ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ

 Σήμερα 30/9/20 συνεδρίασε τό δικαστήριο, γιά νά ἐκδικάση τήν ἀγωγή ἐναντίον τοῦ Ο.Τ., τήν ὁποία κατέθεσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κ. Μακάριος, ζητώντας 260.000 εὐρώ, τά ὁποῖα κατέβασε μέ τήν ἔναρξη τοῦ δικαστηρίου στά 50.000 εὐρώ.

Ἡ αἰτία τῆς ἀγωγῆς ἦταν ὅτι ὁ Ο.Τ. ἔγραψε μαζί μέ ἄλλα μέσα ΜΜΕ ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος ἀγόρασε διαμέρισμα 6 ἑκατομμυρίων δολλαρίων Αὐστραλίας καί βράβευσε δημοσίως τόν Γερουσιαστή Μπράνκ, ὑπερασπιστή τῶν ΛΟΑΤΚΙ.  Προφορικός μάρτυρας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατέθεσε ὁ θεολόγος κ. Παναγιώτης Ἀνδριόπουλος, προφορικός δέ μάρτυρας τοῦ Ο.Τ. κατέθεσε ὁ Καθηγητής κ. Κωνσταντῖνος Βαθιώτης.

Ὡς χριστιανική ἐφημερίδα ὀφείλουμε νά ὑπερασπίζουμε τήν ἀλήθεια καί νά προμαχοῦμε ὑπέρ τῶν δικαίων τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, χωρίς ἀσφαλῶς νά ἀδικοῦμε ἀνθρώπους. Κάθε ἔλεγχος τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πολιτικῆς ἐξουσίας νά γίνεται ἐν χάριτι Θεοῦ καί ἐν ἀγάπῃ. 

 Ἐφημερίδα τοῦ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ

---------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου said...

Ἐάν μέν τό σχετικόν δημοσίευμα τοῦ «ΟΤ» δέν ἦτο ἀκριβές, ὁ κ. Μακάριος θά ἔπρεπε νά στείλῃ τά στοιχεῖα πού τό διαψεύδουν καί ν' ἀπαιτήσῃ νά δημοσιευθοῦν, ὁπότε καί θά ἔληγε τό ζήτημα. Ἐάν ὅμως τό δημοσίευμα ἦτο ἀκριβές, τότε πρός τί ἡ ἀγωγή; Ὁ κ. Μακάριος ἐχειρίσθη ἐσφαλμένως καί, ἀπ' ὅ,τι φαίνεται, μέ ἐμπάθειαν τό θέμα.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ

ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.  


Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ετελείτο από παλαιοτάτων χρόνων, και μέχρι πρότινος, κατά την Α΄ (1ην) Οκτωβρίου, εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς την Πανάχραντον Δέσποιναν, δια την παρεχομένην υπ’ Αυτής προστασίαν εις το γένος των ανθρώπων. Ήδη όμως, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η σύναξις δια τον πανηγυρικόν εορτασμόν αυτής ωρίσθη δια την κη΄ (28ην) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, (ιε΄ 15ην  κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον), ίνα σύσσωμον το Ελληνικόν έθνος, εκκλησιαστικώς και πολιτικώς, την αυτήν ημέραν (αδιάφορον αν υπό των μεν αριθμείται αύτη ως 15η, υπό των δε ως 28η του Οκτωβρίου μηνός), συνεορτάζη και συμπανηγυρίζη το μέγα γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως αυτού από του Ιταλογερμανικού κ.λ.π. ζυγού.                                                                                  

Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΝΑΝΙΟΥ.

