Πόσα βάρη κουβαλᾶνε οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὤμους τους καὶ στὶς καρδιές τους! Πόσα προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς! Πόσα συναισθήματα ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας! Πόσες ἀνησυχίες ποὺ ἐπιτείνουν τὴν ἀσφυξία τοῦ ἄγχους! Πόσα βασανιστικὰ ἐρωτήματα ποὺ κρατᾶνε μετέωρη τὴν ψυχή! Πόσες καταιγίδες ξεσπᾶνε σὲ κάθε βῆμα τῆς ἀνθώπινης πορείας! Καὶ πόσα τὰ δάκρυα τοῦ πόνου!... Προβλήματα ποὺ καῖνε. Προβλήματα -μαχαίρια. Προβλήματα συγκλονιστικά. Προβλήματα, ποὺ κάποτε μοιάζουν μὲ στιγμὲς μαρτυρίου. Προβλήματα βασανιστικά. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει περισσότερο, δὲν εἶναι τὸ πλῆθος καὶ ἡ σφοδρότητα τῶν προβλημάτων ἀλλ᾽ἡ διέξοδος καὶ ἡ ὑπέρβαση τῶν προβλημάτων. Ἡ ἐπάνοδος καὶ ἡ ἐπανάκτηση τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης. Δὲν ὑπάρχουν, βέβαια, μαγικὲς λύσεις. Ὁ διάβολος μᾶλλον δημιουργεῖ καὶ περιπλέκει τὰ πράγματα. Μονάχα ὁ Θεὸς ὁ παντοδύναμος κυβερνᾶ καὶ προνοεῖ γιὰ τὸ σύμπαν καὶ μάλιστα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος καὶ τὸν βεβαιώνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγκαταλείψει ποτέ. «Οὐ μή σε ἀνῶ, οὐδ᾽οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ´5).
Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
5. Το φράγκεμα των Ρώσων
Το «φράγκεμα» των Ρώσων μας ενδιαφέρει άμεσα. Οι
συνέπειές του είχαν μεγάλες επιπτώσεις στη Ρωμηοσύνη Θα εξετάσουμε το φράγκεμα
των Ρώσων πρώτα στον πολιτικό και κοινωνικό τομέα, και ύστερα στον
εκκλησιαστικό και θεολογικό.
Α. Στον πολιτικό και κοινωνικό τομέα 29. Ο Φράγκος
επίσκοπος Λουϊτπράνδος σε επιστολή του στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, για να
υπερασπιστεί τον βασιληά της Γερμανίας Όθωνα Α΄, που εισέβαλε στην Ιταλία το
961, γράφει: « Ο Κύριός μου (= ο Όθων) δεν εισέβαλε στη Ρώμη τυραννικώς, αλλά
την απάλλαξε από τον ζυγό του τυράννου, ή μάλλον των τυράννων. Μήπως, δεν την
κυβερνούσαν θηλυπρεπείς ή, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο και αισχρότερο,
πόρνες;» ( Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, τόμ. Β΄, σ.152). Πανίσχυρες γυναίκες
της Ρώμης, ανέβαζαν στον παπικό θρόνο εραστές τους, όπως η Θεοδώρα, η Νεωτέρα
των Θεοφυλάκτων, που είχε αθέμιτες σχέσεις με τον διεφθαρμένο πάπα Ιωάννη Ι΄
και απέκτησε εξώγαμο τέκνο τον Κρησκέντιο. Τα διεφθαρμένα αυτά πρόσωπα όμως,
ποιός τα ανέβαζε στον παπικό θρόνο; Δεν τα ανέβαζαν οι Φράγκοι;
1. Ιδιότυπο υπήρξε το «φράγκεμα» των Ρώσων. Η ιδιοτυπία αυτή έγκειται σε δύο σημεία. Το πρώτο σημείο είναι, ότι οι Ρώσοι είναι ένα κράμα δύο λαών. Ο ένας λαός είναι σλαβικής καταγωγής, που από τον 3ο - 4ο αιώνα είχε εγκατασταθεί στις βόρειες του Εύξεινου Πόντου στέπες.
''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''
Αν η κάθε εποχή έχει το δικό της πλούτο, είναι αναμφισβήτητο ότι μετά τον 5ο αι., ο κατ΄ εξοχήν «θεομητορικός» αιώνας είναι ο 14ος, κατά τον οποίον ηχούν οι δογματικές φωνές Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχ/που Θεσ/νίκης, Αγίου Νικολάου Καβάσιλα και Αγίου Θεοφάνους του Νικαέως. Οι τρεις αυτοί πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία συγχρόνως σημεία: α) Την απόλυτα προσωπική αγιότητα της Θεοτόκου και την εσχατολογική τοποθέτησή Της μετά την Αγία Τριάδα, β) τη θεμελιώδη Χριστολογική σημασία Της, και γ) την εντελώς κεντρική θέση Της στην Οικονομία της σωτηρίας, δηλ. τον ενεργητικό ρόλο Tης στο μυστήριο της Σαρκώσεως και την εις τους αιώνες παραμονή Της στο κέντρο του μυστηρίου της Εκκλησίας.
