Ἀπάντησις: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶ» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς). Ἐπίσης, «Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτό πού πάντοτε, ἁπανταχοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη» (Ἅγιος Βικέντιος τοῦ Λειρίνου). Ἐναπόκειται εἰς τόν καθένα μας νά ἔχῃ ὡς γνώμονα τά ἀλάνθαστα αὐτά κριτήρια, νά παρακαλῇ μέ δάκρυα μετανοίας τόν Θεόν νά τόν φωτίζῃ πρός ποίαν κατεύθυνσιν νά τραβήξῃ καί νά ἐρευνᾶ ἐξονυχιστικῶς μέ εἰλικρίνειαν (καί ὄχι μέ τό συναίσθημα) τά «πιστεύω» καί τήν ἐν τοῖς πράγμασι στάσιν (ὄχι μόνον τά λόγια) τοῦ «χώρου» ὅπου σκέπτεται νά ἐναποθέσῃ τήν ψυχήν του ΠΡΙΝ νά τό κάνῃ. Ἄς ἔχῃ δέ ὑπ' ὄψιν του ὅτι ὁ Διάβολος συνεχῶς θά τοῦ δείχνῃ λάθος «χώρους», οἱ ὁποῖοι θά πρέπῃ ν' ἀπορρίπτωνται μέ βάσιν τά ὡς ἄνω δύο κριτήρια.
----------------------
Αληθινή Εκκλησία είναι εκεί όπου υπάρχει εν ενεργεία και ζέων το Πνεύμα του Χριστού. Ενεργούν τα μυστήρια, και οι λειτουργοί του Θεού ζέουν Πνεύματος Αγίου. Έκει γίνεται η θεραπεία και εκεί επιτελείται η θέωση.
------------------
Δέν θα απαντήσω στό ερώτημα "πού βρίσκεται η Εκκλησιά σήμερα ;", αλλά στό "πού ΔΈΝ βρίσκεται". Δέν βρίσκεται εκεί όπου η Υπερούσιος κρυφιότης, κατά τόν αγ. Γρηγόριο Παλαμά, ερμηνεύεται μέν ώς "τρόπος υπάρξεως" τής Αγίας Τριάδος, δέν νοείται δέ ώς "σχέση τών προσώπων" αυτής.
Όθεν, μέ τήν σχέση, ο χριστιανικός υπαρξισμός τής μετά πατερικής θεολογίας (θεός νά τήν κάνει) καί η πρόταξη τού προσώπου έναντι τής ουσίας. Τό πρόσωπο, λέγουν οι υπαρξιακοί χριστιανοί - ορθόδοξοι καί όχι μόνο -, προηγείται τής ουσίας ! Τόσο διεστραμμένοι είναι.
Τούτο, διότι ο τρόπος ύπαρξης σημαίνει "άρχω υπό τινος" : υπό+άρχω. Τό Πρόσωπο τής κατ' άνθρωπον φύσεως τού Κυρίου ήρχετο υπό τού πατρός. Η θεία όμως φύση Του, η Υπερούσιος Κρυφιότης, ούτε αρχήν είχε, έχει, θά έχει, ούτε τέλος. Ήταν εξ άκρας συλλήψεως ενωμένη μέ τήν θεία. Ακριβέστερα, στά εσώτατα τής υπερουσίου ουσίας.
Εφανερώθη ανθρωπίνως γιά νά μάς εξηγήσει τά κατ' άνθρωπον δυνάμενα νά κατανοήσουμε. Όχι όμως καί τήν σχέση μεταξύ τών θείων προσώπων ! Δηλαδή, τά συμβαίνοντα ιεροκρυφίως άρρητα υπερούσια ρήματα, ότι "αγίω πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται ιεροκρυφίως".
Η χείριστη ερμηνευτική απόδοση τού "εγώ ειμί ο ών" σέ "εγώ είμαι ο υπάρχων" είχε αυτό τό αποτέλεσμα. Όμως, τό ρ. ειμί, συντασσόμενο μέ τήν μετοχή ο ών ερμηνεύεται : εγώ είμαι αυτός ο οποίος (μετέχει τού) είναι. Άν αυτό μπορεί νά τό συλλάβει νούς ανθρώπου, τότε δέν είναι δύσκολο νά αυτοανακηρυχθεί αλάθητος καί ικανός πρός ... ιεροκρυφίαν μύηση τής Υπερουσίου κρυφιότητος, ανερχόμενος επί τού βήματος ιεράς τινος Τραπέζης. Επακόλουθο καί αναμενόμενο βήμα, ο Νιτσεϊκός υπεράνθρωπος καί οι ενδοτριαδικές, ερωτικές-αγαπολογικές, σχέσεις. Άς μή ψαχνόμαστε λοιπόν, γιά τό πού βρίκεται εκκλησία σήμερα.