Ανανίας ο του Χριστού Απόστολος έζη κατά τους χρόνους κατά τους οποίους και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης, διέμενε δε εις την Δαμασκόν. Ήτο δε τότε ηγεμών εις τα μέρη της Ανατολής άνθρωπος τις τύραννος και σκληρός, ονόματι Λουκιανός, όστις έτρεφε μεγάλην μανίαν κατά των Χριστιανών, προσπαθών να φαίνεται δια παντός τρόπου υπήκοος και ευπειθής εις τα προστάγματα των βασιλέων τα παράνομα και ασεβή. Όσοι λοιπόν ωμολόγουν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν Θεόν αληθή, τους ετιμώρει με διάφορα κολαστήρια, χρησιμοποιών ως όργανά του σκληρούς υπηρέτας, οι οποίοι ετιμώρουν τους Χριστιανούς άλλους μεν εις το πυρ καταφλέγοντες, άλλους εις ποταμούς και θαλάσσας βυθίζοντες, άλλους βοράν εις τα θηρία παραδίδοντες και άλλους ποικιλοτρόπως και απανθρώπως βασανίζοντες. Κατ’ εκείνον τον καιρόν λοιπόν ευρίσκετο και ο Άγιος Ανανίας ο Απόστολος εις την πόλιν της Δαμασκού, ως είπομεν, προς τον οποίον εμφανισθείς ο Κύριος εν οράματι, τον εκάλεσεν εξ ονόματος, λέγων· «Ανανία· ο δε είπεν:

Η άγία Tράπεζα στις φλόγες

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. 

Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς. Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στο λειτουργό. 
Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα, δεν μπορείς να λες πιο σύντομα την ευχή, για να μη γίνεται χασμωδία;
 
--Πώς θα γίνει αυτό;
 

Ὁ συγκρητισμός.

Ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Πλούταρχο καὶ λέγεται ὅτι ἀποδίδεται στὴν ἕνωση τῶν Κρητῶν, παρὰ τὶς διαφορές, μπροστά σέ ἕνα κίνδυνο. Ὁ ὅρος συγκρητισμὸς προσέλαβε ἀπὸ τὸν ΙΘ΄ αἰώνα καὶ θρησκευτικὴ σημασία καὶ μὲ τὸν ὅρο αὐτὸ ἐννοεῖται ἡ ἀνάμειξη μερικῶν θρησκευτικῶν ἰδεολογικῶν ἀπόψεων, καὶ τρόπου ζωῆς. Σήμερα ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀποδίδεται καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ὅρους, ὅπως τὴν μετανεωτερικότητα ἢ μεταμοντερνισμό, τὸν οἰκουμενισμό, τὴν νέα ἐποχή, τὴν ὁλιστικὴ θεωρία, τὴν πολιτισμικὴ παγκοσμιοποίηση, τὴν νέα τάξη πραγμάτων κ.λ.π. Ἀναλύοντας περισσότερο τὸν ὅρο συγκρητισμό, μὲ τὰ σύγχρονα δεδομένα, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ τὸν ὅρο αὐτὸν ἐννοεῖται ἡ προσπάθεια νὰ ἐντοπίζουμε τὰ κοινὰ σημεῖα μεταξύ τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ νὰ παραθεωροῦμε τὶς διαφορὲς μεταξύ τῶν ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν. Οἱ συγκρητιστὲς βλέπουν τὰ κοινὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν οὕτως ἢ ἄλλως σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ δὲν βλέπουν τὶς θεολογικὲς διαφορὲς. Ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ μόνος ποὺ λυτρώνει τὸν ἄνθρωπο.

Επιφυλάξεις ως προς την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Με ιδιαίτερη ένταση προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για σχολική σεξουαλική αγωγή των παιδιών μας, στο πλαίσιο της σχολικής τους παιδείας.

Ως λόγος προβάλλεται η προσαρμογή της χώρας μας προς την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, προκειμένου να μην υστερεί στη διαφώτιση των Ελλήνων μαθητών, σχετικά με τη γενετήσια λειτουργία.

Θυμόμαστε όλοι ότι πάντοτε οι Θεολόγοι, στο πλαίσιο του Μυστηρίου του Γάμου και των σχέσεων αγάπης των δύο φύλων, συζητούσαν και τα θέματα της σεξουαλικής αγωγής.

