ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΤΟΣΤΟΜΟΥ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ; --- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ἑορτάζουν τούς Ἁγίους ὑποκριτικά

Πολλές φορές ἔχομε ἐπισημάνει ὅτι ἡ κακή τριάς τῶν πατριαρχῶν Μελετίου Μεταξάκη, Ἀθηναγόρα τοῦ Α´ καί Βαρθολομαίου, τοῦ νῦν ἀκλεῶς πατριαρχοῦντος, ἔχουν ἐκτρέψει τήν πορεία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν ὀρθόδοξο δρόμο τῶν Ἁγίων Πατέρων στήν σκολιά καί διεστραμμένη ὁδό τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς συναπτόμενης μέ αὐτόν ἐκκοσμίκευσης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου.

Παρά ταῦτα γιά νά μή φανερωθεῖ ἡ καταστροφική αὐτή πορεία, ἔργο τοῦ Διαβόλου, περίτεχνα μέ ἐντυπωσιακή διγλωσσία καί διψυχία, ἐμφανίζονται ὡς ἀκόλουθοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς διάδοχοί των ὄχι μόνον στούς θρόνους ἀλλά καί στούς τρόπους. Γνωρίζουν καλά ἀπό τίς θεολογικές τους σπουδές ὅτι ἡ ἀποστολική διαδοχή διακόπτεται, ὅταν δέν ὑπάρχει διαδοχή στήν ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία, ὅταν ἀποδέχονται αἱρετικές καί ἀντιπατερικές διδασκαλίες, γι᾽ αὐτό καί προσπαθοῦν στούς ἁπλοϊκούς πιστούς νά ἐμφανίζονται ὡς συνεχιστές καί διάδοχοι τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὅταν τό ἑορτολόγιο ἐπιβάλλει τήν τιμή καί τήν ἐξύμνησή τους.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ.

Ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός τραγικός. Ο μακραίων βίος του χαρακτηρίζεται απ’ όλα εκείνα τα στοιχεία, που συνθέτουν τας αρχαίας τραγωδίας, τα στοιχεία της αμαρτίας και της καθάρσεως, τον έλεον και την δικαίωσιν. Εγκαυχώμενοι συνήθως δια την προσφοράν μας εις τον κόσμον, λησμονούμεν τας κακίας μας. ναρκισσευόμενοι δια την πνευματικήν ακτινοβολίαν μας, παραβλέπομεν τα ελαττώματά μας. Η ιστορία μας είναι ιστορία εναλλασσομένου μεγαλείου και αθλιότητος, εξάρσεων και καταπτώσεων. Και όσον μεν ευρισκόμεθα εις την περίοδον της λατρείας των ειδώλων, ερμηνεύαμεν τας εθνικάς μας συμφοράς δια της ειμαρμένης. Όταν δε ελάβαμεν τον Χριστιανισμόν, εμάθαμεν ότι αι συμφοραί του λαού μας ήσαν παιδαγωγικαί μάστιγες προς το συμφέρον μας, παραχωρούμεναι υπό του Θεού μας, του Θεού της αγάπης. Εν τούτοις θέλομεν να το αγνοώμεν, διότι περιεπέσαμεν εις απιστίαν της Θείας Προνοίας. Και θέλομεν να ερμηνεύωμεν την ιστορίαν μας «ιστορικώς». Την εκδεχόμεθα ως μίαν σειράν εσωτερικώς αλληλενδέτων γεγονότων. Αυτός, όμως, ο τρόπος ερμηνείας είναι ο κλασσικός τρόπος της αθέου κριτικής, που δεν βλέπει τίποτε άλλο από ορατάς αιτιώδεις σχέσεις γεγονότων.

« ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος

To προοίμιο του Συντάγματος απηχεί τα ιδιαίτερα δομικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία συγκροτούν, την ιστορική ταυτότητα ενός λαού ο οποίος οργανώνεται εις τα πλαίσια της εκάστοτε Συνταγματικής εννόμου τάξεως, ως κρατική οντότητα.

Το Ελλαδικό Σύνταγμα, είναι ψηφισμένο εις το Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδας, εισέτι και σήμερον, άνευ ουδεμίας μεταβολής.

Το προοίμιο αυτό, απορρέει από την βαθιά πίστη των εξεγερμένων επαναστατών του Γένους μας οι οποίοι, εκκίνησαν έναν αγώνα, δια το έθνος και την πατρίδα (μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδας), ήτοι «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία»[1], τούτο δε εξάλλου μαρτυρά και η Σημαία της Επαναστάσεως με το Σταυρό του Ιησού Χριστού να δεσπόζει εν τω μέσω αυτού.

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''


 

Ο Άγιος Νικόδημος για την Υπεραγίαν Θεοτόκον : Είναι Θεός μετά τον Θεόν :                                         

«Χωρίς την μεσιτείαν Αυτής κανένας ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται να πλησιάσει εις τον Θεόν. Επειδή και Αυτή μοναχή ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως. Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού και Αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους, και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων».

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ.

Κοσμάς και Δαμιανός οι αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες, οι δια την δωρεάν παρ’ αυτών παρεχομένην ιατρείαν των ασθενών αποκληθέντες Ανάργυροι, ήσαν από τα μέρη της Ασίας, υιοί υπάρχοντες ευσεβούς τινός γυναικός ονόματι Θεοδότης, αποτελούν δε ούτοι την πρώτην συζυγίαν των φερόντων το όνομα Κοσμάς και Δαμιανός Αγίων Αναργύρων. Επειδή δε έχομεν τρεις συζυγίας Αγίων Αναργύρων φερόντων το αυτό όνομα Κοσμάς και Δαμιανός, δια τούτο και ίνα μη συγχυζώμεθα, όταν ακούωμεν τα ονόματα αυτών, θα είπωμεν πρώτον ολίγα τινά δια τας ετέρας δύο συζυγίας και είτα θα εισέλθωμεν εις το θέμα των σήμερον εορταζομένων Αγίων. Εκτός λοιπόν των σήμερον εορταζομένων, έχομεν ετέρους δύο Αγίους Αναργύρους, ονομαζομένους και αυτούς Κοσμάν και Δαμιανόν, οίτινες ήσαν από την Ρώμην και ήθλησαν επί της βασιλείας του Καρίνου εν έτει σπδ΄ (284). Ούτοι ήσαν ιατροί την τέχνην και εθεράπευον ανθρώπους και ζώα αμισθί· ομού δε με την θεραπείαν εδίδασκον και τον Χριστόν ως τον αληθή Θεόν.

Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:

Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα»! 

(Mansi, 37, 209)

Οὔτε μία λέξη γιά τήν Μακεδονία δέν ἄρθρωσε ἡ κ. Πρόεδρος

«Ξύλινες» ἀπαντήσεις στήν προσφώνηση τοῦ πιλότου καί τυποποιημένες δηλώσεις μετά τήν δοξολογία στόν Ἅγιο Δημήτριο

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας σέ διαφόρους κυβερνητικούς ἐπισήμους, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ «Ἑστία» τήν διαβάλλει. Ἡ κ. Σακελλαροπούλου ἐνοχλεῖται ἀπό τήν κριτική τῶν πράξεων καί τῶν λόγων της. Δυστυχῶς γιά αὐτήν, ἡ «Ἑστία» δέν τήν διαβάλλει. Ἀναδεικνύει ἁπλῶς ὅσα ἡ ἴδια πράττει, μέ τήν ἐλπίδα, ὅτι ἡ κριτική θά ὁδηγήσει τήν ἀνωτάτη πολιτειακή παράγοντα τῆς χώρας νά ἀντιληφθεῖ τίς ἀπαιτήσεις τῆς θέσεως τήν ὁποία κατέχει καί τίς προσδοκίες τῶν Ἑλλήνων ἀπό αὐτήν. Ὅμως, ἡ παρουσία της στήν Θεσσαλονίκη γιά τίς ἑορτές τῆς ἐπετείου ἀπελευθερώσεως τῆς πόλεως καί τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ἔδειξε ὅτι ἐμμένει στήν συνήθη τακτική της. Τηρεῖ σαφεῖς ἀποστάσεις ἀπό αὐτά τά ὁποῖα οἱ Ἕλληνες περιμένουν ἀπό τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες πού εὑρίσκετο στήν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, ἀπέφυγε καί νά προφέρει ἀκόμη τό ἱερό ὄνομα τῆς γῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Θά ἔπρεπε νά τό εἶχε κάνει τόσο μετά τήν δοξολογία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅσο καί μέ τό πέρας τῆς μεγαλειώδους στρατιωτικῆς παρελάσεως. Καί στίς δύο περιπτώσεις ὁμίλησε. Οἱ λόγοι της ὅμως ἦσαν «ξύλινοι», τυποποιημένοι, στερούμενοι ἐθνικοῦ παλμοῦ, καί χωρίς ἀναφορές στόν τόπο ὁ ὁποῖος τήν τιμοῦσε.

