Θεία αρετή είναι η προαιρετική ενέργεια του ανθρώπου προς πραγμάτωσιν του ηθικού δέοντος. Είναι επίσης η βούλησις δια την ενέργειαν του καλού. Με το χάρισμα παρουσιάζεται η εξής σχέσις· κάθε χάρισμα που δίδεται εις τον άνθρωπον από τον Θεόν ως δώρημα τέλειον, έχει τα ιδιώματά του, τα οποία είναι αυταί αι αρεταί· με την σειράν της δε η αρετή αποσπά, όταν ευρεθή εις πληρότητα ιδανικήν, εκ του Θεού και ανάλογον χάρισμα κ.ο.κ. Αι αρεταί εννοούνται καθολικώς ως μία αρετή, ως στάσις δηλαδή του πνεύματος και δυναμισμός της ψυχής προς κτήσιν της τελειότητος. Ήδη και ο Πλάτων πρεσβεύει την ιδίαν άποψιν. «Η δικαιοσύνη και σωφροσύνη και οσιότης και πάντα ως εν τι είη συλλήβδην, αρετή» («Πρωταγόρας» 329. Βλ. και «Πολιτεία» 433 Α. κ.ε.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χωρίς να απορρίπτουν την αρετήν, εις οποιονδήποτε φορέα την εύρουν –αποδέχονται και την τυχούσαν εις τους προ ή έξω της Εκκλησίας –, την θεωρούν ως ποιότητα της ψυχής, η οποία δεν ευρίσκεται βεβαίως ολοκληρωμένη. Αλλά εις ένα «τέλειον και ολόκληρον» (Ιακ. α: 4) Χριστιανόν η αρετή έχει πλήρη ενότητα. Η ενότης επιτυγχάνεται δια της τηρήσεως των εντολών· ούτω γράφει ο Νέος Θεολόγος θείος Συμεών (SC 113, 38) : « Δια γαρ της εκπληρώσεως των εντολών η εργασία των αρετών, δια δε της πράξεως των αρετών η πλήρωσις των εντολών γίνεται, και ούτω δια τούτων ανοίγεται ημίν η θύρα της γνώσεως».
Οι μαθητές της Ε’ Δημοτικού μας διδάσκουν εξωτερική πολιτική
"O.T."
Νέος Πατριάρχης Σερβίας ο ελληνομαθής Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνας Πορφύριος
Γεώργιος Νεκτάριος Λόης
Πρόεδρος "Ι.Ε.Θ.Π. Πάτρας"
Καθηγητής Πανεπιστημίου
Ο Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνας Πορφύριος (Perić) είναι ο Ιεράρχης εκείνος, ο οποίος εκλέκτηκε 46ος Πατριάρχης Σερβίας (18/02/21). Ο νέος Πατριάρχης είναι ένας εκ των νεοτέρων ηλικιακά Μητροπολιτών τής Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του έτους 1961. Έπειτα, από την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του, εισήχθη στην Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου, από την οποία και απεφοίτησε το 1986. Κατόπιν, θα συνεχίσει τις ακαδημαϊκές-μεταπτυχιακές σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986-1990), στην οποία και το έτος 2004 θα αναγορευθεί Διδάκτορας, έπειτα και από την δημόσια παρουσίαση της Διατριβής του με θέμα: «Η περί γνώσεως του Θεού διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον».
Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου Μητρός ημών ΦΙΛΟΘΕΗΣ της Αθηναίας.
Φιλοθέη η Οσία Μήτηρ ημών ήτο από τας κλεινάς και περιδόξους Αθήνας, εις τας οποίας εγεννήθη κατά το έτος αφκβ΄ (1522), εις αυτάς δε και ανετράφη και έζησε και ηγωνίσθη τον αγώνα τον καλόν και ανεδείχθη «πόλις,… επάνω όρους κειμένη» (Ματθ. ε:14) και «λύχνος… επί την λυχνίαν» (Ματθ. ε:15) φωτίζουσα πάντας τους εν τη πόλει των Αθηνών και τοις πέριξ οικούντας, καίτοι τότε η άλλοτε λαμπροτάτη αύτη πόλις κατείχετο από ενός περίπου αιώνος από τας ορδάς των αλλοφύλων και αλλοπίστων τυράννων Τούρκων. Η σκοτεινή όμως και απαισία αύτη δουλεία ουδόλως ηδυνήθη να παρεμποδίση την γενναιόφρονα Φιλοθέην από του να πραγματοποιήση τον ένθεον πόθον της, αναδειχθείσαν ούτω προστάτιδα της τε πόλεως ταύτης ως και των εν διαφόροις κινδύνοις ευρισκομένων κατοίκων αυτής και μάλιστα των αδυνάτων γυναικών και κινδυνευουσών παρθένων και τότε, ότε έζη η μακαρία, αλλά και μετά την οσίαν και μαρτυρικήν αυτής κοίμησιν, έτι δε και από της εποχής εκείνης μέχρι σήμερον και μέχρι συντελείας των αιώνων. Θαυμάσια και άξια διηγήσεως είναι των παλαιών Μαρτύρων και Οσίων τα ένθεα κατορθώματα και ικανά να διεγείρουν και να παρακινήσουν εις την κατά δύναμιν μίμησιν και τας πλέον ραθύμους και αμελείς ψυχάς.
Στήνει παγίδα ο Ράμα με την απογραφή…
Η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει την σωστή απογραφή των Ελλήνων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και να μην πέσει στις παγίδες που θέλουν να στήσουν οι Αλβανοί. Η Αλβανική κυβέρνηση θα κάνει ότι μπορεί ώστε να μειώσει το ποσοστό των Ελλήνων στην Αλβανία ώστε να μπορεί να τους χειραγωγεί.
Bρώμικο παιχνίδι παίζουν πάλι τα Τίρανα εν όψει της απογραφής πληθυσμού, η οποία ναι μεν έχει αναβληθεί λόγω κορονοϊού, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει. Όλοι χάρηκαν επειδή ο νόμος για την απογραφή προβλέπει το δικαίωμα κάθε πολίτη να δηλώσει την εθνική ταυτότητα. Όπως όμως μαθαίνουμε, διατηρείται μια πονηρή διάταξη, σύμφωνα με την οποία θα επιβάλλεται πρόστιμο σε εκείνους που δηλώνουν διαφορετικά στοιχεία από αυτά που είναι καταγεγραμμένα στο ληξιαρχείο.
Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΡΧΙΠΠΟΥ.
Άρχιππος ο Άγιος Απόστολος ήτο μαθητής του Αποστόλου Παύλου, υπό του οποίου επαινείται και συστρατιώτης αυτού ονομάζεται, εις δε τας προς Φιλήμονα και προς Κολασσαείς επιστολάς γράφει περί αυτού· «Είπατε Αρχίππω· βλέπε την διακονίαν ην παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς» (Κολ. δ: 17). Ούτος λοιπόν ευρισκόμενος εις τας Κολασσάς πόλιν της Φρυγίας, εκήρυττε τον λόγον του Ευαγγελίου μετά του Αγίου Φιλήμονος. Οι εκεί όμως ειδωλολάτραι ώρμησαν κατ’ αυτών και συλλαβόντες τον Απόστολον τούτον τον έφερον εις τον ηγεμόνα Ανδροκλήν. Μη πεισθείς δε να θυσιάση εις το είδωλον το καλούμενον Μηνάν, ερρίφθη εντός λάκκου και μέχρις οσφύος εχώσθη, εκεντήθη είτα με βελόνας υπό παίδων και τελευταίον λιθοβοληθείς ετελειώθη και έλαβε παρά Κυρίου τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
O αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.
Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!
Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την
ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών,
αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και
έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν
«μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών
οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς
ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού
δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους
τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα
της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν
γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της
Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου
αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι
γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν
κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων,
εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας
πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική
προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από
συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….
H Aποτείχισή μου από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Facebook και Twitter
Όπως η υπακοή στην διαχρονική διδασκαλία της Εκκλησίας με οδήγησε στην Αποτείχιση από τους παναιρετικούς Οικουμενιστές, το ίδιο ακριβώς ενεργώ στον κοινωνικό τομέα δηλαδή κάνω Αποτείχιση (διαγραφή) από τους ως άνω κοινωνικούς οργανισμούς που ενεργούν με Σταλινική μέθοδο φίμωσης του δικαιώματος ελεύθερης έκφρασης.
