Θέλει ὁ Θεός τήν αἰώνιον καταδίκην κάποιων ἀνθρώπων; -- Τοῦ κ. Παναγιώτου Νικ. Γκουρβέλου

«Ὁ Θεός θέλει πάντας σωθῆναι» (Α΄ Τιµ. β΄ 4), µᾶς βεβαιώνει ὁ ἀδιάψευστος λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ταυτόχρονα ἡ Ἐκκλησία µας ρητά διδάσκει πώς ὁ Κύριος θὰ ἐπιτρέψει (παραχωρήσει) τήν αἰώνια κόλαση τῶν µέχρι θανάτου ἀµετανόητα ἁµαρτωλῶν. Πῶς λοιπόν αὐτό συµβιβάζεται µἐ τήν ἀναλλοίωτη θέληση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ νά σώσει ὅλα τά λογικά του δηµιουργήµατα, ἀγγέλους καί ἀνθρώπους; Ὅ,τι θά γραφτεῖ στή συνέχεια ἀποτελεῖ µία ἀπόπειρα διαλεύκανσης τοῦ ἐπίµαχου αὐτοῦ ζητήµατος. Στήν ἱστορική πορεία παρουσιάστηκαν δύο ἀντίπαλες µεταξύ τους ἀλλά ἐξ ἴσου κακόδοξες- αἱρετικές διδασκαλίες, ὅσον ἀφορᾶ τό ὑπό συζήτησιν πρόβληµα. Σύµφωνα µέ τήν πρώτη, ὁ Θεός εἶναι ἕνας ἀµείλικτος Δικαστής, ὁ ὁποῖος θέλει ἤ µᾶλλον εὐφραίνεται µέ τήν αἰώνια τιµωρία µιᾶς µεγάλης µερίδας ἀνθρώπων. Κατά τήν θεωρία τοῦ Ἀπόλυτου Προορισµοῦ- διότι περί αὐτῆς πρόκειται-, δέν εἶναι ἡ πρώτη καί ἀµετάβλητη βούληση τοῦ Θεοῦ (τό προηγούµενον ἤ κατ’ εὐδοκίαν θέληµά Του) ἡ αἰώνια λύτρωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἡ σωτηρία µόνο λίγων ἐκλεκτῶν. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι προορίζονται ἀπό τή Θεία βούληση γιά τήν αἰώνια κόλαση. Ἡ ἀντίθετη τοῦ Ἀπόλυτου Προορισµοῦ αἱρετική θεωρία, ἡ θεωρία τῆς Ἀποκατάστασης τῶν πάντων πρεσβεύει πώς ὁ Πανάγαθος Θεός δέν θά ἐπιτρέψει (παραχωρήσει) τήν παντοτινή καταδίκη ὅσων πεισµατικά παραµένουν ἀµετανόητα ἁµαρτωλοί. Κατά τήν αἵρεση αὐτή, ἡ αἰώνια κόλαση τῶν ἀµετανόητα ἁµαρτωλῶν δέν εἶναι οὔτε τό κατά παραχώρησιν ἤ ἑπόµενον, ὅπως λέγεται, θέληµα τοῦ Κυρίου.

------------------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί βασιζόμενοι στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά λένε ότι το πυρ της Κολάσεως είναι ο ίδιος ο Κύριος όπερ σημαίνει ο Κύριος θα βλέπει αιωνίως τους κολασμένους να βασανίζονται και μάλιστα γνωρίζοντας ο Κύριος ότι η μετοχή τους σ'αυτό το πυρ, δλδ τον Κύριο, τους προξενεί τοιούτο πόνο!;;

Εκτός αυτού δλδ του ότι ο Κύριος θα γνωρίζει ότι αμέσως και σαφώς θα προκαλεί τοιούτον βασανισμό στους κολασμένους το οποίο θα ήθελα να μου πείτε αν το δέχεστε πλήρως πείτε μου, αν θέλετε φυσικά, πώς θα σας φαινότανε ως τίτλος θεολογικού πονήματος το:
"Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή και το πυρ της Κολάσεως"

Πέτρος Τυριντζής

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αυτό το ότι το πυρ της Κολάσεως είναι ο ίδιος ο Κύριος δεν ξέρω αν είναι διαχρονική διδασκαλία της εκκλησίας και πριν τον άγιο Γρηγόριο... Για μετά τον Άγιο και πάλι δεν ξέρω μιας και η διδασκαλία του αγίου εξ όσων γνωρίζω δεν ήταν και τόσο γνωστή.