Ἡ Ἑλλάς σύσσωμος ρίγησε ἀπό συγκίνηση ἀκούγοντας τό μήνυμα τοῦ πιλότου τοῦ ἀεροσκάφους ἐπιδείξεων «Ζεύς». Ἰδιαίτερα ὅταν ὁ ἐπισμηναγός Χριστόδουλος Γιακουμῆς ἀνεφέρθη στόν ἐθνικό ποιητή Κωστῆ Παλαμᾶ ἐκφωνῶν τούς στίχους του: «Ἡ μεγαλοσύνη τῶν λαῶν δέν μετριέται μέ τό στρέμμα, μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα μετριέται καί μέ τό αἷμα».

Μνήμη της οπτασίας Κοσμά μοναχού, φοβεράς και ωφελίμου

Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας από τους πιο έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό. 

Συμπλήρωνε ήδη πέντε μήνες σ' αυτή τη φοβερή δοκιμασία, όταν μια μέρα, γύρω στην τρίτη ώρα, συνήλθε λίγο, ανασηκώθηκε μαλακά πάνω στο μικρό του κρεβάτι και ανακάθησε, στηριζόμενος από το ένα μέρος κι από το άλλο στους αδελφούς που τον διακονούσαν. 

Μόλις όμως κάθησε, έπεσε σε έκσταση.

Κάθε δύο εβδομάδες στη Γαλλία ένα τζαμί ιδρύεται και μια εκκλησία εξαφανίζεται

 Του Giulio Meotti για το Gatestone Institute

17 Οκτωβρίου 2021
Μετάφραση Γιάννης Ταχόπουλος

«Όπου επικρατήσει το ισλάμ, η επικράτηση διαρκεί για πάντα. Ο ισλαμισμός βασίζεται στο ισλάμ, στο οποίο δεν έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί κριτική. Αλλά στις χώρες σας, επίσης παίζει έναν ρόλο στη δημοκρατία και στο κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός εκμεταλλεύεται αυτές τις αξίες. Εφόσον η δημοκρατία αποδέχεται όλες τις απόψεις, από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί και το ισλάμ. Όλοι αυτοί που δεν διαπράττουν επιθέσεις ή βίαιες πράξεις είναι, καταρχήν, προστατευμένοι από το κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός, έτσι, αμέσως βρίσκεται σε ένα κατακτημένο πεδίο. Είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί ο ισλαμισμός από την αρχή. Γιατί είναι σαν την υγρασία μέσα σε ένα σπίτι. Αρχικά, η απειλή είναι αόρατη, διεισδύει στους τοίχους, οι οποίοι σιγά σιγά καταρρέουν. Όταν συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ αργά, πρέπει να καταστρέψεις τα πάντα προκειμένου να καθαρίσεις. Αυτό μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη αποστολή. Η Γαλλία βρίσκεται στο στάδιο στο οποίο μόλις έχει ανακαλύψει ότι το ισλάμ διαβρώνει το σπίτι της».

-------------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς αυτή η ζοφερή εικόνα θα επικρατήσει. Οι άνθρωποι δε μπορούν να δεχτούν εύκολα το Χριστό, επειδή ζητάει νέκρωση του παλαιού ανθρώπου, και γέννηση ενός νέου, καινού ανθρώπου, και έχει μια θεολογία για πολλούς ακατανόητη. Μάλιστα ισχυρίζονται ότι η θεολογία περί της Αγίας Τριάδας είναι κατασκεύασμα των σοφιστειών των παγανιστών Ελλήνων! Στο ισλάμ τα πράγματα είναι απλά, ένας Θεός κι ένας προφήτης του, πέντε υποχρεώσεις του πιστού, πολλές υλικές παροχές στο παράδεισο και τελείωσε. Βλέπουν το κόσμο σε δύο στρατόπεδα, τους πιστούς και τους απίστους. Η Ευρώπη σταδιακά αποχριστιανίζεται και με τον ύποπτο ρόλο της Τουρκίας που στόχο έχει το ιξισλαμισμό της προωθεί καραβάνια από όλα τα σημεία, τώρα κι από Λιβύη. Πράγματι σε εκατό χρόνια η Ευρώπη δε θα είναι αυτή που ξέρουμε.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ; -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στην εποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔχει ἐξαπλωθεῖ παντοῦ. Ὁ Θεός ἀπουσιάζει ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία δέν συγκινεῖ. Ὁ διάβολος κάνει κουμάντο στούς περισσότερους. Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἀληθινοί κληρικοί δέν μποροῦν νά ἡσυχάσουν. Στενοχωροῦνται για ὅσα συμβαίνουν καί σκέφτονται τρόπους προσέλκυσης τῶν ἀνθρώπων στήν Ἐκκλησία καί περιορισμοῦ τῆς δράσης τῶν ὀργάνων τοῦ ἀντιχρίστου. Τά ἀποτελέσματα ὡστόσο εἶναι πενιχρά. Παρόλο πού στη μικρή μας πατρίδα ὑπάρχουν πάνω ἀπό ὀγδόντα Μητροπολίτες και ἀρκετοί βοηθοί ἐπίσκοποι, δέν ἔχει γίνει κάτι σπουδαῖο. Σέ αὐτό μερίδιο εὐθύνης ἔχουν καί οἱ ἐφημέριοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν μόνο γιά τούς ἐκκλησιαζόμενους, ἐνῶ ἔχουν ξεχάσει τό δυσεξαρίθμητο πλῆθος τῶν λεγόμενων χριστιανῶν, πού βρίσκεται ἐκτός τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Γενικά τό παράδειγμα τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν κληρικῶν δέν φωτίζει πιά. Οὔτε καί ἡ Ἱ. Σύνοδος γίνεται σεβαστή. Παρατηρεῖται παντοῦ μιά ἁμαρτωλή ἐκκοσμίκευση καί ἕνας ἀπαράδεκτος συμβιβασμός. Το ἦθος τῶν κληρικῶν εἶναι ὑποβαθμισμένο. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου δέν οἰκοδομοῦν πάντα. Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις ὅπου «οἰκονομοῦν» τό κοσμικό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων καί ἐκφράζουν μιά ἀδικαιολόγητη ἀνοχή. Θά ἔλεγα ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ὄργανο τῶν καταφατικῶν ἀπαντήσεων. Δέν τολμᾶ νά πεῖ «ὄχι», γιατί ὑπολογίζει τό θόρυβο, πού θά ξεσηκώσουν οἱ δημοσιογράφοι καί οἱ πολιτικοί. Λείπει ἡ ἀρετή τῆς παρρησίας. Λείπει ἀκόμα καί τό πνεῦμα τῆς ὁμολογίας. Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱ Μητροπολίτες μας ἀπέναντι στόν Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στόν Οἰκουμενισμό καί ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία μέ τόν Παπισμό καί Προτεσταντισμό;

Reading from the Synaxarion:

Stachys, Andrew, Amplias, Apelles, Urban, Aristobulus & Narcissus of the 70

Of these holy Apostles, Stachys became the first Bishop of Byzantium, consecrated by the Apostle Andrew. Having shepherded his people for sixteen years, he reposed in the Lord. As for the others, each one shone forth in the episcopal see appointed to him: Apelles, Bishop of Heraclea; Amplias, Bishop of Odyssopolis; Urban, Bishop of Macedonia; Narcissus, Bishop of Athens; and Aristobulus, Bishop of Britain.

