταν απευθύνωνται προς την ακοήν μας, γλυκαίνουν τον λάρυγγα της ψυχής μας. Και όπως εκείνος ο οποίος θα συλλέξη τους καρπούς των δένδρων, αφού δοκιμάση τους καρπούς αυτούς επαινεί τα δένδρα, τα οποία τους παρήγαγον, κατά τον ίδιον τρόπον εκείνος ο οποίος θα συνάξη εις τον κάλαθον της ακοής του τα θεία λόγια των διδασκάλων και κατόπιν θα τα εμβάλη εις τον νουν του, αφού γευθή την γλυκύτητα των λόγων αυτών, επαινών τον διδάσκαλον ο οποίος είπε τους λόγους αυτούς, λέγει· «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου»! (Ψαλμ. ριη: 103).Αλλά και ο σοφώτατος Σολομών τους καλούς λόγους παρομοιάζει με μελόπιτταν και λέγει σχετικώς· «Κηρία μέλιτος λόγοι καλοί» (Παρ. ιστ: 24). (Οι καλοί λόγοι ομοιάζουν με μελόπιτταν).
ΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ»
Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Μέχρι σήμερα, τό πρόβλημα γύρω ἀπό τόν ἰό ἦταν οὐσιαστικό νομικό. Ὅπως ἐξηγεῖ σέ εἰδική νομική ἔκθεσή της μία εἰρηνοδίκης, ἡ κ. Τέγουτζικ, τά μέτρα πού μέ πρόφαση τόν ἰό, ἐπιβλήθηκαν, εἶναι ὅλα ἀντισυνταγματικά. Ἐπειδή, ὅμως, δέν λειτουργεῖ ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, πού λειτουργώντας ἐμποδίζει τήν κρατική αὐθαιρεσία, τά πράγματα ἐξελίσσονται ὅπως τά περιγράφει ἡ κ. εἰρηνοδίκης: «Μέχρι σήμερα ἐδῶ καὶ ἕνδεκα μῆνες σχεδὸν, ἡ Κυβέρνηση (ὡς Κράτος) προβαίνει σὲ λήψη μέτρων (κατὰ covid) καὶ ἀσκεῖ τὴ διοίκηση (τὴν κατὰ covid), προφασιζόμενη ἐδῶ καὶ 11 συναπτοὺς μῆνες τὸ ἐξαιρετικὸ καὶ ἐπεῖγον τῆς κατάστασης [...] Ἡ ἐν ἀμφιβόλῳ καὶ ἐν πλήρει συγχύσει ἐξαιρετικὰ ἐπείγουσα κατάσταση, ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς περιορίζει καὶ νὰ μᾶς ἀπογυμνώνει. Ἡ ζωὴ πλέον ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ἔχει μειωθεῖ στὸ ἐπίπεδο μίας καθαρὰ βιολογικῆς συνθήκης κι ἔχει χάσει ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ τῆς διάσταση, ἀλλὰ κι ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη διάσταση.
ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Τη αυτή ημέρα Τετάρτη του Παραλύτου, την της ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ εορτάζομεν εορτήν.
Την εορτήν ταύτην της Μεσοπεντηκοστής εορτάζομεν δια την τιμήν των δύο μεγάλων εορτών του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αύτη τρόπον τινά είναι ως σύνδεσμος των δύο και μεγαλύνεται και λαμπρύνεται από των δύο τούτων τα μεγαλεία και τας λαμπρότητας. Επειδή όμως ο θείος Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει, ότι· «Της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το Ιερόν και εδίδασκε» (Ιωάν. ζ: 14) κ.τ.λ., η δε Εκκλησία συχνάκις ψάλλει, ότι το μέσον της εορτής επέστη, συμπεριλαμβάνει δε και το θαύμα του Παραλύτου, δια τούτο πρέπει να γνωρίζωμεν, ότι το θαύμα του Παραλύτου ο Χριστός ετέλεσεν εις τας ημέρας της Εβραϊκής Πεντηκοστής, ήτις ηριθμείτο από το νομικόν αυτών Πάσχα.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου ΚΑΡΠΟΥ ενός των Εβδομήκοντα Αποστόλων.
