Χαίρετε. Προς αποφυγή οποιασδήποτε «αίσθησης παραπληροφόρησης» που μπορεί να έχει προκύψει από όσους έχουν λάβει την έρευνα – μελέτη για τη στρατηγική ορισμένων ομοσπονδιακών πολιτειών της Ινδίας κατά της πανδημίας, θεώρησα απαραίτητο να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις. Η μελέτη που σας έχω στείλει, εξετάζει ότι συνέβη στην Ινδία από το φθινόπωρο 2020 έως τις 20/04/2021. Όπως έχετε διαπιστώσει η συγκεκριμένη έρευνα, καταγράφει αποκλειστικά δημόσιες δηλώσεις και επιστημονικά στοιχεία από καταξιωμένους γιατρούς που ζουν σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που επινοήθηκε από τον υπογράφοντα. Έχει γίνει μία ακριβής καταγραφή των πραγματικών γεγονότων που συνέβησαν στην Ινδία. Τα πάντα τεκμηριώνονται από τις παραπομπές της εργασίας. Πιστεύω ότι θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον ότι αναφέρεται στις πηγές που τελικά δεν μπόρεσε να συμπεριληφθεί εξολοκλήρου στην έρευνα, για ευνόητους λόγους. Αξίζει να τις επισκεφτείτε.
Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
5. Πως θα πεισθεί ένας πιστός, ότι το 1924 υπήρχαν λόγοι πίστεως.
1. Είναι δυνατόν ένας
πιστός να γνωρίζει, αν ο επίσκοπός του είναι αιρετικός;
α. Βεβαίως, είναι! Έχει δικαίωμα και υποχρέωση γι’ αυτό. Ο κάθε Ορθόδοξος είναι μέλος του σώματος της Εκκλησίας, που κατά τους πατριάρχες της Ανατολής του 1848, είναι υπερασπιστής της. Ο Απ. Παύλος παραγγέλλει στους Γαλάτες «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν πάρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». Αυτό σημαίνει, ότι ο κάθε πιστός οφείλει να εξετάζει, αν όσα διδάσκουν οι ποιμένες του είναι ορθόδοξα. Όσοι κηρύττουν κακοδοξίες, αυτούς ο Απ. Παύλος τους αναθεματίζει. Τους αποκόπτει δηλαδή απ’ την Εκκλησία. Και η Εκκλησία με τη σειρά της αναθεματίζει, όσους δεν αναθεματίζουν αυτούς, που η ίδια αναθεματίζει!
Ecumenism and the Ecclesiology of Saint Cyprian of Carthage
Saint Cyprian of Carthage developed with fearless consistency a doctrine of the complete absence of Grace in every sect which had separated itself from the True Church. His doctrine is one of the basic foundation blocks of Orthodox ecclesiology and it stands in direct opposition to the presuppositions of the ecumenical movement. Moreover, his warnings about the enemies of the Church have traditionally guided Orthodox in their response to those outside Her fold:
Not only must we beware of what is open and manifest, but also
what deceives by the craft of subtle fraud. And what can be more crafty, or
what more subtle, than for this enemy...to devise a new fraud, and under the
very title of the Christian name to deceive the incautious. [139]
Saint Cyprian’s warnings about enemies of the Church who call themselves "Christians" in order to destroy the Faith can be applied to many of those who support unity through the contemporary ecumenical movement. The fact that such application is seldom made gives us evidence of just how far contemporary ecumenism has removed some Orthodox from the criterion of truth that is their Faith.