Δυστυχώς, στην εποχή μας, το περιεχόμενο της σεξουαλικής αγωγής διαμορφώνεται εντός ενός εκσυγχρονιστικού πλαισίου, όπου το σώμα θεωρείται ως μια υποτιμημένη αξία.

Ὅταν ὁ λαός λησμονῆ τόν Θεόν «ΑΠΕΛΑΚΤΙΣΕΝ Ο ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΣ» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἡ δεύτερη ὠδή τοῦ Μωϋσῆ εἶναι, στ’ ἀλήθεια, συγκλονιστική. Εἶν᾽ ἕνα τραγούδι λυρικό, ἐλεγειακό, θρηνητικό. Ἕνα ἀπό τ’ ἀριστουργηματικά κείμενα τῆς ὅλης Ἁγίας Γραφῆς. Μιά πένθιμη, θά λέγαμε, ὠδή, γιά τήν ἀποστασία τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ ἀγαπημένος λαός τοῦ Θεοῦ πῆρε ἁπλόχερα τόσες δωρεές στή δύσκολη καί ταλαιπωρημένη του ζωή, μά τίς λησμόνησε. Τίς ἔσβησε ἀπ’ τή μνήμη του. Ἀποδείχτηκε ἀχάριστος. Συνήθως ὁ ἀχάριστος εἶναι καί ὑποκριτής. Ὅσο παίρνει τίς εὐεργεσίες καί τά δῶρα, προσποιεῖται τόν καλό καί τόν εὐγνώμονα. Ὅταν ὅμως πάψει νά λαμβάνει, τά λησμονάει ὅλα. Οὔτε τίς εὐεργεσίες, ἀλλ’ οὔτε τόν εὐεργέτη θυμᾶται. Ὁ Ἰσραήλ πῆρε πολλά. Ἔμοιαζε μοναχοπαίδι ἀνάμεσα στούς λαούς τοῦ κόσμου. Ξεχωριστή ἦταν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ τοῦτο τό λαό. Σαράντα χρόνια στήν ἔρημο –καί σ’ ὅλη τή ζωή του– σκόρπιζε τά ἀγαθά Του. Ἀλλ’ ὅπως πάντοτε συμβαίνει, ἡ ἄνετη καί καταναλωτική ζωή, ἀντί νά εὐαισθητοποιεῖ τόν ἄνθρωπο, τόν σκληραίνει. Ἀντί νά μαλακώνει τήν καρδιά, τήν κάνει ἀναίσθητη καί ἀδιάφορη. Σέ τούτη τήν ὠδή τοῦ Μωϋσῆ ἀναφέρονται καί περιγράφονται ὅλες οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἰσραήλ:

-----------------------

 Δημήτριος Χατζηνικολάου said...

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ποιό κακό ὑπάρχει, πού νά μή εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς τρυφῆς; Τούτη ἡ τρυφή τούς ἀνθρώπους τούς κάνει χοίρους, καί χειρότερους κι ἀπ’ τούς χοίρους.»

Σχόλιον: Ἀληθέστατον! Τό βιώνουμε καθημερινῶς!

Gregory the Illuminator, Bishop of Armenia

This Saint, a Parthian by race, was the son of Anak. He was born about the year 240 and was taught the Faith of Christ in Caesarea of Cappadocia. He entered the service of Tiridates, King of Armenia, but when discovered to be a Christian, he was subjected to many horrible torments at the King's hands, then was cast into a pit of mire with poisonous serpents and left to die.

