Πονεί η καρδία μου, συμπαθήσατε, αδελφοί, δούλοι ευλογημένοι του Κυρίου, έλθετε και ακούσατε· θλίβεται η ψυχή μου· πονούσιν οι νεφροί μου. Που είναι τα δάκρυα και που η κατάνυξις, δια να λούσω το σώμα μου δια δακρύων και στεναγμών; Τις δύναται να με μεταθέση εις τόπον ακατοίκητον, όπου δεν υπάρχει θόρυβος εμποδίζων τα δάκρυα, ούτε πάλιν σύγχυσις εμποδίζουσα κλαυθμόν; Και υψώσας την φωνήν, έκλαυσα προς τον Θεόν μετά πικρών δακρύων, και είπον εν στεναγμοίς. Ίασαί με, Κύριε, ίνα ιαθώ, διότι καθ’ υπερβολήν πονεί η καρδία μου, και οι στεναγμοί αυτής δεν με αφίνουσιν ουδέ στιγμήν να λάβω άνεσιν. Διότι θεωρώ, Κύριε, ότι τους Αγίους σου ως εκλεκτόν χρυσόν παραλαμβάνεις εκ του κόσμου τούτου εις ανάπαυσιν ζωής. Και καθώς ο φρόνιμος γεωργός, όταν ίδη, ότι ωρίμασαν καλώς οι καρποί, τρυγά αυτούς ταχέως, δια να μη βλαφθώσιν από τα ζώα και επομένως αδικηθή τοιουτοτρόπως και συ Σωτήρ ημών συνάγεις τους εκλεκτούς τους κοπιάζοντας οσίως.
ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Τη αυτή ημέρα μνήμην επιτελούμεν πάντων των εν ασκήσει λαμψάντων Οσίων και Θεοφόρων Αγίων Ανδρών τε και Γυναικών.
Κατά το Σάββατον τούτο, όπερ προηγείται της Κυριακής της Τυρινής, μνήμην επιτελούμεν όλων των Ανδρών τε και Γυναικών, οίτινες έλαμψαν κατά καιρούς εις την άσκησιν. Διότι οι θεοφόροι Πατέρες, αφ’ ου ολίγον κατ’ ολίγον μας επαιδαγώγησαν τρόπον τινά με τας προλαβούσας εορτάς και μας κατέστησαν ετοίμους προς το της νηστείας στάδιον, και μας απεμάκρυναν από την τρυφήν και τον κόρον και μας περιέφραξαν με τον φόβον της μελλούσης Κρίσεως και δια της Τυροφάγου Εβδομάδος μετρίως τρόπον τινά μας εκαθάρισαν, τέλος πάντων, δια να μας παρακινήσουν προς αυτήν, ιδού προβάλλουσιν εις ημάς και τους Οσίους τόσον άνδρας όσον και γυναίκας, οι οποίοι διήλθον την ζωήν των με υπερβολικούς πόνους και κόπους της ασκήσεως, δια να μας κάμουν προθυμοτέρους και ανδρειοτέρους εις το στάδιον της αρετής, ως έχοντας τους Βίους και τα παλαίσματα αυτών τρόπον τινά τύπον και οδηγόν, και εξ αυτών να στοχαζώμεθα, ότι και εκείνοι άνθρωποι ήσαν, καθώς ημείς, και όμως διότι ηγωνίσθησαν τόσον πολύ, έγιναν τόσον ονομαστοί, και εις όλον τον κόσμον περίφημοι.
Τη ΙΓ΄ (13η) Μαρτίου, η ανακομιδή του ιερού Λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Νικηφόρος ο εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο τον ευκλεέστατον της περιφανούς Κωνσταντινουπόλεως κοσμήσας θρόνον, αφού σθεναρώς υπέρ της Αγίας Ορθοδοξίας και των σεπτών και αγίων Εικόνων ηγωνίσθη και δια τούτο υπό του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου εξωσθείς του Πατριαρχικού θρόνου εν έτει ωιε΄ (815), και μακράν της Κωνσταντινουπόλεως εξορισθείς και αφού επί δέκα τέσσαρα έτη υπέμεινε γενναίως εις την εξορίαν, μη αποδεχθείς ούτε την συμβιβαστικήν λύσιν, την οποίαν του προέτεινεν ο διαδεχθείς τον Λέοντα αυτοκράτωρ Μιχαήλ Β΄ (820 – 829), ως ασύμφωνον προς τας αποφάσεις της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου περί προσκυνήσεως των σεπτών Εικόνων, απήλθε προς Κύριον εν έτει ωκθ΄ (829) Ιουνίου β΄ (2α). Αφού δε παρήλθον έκτοτε έτη δεκατέσσαρα, καθηρέθη από τον θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως ο ψευδοπατριάρχης, μάλλον δε μαντιάρχης, Ιωάννης ο παράνομος, ανεβιβάσθη δε εις τον θρόνον αυτής ο αγιώτατος Πατριάρχης Μεθόδιος εν έτει ωμβ΄ (842).