------------------
Η Εκκλησία του Χριστού είναι στην έρημο, μακριά από γοχ και οικουμενιστάς.
Αληθινή Εκκλησία είναι εκεί όπου υπάρχει εν ενεργεία και ζέων το Πνεύμα του Χριστού. Ενεργούν τα μυστήρια, και οι λειτουργοί του Θεού ζέουν Πνεύματος Αγίου. Έκει γίνεται η θεραπεία και εκεί επιτελείται η θέωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέν απαντήσω στό ερώτημα "πού βρίσκεται η Εκκλησιά σήμερα ;", αλλά στό "πού ΔΈΝ βρίσκεται". Δέν βρίσκεται εκεί όπου η Υπερούσιος κρυφιότης, κατά τόν αγ. Γρηγόριο Παλαμά, ερμηνεύεται μέν ώς "τρόπος υπάρξεως" τής Αγίας Τριάδος, δέν νοείται δέ ώς "σχέση τών προσώπων" αυτής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌθεν, μέ τήν σχέση, ο χριστιανικός υπαρξισμός τής μετά πατερικής θεολογίας (θεός νά τήν κάνει) καί η πρόταξη τού προσώπου έναντι τής ουσίας. Τό πρόσωπο, λέγουν οι υπαρξιακοί χριστιανοί - ορθόδοξοι καί όχι μόνο -, προηγείται τής ουσίας ! Τόσο διεστραμμένοι είναι.
Τούτο, διότι ο τρόπος ύπαρξης σημαίνει "άρχω υπό τινος" : υπό+άρχω. Τό Πρόσωπο τής κατ' άνθρωπον φύσεως τού Κυρίου ήρχετο υπό τού πατρός. Η θεία όμως φύση Του, η Υπερούσιος Κρυφιότης, ούτε αρχήν είχε, έχει, θά έχει, ούτε τέλος. Ήταν εξ άκρας συλλήψεως ενωμένη μέ τήν θεία. Ακριβέστερα, στά εσώτατα τής υπερουσίου ουσίας.
Εφανερώθη ανθρωπίνως γιά νά μάς εξηγήσει τά κατ' άνθρωπον δυνάμενα νά κατανοήσουμε. Όχι όμως καί τήν σχέση μεταξύ τών θείων προσώπων ! Δηλαδή, τά συμβαίνοντα ιεροκρυφίως άρρητα υπερούσια ρήματα, ότι "αγίω πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται ιεροκρυφίως".
Η χείριστη ερμηνευτική απόδοση τού "εγώ ειμί ο ών" σέ "εγώ είμαι ο υπάρχων" είχε αυτό τό αποτέλεσμα. Όμως, τό ρ. ειμί, συντασσόμενο μέ τήν μετοχή ο ών ερμηνεύεται : εγώ είμαι αυτός ο οποίος (μετέχει τού) είναι. Άν αυτό μπορεί νά τό συλλάβει νούς ανθρώπου, τότε δέν είναι δύσκολο νά αυτοανακηρυχθεί αλάθητος καί ικανός πρός ... ιεροκρυφίαν μύηση τής Υπερουσίου κρυφιότητος, ανερχόμενος επί τού βήματος ιεράς τινος Τραπέζης. Επακόλουθο καί αναμενόμενο βήμα, ο Νιτσεϊκός υπεράνθρωπος καί οι ενδοτριαδικές, ερωτικές-αγαπολογικές, σχέσεις. Άς μή ψαχνόμαστε λοιπόν, γιά τό πού βρίκεται εκκλησία σήμερα.
Η Εκκλησία του Χριστού είναι στην έρημο,μακριά από γοχ και οικουμενιστάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιόρθωση ημαρτημένου : "αγίω πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται ιεροκρυφίως".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρός Παρακλητικός Κανών
Α' Ἀντίφωνον, Ἦχος δ'
«Ἁγίω Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τὴ Τριαδικὴ μονάδι, ἱεροκρυφίως.»