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΓΝΩΣΙΑ -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν Αθηνών.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ

Η αυτογνωσία έχει αναγνωρισθή από καιρό σαν το πιο δύσκολο εγχείρημα του ανθρώπου στην περιοχή της κατακτήσεως της πνευματικής ωριμότητος. Είναι αλήθεια, που δεν μπορεί να αμφισβητηθή, ότι όσο πιο πολύ γνωρίζει το άτομο τον εαυτό του, υπό ορισμένους φυσικά όρους, τόσο περισσότερο ωριμάζει ψυχολογικά και πνευματικά. Κάθε πράξη και εμπειρία αυτογνωσίας είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση της ωριμότητος.


Αλλ’ η ψυχολογία, ιδιαίτερα σήμερα, υποστηρίζει ότι η αυτογνωσία, για να θεωρείται πράγματι παράγων ωριμότητος, δεν πρέπει να εννοείται σαν μια αποκλειστικά «ατομική» ενέργεια και εμπειρία. Γιατί είναι αλήθεια ότι ο ίδιος ο όρος της «αυτογνωσίας» αποτελεί συχνά μια παγίδα για τον άνθρωπο που θα ήθελε να προχώρηση σε μια καλύτερη και βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό του. Και τούτο επειδή, εκ πρώτης όψεως, αυτογνωσία θα ειπή να στρέψης την ερευνητική προσοχή σου και τους προβολείς της διανοίας σου στο εσώτερο βάθος της ατομικότητός σου.

Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο εν Χίω μαρτυρήσας κατά το αψνδ΄ (1754) έτος, ξίφει τελειούται.

Νικόλαος ο νέος Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περίφημον νήσον Χίον, από χωρίον Καρυάς λεγόμενον, Χριστιανός παλαιόθεν εκ γονέων και προγόνων· και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Πέτρος, η δε μήτηρ του Σταματού, όχι δε μόνον αυτός ήτο Χριστιανός, κατά την ακολουθίαν του γένους, αλλ’ ήτο μάλιστα Χριστιανός και κατά τα χριστιανικά ήθη εκ νεαράς του ηλικίας, ευλαβής δηλονότι εις τα θεία, ταπεινός εις όλους, σεμνός εις την συναναστροφήν του, εγκρατής εις την γλώσσαν τόσον, ώστε ούτε βλασφημία, ούτε ουδεμία άλλη κακολογία ηκούετο ποτέ από το στόμα του· και επί πάσιν η απλότης και η ακακία, την οποίαν είχε, προσέτι και η υπομονή, από όλους εθαυμάζετο και επαινείτο και σχεδόν ήτο εστολισμένος ο μακάριος εκ νεότητός του με όλα εκείνα τα καλά και τας χάριτας, τα οποία αναγινώσκομεν εις τους Βίους των παλαιών Αγίων, και δια των οποίων προεγνωρίζοντο τι είδους άνθρωποι έμελλον να κατασταθώσιν εις το ύστερον.

O λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος….

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της..…νήψεως και το υπερβάλλον του ..…μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας...                                  Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ --- Ἀββᾶ Δωροθέου, Διδασκαλία ΙΔ´ (ἀπόσπασμα).

49. [...] Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ προετοιμάζει τήν ψυχή νά τηρεῖ τίς ἐντολές καί μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν κτίζεται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς. Ἄς φροντίσουμε καί ἐμεῖς τούς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί μου, ἄς φοβηθοῦμε καί ἐμεῖς τό Θεό καί ἄς κτίσουμε γιά τούς ἑαυτούς μας σπίτια, γιά νά στεγαστοῦμε σ᾽ αὐτά, ὅταν ἔρθει ὁ χειμώνας, οἱ βροχές, οἱ ἀστραπές, οἱ βροντές. Γιατί βρίσκεται σέ πολύ μεγάλη δυσκολία, ὅποιος δέν ἔχει τό χειμώνα σπίτι.

– Πῶς ὅμως κτίζεται τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς; Ἀπό τό κτίσιμο τοῦ ὁρατοῦ σπιτιοῦ μποροῦμε νά διδαχθοῦμε πῶς ἀκριβῶς ἔχει τὸ πράγμα. Γιατί αὐτός πού θέλει νά κτίσει ἕνα ὑλικό σπίτι, πρέπει νά τό σιγουρέψει ἀπ᾽ ὅλες τίς μεριές καί νά ὑψώσει τήν οἰκοδομή ταυτόχρονα καί ἀπό τίς τέσσερις πλευρές καί ὄχι τόν ἕναν τοῖχο νά φροντίζει καί τούς ἄλλους νά τούς παραμελεῖ, γιατί ἔτσι δέν κερδίζει τίποτα, μόνο κάνει ἄδικο κόπο καί ἔξοδα. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή.

ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ -- ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

INSTITUTE FOR NATIONAL AND RELIGIOUS AFFAIRS

                                T h e s a l o n i k i   -   P a t r a s   

                                                    and

                «SingiLogos Journal – Singidunum University, Serbia»                                                                                                     e-mail: academic-i.n.r.a@hotmail.com                                                                                                 

                                                     ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 07/11/2021

Υπό την Αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών

κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Προέδρου «Ι.Ε.Θ.Π.-Πάτρας»

 200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

(Εντάσσεται εις το πρόγραμμα των Πρωτοκλητείων της Ι. Μ. Πατρών)

Οργανωτική Επιτροπή :

Όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή!

Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρχίζει και τελειώνει με την επίκλησιν «Της τιμιωτέρας των Χερουβίμ…», και πάντες οι άγιοι της Εκκλησίας θεωρούν την Θεοτόκον Μαρίαν ως «μετά Θεόν, τα δευτερεία της Τριάδος έχουσαν…». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «εμνήσθην της Θεοτόκου και εσώθη η ψυχή μου». Ο Γεώργιος Νικομηδείας λέγει, ότι ο Χριστός λογίζεται δόξαν ιδικήν του, την δόξαν της Μητρός αυτού. «Την Σην γαρ δόξαν ο Κτίστης, ιδίαν οιόμενος, εκπληροί τας αιτήσεις». «Ελπίδα μου, καταφυγή μου, Μητέρα μου, γράφει ο Μηνιάτης, ένα νεύμα να κάνης δι’ εμέ, εγώ είμαι σεσωσμένος. Κυρία Θεοτόκε Μαρία, όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή».

Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

---------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ ἐπί μακρόν ἐν γνώσει κοινωνία μέ τήν αἵρεσιν νομίζω ὅτι δαιμονίζει τόν ἄνθρωπον, ἐπειδή τόν καθιστᾶ «ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ», κατά τούς Ἁγίους Πατέρας. Αὐτό ἀκριβῶς νομίζω ὅτι ἔπαθαν οἱ Ἁγιορεῖται, ὁ «Ναυπάκτου» ἱερόθεος κ.ἄ.

Η επίδραση της χριστιανικής πίστεως στους αγωνιστές για τη ελευθερία της Πατρίδας -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Καθώς εορτάζουμε τα (200) χρόνια από την ηρωϊκή Επανάσταση των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την ελευθερία μας από τον βαρύτατο τουρκικό ζυγό αλλά και καθώς πλησιάζουμε στον ετήσιο εορτασμό του έπους του ’40, σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε το σημερινό μας άρθρο στην τεράστια επίδραση της Ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστεως στην καλλιέργεια αλλά και στη διατήρηση του υψηλού ηρωικού φρονήματος των Ελλήνων αγωνιστών.