Κάρπος, ο του Κυρίου Απόστολος, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Νέρωνος, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη νδ΄ - ξη΄ (54-68) μ. Χ. συνηριθμείτο δε μετά των Εβδομήκοντα Μαθητών και Αποστόλων του Κυρίου, διακονών τον Απόστολον Παύλον εν τω κηρύγματι του Ευαγγελίου και κομίζων τας επιστολάς του Αποστόλου προς εκείνους προς τους οποίους απέστελλε ταύτας. Πολλούς δε ειδωλολάτρας διδάξας να σέβωνται τον Χριστόν, εγένετο κατόπιν Επίσκοπος εν τη Βεροία της Θράκης και φωτισθείς κατά την διάνοιαν δια του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, εφάνη ως αστήρ αβασίλευτος, ανατέλλων εξ Ανατολών και πάσαν την οικουμένην φωτίζων δια των θείων διδασκαλιών του. Καθ’ εκάστην δε ο μακάριος ούτος ετέλει μέγιστα θαύματα και πονηρά πνεύματα εδίωκεν από των ανθρώπων.
Η Παναγία της Σκριπούς
Σεπτέμβριος του 1943. Οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού ( Διονύσου ).
Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν
και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αποφασίζουν να κάψουν τον Ορχομενό
και να τιμωρήσουν τους κατοίκους.
Το βράδυ της 9ης
Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους
ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς
τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό
είναι χτισμένη η πιο αρχαία εκκλησία της Βοιωτίας ( 874 μ.Χ. ), αφιερωμένη στην
Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η
φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον ναό, όταν ξαφνικά το
πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί
βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το
δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ
το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να
περάσει.
Ξημέρωσε η 10η
Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ
για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό. Τα βαριά αυτά άρματα
μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!
- Θαύμα, θαύμα! φώναξε ο
διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην εκκλησία.
Εκείνοι τον οδήγησαν
πράγματι στον ναό. Ο Γερμανός στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη
γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει!
Έπεσε αμέσως στα γόνατα
και φώναξε με θαυμασμό:
- Αυτή η γυναίκα σας
έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.
Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο
Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως
μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι
ευχαριστούν και δοξολογούν την προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία
τους.
Ο ήλιος γέρνει στη δύση.
Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την υπέρμαχο
Στρατηγό του Ορχομενού.
Από τότε η 1η Σεπτεμβρίου
καθιερώθηκε σαν ημέρα πανηγύρεως. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός
σχεδόν κάθε χρόνο. Αφιέρωσε μάλιστα στην Παναγία ένα μεγάλο καντήλι και
χρηματοδότησε την πρώτη απεικόνιση του θαύματος.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ «ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ» -- Tου Νικολάου Πανταζή, Θεολόγου
Δεινή και ολέθρια κατάσταση η συνήθεια. Ιδίως όταν αυτή η συνήθεια επέρχεται ύπουλα και ενυπάρχει ανεπαίσθητα στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και στην πνευματική ζωή, τότε η συνήθεια διενεργεί την ακηδία, εγκαθιδρύει την αμεριμνησία, γεννά την αναισθησία η οποία με την σειρά της αναγεννά την σκλήρυνση καρδίας και επιφέρει τελικώς την πώρωση και την αποστασία. Δεν είναι λοιπόν «μικρόν το κακό» ούτε περιφρονητέα η πνευματική αυτή νόσος.
