Νὰ καταργηθῆ ἡ Πρᾶξις τοῦ 1928, ποὺ θέτει εἰς κίνδυνον τὴν Μακεδονίαν! -- Γράφει ὁ κ. Διονύσιος Ἀλ. Πελέκης, Δικηγόρος παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ

Ἀγαπητοὶ κύριοι,

Ἐπιβάλλεται νὰ συνειδητοποιήσωμεν ἀπολύτως ὅτι ὁ σοβαρώτερος καὶ ἐνεστὼς κίνδυνος διὰ τὴν Μακεδονίαν εἶναι ἡ μελετωμένη χορήγησις ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ὁλοκληρωμένης, καὶ ὄχι «κόλουρου», ὅπως ἔπραξε μὲ τὸν ν. Σ καὶ ΣΑ/1850 διὰ τὴν Ἑλλάδα, Αὐτοκεφαλίας τῆς Σκοπιανῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν «Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία Ἀχρίδος», Ὁ κίνδυνος εἶναι ἐνεστὼς καὶ μέγας διὰ τὴν Μακεδονίαν μας, διότι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος, μὲ ἕδραν τὸ Μοναστήριον, (τὸ ὁποῖον δὲν προσηρτήθη εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ ἄγνοιαν καὶ ἐπιπολαιότητα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, τὴν νύκτα τῆς 24-10-1912 μετὰ τὴν συντριβὴν τῶν Τούρκων στὰ Γιαννιτσά, ὅπως ὁ ἴδιος ὡμολόγησε στοὺς κατοίκους κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν του ἀπὸ τὸ Βουκουρέστι τὸ 1913), ἐξετείνετο μέχρι Λαρίσης, συνορεύουσα πρὸς Δυσμὰς μὲ τὴν “Μητρόπολιν Ναυπάκτου, εἰς ἥν ἀνῆκον καὶ αἱ Ἐπισκοπαὶ Νικοπόλεως, Φωτικῆς, Ἰωαννίνων (Δωδώνης), Βουθρωτοῦ, καὶ Ἐπιδάμνου (Δυρραχίου). Ὑ­πάρ­χει βάσιμος κίνδυνος κατ’ ἐμέ, μὴ τρέφοντα καμμίαν ψευδαίσθησιν ὡς πρὸς τὰς κινήσεις τοῦ Πατριάρχου, νὰ ὀνομάση τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀχρίδος Ἔξαρχον Κεντρικῆς Μακεδονίας, στοιχεῖον, ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ ἀνακύψη σωρεία προβλημάτων. Χρειάζεται ἐπαγρύπνησις καὶ ἐπανατοποθέτησις ἐν σοβαρότητι, τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως τῆς 4-8-1928, ἡ ὁποία κάποτε πρέπει νὰ καταργηθῆ.

Δέκα τρία χρόνια ὁ Πατριάρχης ἐνέπαιζε τὴν Ἑλλάδα ἀναφορικῶς πρὸς τὶς ἀπελευθερωθεῖσες τὸ 1912/13 περιοχές, …ὀνομασθεισῶν, εἰρωνικῶς καὶ ἐπιπολαίως, ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ, τὶς ὁποῖες καὶ διεκράτησε δι’ ἑαυτόν, ὅπως καὶ πέντε ἀκόμη τμήματα ἐν ἀποσχίσει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τῆς ὁποίας μετωνόμασε τὸν Μητροπολίτην Ἀθηνῶν εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, διὰ πρώτην φοράν – «ἐν ἀποδρομῇ» δέ εἰς τὴν Πρᾶξιν τοῦ 1928, διότι τῆς «πάσης Ἑλλάδος» ἔχουν ἐξαιρεθῆ: Ἤπειρος, Μακεδονία, Θρᾴκη, νῆσοι βορείου Αἰγαίου, Δωδεκάνησος, Κρήτη. Καὶ αὐτὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀπὸ τοῦ ὁποίου, ὑπὸ τὰ ἐκεῖ τεκταινόμενα, θὰ ἀναγκασθῆ ἡ Παναγία μας νὰ ἄρη τὴν προστασίαν της, ὅπως ἔπραξε καὶ μὲ τὴν Κωνσταντινούπολιν τὴν νύκτα τῆς 29-5-1453, μετὰ τὴν προσκύνησιν τοῦ Πάπα καὶ τὴν μετ’ αὐτοῦ συλλειτουργίαν τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1452. Μὴ παίζομεν ἐν οὐ παικτοῖς.

Ὅσοι ἀπομείνατε στὶς ἐπάλξεις, γρηγορεῖτε.

«Ο.Τ.»