Το φρόνημα αυτό, ως γνωστό, επηρέαζε συνεχώς την ένταση, τον ενθουσιασμό και την έκβαση του υπέρ της ελευθερίας αγώνα, γενικά, αλλά και κάθε μάχης ή σύρραξης με τον εχθρό, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επικρατήσει να λέγεται στο εξής, όχι πως «οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες», αλλά «πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Reading from the Synaxarion:

The Holy Martyrs Zenobius and His Sister Zenobia

These Saints were from Aegae in Cilicia, brought up in piety by their parents. Zenobius was a physician, and healed many freely by the power of God; because of his virtue he was consecrated Bishop of Aegae. With his sister he was taken by Lysias the Governor, and after many tortures they were beheaded, about the year 290, during the reign of Diocletian.

ΒΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ -- Του Φώτη Κόντογλου

Περπατώντας σε βουνά και σε λαγκάδια

Περπατούμε ανάμεσα σε βουνά και σε μικρά καμποβούνια. Περνούμε μέσα από κλεισούρες. Δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε. Είναι πρωί. Ο ήλιος βρίσκεται ως τρία μπόγια ψηλά. Πέρα φαίνονται τα βουνά, το’να πίσω απ’ τ’ άλλο. Από πίσω μας αφήσαμε άλλα βουνά. Τι είναι αυτά τα ελληνικά βουνά! Δεν είναι βράχοι και χώματα σωριασμένα, όπως σε άλλα μέρη· είναι ζωντανά· είναι ψυχές. Θαρρείς πως σε κοιτάζουνε. Κάποια απ’ αυτά θαρρείς πως κάθονται συλλογισμένα όπως οι άνθρωποι. Και τα σχέδιά τους είναι πολύ έμορφα και πολύ παράξενα. Άλλο στέκεται με όρθιο κεφάλι, παλληκαρόβουνο, κι αγναντεύει τον κάμπο, άλλο έχει γυρτή στο πλάγι την κεφαλή του, σαν να’ ναι παραπονεμένο, άλλο έχει ξαπλωμένο το κορμί του σαν τον άνθρωπο που ξεκουράζεται, άλλο θαρρείς πως τεντώνει τον λαιμό του για να κοιτάξει πίσω από τ’ άλλα που βρίσκονται πιο μπροστά, κι από πίσω απ’ αυτό προβάλλει το κεφάλι του άλλο, και πιο μακριά άλλα, πολλά βουνά. Τα πιο έμορφα είναι όσα είναι ξεμοναχιασμένα, αποτραβηγμένα από τ’ άλλα, κι αυτά είναι τις περισσότερες φορές στρογγυλά και μυτερά στην κορφή και στέκουνται μέσα στον αγέρα σαν να’ναι από κρούσταλλο. Σχεδόν όλα είναι σπάνια και σταχτιά, χωρίς δέντρα.

Οι λατινόφρονες «ἀρχιερεῖς», ἐκτός ἀπό Οὐνῖται, εἶναι πλέον καί ἰουδαΐζοντες «χριστιανοί». --- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητής Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ὁ κ. Ράτσιγκερ εἰς τό βιβλίον του μέ τίτλον "The Jewish People and Their Sacred Scriptures in the Christian Bible," τό ὁποῖον ἐξεδόθη τό 2001 ὑπό τῆς «Ποντιφικῆς Βιβλικῆς Ἐπιτροπῆς» ἔγραψεν ὅτι «ἡ προσδοκία τῶν Ἑβραίων διά τόν Μεσσίαν δέν εἶναι ματαία»∙ καί δέν πρέπει νά νομίζωμεν ὅτι ὑπάρχει ἀσυνέχεια μεταξύ τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης (Κ.Δ.), δηλαδή ὅτι ἡ Κ.Δ. ὁδηγει εἰς «μονόπλευρον πνευματικότητα» (Τμῆμα ΙΙ, Α:5)∙ ἀλλ’ «οἱ Χριστιανοί μποροῦν καί ὀφείλουν νά παραδεχθοῦν ὅτι εἶναι πιθανόν οἱ Ἑβραιοι νά κατανοοῦν ὀρθῶς τήν Βίβλον»! (ΙΙ, Α:7.)


Δηλαδή, κατά τόν πρώην «πάπαν» κ. Ράτσιγκερ, ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἴσως καί νά μήν ῆτο ὁ Μεσσίας! Ἔτσι, ὁ κ. Ράτσιγκερ εἶναι ἕνας φανερός ἀντίχριστος, κατά τό Ἀποστολικόν «τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτος ἐστίν ὁ ἀντίχριστος»! (Α' Ἰω. 2:22). Κι ἐνῷ ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἐγκατέλειψε τούς Ἑβραίους καί κατήργησε τήν συμφωνίαν πού ἔκαμε μέ τούς πατέρας των, ἐπειδή ἐκεῖνοι δέν τήν ἐτήρησαν (Ἑβρ. 8:8-13), ὁ κ. Ράτσιγκερ, ὡς γνήσιος ἀντίχριστος, προσπαθεῖ νά Τόν διαψεύσῃ! Καί ἐπειδή δέν ἔχει ποτέ ἀνακαλέσει αὐτές τίς θέσεις του, προφανῶς αὐτές ἀποτελοῦν ἐν δυνάμει νέα δόγματα τοῦ Παπισμοῦ, τά ὁποῖα ἀνατρέπουν ὁλόκληρον τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν. Οἱ συνέπειες τῆς νέας αὐτῆς ἀποστασίας τῶν παπιστῶν διά τούς «ὀρθοδόξους» πού κοινωνοῦν μέ τούς λατινόφρονας «ἀρχιερεῖς», οἱ ὁποῖοι δίδουν «κοινήν μαρτυρίαν πίστεως» μέ τόν «πάπαν», τελοῦν κοινά συλλείτουργα μετ’ αὐτοῦ κ.λπ. εἶναι σοβαρές, διότι, ἐκτός ἀπό Οὐνῖται (ἀπό 7-12-1965), εἶναι πλέον καί ἰουδαΐζοντες «χριστιανοί».

Τη Λ΄ (30η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα ΤΕΡΤΙΟΥ, ΜΑΡΚΟΥ, ΙΟΥΣΤΟΥ του και ΙΗΣΟΥ λεγομένου και ΑΡΤΕΜΑ.

Τέρτιος, Μάρκος, Ιούστος και Αρτεμάς οι ένδοξοι του Χριστού Απόστολοι είναι από τους Εβδομήκοντα, πεφωτισμένοι με την προς Θεόν πίστιν. Και ο μεν Τέρτιος έγινεν Επίσκοπος δεύτερος Ικονίου μετά τον Σωσίπατρον, του οποίου την έλλειψιν ούτος ανεπλήρωσε και τους υπό Σωσιπάτρου υπολειφθέντας απίστους ο Άγιος ούτος Τέρτιος ανεκαίνισε με το άγιον Βάπτισμα και θαυματουργός εξαίσιος έγινεν. Έγραψε δε και την προς Ρωμαίους του Αποστόλου Παύλου επιστολήν, καθώς το μαρτυρεί μόνος εις αυτήν λέγων· «Ασπάζομαι υμάς εγώ ο Τέρτιος, ο γράψας την επιστολην, εν Κυρίω» (Ρωμ. ιστ: 22).   

Παπουλάκος (Χριστοφόρος): Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.

Ο Χριστοφόρος (o Παπουλάκος) βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.                                

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξε ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…                                                                           

--Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο Χριστοφόρος.                                                        

–Έχει πολλά και φριχτά, αποκρίθη ξαναμμένος  ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους, σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά. Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως...... 