Οι αντιθεσμικές υπερβάσεις εν Αγίω Όρει
Γέρων Παΐσιος Μοναχός Καρεώτης
Ἐπιφάνιος Μοναχός Καψαλιώτης
Μέρος Α΄
Στις κοσμογονικές αλλαγές που ζούμε, όπου ουδείς παραμένει ανεπηρέαστος, αυτό που κυρίως βιώνεται είναι μια αίσθηση κατάρρευσης, καθώς και ένα βαθύ σοκ.
Βέβαια για την Ελληνική κοινωνία το σοκ δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, αυτό που άλλαξε είναι η τάξη μεγέθους: έτσι στο προηγούμενο σοκ της κρίσης χρέους, ήλθε να προστεθεί το νέο σοκ της “υγειονομικής” κρίσης. Βάσει δε της θεωρίας του ελεγχόμενου σοκ, αυτό που επιτυγχάνεται είναι ότι οι κοινωνίες υποχρεώνονται στο να αποδεχθούν παθητικά, ως τετελεσμένο, μείζονες πολιτικές και οικονομικές αλλαγές, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν αδύνατον να εφαρμοσθούν.1
Ως γνωστόν, το δόγμα του σοκ πρωτοεφαρμόστηκε στην Χιλή του Δικτάτορα Πινοσέτ το 1973 (η δικτατορία κράτησε έως το 1990), υπό την καθοδήγηση του θεωρητικού εμπνευστή του, του κορυφαίου νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, Μίλτον Φρίντμαν (Milton Friendman, 1912-2006). Σε επιστολή του δε προς τον δικτάτορα, έγραφε:
π. Θεοδώρητος Μαύρος: Οποία διαστροφή της ορθοδόξου διδασκαλίας!
''Λέγουν χαρακτηριστικώς, ότι ένεργούν έτσι, διότι έπθυμοΰν να εύρισκωνται εντός ‘Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της ορθοδόξου διδασκαλίας! Ενώ οι Iεροί Κανόνες και ο σύνολος χορός των ομολογητών Πατέρων χαρακτηρίζουν, ως σωτηριώδη αντίδρασιν και προστασίαν της Εκκλησίας την διακοπήν κοινωνίας με τους αιρετικά κηρύσσοντας, αυτοί ισχυρίζονται τα ακριβώς αντίθετα! Έτσι όχι μόνον συμμαχούν προς την αίρεσιν και την ενισχύουν διατηρούντες το ποίμνιόν τους ανύποπτο στο πλευρό των κακοδόξων, αλλά και υβρίζουν όλους τους ομολογητάς πατέρας του παρελθόντος, χαρακτηρίζοντας αυτούς, ως εκτός Εκκλησίας αγωνισθέντας, αφού, ως γνωστόν, έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα, από ό,τι πράττουν αυτοί σήμερα.''
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ἐντόνου διαμαρτυρίας
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ἐντόνου διαμαρτυρίας πρός τούς:
Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ. Χρυσόστομον Β’
Ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ.
Νικόλαον Ἀναστασιάδην.
Πανιερωτάτους Μητροπολίτας τῆς Κυπριακῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἐντιμοτάτους Πολιτειακούς, Πολιτικούς, Δημοτικούς, Δικαστικοὺς καὶ λοιποὺς Ἄρχοντας.