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)
Όταν βάλω κατά νουν του κόσμου τούτου τα πράγματα και φέρω τον λογισμόν μου εις τα καλά του, τον πλούτον, λέγω, την δόξαν την πρόσκαιρον και την φθαρτήν φαντασίαν, ως και τον χρόνον πως γυρίζει και τρέχει ως σκιά και ενθυμηθώ το τέλος, της συντελείας την ημέραν και τον φοβερόν και ακολάκευτον Κριτήν, όστις γεμίζει ημάς φόβου και τρόμου· πως τότε αστράπτει ο Κριτής εξ ουρανού καταβαίνων, πως τότε ταρασσόμεναι αι Δυνάμεις προστρέχουσι, πως ο φοβερός ετοιμάζεται θρόνος, πως μετά ταύτα ο ουρανός τυλίσσεται ως χαρτίον, πως θέλουν κατακαή τα στοιχεία και θέλουν λυθή εις το μη ον, πως θέλει κλονισθή η γη τρέμουσα· διότι έρχεται ο φοβερός Κριτής· πως θέλουν παίζει τας σάλπιγγας και θέλουν ανοιχθή με τον ήχον της θείας σάλπιγγος τα μνημεία, πως θέλουν τρέξει πάλιν αι ψυχαί εις τα ιδικά των σώματα, δια να αναστηθή των τόσων χρόνων το χώμα ως να εκοιμώντο οι νεκροί, πως θέλουν τρέξει οι Δίκαιοι εις απάντησιν του Νυμφίου, πως θέλουν αξιωθή οι Δίκαιοι της απαντήσεως του Νυμφίου, πως θέλουν αξιωθή οι έτοιμοι του νυμφώνος και θέλει αποκλεισθή προς τους οκνηρούς ο Νυμφίος.
Man is God’s special creature.
He is the only one “created in the image and likeness of God” (Gen 1.26). He is created by God from the dust at the end of the process of creation (the “sixth day”) and by the special will of God. He is made to breathe “the breath of life” (Gen 2.7), to know God, to have dominion over all that God has made.
God created humans as male and female (Gen. 1.27; 2.21) in order “to be fruitful and multiply” (Gen 1.28). Thus, according to Orthodox doctrine sexuality belongs to the creation which God calls “very good” (Gen 1.31), and in itself it is in no way sinful or perverse. It belongs to the very nature of humanity directly willed by God.
As the image of God, ruler over creation and co-creator with the Uncreated Maker, man has the task to “reflect” God in creation; to make His presence, His will and His powers spread throughout the universe; to transform all that exists into the paradise of God. In this sense man is definitely created for a destiny higher than the bodiless powers of heaven, the angels. This conviction is affirmed by Orthodox Christianity not only because of the Scriptural emphasis on man as made in God’s image to rule creation, which is not said about angels; but it is also directly affirmed because it is written of Jesus Christ, Who is truly the perfect man and the Last Adam (1 Cor 15.45) that “God has highly exalted him and bestowed upon him the name which is above every name, that at the name of Jesus every knee should bow, in heaven and on earth and under the earth, and every tongue should confess that Jesus Christ is Lord, to the glory of God the Father” (Phil 2.10–11).
ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ.
Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των Δέκα Παρθένων παραβολής της εκ του Ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα.
Της των Δέκα Παρθένων παραβολής την ανάμνησιν ποιούμεθα σήμερον, την οποίαν ομού και με άλλας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αναβαίων εις τα Ιεροσόλυμα και επί το Πάθος ερχόμενος, είπε προς τους ιδίους Αυτού Μαθητάς. Είναι δε αύται εκείναι, τας οποίας και προς τους Ιουδαίους απέτεινε. Είπε δε την παραβολήν ταύτην των Δέκα Παρθένων ο Κύριος, ίνα εις ελεημοσύνην προτρέψη τους Αυτόν πιστεύοντας ομού δε και ίνα διδάξη, ότι πρέπει να είμεθα έτοιμοι πριν ή έλθη το τέλος. Επειδή δε πολλά περί παρθενίας και περί παρθένων είπε προς αυτούς και επειδή η παρθενία πολλήν την δόξαν έχει (διότι μέγα αληθώς κατόρθωμα είναι), δια τούτο και ίνα μη τις το έργον τούτο κατορθών, αμελή των άλλων αρετών και μάλιστα της ελεημοσύνης, δι’ ης η λαμπάς της παρθενίας φαιδρύνεται, προβάλλει εις ημάς δια του ιερού Αυτού Ευαγγελίου την παραβολήν ταύτην των Δέκα Παρθένων. Και τας μεν πρώτας πέντε αναγορεύει φρονίμους, διότι ομού μετά της παρθενίας είχον πολύ και δαψιλές το της ελεημοσύνης έλαιον· τας δε άλλας πέντε ονομάζει μωράς, διότι αν και αυταί ειργάζοντο την παρθενίαν, όμως δεν είχον και την ελεημοσύνην ανάλογον.