Όμως διαβάζουμε στην παραβολή της Κρίσεως:
"πορεύεσθε απ'εμού οι κατηραμένοι εις τὸ πυρ τὸ αιώνιον τὸ ητοιμασμένον τω διαβόλω καὶ τοις αγγέλοις αυτού"

Α. Πώς είναι δυνατόν ο Κύριος να τους διώχνει από κοντά του (πορεύεσθε απ'εμού) και ταυτοχρόνως να τους στέλνει στον Εαυτό του (εις το πυρ το αιώνιο) ??

Β. Πώς είναι δυνατόν το άκτιστο αιώνιο πυρ να είναι ητοιμασμένο δηλαδή να το έχει ετοιμάσει ο Κύριος; Κάτι που ετοιμάζει κάποιος λογικά έχει κάποια αρχή δηλαδή δεν ήταν έτοιμο από πάντα.. άρα πώς θεωρείται άκτιστο;;

-------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ Στέργιος Σάκκος ἐδίδασκεν ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά κάνῃ τά πάντα ἐκτός ἀπό ἕνα, νά σώσῃ τόν ἄνθρωπον παρά τήν θέλησίν του! Καί ἔσπευδε νά διευκρινίσῃ ὅτι καί αὐτό βεβαίως μπορεῖ νά τό κάνῃ ὁ Θεός, ἀλλά δέν τό κάμνει, διότι ἔτσι θά παρεβίαζε τό αὐτεξούσιον τοῦ ἀνθρώπου πού ὁ Ἴδιος τοῦ ἔδωκε. Ἔτσι, οὔτε βεβαίως χαίρεται μέ τόν κολασμόν τῶν πλασμάτων Του, ἀλλ' οὔτε καί παρεμβαίνει νά τούς πάρῃ εἰς τούς Παράδεισον, ἐάν αὐτοί ἔχουν ἐλευθέρως καί ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ἐπιλέξει τήν Κόλασιν.

-------------------

Η Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και δε χαίρεται ο Κύριος με τον κολασμό των ανθρώπων αλλά πώς προσπερνάτε το γεγονός να είναι ο Κύριος αιωνίως σε "σχεση" με τους κολασμένους ως πυρ της κολάσεως και αιωνίως να προκαλείται πόνος στους αμαρτωλούς μιας και όπως όλοι γνωρίζουμε ο πόνος και το πυρ είναι άρρηκτα δεμένα;

Πέτρος Τυριντζής

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 16 Νοεμβρίου 2021 - 1:32 μ.μ.

Ποῦ τό εἴδατε αὐτό τό «να είναι ο Κύριος αιωνίως σε "σχεση" με τους κολασμένους ως πυρ της κολάσεως»; Διά πρώτην φοράν τό ἀκούω ἀπό ἐσᾶς. Τό ἱερόν Εὐαγγέλιον γράφει (ἐκεῖ πού ὁ πλούσιος ἐζήτησεν ἀπό τόν Ἀβραάμ νά στείλῃ τόν Λάζαρον νά τόν δροσίσῃ τά χείλη του, διότι ἐφλέγετο κ.λπ.) ὅτι χάσμα μέγα ἐστήρικται μεταξύ Παραδείσου καί Κολάσεως! Δέν διδασκόμεθα ἀπό αὐτό τό χωρίον ὅτι ὁ Θεός ἐγκαταλείπει τούς κολασμένους; Λάθος μᾶς ἐδίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅτι «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια»;

16 Νοεμβρίου 2021 - 2:46 μ.μ.

 

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Καί τό σπουδαιότερον: Ἡ 5η Οἰκ. Σύνοδος ἀνεθεμάτισε τόν πολυγραφώτατον Ὠριγένην, 400 χρόνια μετά τόν θάνατόν του, διότι ἐκήρυξε τήν αἵρεσιν ὅτι ἡ Κὀλασις ἔχει τέλος. Βλ. Πηδάλιον, σελ. 212.

16 Νοεμβρίου 2021 - 3:03 μ.μ.

 

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Τό ἀκόλουθον χωρίον δέν πρέπει ν' ἀφήσῃ τήν παραμικράν ἀμφιβολίαν εἰς ούδένα, ὅτι μετά τήν Δευτέραν Παρουσίαν καί Κρίσιν δέν θά ὑφίσταται πλέον καμμία «σχέσις» μεταξύ τῶν κολασμένων καί τοῦ Δικαιοκρίτου Χριστοῦ: «τὸτε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλω καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (Ματ. 25:41).