Μακαριώτατε, Ἐξοχώτατε, Πανιερώτατοι καὶ Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,
Μετὰ βδελυγμίας καὶ ἀποτροπιασμοῦ ἐπληροφορηθήκαμε ὅτι, τὸ τραγούδι ποὺ ἀποφασίσθηκε νὰ ἐκπροσωπήσει τὴν Ὀρθόδοξη καὶ αἱματοβαμμένη Κύπρο μας, στὴν ἐφετινή Eurovision, εἶναι τὸ ὑπὸ τὸν τίτλο: «El Diablo», κυριολεκτικὰ δαιμονόπληκτης φαντασίας διεστραμμένο κατασκεύασμα…
Προκλητικότατα, μάλιστα ὁ Πρόεδρος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ ΡΙΚ κ. Ἀνδρέας Φράγκος ἐδήλωσε ὅτι: «Δὲν τίθεται θέμα νὰ ἀλλάξει τὸ τραγούδι συμμετοχῆς τῆς Κύπρου στὸν διαγωνισμὸ τῆς Eurovision»…! (βλ. ἱστοσελίς «naftemporiki.gr», 1.3.2021)
Εἶναι δυνατόν, μὲ τέτοιο φασιστικὸ καὶ σκληροπυρηνικὸ τρόπο, νὰ ἀπαντᾶ ὁ ἐν λόγῳ Πρόεδρος στὴν συντριπτικοτάτη πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Κυπρίων ἀδελφῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ὅπου γῆς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ποὺ ἀπολύτως δικαιολογημένα ἀντιδροῦν καὶ ἀντεπιτίθενται, ἐπειδὴ δέχονται θρασυτάτη καὶ σκαιοτάτη ἐπίθεση κατὰ τῶν Ἱερῶν καὶ Ὁσίων τους;
Σὲ ποιὰ σκοτεινὰ κέντρα ὁ συγκεκριμένος Πρόεδρος στηρίζεται, γιὰ νὰ ὁμιλεῖ τόσο ἀδιάντροπα πρὸς τὸν εὐσεβῆ Κυπριακὸ Λαό; Ἀπὸ ποιοὺς σατανοκινήτους ἐγκεφάλους λαμβάνει ἐντολὲς καὶ ἀντιδρᾶ μὲ τέτοιο τρόπο;
Ἀναμένομε τὴν ἄμεση καὶ καταλυτικὴ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς, Πολιτειακῆς, Πολιτικῆς καὶ Πνευματικῆς ἡγεσίας τῆς Ἡρωϊκῆς καὶ Ἁγιοτόκου Μεγαλονήσου μας.
Γιὰ τὸ ΔΣ
ἡ Πρόεδρος
Τοῦ Συνδέσμου Ὀρθοδόξων Γυναικῶν Εὐρώπης
Εὐγενία Ἀντωνοπούλου- Χαραλαμποπούλου
τ. Ἐπίκουρος Καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (ΕΚΠΑ)
"Ο.Τ."
------------------------------
Σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Εὐγενία Ἀντωνοπούλου-Χαραλαμποπούλου: «Ἀναμένομε τὴν ἄμεση καὶ καταλυτικὴ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς, Πολιτειακῆς, Πολιτικῆς καὶ Πνευματικῆς ἡγεσίας τῆς Ἡρωϊκῆς καὶ Ἁγιοτόκου Μεγαλονήσου μας». Πολύ φοβοῦμαι ὅτι ἀδίκως ἀναμένετε κάτι καλόν ἀπό τούς ΒΡΩΜΕΡΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΑΣ πού μᾶς διοικοῦν, πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς, Κα Ἀντωνοπούλου-Χαραλαμποπούλου! Καί μόνον πού τούς ἀνεβοκατεβάζετε «Μακαριωτάτους», «πανιερωτάτους» κ.λπ., ἀντί τοῦ ὀρθοῦ, πού εἶναι «βρωμερωτάτους», θά σᾶς εἴπουν: «Ἄποψίς σας, Κυρία μου. Ὁ λαός ἐμᾶς ἀποδέχεται ὡς φύλακας τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος! Ἐσύ ἀπό ποῦ ξεφύτρωσες;» Οὔτε κἄν «κυρίους» δέν εἶναι δίκαιον νά τούς ἀποκαλοῦμε, καθότι δέν εἶναι κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ τους, ὅπως τούς ἐδημιούργησεν ὁ Θεός, ἀλλ' εἶναι ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, δηλαδή τοῦ Διαβόλου.