Τη ΚΖ΄ (27η) Απριλίου, ο Άγιος ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος εν ειρήνη τελειούται.
Ευλόγιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος, ο δια την περιάκουστον αρετήν της φιλοξενίας του αποκληθείς Ξενοδόχος, ήκμαζεν εις την Θηβαϊδα της Αιγύπτου κατά τους ευλογημένους εκείνους χρόνους, καθ’ ους ήκμαζε και ήνθει εκεί ο Χριστιανισμός, η δε περιώνυμος Σκήτη της Θηβαϊδος ήτο κατάμεστος από χιλιάδας ευσεβών Μοναχών, οι οποίοι μετήρχοντο εν αυτή παν είδος αρετής και ασκήσεως. Ανάμεσα εις τους μεγάλους εκείνους ασκητικούς Πατέρας, οι οποίοι τότε εφημίσθησαν και θα φημίζωνται μέχρι συντελείας των αιώνων δια τας υπέρ άνθρωπον αρετάς των, διέλαμψε και ο Άγιος ούτος Πατήρ ημών Ευλόγιος. Ο μακάριος Ευλόγιος δεν ήτο Μοναχός, δεν ήτο Ασκητής εις την έρημον, αλλά κοσμικός, διαμένων εις την πόλιν της Θηβαϊδος. Όμως αν και εις την πόλιν ευρίσκετο, επί τοσούτον η αρετή του εξέλαμψεν, ώστε έγινεν ονομαστός μεταξύ των Πατέρων και το όνομά του εγγράφει εις τας δέλτους της ζωής ομού με τα ονόματα των μεγάλων εκείνων Ασκητών Αντωνίου του Μεγάλου, Μακαρίου του Αιγυπτίου, Αμμούν και τόσων άλλων ευθαλών βλαστών της αυχμηράς ερήμου της Θηβαϊδος. Ποία δε ήτο η αρετή εκείνη, την οποίαν μετά τοσούτου ζήλου ειργάσθη και η οποία τοσούτον τον ανέδειξε;
Ο χρυσοχόος
Κάποτε οι μοναχοί ανέθεσαν σε ένα χιώτη χρυσοχόο να επενδύσει με χρυσό ένα μέρος της ιερής Eικόνας (της Παναγίας της Νιαμονίτισσας ), για να την προφυλάξουν από τη φθορά. Ο εκκλησιάρχης την τοποθέτησε στον κυρίως ναό, και ο τεχνίτης άρχισε την εργασία του με ευλάβεια.
Ξαφνικά ακούει μια γλυκειά
φωνή να του λέει ψιθυριστά:
- Ελαφρά χτύπα, ελαφρά. Να
ʼ χης την ευχή μου, γιατί η Eικόνα είναι παλαιά!
Σηκώνει τα μάτια ο
χρυσοχόος και βλέπει μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με ολόχρυση φορεσιά. Δεν πρόλαβε
να τη ρωτήσει ποια ήταν, γιατί μπήκε αμέσως στο ιερό βήμα από τη νότια πύλη.
Τρέχει να την προφθάσει, αλλά Εκείνη είχε εξαφανιστεί. Μπαίνει στο ιερό, και
τότε αναγνωρίζει στη μορφή της πλατυτέρας τη Γυναίκα, που πριν λίγο του είχε
φανερωθεί.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ :
Τα άρθρα 1 & 2 της Συνθήκης των δικαιωμάτων του ανθρώπου περί γενοκτονίας, την θεσμοθετούν ως εξής: Γενοκτονία κατά τη διεθνή παραδοχή, υπάρχει όταν μια φυλετική ή θρησκευτική ομάδα διώκεται επειδή δεν ανήκει φυλετικώς ή θρησκευτικώς στην ίδια με αυτήν ομάδα. Η σχετική Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της «γενοκτονίας» διά του άρθρου {2}αναφέρει τα εξής: «Εις την παρούσα Σύμβαση, ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων ενεργουμένη με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής, φόνος μελών της ομάδος, σοβαρή βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών αυτής, μέτρων αποβλεπόντων στην παρεμπόδιση των γεννήσεων στους κόλπους μιας ορισμένης ομάδος και αναγκαστική μεταφορά παίδων από τη μια ομάδα στην άλλη».
Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;
…ἐπιμένουν αὐτοὶ ἀκριβῶς οἱ «κατ᾽ ὄνομα χριστιανοὶ» νὰ θέλουν, ὅπως ὁ Ἰούδας, νὰ ρυθμίσουν τὴν ζωή καὶ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας, ὅσων δηλαδὴ γνήσια πιστεύουν στὸν Χριστό. Εἶναι οἱ ἐκσυγχρονιστὲς καὶ οἰκουμενιστές, ποὺ τίποτε δὲν βρίσκουν στὴ ζωή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὀρθό. Θέλουν τὴν Ἐκκλησία κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τους. Νὰ πορεύεται ὄχι κατὰ τὸ αἰώνιο θέλημα τοῦ θείου της Ἱδρυτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὶς δικὲς των ἐπιθυμίες καὶ ὀρέξεις. Καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό», κατηγοροῦν τὴν ἐγκράτεια καὶ εὐλάβεια σὰν καλογηρισμὸ καὶ πολεμοῦν τὴν ἀγωνιστικότητα καὶ τὸ γενναῖο φρόνημα σὰν «ταλιμπανισμὸ» καὶ ἀκρότητα. Ἰοῦδες καὶ αὐτοί, λαθρεπιβάτες τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, θέλουν νὰ ὑποκλέψουν τὴν γνησιότητα τῶν κανονικῶν ἐπιβατῶν της. Ὁπότε γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;
APPEAL to His Beatitude Kyr Athenagoras of Constantinople New Rome and the Ecumenical Patriarch -- 15 December1965
Your All-Holiness!
From the Holy Fathers we inherited the testament that in the Church of God, all must follow a lawful order, in unity of mind and in concordance with ancient traditions. If any of the bishops or even the leaders of autocephalous Churches commits an act in discord with that which the Church teaches, then each of Her members may declare his objection. The 15th Rule of the Double Council of Constantinople of 861 recognizes as worthy of honor suited to Orthodoxy those bishops or clergymen who depart from communion from even their own Patriarch, if he publicly preach heresy or teach it openly in Church. In this way, we all are guardians of the Church's truth, Which always protected Herself with care that nothing having general ecclesiastical significance occured without the agreement of all.
Επιθανάτιος Ρόγχος --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η Ελλάδα, κυβερνάται από ανθρώπους οι οποίοι δεν αγαπούν τον τόπο των προγόνων τους και ουδόλως έχουν γαλουχηθεί εκ των ναμάτων του παρελθόντος των Αγίων και την Ηρώων, δεδομένου ότι ουδέποτε είχαν αγνή ψυχή και πυρωμένο σθένος να τηρούν απαρεγκλίτως τις Αρχές τους και να μάχονται διαπρυσίως, προς την σιδηρά προάσπισή των Αξιών τους, έμπλεοι αγάπης και αφοσίωσης, ως έδει.
Η ως άνω φράση ονομάζεται δίψα για την ελευθερία, αρξαμένης, δια την ανεξαρτησία του έθνους, την κοινωνική και προσωπική ελευθερία έως τον νόστο για την ελευθερία του ήθους, ήτοι την οντολογική Αναγέννηση μας, καθ’ ημέρα και καθ’ ομοίωση προς τον Θυσιασθέντα Δημιουργό μας.
Περιοδικόν «Θεοδρομία» : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ
«Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματα τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, όλους τους Ιερούς Κανόνες της, όλες τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη των δήθεν αδελφών εκκλησιών, των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των Ιερών Κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η Νέα Εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού, και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος».