Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα Της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48).

Το ασυνείδητο αφετηρία της πνευματικής ζωής -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η πιο ουσιαστική συμβολή της ψυχολογίας στην κατανόηση της πνευματικής ζωής και μάλιστα της ευαγγελικής πνευματικότητος, είναι ασφαλώς η προβολή εκ μέρους της, τής αποφασιστικής σημασίας, στην εξέλιξη της ζωής αυτής, της ασυνειδήτου ψυχικής περιοχής.

 Το ασυνείδητο προβάλλεται από την ψυχολογία του βάθους σαν η βασική πνευματική λειτουργία της προσωπικότητος. Κατά την άποψη της ψυχολογίας αυτής, η συμπεριφορά του ανθρώπου, ο τρόπος της προσαρμογής του στη ζωή, οι βασικές αλλά και δευτερεύουσες αντιδράσεις του στις εμπειρίες και στα γεγονότα της ζωής, εξαρτώνται συνήθως άμεσα από το περιεχόμενο και τη λειτουργία του ασυνειδήτου.

Η άποψη αυτή της ψυχολογίας είναι πράγματι μια επαναστατική ανακάλυψη και μια υπογράμμιση που ανατρέπει τα κριτήρια της αυθεντικότητας της πνευματικής ζωής, που περιορίζονται στην επιφάνεια μόνο της ζωής αυτής. Γιατί είναι φανερό, ότι, αν η αφετηρία της πνευματικής ζωής ευρίσκεται σε μια περιοχή της προσωπικότητας που δεν γνωρίζουμε (αφού είναι ασυνείδητη), τότε πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το γνήσιο περιεχόμενο της ζωής αυτής; Το ερώτημα αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί το ασυνείδητο βάθος της προσωπικότητας δεν φιλοξενεί θετικά μόνον ψυχικά περιεχόμενα και δεν γέννα μόνον άγιες και ιερές προθέσεις και επιθυμίες.

Τη ΙΗ΄ (18η) Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΛΕΟΝΤΟΣ Πάπα Ρώμης.

Λέων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού και των διαδόχων αυτού Μαρκιανού και Λέοντος, δια δε την υπερβολικήν αυτού σωφροσύνην και καθαρότητα και δια το ειλικρινές και άμεμπτον της ζωής του εχειροτονήθη υπό της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος Επίσκοπος της παλαιάς Ρώμης εν έτει υμ΄ (440). Οσίως δε και ορθοδόξως ποιμάνας το εαυτού ποίμνιον, ηφάνισε καθ’ ολοκληρίαν τας των αιρετικών Μανιχαίων και Πελαγιανών βλασφημίας εν Ιταλία. Ήτο δε ο μακάριος Λέων και κατά τον καιρόν της Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου των εξακοσίων τριάκοντα Πατέρων, ήτις συνεκροτήθη εν Χαλκηδόνι εν έτει υνα΄ (451) και η οποία, ακολουθούσα εις την διδασκαλίαν του Αγίου τούτου Λέοντος, του Αγίου Φλαβιανού και άλλων της Ορθοδοξίας προμάχων, πολλά μεν εξέθετο και εδογμάτισε περί της Ορθοδόξου Πίστεως, κατά κράτος δε ανέτρεψε τα δόγματα των αιρετικών εκείνων, οίτινες εφλυάρουν μίαν φύσιν και μίαν ενέργειαν και θέλησιν εν τω προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του Θεού ημών.

Μέλη ΜΚΟ έκρυβαν πρόσφυγες σε σπηλιές νησιών



Οι ΜΚΟ εκτελώντας εντολές από το εξωτερικό παραπλανούν τις Ελληνικές αρχές και βοηθούν ενεργά την είσοδο παράνομων μεταναστών στη χώρα μας. Δυστυχώς αυτές οι ΜΚΟ που κινούνται παράνομα και ανθελληνικά παίρνουν χορηγίες από το Ελληνικό κράτος.

Εντυπωσιακά στοιχεία από τη νέα μυστική επιχείρηση «Αλκμήνη 2» της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ – Η παρείσφρηση σε κυκλώματα διακινητών της Τουρκίας και το ταξίδι της 3ης Φεβρουαρίου
Λαμπρόπουλος Βασίλης Γ.

Μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κρύβουν τις τελευταίες εβδομάδες εκατοντάδες πρόσφυγες σε παραθαλάσσιες σπηλιές και δάση των νησιών του Αιγαίου, προκειμένου να μην εντοπιστούν από το ελληνικό λιμενικό και έτσι να διευκολύνουν την παράνομη είσοδό τους στη χώρα μας.

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν. Κατόπιν λέγει ο μαθητής: 

Ἑλλάδα πατρίδα


 
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Πολύ ὡραῖον! Αὐτήν τήν Πατρίδα μισοῦν θανασίμως οἱ ΠΡΟΔΟΤΑΙ Μητσοτάκης, Τσίπρας κ.ἄ., διό καί ἀγωνίζονται ἀκαμάτως νά τήν παραδώσουν στούς Τούρκους, στούς Σκοπιανούς, στούς λαθρομετανάστας κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι κατόπιν θά μᾶς σφάξουν! Ἄς τήν καμαρώνουμε, λοιπόν, ὅσο τήν ἔχουμε. Γιά νά τήν σώσουμε ἀπό τόν ὡς ἄνω θανάσιμον κίνδυνον οὔτε λόγος, διότι εἴμεθα ἀνάξιοι καί ἀνίκανοι διά ἡρωϊσμούς!

Ἀλλαγὴ τοῦ μυστηρίου τῆς Βαπτίσεως;

Βεβαίως οἱ ἱερεῖς ὀφείλουν νὰ εἶναι ἰδιαιτέρως προσεκτικοὶ κατὰ τὴν τέλεσιν τῶν μυστηρίων, ὡστόσον ἡ πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δεδομένη καὶ δὲν ἀλλάζει, παρὰ τὸ ἀναφερόμενον ἀτύχημα εἰς Ρουμανίαν. Μέχρι σήμερα τὰ ΜΜΕ κατηγοροῦν τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν ὡς πηγὴν μολυσμοῦ, τώρα θὰ ἀρχίσουν νὰ λέγουν διὰ τὸ Βάπτιμα ὅτι εἶναι δολοφονικόν! Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» τῆς 6ης Φεβρουαρίου 2021:

-----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Εἴδησις: «Σὲ διαδικτυακὴ φόρμα συγκεντρώθηκαν πάνω ἀπὸ 56.000 ὑπογραφὲς γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς τελετουργικῆς διαδικασίας».

Σχόλιον: Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν τίθεται εἰς ψηφοφορίαν! Σέ ὅποιον δέν ἀρέσει ἄς πάῃ στόν «πάπαν» καί στούς Οὐνίτας ὑποτακτικούς του (Βαρθολομαῖον Ἀρχοντώνην, Θεὀδωρον Χορευτάκην κ.ἄ.) νά τελέσῃ ... ράντισμα στά παιδιά του, ἀποκλείοντάς τα ἔτσι ἀπό τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ!

17 Φεβρουαρίου 1914 – Επέτειος Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου

Ο Αυτονομιακός Αγών στη Βόρειο Ηπειρο (1914)

Η δημιουργία του Αλβανικού κράτους το 1912 δεν ήταν αποτέλεσμα αγώνων ενός λαού που ζητούσε την απελευθέρωση του και την ανεξαρτησία του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά επινόηση της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας οι οποίες ενεργούσαν η κάθε μία για ίδιο συμφέρον.

Το εθνικό συναίσθημα ήταν άγνωστο στους Αλβανούς μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα . Οι πιστοί στο Ισλάμ Αλβανοί του Βορρά ένιωθαν Τούρκοι, ενώ οι Ορθόδοξοι του Νότου, όπου υπήρχαν συμπαγείς Ελληνικοί πληθυσμοί καθώς επίσης και αρκετοί μουσουλμάνοι, Ελληνες κάτοικοι της Ηπείρου. Ετσι, με την έναρξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου τον Οκτώβριο του 1912, ενώ όλα τα Βαλκανικά κράτη: Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία συμμάχησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Αλβανοί με απόφαση των αρχηγών των εθνικιστικών τους ομάδων πήραν μέρος στον πόλεμο, στο πλευρό των Τούρκων. Βλέποντας οι Αλβανοί την ατυχή γι’ αυτούς έκβαση του πολέμου και διαπιστώνοντας, μετά από επίσκεψη του Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα στη Βιέννη, ότι πιθανή ίδρυση Αλβανικού κράτους δεν ήταν αντίθετη με την πολιτική θέληση της Αυστροουγγαρίας, προχώρησαν στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας. Το γεγονός αυτό έγινε στις 28 Νοεμβρίου 1912 στον Αυλώνα και ήταν απόφαση εθνοσυνέλευσης, που συγκλήθηκε εκεί από τον Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα αμέσως μετά την αποβίβαση του από Αυστριακό αντιτορπιλικό, που τον μετέφερε στον Αυλώνα, από την Τεργέστη της Ιταλίας. Στη συνέχεια οι Αλβανοί ζήτησαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Τουρκία τη διεθνή αναγνώριση του κράτους τους και η οποία τελικά επετεύχθη στις 7 Δεκεμβρίου 1912 από την Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου.

«Tοιούτοι υμίν έπρεπον αρχιερείς»

Αλήθεια, είναι άραγε σύμπτωση που όσοι εκπροσώπησαν τους «Ορθοδόξους» στους χορούς και τα πανηγύρια του Π.Σ.Ε. της (τρελο)Καμπέρας, δηλαδή ο «Φιλαδελφείας» Βαρθολομαίος, ο «Δημητριάδος» Χριστόδουλος,  ο «Ανδρούσης» Αναστάσιος και ο Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος (νυν «Ιεροσολύμων») έγιναν όλοι μετά ταύτα αρχηγοί αυτοκεφάλων εκκλησιών; Αληθώς, «τοιούτοι υμίν έπρεπον αρχιερείς», οι μετά των καννιβάλων συγχορεύσαντες και μετά παπαδίνων και δεσποτίνων συνεισοδεύσαντες.