Προφητική φωνή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. (Αφιερωμένη σε όσους συγχέουν την Εκκλησία με την Ιεραρχία)

Ούτε εκ του υπουργείου ούτε εκ της Συνόδου αναμένομεν γενναίον τι  δια την Εκκλησίαν. Η τελευταία μάλιστα απεδείχθη ανίκανος όλως, αφ΄ ης ημέρας ιδρύθη εν Ελλάδι, να διαπράξη αγαθόν τι υπέρ της Εκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα και έβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα όλως τον αληθή αυτής προορισμόν και θεωρήσασα εαυτήν μέχρι τούδε απλούν εργαστήριον δεσποτάδων και  παπάδων, ους στρατολογούσα συνήθως εκ της κοινωνικής υποστάθμης, άνευ ελέγχου παιδείας και ηθικής, εξαποστέλλει αυτούς ουχί ως ποιμένας, αλλ΄ ως λύκους βαρείς, μη φειδομένους του ποιμνίου του Κυρίου. Παρά τοιούτου σωματείου επαναλαμβάνομεν και πάλιν, ότι ουδέν απολύτως αγαθόν  έχομεν να προσδοκώμεν. Πάσας τας ελπίδας ημών αναθέτομεν εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εκείνων, οίτινες ακμαίον έτι διασώζοντες αυτοί το θρησκευτικόν αίσθημα και κηδόμενοι της τιμής και αξιοπρεπείας της Εκκλησίας και της  θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του Έθνους ημών θέλουσι και δύνανται να συντελέσωσιν εις ανύψωσιν του εκκλησιαστικού γοήτρου και εις αναρρίπισιν του θρησκευτικού παρ΄ ημίν αισθήματος.

«ΕΦΗΜΕΡΙΣ»  7-4-1888.

Έμπρακτη απόσχιση της Επισήμου Εκκλησίας από τον λαό -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η αθόρυβη παρουσία του Τριαδικού Θεού εν τω βίω μας, συνιστά μία ισχυρά βοήθεια, προκειμένου ο άνθρωπος να νιώθει ανακούφιση αλλά και να ενθαρρύνεται να προχωράει ή να αγωνίζεται παντί τρόπω εις την ζωή ή να δύναται με αμβλυμμένο άγχος να ανταπεξέρχεται ή να διευθετεί τελεσφόρως τα δυσβάστακτα αναφυόμενα προβλήματα της ζωής.

Ο απλός κλήρος, αγωνίζεται και επιδιώκει αφενός με να μεταλαμπαδεύσει με αγνότητα τον Λόγο του Κυρίου μας εις την Κοινωνία, και εξ ετέρου, να διαδώσει τον Χριστιανισμό αλλά και τα εξ αυτού οντολογικά ωφελήματα για τα μέλη της κοινωνίας, καθώς επίσης και να στέρξει δια τα καθημερινά προβλήματα των πολίτων, προκειμένου δια της προσευχής και πάντοτε με την εξ ουρανή αρωγή να εξευρεθεί η προσήκουσα λύση, ούτως ώστε, οι πολίτες να δύνανται απρόσκοπτα να προχωρούν εις την ζωή τους και να μην παραμένουν καθηλωμένοι ή πάσχοντες από κατάθλιψη, εν τη οικεία τους, απλώς αδρανείς.

--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Χ. Κατσιβαρδᾶς: «Η Ελλαδική λοιπόν, εκκλησία έχει αποσχισθεί από τον πυρήνα της κοινωνίας».

Δυστυχῶς, ἡ διοικοῦσα ἱεραρχία (καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία!) ἔχει ἐν δυνάμει ἀποσχισθῆ ἀπό τήν καθόλου Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, λόγῳ τῶν αἱρέσεων τίς ὁποῖες διδάσκει, καθώς καί λόγῳ τῶν σχισμάτων στά ὁποῖα ἐμπλέκεται.

Δέσποινα, ὑπεραγία Θεοτόκε -- Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου



Δέσποινα, ὑπεραγία μου Θεοτόκε, κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ὑπερευλογημένη Θεοχαρίτωτε Θεομῆτορ, δοχεῖον τῆς ἀστέκτου Θεότητος τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ ἀθανάτου καὶ ἀοράτου Πατρός, θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, πάναγνε, πανάχραντε, πανάσπιλε, παναμόλυντε, παναμώμητε, πανύμνητε, πανάφθορε, παμμακάριστε, πανακήρατε, πάνσεπτε, πάντιμε, παντευλόγητε, παντομνημόνευτε, παμπόθητε, παρθένε τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ νοΐ, καθέδρα Βασιλέως τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς οἱ ἐπὶ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀνατρέχομεν, νύμφη Θεοῦ, δι’ ἧς αὐτῷ κατηλλάγημεν·

Ἡ ἀληθινὴ Δύναμις «ΜΗ ΥΨΟΥΤΕ ΚΕΡΑΣ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ θεόπνευστος προφήτης, μέγας ποιητής τῶν αἰώνων, ἔξοχος βασιλιάς καί μοναδικός μουσικομελουργός Δαβίδ, στόν ψαλμό 74, 5 – 6, γράφει: «Εἶπα τοῖς παρανομοῦσι, μή παρανομεῖτε, καί τοῖς ἁμαρτάνουσι, μή ὑψοῦτε κέρας. Μη ἐπαίρετε εἰς ὕψος τό κέρας ὑμῶν καί μή λαλεῖτε κατά τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν». Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας σημειώνει: «Ἀντί ἀπό τήν μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ νά παρακινοῦνται εἰς μετάνοιαν οἱ ἀπό συστήματος παρανομοῦντες καί ἁμαρτάνοντες, ἀποθρασύνονται καί σκληρύνονται περισσότερο. Γιαυτό καί τούς λέγει, “μή ὑψοῦτε κέρας. Μή ἐπαίρετε εἰς ὕψος τό κέρας ὑμῶν”. Μή λέτε λόγους ἄδικους, βλάσφημους καί ἀσεβεῖς κατά τοῦ Θεοῦ». Ὁ δέ νέος ἑρμηνευτής, πρωτοπρεσβύτερος π. Στυλιανός Ἀνανιάδης, στό πεντάτομο ἔργο του, σημειώνει: «Τό “κέρας” εἶναι σύμβολο τῆς δυνάμεως καί ἐκφράζει ἐδῶ τήν ἐγωϊστική δύναμη τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τήν ἀλαζονεία κατά τοῦ Θεοῦ. Διότι οἱ ἁμαρτάνοντες καυχῶνται καί ὑπερηφανεύονται γιά τίς ἁμαρτίες τους, ὡσάν νά πρόκειται γιά μεγάλα κατορθώματα, ὅμως εἶναι δεῖγμα ἐσχάτης ἀνοησίας» (Ἅγ. Νικόδημος).

Paradise and Hell according to Orthodox tradition -- By Protopresbyter George Metallinos Dean of the Athens University School of Theology

On the Last Sunday of Lent “we commemorate the Second and Incorruptible Coming of our Lord Jesus Christ”.  The expression “we commemorate” of the Book of Saints confirms that our Church, as the Body of Christ, re-enacts in its worship the Second Coming of Christ as an “event” and not just something that is historically expected. The reason is, that through the Divine Eucharist, we are transported to the celestial kingdom, to meta-history. It is in this orthodox perspective, that the subject of paradise and hell is approached.

In the Gospels (Matthew, ch.5), mention is made of “kingdom” and “eternal fire”. In this excerpt, which is cited during the Liturgy of this Sunday, the “kingdom” is the divine destination of mankind. The “fire” is “prepared” for the devil and his angels (demons), not because God desired it, but because they are impenitent.  The “kingdom” is “prepared” for those who remain faithful to the will of God. “Kingdom” (the uncreated glory) is Paradise. “Fire” (eternal) is hell (eternal hell, v.46). At the beginning of history, God invites man into paradise, into a communion with His uncreated Grace.  At the end of history, man has to face paradise and hell. What this means, we shall see, further down.  We do however stress that it is one of the central subjects of our faith – it is Orthodox Christianity’s philosopher’s stone.