ΑΙ ΕΣΧΑΤΑΙ ΗΜΕΡΑΙ -- Τοῦ αειμνήστου Ἀθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

Ψευδοπροφῆται καὶ ψευδοδιδάσκαλοι

1. Ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου

Ὁ κόσμος, δηλ. τὸ σύμπαν ὁλόκληρο, τὴ δημιουργία τοῦ ὁποίου περιγράφει ὁ Μωϋσῆς στὴ Γένεση, κάποτε θὰ ἔχει ἕνα τέλος. Θὰ καταστραφεῖ [1]. Μόνο ὁ ἄνθρωπος, κατʼ ἐξαίρεση, εἶναι προορισμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ζεῖ αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή. Για τὸ τέλος τοῦ κόσμου γίνεται πολλὲς φορὲς λόγος στὴν Ἁγία Γραφή. Τὸ τέλος αὐτὸ συνήθως ὀνομάζεται «συντέλεια τοῦ αἰῶνος» ἢ «συντέλεια τῶν αἰώνων». Συνδυάζεται μάλιστα μὲ τὴ μέλλουσα Κρίση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Κύριο [2] καὶ τὴ ἀναδημιουργία τοῦ σύμπαντος [3]. Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρεται στὶς τελευταῖες «μέρες», ποὺ θὰ προηγηθοῦν τῆς «συντέλειας τῶν αἰώνων». Εἶναι οἱ λεγόμενες «ἔσχατες ἡμέρες». Οἱ μέρες αὐτὲς εἶναι ἕνα χρονικὰ ἀκαθόριστο διάστημα. Δὲν γνωρίζουμε δηλαδὴ οὔτε τὸ ἀπὸ πότε θὰ ἀρχίσει, οὔτε τὸ πόσο θὰ διαρκέσει. Αὐτὸ συμβαίνει, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τὸ πότε θὰ γίνει ἡ «Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ». Αὐτὸ τὸ γνωρίζει μόνο ὁ Θεὸς [4].

2. Τί εἶναι αὐτὲς οἱ «ἔσχατες ἡμέρες» [5]

α. Γιὰ τὶς «ἔσχατες ἡμέρες» μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητὲς Του[6]. Τὸν εἶχαν ρωτήσει οἱ μαθητὲς Του ἀπὸ ποιὰ σημάδια, θὰ καταλάβαιναν ὅτι πλησιάζει ἡ «συντέλεια τοῦ κόσμου».

Dogma & Mystery

It is essential to make a distinction between dogma and mystery. The mystery of the Holy Trinity is experienced, to the extent that this is possible, by the glorified human being and is different from the dogma, which is the rational formulation concerning the mystery of the Holy Trinity or the revelation. This distinction is fundamental to Orthodox theology.

 ”God is always a mystery. The mystery of the Holy Trinity must be separated from the dogma of the Holy Trinity. The dogma is not the same as the mystery.”

This means that the dogma can be understood rationally, but not the mystery. There is confusion on this issue in some contemporary theologians and a serious problem arises. For instance, when we speak about the Holy Trinity, we are referring to the dogma, the terminology concerning the Holy Trinity, as formulated by the holy Fathers of the Church (essence, hypostases, hypostatic property, and so on) and not to the mystery of the Holy Trinity. We cannot speak about “the mystery of the Holy Trinity”, which is inconceivable to human reason, but we can speak about “the dogma concerning the mystery of the Holy Trinity”. 

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ -- ΑΘΩΝΙΚΑ ΑΝΘΗ

Χρειάζεται κατά καιρούς κάποια αιτία, μία νέα ιδέα, ένα σύνθημα μοντέρνο, δια να φανερωθή ο εσωτερικός, ο κρυπτός κόσμος των ιδεών μας, αι πεποιθήσεις μας, η πίστις μας. Χρειάζεται μία πνευματικής φύσεως λυδία λίθος, δια να δοκιμάση τι έχομεν μέσα εις τας καρδίας μας, ως ανεκδήλωτον σύστημα ιδεών, ως σύγχυσιν, ως κενόν, ως άρνησιν ή ως πίστιν. Από την άποψιν αυτήν αντιλαμβάνεται κανείς την σκοπιμότητα του Αποστόλου Παύλου λέγοντος: «Δει και αιρέσεις είναι εν υμίν, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται», άρα και οι αδόκιμοι…                                                     