Εὐχαριστῶ θερμότατα γιά τό ἐξαίσιον αὐτό ᾆσμα! Κατά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν πού διανύουμε, αὐτή εἶναι ἡ καλυτέρα παρηγορία τῆς ψυχῆς. Ἔχω διαβάσει ὅτι ἀρκετοί αἱρετικοί ἔχουν ἔλθει στήν Ὀρθοδοξίαν παρακινούμενοι ἀπό τέτοιους γλυκυτάτους ὕμνους. Ποιός εἶναι ἄραγε αὐτός πού παρεμβαίνει καί δίδει διευκρινίσεις; Γνώριμος μοῦ φαίνεται ἡ φωνή του. Μήπως εἶναι ὁ Ἁγιοκυπριανίτης ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως Χρυσόστομος;
Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ του Θαυματουργού, του εν τη εν Πάτμω Ιερά Μονή Ιωάννου του Θεολόγου ασκήσαντος εν η και το τίμιον αυτού απόκειται Λείψανον.
Χριστόδουλος ο του Δεσπότου Χριστού θαυμαστός και γνήσιος δούλος κατήγετο από τα περίχωρα της ε Βιθυνία της Μικράς Ασίας λαμπράς και περιφανούς πόλεως Νικαίας, εις την οποίαν εγεννήθη κατά τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας του αυτοκράτορος Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου (976 – 1025). Οι γονείς αυτού ήσαν ευσεβείς και Ορθόδοξοι και εκαλούντο ο μεν πατήρ Θεόδωρος, η δε μήτηρ Άννα, οίτινες, αφού τον εγέννησαν, ωνόμασαν αυτόν κατά το Άγιον Βάπτισμα, Ιωάννην. Όταν ενηλικιώθη, τον εξεπαίδευσαν εις τα ιερά γράμματα και εις ολίγον καιρόν απέκτησε πολλήν μάθησιν, ως γνωστικός φύσει και από θείαν Χάριν φωτισθείς. Διότι, προβλέπων ο Κύριος την μέλλουσαν αρετήν του παιδός, τον εφώτισεν· Όθεν αναγινώσκων τας θείας Γραφάς συχνάκις, κατεφρόνει τα παρόντα αγαθά ως φθαρτά και μάταια και επεθύμει τα αληθινά και αιώνια.
ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ, ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ. -- π. Γρηγόριος Ζιώγος
Παραθέτω καί το παρακάτω κατατοπιστικόν κείμενον άρθρον του θεολόγου Β. Χαραλάμπους, το οποίον δίνει σαφεστάτη απάντησιν εις το αιρετικόν αυτό φρόνημα:
«ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ, ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ.
Στην εκπομπή ‘’ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ’’ του Κυπριακού Τηλεοπτικού σταθμού ‘’Sigma’’, που παρουσιάζει o θεολόγος κ. Ανδρέας Πιτσιλλίδης, με θέμα «Η διακοπή της κύησης και το δικαίωμα των γυναικών στο σώμα τους», εξέφρασε θέσεις που δεν συμφωνούν με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Ο κ. Ανδρέας Πιτσιλλίδης, εξέφρασε εντελώς λάθος θέσεις για το θέμα των αμβλώσεων πριν την 5η εβδομάδα, μη θεωρώντας την άμβλωση στο διάστημα των πρώτων 5 εβδομάδων ως φόνο. Σύμφωνα με την Εκκλησία μας και για το διάστημα των πρώτων 5 εβδομάδων, η άμβλωση είναι φόνος. Την άποψη ότι μετά την 5η εβδομάδα σχηματίζεται ο εγκέφαλος και αρχίζει η εγκεφαλική λειτουργία, και ως εκ τούτου δεν είναι φόνος, δεν τη δέχεται Εκκλησία μας. Ποιος είπε ότι ο σχηματισμός του εγκεφάλου και η έναρξη της εγκεφαλικής λειτουργίας, καταδεικνύει ότι τότε το έμβρυο εμψυχούται; «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον» αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο σύγγραμμά του «Έκδοσις ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως», με το «άμα» να δηλώνει επακριβώς το ταυτόχρονο.