Reading from the Synaxarion:

Anastasia the Martyr of Rome

Saint Anastasia, who was young in age and lived in a convent, was seized by the impious. Confessing Christ openly and with boldness and enduring manifold torments, she was beheaded in the year 256, during the reign of Valerian.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ! --- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Είναι, αναμφίβολα, ο μύχιος πόθος της καρδιάς, αλλά και το μέγιστο σκάνδαλο του νου, η ομολογία της πίστεώς μας «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών». Δεν αφανίζει τη ζωή μας το φτυάρι του νεκροθάφτη. Δεν την οριοθετεί το πένθιμο κυπαρίσσι εκεί, στο νιόσκαφτο μνήμα. Είναι ασύνορη, αιώνια η ζωή μας. Κι όπως όλοι θα πεθάνουμε, επίσης όλοι θα αναστηθούμε! Ποιος το μαρτυρεί, ποιος το βεβαιώνει αυτό; Η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ας δώσουμε το λόγο στον θεόπνευστο κήρυκα της Αναστάσεως, τον Απόστολο Παύλο, που αναπτύσσει διεξοδικά το θέμα στο 15ο κεφάλαιο της Α΄ προς Κορινθίους Επιστολής του. Από εκείνη την αποστολική διδασκαλία μεταφέρω τη σχετική παράγραφο (Α΄ Κορ. 15, 12-20). Κάποιοι από τους χριστιανούς της Κορίνθου δέχονταν μεν την ανάσταση του Ιησού Χριστού, αλλά είχαν αμφιβολίες για την ανάσταση των νεκρών σωμάτων και ζητούσαν λογικές αποδείξεις, για να πεισθούν. Απευθύνοντας σ΄ αυτούς το λόγο ο απόστολος Παύλος αναφέρει μία αλυσίδα επιχειρημάτων, τα οποία μάλιστα διατυπώνει σύμφωνα με τη μαθηματική μέθοδο της «εις άτοπον απαγωγής».

ΧΩΡΙΣ ΣΤΕΦΑΝΙ --- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Τάχα δὲν ἦτον οἰκοκυρὰ κι αὐτὴ στὸ σπίτι της καὶ στὴν αὐλήν της; Τάχα δὲν ἦτο κι αὐτή, ἕναν καιρόν, νέα μὲ ἀνατροφήν; Εἶχε μάθει γράμματα εἰς τὰ σχολεῖα. Εἶχε πάρει τὸ δίπλωμά της ἀπὸ τὸ Ἀρσάκειον.

Κ᾽ ἐτήρει ὅλα τὰ χρέη της τὰ κοινωνικά, καὶ μετήρχετο τὰ οἰκιακὰ ἔργα της, καλύτερ᾽ ἀπὸ καθεμίαν. Εἶχε δὲ μεγάλην καθαριότητα εἰς τὸ σπίτι της, κ᾽ εἰς τὰ κατώφλιά της, πρόθυμη ν᾽ ἀσπρίζῃ καὶ νὰ σφουγγαρίζῃ χωρὶς ποτὲ νὰ βαρύνεται, καὶ χωρὶς νὰ δεικνύῃ τὴν παραξενιὰν ἐκείνην, ἥτις εἶναι συνήθης εἰς ὅλας τὰς γυναῖκας τὰς ἀγαπώσας μέχρις ὑπερβολῆς τὴν καθαριότητα. Καὶ ὅταν ἔμβαινεν ἡ Μεγάλη Ἑβδομάς, ἐδιπλασίαζε τ᾽ ἀσπρίσματα καὶ τὰ πλυσίματα, τόσον ὁποὺ ἔκαμνε τὸ πάτωμα ν᾽ ἀστράφτῃ, καὶ τὸν τοῖχον νὰ ζηλεύῃ τὸ πάτωμα.

Τα «απαράγραπτα δικαιώματα» των Βορειοηπειρωτών παραγράφονται με θεατή την Ελλάδα

Γράφει η 

Κρινιώ Καλογερίδου

(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)  

Σίγουρα ο κατήφορος της αξιακής παρακμής των Ελλήνων χάνεται στο βάθος του χρόνου, όμως η παρακμάζουσα ελληνική Εξωτερική πολιτική επιτάχυνε την κατηφορική πορεία της χώρας μας από τότε που ”έκτισε” την εθνική στρατηγική της πάνω σε δύο καταστροφικά δόγματα:

 Στο Σημιτικό του  ”κατευνασμού” (που καλλιεργεί την ηττοπάθεια ενός ταπεινωτικού συμβιβασμού) και το Ανδρεοπαπανδρεϊκό του ”Δεν διεκδικούμε τίποτα, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα” (που μας ωθεί να ρίξουμε το βάρος στο πρώτο σκέλος του δόγματος αφήνοντας υποτιμημένο το δεύτερο). 

 Θλιβερά αμφότερα, γιατί μας απενεργοποιούν εθνικά. Μας βουλιάζουν στην αβεβαιότητα και την απραξία και μετατρέπουν την πατρίδα μας σε  θύμα ετεροκατευθυνόμενων ”μινιμαλιστών” πολιτικών οι οποίοι καλύπτουν την απουσία εθνικού οράματος στην πολιτική τους με ανούσια φληναφήματα, πομφόλυγες και πομπώδεις ρητορείες.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

ΜΕΓΑΛΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πως εις την σωτήριον ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τον ολέθριον όγκον της υπερηφανείας καταλιπόντες; Εάν δια πάντων ασκώμεν το τοιούτο και μηδέν παρορώμεν ως ου παρά τούτο βλαβησόμενοι. Τοις γαρ επιτηδεύμασιν ομοιούται η ψυχή και, προς α πράττει, τυπούται και προς ταύτα σχηματίζεται. Έστω σοι και σχήμα, και ιμάτιον, και βάδισμα, και καθέδρα, και τροφής κατάστασις, και στρωμνής Παρασκευή, και οίκος, και τα εν οίκω σκεύη πάντα προς ευτέλειαν ησκημένα· και λόγος, και ωδή, και η του πλησίον έντευξις, και ταύτα προς μετριότητα μάλλον, ή προς όγκον οράτω.

Τη ΚΘ΄ (29η) του Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ της Ρωμαίας.

Αναστασία η Αγία Οσιομάρτυς του Χριστού η σήμερον εορταζομένη ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, έζη δε κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως και των διαδόχων αυτού Γάλλου και Βαλεριανού εν έτει σνστ΄ (256). Είναι δε και άλλη Μάρτυς Αναστασία η επιλεγομένη Φαρμακολύτρια, καταγομένη και αυτή από την Ρώμην, ακμάσασα κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, αλλά τα μεν περί αυτής ας ίδη πας τις εις την κβ΄ (22αν) του Δεκεμβρίου μηνός, ότε επιτελείται η μνήμη αυτής· ενταύθα δε να διηγηθώμεν τα περί της σήμερον εορταζομένης, ήτις τον Χριστόν εκ βρέφους ποθήσασα, ήρε τον ζυγόν αυτού τον χρηστόν και γλυκύτατον και εβάστασε το ελαφρόν αυτού φορτίον, ήτοι της μοναδικής πολιτείας, ύστερον δε ηξιώθη του Μαρτυρίου και υπέμεινε γενναίως και ανδρειότατα υπέρ της αγάπης του ουρανίου Νυμφίου αυτής διάφορα και πάνδεινα κολαστήρια· όθεν και υπ’ αυτού εδοξάσθη μεγάλως με τριπλούν στέφανον· ένα μεν δια την παρθενίαν αυτής, άλλον της ασκήσεως και έτερον τον του Μαρτυρίου, περί του οποίου θα διηγηθώμεν επιμελώς προς όφελος των αναγιγνωσκόντων.