Σήμερον εις τον χώρον της ορθοδόξου Ελλάδος, ως νέα ιδέα, ως λυδία λίθος, που κάμνει να «αποκαλύπτωνται εκ πολλών καρδιών οι διαλογισμοί», είναι ο οικουμενισμός. Έστι δε «οικουμενισμός», εις την μοντέρναν φιλοσοφικοθρησκευτικήν εκδοχήν του, υπέρβασις των τεθειμένων θρησκευτικών, φιλοσοφικών, παραδοσικακών ορίων και σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών, παραδόσεων, εις μίαν ενότητα. Λοιπόν, αυτή η «θαυμασία» ιδέα του «συγκερασμού», της «οικουμενικότητος», έχει κατακτήσει όλον τον κόσμον, επομένως και εις μεγάλην κλίμακα τον εξ απυθμένου μωρίας και αφιλοτιμίας πάσχοντα λαόν μας. Και δια μεν τους μη έχοντας τον πλούτον της Χάριτος της Ορθοδόξου Πίστεως και Θεολογίας, το πράγμα παίρνει άλλην σημασίαν. Οι λαοί ζητούν, ως μη έχοντες. Και στενάζουν, δια να εύρουν την λύτρωσιν. Δια τούτο, κάθε νέα ιδέα, υποσχομένη λύτρωσιν, τους ενθουσιάζει και τους κατακτά. Και θα έλεγε κανείς, ότι ευρίσκονται εις την ορθήν οδόν, έστω και αν αποδέχωνται κατά διαδοχήν κάθε είδους πλάνην… 

Τη Λ΄ (30η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Επισκόπου της Μεγάλης Αρμενίας.

Γρηγόριος ο της Μεγάλης Αρμενίας λαμπρότατος φωστήρ ήτο από γένος βασιλικόν υιός ων Ανάκ, Πάρθου το γένος, γεννηθείς περί το έτος σμ΄ (240). Ούτος ήτο συγγενής του βασιλέως της Αρμενίας Κουσαρώ, τον οποίον εθανάτωσε δια δόλου ο ίδιος ο Ανάκ, αποσταλείς και παρακινηθείς εις τούτο από τον Αρτασύραν βασιλέα των Περσών. Όθεν δια τον βασιλικόν τούτον φόνον εθανατώθη όλη η γενεά του Ανάκ, μόνος δε ο θείος Γρηγόριος ούτος και εις έτερος αδελφός του ελυτρώθη από του θανάτου, πεμφθείς παις μικρός εις την επικράτειαν των Ρωμαίων, δια μέσου συγγενούς των τινός. Ευρισκόμενος λοιπόν ο θείος ούτος πατήρ εν Καισαρεία της Καππαδοκίας, εμάνθανε και την άλλην παιδείαν των γραμμάτων και τα των Χριστιανών δόγματα και διδάγματα, και βαπτισθείς έγινε Χριστιανός.

Του κ. Στέλιου Παπαθεμελή:

Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.

Το θανάσιμο μίσος του Υπουργείου Παιδείας για ό,τι ελληνικό, για ό,τι έχει άρωμα Ορθοδοξίας -- Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος- Κιλκίς

Το θανάσιμο μίσος στις μέρες μας δεν είναι μόνο για την «λαλιά μας». Θανάσιμο μίσος και διωγμός «κινεί» το υπουργείο Παιδείας, απροκάλυπτα πια, για ό,τι ελληνικό, για ό,τι έχει άρωμα Ορθοδοξίας. Υπουργείο Παιδείας! Το πιο ύπουλο και επικίνδυνο υπουργείο στην πατρίδα

«Όλα γίνονται στην Ελλάδα σαν να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο που μόνο σαν φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να το εξηγήσει κανείς… Στα χρόνια μας, πρέπει να μην το ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς όλα γίνονται σαν να προτιμούμε το εσπεράντο∙ σαν να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας». Αυτά ειπώθηκαν πριν από 60 χρόνια από τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή Γεώργιο Σεφέρη, σε μια εποχή που μακαρίζεται σε σχέση με την δική μας.