-------------------------------
Εὐχαριστῶ θερμότατα δι' αὐτήν τήν ἀνάρτησιν! Ἀνέκαθεν, βεβαίως, ἐπίστευα ὅτι ἡ ἔκτρωσις ἀμέσως μετά τήν σύλληψιν εἶναι φὀνος ἐκ προμελέτης, ἀλλά δέν ἐγνώριζα τήν θεολογικήν θεμελίωσιν αὐτῆς τῆς θέσεως. Τί ἔχουν τώρα νά ποῦν οἱ ψευδορθόδοξοι πού διδάσκονται ἀπό τούς pro-choice προτεστάντας νά φλυαροῦν τά ἀντίθετα;
Οι οικουμενισταί είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι»
Ο δαίμων της υπερηφανείας έχη φθείρει τα νοήματα των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών, και ούτε γνωρίζουν τι λέγουν ή «περί τίνων διαβεβαιούνται», τούτο δεν σημαίνει ότι η Αγία Εκκλησία μας οφείλει να παρακολουθήση την έξαλλον και πεπλανημένην πορείαν των. Aλλοίμονον, αν η δογματική, ηθική και πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει αιώνιον κύρος. Τότε δεν θα είχομεν Εκκλησίαν με τον αιώνιον Χριστόν ως Κεφαλήν, αλλά ομάδας παρανοϊκάς. Οι οικουμενισταί που νομίζουν ότι οι καιροί μας επιβάλλουν αλλαγήν εις την δογματικήν, ηθικήν και πνευματικήν διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι», αξιολύπητα όντα, δουλεύοντα εις τον δαίμονα της οιήσεως. Εστερημένοι της αισθήσεως, της «νικησάσης τον κόσμον πίστεως», έχουν θορυβηθή από τα εκπληκτικά έργα των υιών των ανθρώπων και αρχίζουν να εντρέπωνται δια τα «παλαιά», που διδάσκουν οι Πατέρες. Εντεύθεν, εμφανίζονται ελευθερίως σκεπτόμενοι και ζώντες και προσαρμοζόμενοι εις τας αμαρτωλάς ιδιοτροπίας του κόσμου, που ζητεί «αγάπην» και «ένωσιν» των ανθρώπων και κάμνει το ευαγγέλιον του αιωνίου Θεού υπόθεσιν λογοτεχνίας και προσωπικών μωριών.
Η ασφυκτική ειρκτή των εκγόνων του «Ιούδα» -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Είναι πρόδηλο ότι βιώνουμε μία πρωτοφανή φυλακή της ίδιας της ζωής μας, των ιδεών, των αξιών μας ακόμη και των πιστεύω μας, καθότι η Ελλάς, έχει περιέλθει εις μία μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δίκην αποσοβήσεως ενός υπέρτερα επικίνδυνου εσωτερικού εχθρού, ήτοι του ανεξιχνίαστου ακόμη ιού-αόρατου αυτού εχθρού, δυνάμει του οποίου, δικαιολογείται συγγνωστά, κατά τους κρατούντες, η αποψίλωση του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, όπως επί παραδείγματι, η ελεύθερη μετακίνηση μας, θεμελιώδη έκφανση της προσωπικότητάς μας.
Εν ολίγοις ευρισκόμεθα, εις μία μορφή διαρκούς και ανηλεούς φόβου, δια την ίδια την ζωή μας, την στιγμή την οποία δεν υφίσταται διαφάνεια ως προς την εγκυρότητα των προβαλλόμενων περί του ιού στοιχείων, ούτως ώστε να πειστούμε ως πολίτες, ότι οι δήθεν θυσίες τις οποίες κάνουμε, αποβαίνουν θετικώς ως προς το συλλογικό καλό.
ΥΣΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ο συνταγματολόγος καθηγητής κ. Γ. Κασιμάτης συμμετείχε στην εκτενή διαδικτυακή συζήτηση νομικών, ιατρών, φαρμακολόγων και άλλων ενεργών πολιτών, βάσει της οποίας συντάχθηκε το προκείμενο πόρισμα. Αναγνωρίζοντας δε την αξία του αγώνα μας κατά της ανομίας ως Δίκτυο Ελληνισμού, έγραψε:
Γνωμάτευση προς τον επικεφαλής της Διαδικτυακής Επιστημονικής Συζήτησης Νομικών
Ιατρών και Οικονομολόγων, καθηγητή Γιώργο Παύλο την οποία διοργάνωσε
το Πολυκεντρικό Αυτοοργανούμενο Πολιτικό Δίκτυο Ελληνισμού, στις 13-14. 2. 2021
Συγχαίρω
ειλικρινά όλους όσους συμμετέχουν ενεργά στην όλη εκδήλωση και στο πόρισμά της,
για το άδολο, γνήσιο και πηγαίο αντιστασιακό πνεύμα που εκφράζουν και
διαλαλούν. Δηλώνω ότι συμμετέχω ολόψυχα στην κίνησή σας και θα είμαι με τις
μικρές μου δυνάμεις παρών πάντοτε στον Αγώνα σας και σε κάθε άδολο Αγώνα για
την Αξία του Ανθρώπου και για τη Δημοκρατία.
Γεώργιος Κασιμάτης
"Oρθόδοξος Τύπος" : Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Σήμερον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ Οἰκουμενικῆς ἀποφάσεως, ἀναγνωρίζει τούς Κόπτας ὡς Ὀρθοδόξους, ἀκυρώνων οὐσιαστικῶς τήν Δ´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία τούς ἐκήρυξεν αἱρετικούς Χριστιανούς. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δι᾽ αὐτό τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, τό ὁποῖον κηρύσσει τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία ὡς Μίαν καί πραγματικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγ. Πατέρων, δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀξίαν. Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους, εἰς τάς ὁποίας οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔδιδον μάχας ὑπέρ τῆς πίστεώς μας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ περί αὐτόν Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς δέν σέβονται τίποτε.
"Oρθόδοξος Τύπος" αρ. φύλ. 1988.