«Ζήτω η Ελλάς»

Aνησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος. Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων ! Ποίος θα το εφαντάζετο; Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι! Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του ανθρώπου και του ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γής. Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων διά του οποίου φονεύονται 300-400 χιλιάδες Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της χώρας. Υπό το πνεύμα του δήθεν  «εκδημοκρατισμού» της οικογενείας, του γάμου και του ατόμου ηλλοίωσε το Οικογενειακό δίκαιο και ενομιμοποίησε την μοιχεία και ομοφυλοφιλίαν. Με την ανεξέλεκτη και μεθοδευμένη μετακίνηση ξένων πληθυσμών στον Ελληνικό χώρο, η πολιτεία θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την πληθυσμιακή αλλοίωση και θα βοηθήση την ανάπτυξη ξένων ισχυρών μειονοτήτων, που θα δρούν διασπαστικά στο τέλος, ως Πέμπτη φάλαγξ εντός των τειχών. Η πολιτεία μεθοδευμένα ηλλοίωσε, την Χριστιανική αγωγή του λαού και τας ηθικοθρησκευτικάς του αξίας, διότι η φυγοτεκνία και οι εκτρώσεις είναι θέμα κυρίως ηθικό. Ηλλοίωσε και το εθνικό φρόνημα. Είναι ολοφάνερο, ότι η εθνική συνείδησις έχει σήμερον αμβλυνθή κυρίως στις ψυχές των νέων! Εφ’ όσον δεν υπάρχει μέσα μας έντονο το αίσθημα της φιλοπατρίας, πως είναι δυνατόν να σκεπτόμεθα το μέλλον της Ελλάδος; Έτσι, αφού οι Έλληνες αντέστησαν επί χιλιετίες εις αφανιστικούς κινδύνους, ήδη εξαφανίζονται ειρηνικώς και αφ’ εαυτών! «Ζήτω η Ελλάς», αναφωνούν, κατά τα επετειακά ειωθότα, οι ομιληταί. Αλλά πως θα ζήση η Ελλάς χωρίς Ελληνες;;;

28 Οκτωβρίου 1940 --- Ημερησία Διαταγή του Διοικητού Κ. Δαβάκη.

Προς τους αξιωματικούς και οπλίτας.

Ο ύπουλος γείτων μας, αιφνιδιαστικώς μας επετέθη. Η Ελλάς αναμένει από ένα έκαστον ημών να προστατεύσωμεν τα σύνορά της και την τιμήν της και να δώσωμεν ένα καλόν μάθημα εις τον εισβολέα. Φανήτε Έλληνες και κρατήστε γερά τα όπλα με πίστιν εις τον Θεόν και τον εαυτόν σας και τους Διοικητάς σας. Πειθαρχία, καρτερία, θάρρος.

 

Ζήτω η Ελλάς.

Διοικητής Κ. Δαβάκης.

Reading from the Synaxarion:

The Holy Protection of the Theotokos

The Feast of the Protection commemorates the appearance of the most holy Theotokos in the Church of Blachernae in Constantinople in the tenth century, as recorded in the life of Saint Andrew the Fool for Christ's sake. While the multitudes of the faithful were gathered in church, Epiphanius, the friend of Saint Andrew, through the Saint's prayers, beheld the Virgin Mary above the faithful and spreading out her veil over them, signifying her unceasing protection of all Christians. Because of this we keep a yearly feast of gratitude, imploring our Lady never to cease sheltering us in her mighty prayers.

In the Greek tradition, this feast is celebrated on October 28, while in the Slavic tradition, this feast is celebrated on October 1.

Apolytikion of Holy Protection of the Theotokos in the Fourth Tone:

Οἱ τότε καί οἱ νῦν «ἡγέται» τῆς Ἑλλάδος -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Εἰς τό Πατριωτικόν Διάγγελμα τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, οἱ σημερινοί «δημοκρατικοί» (τρομάρα τους!) «ἡγέται» τῆς χώρας ἀντιτάσσουν κάτι σάν αὐτό:

«Ἀφοῦ παρεδώσαμε τήν Μακεδονίαν εἰς τούς Σκοπιανούς, εἴμεθα τώρα ἕτοιμοι νά κάνουμε ὑποχωρήσεις εἰς τό Αἰγαῖον, δίνοντας μερικά νησιά καί τό ἥμισυ περίπου τοῦ Αἰγαίου εἰς τήν Τουρκίαν, προκειμένου νά κοιμώμεθα ἥσυχοι. Ἄλλωστε, ὡς γνωστόν, ἡ θάλασσα δέν ἔχει σύνορα καί τό Αἰγαῖον ἀνήκει στά ψάρια του. Ἐν τῷ μεταξύ, μέ τό πρόσχημα τοῦ κορονοϊοῦ καταστρέφουμε σταδιακῶς τήν οἱκονομίαν, τήν ὑγείαν, τήν παιδείαν καί γενικῶς τήν κοινωνίαν καί καταργοῦμε βασικές ἐλευθερίες, προάγοντας ἔτσι τίς βασικές ἐπιταγές τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Εἰς τό θέμα τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν Ἑλλήνων μέ ἰσλαμιστάς ἔχουμε κάνει ἅλματα, ὅπως καί εἰς τό θέμα τῆς «ἐκπουστεύσεως» καί «ἐκπουτανεύσεως» (Σ. Καργάκος) τῆς κοινωνίας, καί βεβαίως εἰς τό θέμα τῆς καταργήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, πάντοτε ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μέ τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν, χωρίς τήν ὁποίαν δέν θά μπορούσαμε νά ἐπιτύχουμε τίποτε ἀπό ὅλ' αὐτά. Τέλος, ἐννοεῖται ὅτι συκοφαντοῦμε τούς ἥρωες καί τούς Ἁγίους, ἐπαινοῦμε καί τιμοῦμε τούς σφαγεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, κηρύττοντες urbi et orbi ὅτι ἀδίκως ἐσυκοφαντήθησαν, καί κηρύττουμε τήν ἀλλαγήν τοῦ ἀξιακοῦ κώδικος (Ἐλισάφ Μωϋσῆ, Δήμαρχος Ἰωαννίνων, εἰς τήν εἰσήγησίν του εἰς τό Συνέδριον μέ θέμα «Ὁ Ἀλῆ Πασᾶς καί ἡ ἐποχή του»), ἔτσι ὥστε νά παραμερισθῇ ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιόν Του καί νά ἐπικρατήσῃ ὁ Σατανισμός. Δίνοντας δέ πολλά ἑκατομμύρια τῶν φορολογουμένων εἰς τά συστημικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικοῦ Ἐξανδραποδισμοῦ), ὅλ' αὐτά τά «ἐπιτεύγματα» παρουσιάζονται διαστροφικῶς εἰς τό «ζαλισμένο κοπάδι» ὡς «πρόοδος» καί «νέος πατριωτισμός» (ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου). Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος δέν θά τά κατάφερνε τόσο «καλά» ὅσον ἡμεῖς, διό καί ζητοῦμε τήν συναίνεσίν σας καί βεβαίως τήν ψῆφον σας, προκειμένου νά σᾶς παραδώσουμε μέ ἀσφάλειαν εἰς τόν Σατανᾶν», ἀφοῦ σᾶς σφραγίσουμε πρῶτα, βεβαίως, ὅπως ἐξήγγειλε προσφάτως ὁ ὑφυπουργός Λιβάνιος!