Συνηθίσαμε κάποιες απλές, μικρές και επαναληπτικές Προσευχές. Ας γνωρίζουμε όμως ότι ακόμη και αυτή η πολύ μικρή, μοναστική επίκληση και νηπτική Ευχή του Ιησού: «Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με» είναι πλουσιοτάτη σε θεολογικές έννοιες και έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για αυτήν. Κάποιοι πιστοί, θεωρούν τις προσευχές αυτές «στερεότυπες» και «περιοδικές», όπως αυτές της περιόδου του Αγίας Εορτής του Πάσχα. Μία από αυτές είναι και η πολύ γνωστή, τριπλά αποδιδόμενη Προσευχή: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» η οποία επέχει θέση κεντρική και λέγεται αμέσως μετά το Αναστάσιμο Κοντάκιο, τον Οίκο και το Συναξάριο της Αγίας Κυριακής του Πάσχα.
-------------------------------
Για άλλη μία φορά, τιμά τον επιστημονικό του τίτλο ο ερίτιμος
Νικόλαος.
Χαίρε θεολόγε των ακατήχητων αλόγων προβάτων!
Χριστός Ανέστη, να χαίρεσαι την οικογένειά σου.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ ΕΠΙ ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΕΥΡΕΣΕΙ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Σήμερα ἑορτάζουμε τήν Γ’ εὔρεσιν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Εἶναι ὁ προφήτης αὐτός, σεβαστέ πάτερ Γεώργιε καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Θεανθρώπου, ὁ μείζων τῶν προφητῶν. Εἶναι ὁ κατεξοχήν κήρυκας τῆς μετανοίας, γιά τήν περίοδο πού ὁ Θεός ὥρισε πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις μετανοεῖν ἕως τῆς Δευτέρας παρουσίας Του.Οἱ θέλοντες μετανοεῖν νά ζοῦν μέ ὀρθόδοξη ἀσκητική πρακτική.
Ἀξιοσημείωτον τό γεγονός τῆς ὑπερτονίσεως καί διαχωρισμοῦ πού κάνει ὁ Χριστός γιά τούς τά μαλακά φοροῦντες καί ζῶντες μέ ἀδιαφορία καί ἀμετανόητοι, σέ ἀντίθεση μέ τό ταπεινό σχῆμα, ἔργο καί λόγο τοῦ τιμίου Προδρόμου καί τήν μαρτυρία, τῶν πρό τοῦ Προδρόμου, προφητῶν γιά τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΕΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ --- του Στέλιου Παπαθεμελή*
Νέο όπλο και μάλιστα πυρηνικό κατά του Ερντογάν στη Τουρκία. Χαμός στη Τουρκία με την τουρκική εκδοχή της σειράς «La casa del papel»! Η τουρκική τηλεοπτική βερσιόν του γνωστού ισπανικού σήριαλ στην παγκόσμια πλατφόρμα NETFLIX έχει γίνει το νέο «όπλο» της αντιπολίτευσης κατά του Ερντογάν! Ο αρχηγός της Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου υποστηρίζει ότι η τουρκική βερσιόν της ισπανικής σειράς «La casa del papel» έχει από καιρό γυριστεί στην Τουρκία, αλλά στην πραγματική ζωή! Η αξιωματική αντιπολίτευση «χτυπά» και πάλι την κυβέρνηση με το θέμα της οικονομίας, παίρνοντας αφορμή αυτή την φορά από την έναρξη γυρισμάτων για την τουρκική έκδοση της διάσημης ισπανικής σειράς «La casa del papel».
Συγκεκριμένα ο Αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τονίζει ότι «η τουρκική βερσιόν της ισπανικής σειράς la casa del papel έχει από καιρό γυριστεί στην Τουρκία ως ταινία μικρού μήκους και οι ληστές στην κεντρική τράπεζα της Τουρκίας δεν μπήκαν από τον τοίχο αλλά από την πίσω πόρτα».
Third Finding of the Precious Head of St. John the Baptist
Because of the vicissitudes of time, the venerable head of the holy Forerunner was lost for a third time and rediscovered in Comana of Cappadocia through a revelation to 'a certain priest, but it was found not, as before, in a clay jar, but in a silver vessel, and "in a sacred place." It was taken from Comana to Constantinople and was met with great solemnity by the Emperor, the Patriarch, and the clergy and people. See also February 24.