Μνήμη κληρικῶν ἡρώων τοῦ 1821 -- Μανώλης Κοττάκης, Δημοσιογράφος – συγγραφέας
H ΕΛΛΗΝΙΚΗ EΠΑΝΑΣΤΑΣΗ τοῦ 1821 ξεχωρίζει ἔναντι τῶν ἄλλων Ἐπαναστάσεων…
… στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική ἀπό τό ὅτι προετοιμάστηκε, πραγματοποιήθηκε καί ὁλοκληρώθηκε μέ πρωταγωνιστές κληρικούς, μοναχούς καί πιστά μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Μεταξύ πολλῶν ἄλλων οἱ Ἠλίας Μηνιάτης, Κύριλλος Λούκαρης, Εὐγένιος Βούλγαρης, Νεκτάριος Τέρπος, Ρήγας, Σαμουήλ τοῦ Σουλίου, παπᾶ Θύμιος Βλαχάβας, Φιλική Ἑταιρεία, Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, Π. Πατρῶν Γερμανός, Παπαφλέσσας, Ἀθανάσιος Διάκος, μοναχοί Μεγάλου Σπηλαίου, Ἁγιορεῖτες Μοναχοί, Σαλώνων Ἠσαΐας, Ρωγῶν Ἰωσήφ, Κολοκοτρώνης, Νικηταρᾶς, Μπότσαρης, Μακρυγιάννης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Καποδίστριας, εἶναι λίγοι ἀπό ἐκείνους στούς ὁποίους ὀφείλουμε τιμή καί εὐγνωμοσύνη.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ μία «Ὁμιλία» του, γιὰ τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ, ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων:
«Γιὰ
μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς, χάριν τοῦ ὁποίου κάνουμε τὰ
πάντα, καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον σπεύδουμε, εἶναι ἡ πανευτυχὴς ζωὴ στὸν μέλλοντα αἰῶνα.
Αὐτὴ δὲ ἡ μέλλουσα ζωὴ εἶναι πλήρης καὶ τέλεια, γιατὶ ὁ Βασιλιᾶς, ποὺ θὰ κυβερνᾶ
θὰ εἶναι ὁ Θεός. Τίποτε καλύτερον γιὰ λογικὰ ὄντα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπινοήση
καὶ νὰ βρῆ κανείς».
H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ
Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων
Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...
Γιατί όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί(1)» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος εγέννησε «εν σαρκί», τον ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και Ζωή(1α) και έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης φύσεως. Γι΄ αυτό ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεολογεί: «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ όνομα, άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν»(2). Αυτό σημαίνει ότι το Μυστήριο της Θεοτόκου, ως συνιστών και εκφράζον «άπαν το μυστήριον της θείας οικονομίας», είναι «κρύφιον». Γιατί, κατά την έκφρασιν, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο Ιησούς «κρύφιος εστί και μετά την έκφανσιν και εν τη εκφάνσει και εν ουδενί λόγω ή νω το κατ΄ αυτόν εξήκται μυστήριον. Ώστε και νοούμενον άγνωστον μένει και λεγόμενον άρρητον μένει»(3). Το μυστήριο, δηλαδή, της Θεοτόκου, είναι και θα παραμείνη κρύφιο και κεκρυμμένο, γιατί και ο Ιησούς και κατά την σάρκωση και μετά την σάρκωση, παραμένει κρύφιος και κεκρυμμένος και το ανερμήνευτο μυστήριό Του, δεν μπορεί να εξηγηθή, από κανένα νου και από κανένα ανθρώπινο λόγο. Γι΄ αυτό και όταν προσπαθούμε να το εννοήσουμε, παραμένει απερινόητο και άγνωστο και όταν προσπαθούμε να το εκφράσουμε, παραμένει ανέκφραστο!... Επομένως και το Μυστήριο της Θεοτόκου, ως υπουργήσαν το μέγα και απόκρυφο Μυστήριο της σαρκώσεως του Θείου Λόγου, παραμένει «κρύφιον και κεκρυμμένον» μυστήριον του Αγίου Πνεύματος και ανάγεται, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, στην «αρχαίαν και αληθινήν βουλήν του Θεού της του Λόγου σαρκώσεως και της ημών Θεώσεως»(4).