 

H 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 -- ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Ὑπουργοῦ καί βετεράνου τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου

 28η Ὀκτωβρίου 1940, ὅταν σχεδόν ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη εἶχε ὑποταγεῖ στόν Χίτλερ καί ἡ Σοβιετική Ἕνωση ἦταν σύμμαχος τῆς Γερμανίας, ἡ Ἑλλάδα μόνη στήν Εὐρώπη, δέχθηκε ἐπίθεση ἀπό τήν Φασιστική Ἰταλία, τήν ὁποία καί νίκησε. Ἐάν ἡ Ἑλλάδα ἡττᾶτο ἤ παρεδίδετο, μέ δεδομένο τό ὅτι ὅλες οἱ Βαλκανικές χῶρες εἶχαν θετική ἐπαφή μέ τόν Χίτλερ, ὁ Λίβανος καί ἡ Συρία ἦταν ὑπό τήν κατοχή τῆς Γαλλίας τοῦ Βισύ καί τό Ἰράκ εἶχε φιλογερμανικές τάσεις, ὁ Ἄξονας θά κέρδιζε τόν Πόλεμο, ὅπως δήλωσαν τότε Ἄγγλοι Ὑπουργοί καί Στρατιωτικοί ἡγέτες. Ἡ Ἑλληνική νίκη ἐπί τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ πρώτη νίκη κατά τοῦ Ἄξονα καί ἔδωσε ἐλπίδες στούς καταπτοημένους λαούς ἀπό τή ναζιστική κυριαρχία, ἀπέτρεψε τόν Χίτλερ νά καταλάβει τό Γιβραλτάρ, διότι ὁ Φράνκο μετά τή νίκη τῶν Ἑλλήνων, ἀρνήθηκε παραχωρήσεις στόν Χίτλερ. Ἡ νίκη αὐτή κατά τοῦ Ἄξονα ἀνάγκασε τόν Χίτλερ, γιά νά βοηθήσει τόν Μουσολίνι, νά ἐπιτεθεῖ κατά τῆς Ἑλλάδας, μετά ἀπό σύμφωνο γνώμη καί τοῦ Στάλιν.

Από το αθάνατον έπος του 1940. -- Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν.

28 Οκτωβρίου 1940

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωϊνήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωϊνήν. Απάντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ΄ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.

Ιωάννης Μεταξάς

Το έκτακτο ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου 1940

«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουν ἀπὸ τῆς 05.30 πρωϊνῆς τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους».


Λόγος εις την Αγίαν Σκέπην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Την ιεράν ταύτην εορτήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας επιτελούμεν, αδελφοί, εις ανάμνησιν της οπτασίας την οποίαν είδεν ο Όσιος Πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατά τας ημέρας της βασιλείας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος. Κατά την εποχήν εκείνην, εν ημέρα Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου, ετελείτο εις τον εν Βλαχέρναις περίλαμπρον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου ολονύκτιος υμνωδία, εις την οποίαν παρευρίσκετο και ο Όσιος Ανδρέας μετά πλήθους λαού. Τότε περί την τετάρτην ώραν της νυκτός ανυψώσας ο Όσιος τους οφθαλμούς αυτού προς τον ουρανόν είδε την ουράνιον Άνασσαν, την Σκέπην παντός του κόσμου, την Υπεραγίαν Παρθένον και Θεοτόκον, ισταμένην εις τον αέρα και προσευχομένην, λάμπουσαν δε ως ο ήλιος και σκέπουσαν τον λαόν με το τίμιον αυτής Μαφόριον. Ιδών δε αυτήν ο όσιος Ανδρέας λέγει εις τον μαθητήν αυτού τον μακάριον Επιφάνιον· «Βλέπεις, αδελφέ, την Βασίλισσαν και Κυρίαν των απάντων ευχομένην υπέρ του κόσμου παντός»; Απεκρίθη εκείνος· «Ναι, βλέπω, Πάτερ Άγιε, και εγώ δι’ ευχών σου αγίων την Κυρίαν Θεοτόκον και θαυμάζω».

Kαθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ

ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.  

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ετελείτο από παλαιοτάτων χρόνων, και μέχρι πρότινος, κατά την Α΄ (1ην) Οκτωβρίου, εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς την Πανάχραντον Δέσποιναν, δια την παρεχομένην υπ’ Αυτής προστασίαν εις το γένος των ανθρώπων. Ήδη όμως, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η σύναξις δια τον πανηγυρικόν εορτασμόν αυτής ωρίσθη δια την κη΄ (28ην) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, (ιε΄ 15ην  κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον), ίνα σύσσωμον το Ελληνικόν έθνος, εκκλησιαστικώς και πολιτικώς, την αυτήν ημέραν (αδιάφορον αν υπό των μεν αριθμείται αύτη ως 15η, υπό των δε ως 28η του Οκτωβρίου μηνός), συνεορτάζη και συμπανηγυρίζη το μέγα γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως αυτού από του Ιταλογερμανικού κ.λ.π. ζυγού.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ -- Τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Μυγδαναλεύρου, Θεολόγου - Οἰκονομολόγου, Ἱεροκήρυκος

Τό πρῶτον πολεμικόν ἀνακοινωθέν τοῦ Γενικοῦ Στρατηγοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940: 

«Αἱ Ἰταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν ἀπό τῆς 5.30΄ πρωϊνῆς σήμερον τά ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθωρίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους. “… φανῆτε Ἕλληνες και κρατῆστε γερά τά ὅπλα, μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν…”. Ζήτω ἡ Ἑλλάς». Διοικητής Δαβάκης. 

Εἰς τή λεωφόρο τῶν χρόνων, τῆς μνήμης καθάριος ὁ νοῦς, τήν Ἑλληνική λεβεντιά ἀντικρύζει πρός το χρεός νά βαδίζει, πληρουμένη ἀπό τήν ἐπική μέθη τῆς νίκης καί τῆς θυσίας, διά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη την Ἁγία καί τῆς πατρίδας μας τήν ἐλευθερία. Εἰς τά πρόσωπα τῶν Στρατιωτῶν ἀντιφεγγίζει τό φίλημα τῆς Δόξας. Τή λεβέντικη κορμοστασιά συνοδεύει καί ἁπαλά χαϊδεύει τό Ἁγιοδημητριάτικο ἀγέρι, πού φέρει εἰς τά ὦτα τῆς νέας γενιᾶς σήμερα, ἐκεῖνο τό ὑπέροχο, τό ἀθάνατο «ὄχι». Μᾶς θυμίζει τήν πίστη εἰς το Θεό, τήν ἀγάπη διά τήν πατρίδα, τον σεβασμό εἰς τά ἰδανικά τῆς φυλῆς, τό χρέος εἰς τόν κόσμο, εἰς τά δικά μας παιδιά, εἰς τήν ἀπαίτηση τῶν καιρῶν καί τοῦ δικαίου τό αἴσθημα διά τόν πολιτισμένο κόσμο. Εἴθε «τό λαμπερό, τό φωτοβόλο τῆς λευτεριᾶς τό ἀστέρι, τό γλυκό ξημέρωμα νά φέρει» εἰς τήν δοκιμαζομένη Ἑλλάδα μας. Καλό εἶναι νά θυμηθοῦμε τά μεγάλα λόγια τῶν μεγάλων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἄς μάθουν οἱ νέοι μας καί ἄς θυμοῦνται αὐτόν τόν παγκόσμιο θαυμασμό, πού προκάλεσε ἡ ἡρωϊκή ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν μας εἰς τόν πανίσχυρο τότε ἀντίπαλο εἰς τά Ἑλληνικά βουνά τῆς Ἠπείρου. Νά τί εἶπαν κάποιοι ἀπό τούς πιό σημαντικούς πολιτικούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης:

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ --- 200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ -- ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

INSTITUTE FOR NATIONAL AND RELIGIOUS AFFAIRS

                                T h e s a l o n i k i   -   P a t r a s   

                                                    and

                                  «SingiLogos Journal – Singidunum University, Serbia»                                                     

                                                                              e-mail: academic-i.n.r.a@hotmail.com

             ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 07/11/2021

Υπό την Αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών

κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Προέδρου «Ι.Ε.Θ.Π.-Πάτρας»

200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

(Εντάσσεται εις το πρόγραμμα των Πρωτοκλητείων της Ι. Μ. Πατρών)