Οἱ αἱρετικοί αὐτοί ὑπερτονίζουν τή Θεϊκή ἀγαθότητα καί ὑποβαθµίζουν τή Θεϊκή δικαιοσύνη, κρίνοντας πώς δέν θά τιµωρήσει ὁ Θεός οὔτε τούς ἀµετανόητους ἁµαρτωλούς, οὔτε καί αὐτούς τούς δαίµονες, ἀλλά θά τούς ἀποκαταστήσει (σώσει) ὅλους στήν ἀνέσπερη Βασιλεία Του. Κατά τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τέλος, πού τέµνει τή µέση καί βασιλική ὁδό µεταξύ τοῦ Ἀπόλυτου Προορισµοῦ καί τῆς Ἀποκατάστασης τῶν πάντων, «ὁ Θεός θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί τῆς Βασιλείας αὐτοῦ τυχεῖν» (Α΄ Τιµ. β΄ 4, Ἰωάννου Δαµασκηνοῦ, Ἒκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, εἰσαγωγή- µετάφραση- σχόλια Νίκου Ματσούκα, Ἐκδόσεις Π. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 1989, κεφ.29 (43), σ. 200), ἀλλά παραχωρεῖ (ἐπιτρέπει) τήν αἰώνια καταδίκη τῶν µέχρι τέλους ἀµετανόητα ἁµαρτωλῶν. Ἡ σωτηρία ὅλων εἶναι τό κατ’ εὐδοκίαν ἤ προηγούµενον τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας θέληµα τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἡ αἰώνια καταδίκη τῶν ἀµετανόητων ἁµαρτωλῶν εἶναι τό κατά παραχώρησιν (στήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία) ἤ ἑπόµενον (αὐτό πού ἀκολουθεῖ τήν ἐλευθερία µας) θέληµά Του (Βλ. Ἰωάννου Δαµασκηνοῦ, Ἒκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως,, κεφ.27 (41), 28 (42) καί 29 (43), σ. 192- 200, κεφ.19 (92), σ. 412- 416). Τόσο πολύ σέβεται ὁ Θεός τήν ἐλευθερία µας, ὥστε ἡ ἀναλλοίωτη βούλησή Του γιά τήν αἰώνια λύτρωσή µας παραχωρεῖ (=δίνει χῶρο) ἤ ἀλλοιῶς ἕπεται (=ἀκολουθεῖ) τήν ἐλευθερία µας. Ἡ δική µας θέληση δηλαδή καλεῖται νά συνεργαστεῖ µέ τή σταθερή καί ἀγαθή βούληση τοῦ Θεοῦ (Θεανθρώπινη συνεργία) νά σώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἄν ἐµεῖς συνεργήσουµε µέ τά καλά µας ἔργα, τότε πραγµατοποιεῖται ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ, ἡ πανάγαθη βούλησή Του δηλαδή γιά τή σωτηρία µας, ἡ ὁποία σωτηρία µας εἶναι τό πρῶτο θέληµα τοῦ Θεοῦ. Ἐάν, ἀντίθετα, ἡ βούλησή µας στραφεῖ πεισµατικά µέχρι θανάτου στό κακό, τότε ὁ Δίκαιος Θεός ἐπιτρέπει καί παραχωρεῖ τήν ἀτελεύτητη τιµωρία µας. Ἡ γνώµη πώς ὁ Θεός ἐπιθυµεῖ τήν αἰώνια καταδίκη κάποιων ἀνθρώπων, ὑπονοεῖ ὅτι τό κατ’ εὐδοκίαν ἤ προηγούµενον θέληµά Του εἶναι ἡ παντοτινή κόλασή τους, πρᾶγµα πού συνιστᾶ τήν αἵρεση τοῦ Ἀπόλυτου Προορισµοῦ. Ἀπ’ ἐναντίας, ἡ ἄποψη πώς ὁ Θεός κανένα δέν τιµωρεῖ, ὑπαινίσσεται ὅτι ἡ αἰώνια κόλαση τῶν ἀµετανόητα ἁµαρτωλῶν δέν εἶναι οὔτε τό κατ’ εὐδοκίαν (σωστό!) ἀλλά οὔτε καί τό κατά παραχώρησιν (λάθος!) θέληµα τοῦ Κυρίου, θέση πού ἰσοδυναµεῖ µέ τήν κακοδοξία τῆς Ἀποκατάστασης τῶν πάντων. Ἡ κρυστάλλινη Ὀρθόδοξη θέση εἶναι πώς ὁ Οὐράνιος Πατέρας σφόδρα ἐπιθυµεῖ τήν αἰώνια λύτρωση ὅλων µας (κατ’ εὐδοκίαν ἤ προηγούµενον θέληµα τοῦ Θεοῦ), ἀλλ’ ὡς Δίκαιος Κριτής παραχωρεῖ καί ἐπιτρέπει τήν αἰώνια καταδίκη τῶν µέχρι τέλους ἀµετανόητα ἁµαρτωλῶν. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ Χριστιανική πίστη, ἀφ’ ἑνός διασφαλίζει καί τιµᾶ τήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία, ἀφ’ ἑτέρου διατρανώνει τόσο τή Θεϊκή ἀγαθότητα ὅσο καί τή Θεϊκή δικαιοσύνη!