Η δικαστική εξουσία ως φυσαρμόνικα της Διοίκησης -- Κωνσταντίνος Βαθιώτης, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Ότι σε μια δικτατορία δεν έχει κανένα νόημα να ακολουθεί ο πολίτης την δικαστική οδό, όπως ουδείς θα διενοείτο να προστρέξει στα λυκόπουλα για να ζητήσει προστασία από τον λύκο, και ότι το ίδιο ισχύει κατ’ ανάγκην και για την πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας υγειονομική δικτατορία, προκύπτει εναργώς από μία δικαστική απόφαση και μία εισαγγελική εγκύκλιο που εξεδόθησαν προσφάτως. Ειδικότερα:

Με την υπ’ αριθμ. 1386/2021 απόφαση του Δ΄ Τμήματος, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι ««η υποχρέωση υποβολής σε διαγνωστικό έλεγχο και σε μη νοσούντες, ως προϋπόθεση για την προσέλευση και παροχή της εργασίας, αποτελεί νόμιμο περιορισμό του δικαιώματος συναίνεσης σε ιατρικά θέματα, δεδομένου ότι τίθεται για την προστασία της δημόσιας υγείας ως κοινωνικό αγαθό, αλλά και ατομικώς της ζωής και υγείας όλων από τη διασπορά του COVID-19 και συνιστά αποτελεσματικό και αναγκαίο μέτρο, κατά την επιστημονική τεκμηριωμένη κρίση του νομοθέτη».

Ασάλευτο θεμέλιο -- Φώτης Κόντογλου

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βάσταξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος.

Ο μηδενισμός της Ελλαδικής Εκκλησίας -- Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο επικρατών μηδενισμός εις την κοινωνία μας, μας αγάγει εκόντες- άκοντες, προς μία καταθλιπτική εντύπωση αναφορικώς με την νοηματοδότηση του βίου μας καθώς και το τι μέλλει γενέσθαι μετά τον θάνατο.

Είναι πρόδηλο ότι η έλλειψη πίστης προς την αιώνια Ζωή, την οποία, μας υπέδειξε ο Κύριος Ημών Ιησού Χριστός, δια του Σταυρικού του Βίου, συνιστά μία στενάχωρη πραγματικότητα η οποία έχει καλλιεργηθεί σκόπιμα από ορισμένα κέντρα ακριβώς δια να απογοητεύει τον κόσμο, ακρωτηριάζοντας την ελπίδα την οποία κόμισε ο ίδιος ο Πλάστης και Δημιουργός μας δια της Σταυρικής Θυσίας.

Cyriacus the Hermit of Palestine

This Saint was born in Corinth in 448. He went to Palestine to the Lavra of Euthymius the Great, but because of his youth was sent by Saint Euthymius to Saint Gerasimus; after the death of Saint Gerasimus he returned to the Lavra of Saint Euthymius. Later he took on a more rigorous life of asceticism in the wilderness of Natoufa, where there was nothing to eat except the exceedingly bitter wild herb called squills, which, however, through his prayers, God made sweet for him and his disciple. He lived 107 years and reposed in the year 555.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ 20οῦ ΑΙΩΝΑ - Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.

1. Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυπο­ψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ νὺξ βαθεῖα καὶ σκότος γιὰ τὸν εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂς ψάλλουμε σὲ κάθε λειτουργία «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυ­νοῦντες». Ἡ ἀληθινὴ πίστη διώκεται, συκοφαντεῖται, κακοποιεῖται, ἀναμει­γνυόμενη μὲ φρικτὲς αἱρέσεις, καὶ ἡ Ἁγία Τριάδα βλασφημεῖται μὲ τὸ εὕρημα ὅτι οἱ τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμὸς καὶ Ἰσλάμ, ἔχουν τὸν ἴδιο Θεὸ καὶ ἄλλες ἀντιτριαδικὲς δοξασίες.

Τη ΚΘ΄ (29η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΥΡΙΑΚΟΥ του Αναχωρητού.

Κυριακός ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Κόρινθον της Πελοποννήσου, το έτος υμη΄(448), βασιλεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει του αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Μικρού· και ο μεν πατήρ του ήτο πρεσβύτερος της εν Κορίνθω Εκκλησίας, Ιωάννης ονόματι, η δε μήτηρ του εκαλείτο Ευδοξία, ήτο δε Επίσκοπος Κορινθίων ο από μητρός θείος του Πέτρος, όστις και τον έκαμεν Αναγνώστην. Αναγινώσκων λοιπόν συχνάκις ο μακάριος Κυριακός τας Ιεράς Γραφάς, εθαύμαζε πως ο Θεός εξ αρχής ωκονόμησε και εποίησε τα πάντα δια την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους, και πως υπερεδόξασε τους ευαρεστήσαντας αυτώ παλαιούς Δικαίους και Προφήτας· μάλιστα δε εξίστατο, συλλογιζόμενος τα όσα γράφει το Ιερόν Ευαγγέλιον. Ταύτα τούτου διανοουμένου διεθερμάνθη η καρδία του υπό θείου ζήλου, και απεφάσισε να υπάγη εις την Ιερουσαλήμ, και εκεί να εφησυχάση. Νυχθημερόν δε τούτο μελετών ήκουσε Κυριακήν τινα επ’ Εκκλησίας το Ιερόν Ευαγγέλιον λέγον· «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον Σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ: 24)· ευθύς λοιπόν εξήλθεν ησύχως έξω, και επήγεν εις τας Κεγχρεάς, απ’ εκεί δε ευρών πλοίον ανεχώρησεν εις τα Ιεροσόλυμα· ήτο δε τότε δεκαοκταετής, επί του ενάτου έτους της βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου.

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία ιδού οι Λοκατζίδες σου....

Μοναστηριακά Προϊόντα με Γάλα Γαϊδούρας

«Ξεκλειδώνοντας» τα μυστικά της φύσης και χρησιμοποιώντας μόνο αγνά υλικά εξαιρετικής ποιότητας οι μοναχές της Ι.Μ. Αναλήψεως δημιούργησαν μία ολοκληρωμένη σειρά περιποίησης με κρέμες, σαμπουάν, αφρόλουτρα, βάμματα και έλαια με σεβασμό στον άνθρωπο, αλλά και στο περιβάλλον.

O αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!

Οι οικουμενιστές σαν τερμίτες αλλοιώνουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας

Tελικά έχουμε γίνει όλοι ουνίτες χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι.  Απολαμβάνουμε τον βαρούχιο ύπνο, με πίστη στη λανθασμένη διδασκαλία των πνευματικών πατέρων μας, ότι οι ταγοί έρχονται και παρέρχονται, “υπομονή άχρι καιρού»….  αλλά το πουλάκι  έχει πετάξει, όπως έχει πετάξει και για το λαό της παπικής εκκλησίας.

Έτσι έλεγαν στους παπικούς  οι “πνευματικοί πατέρες" : δεν πειράζει ας λέει ο πάπας τα δικά του, μην κάνετε αποτείχιση από τους ποιμένες σας. Οι πάπες έρχονται και παρέρχονται αλλά η Εκκλησία εδώ θα είναι.....

Η "Εκκλησία" εκεί είναι, αλλά το Πνεύμα το Άγιο δεν είναι εκεί, να καθαγιάζει τον άρτον και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα».

Ελπίζω, αντιλαμβάνεσαι σεβαστέ  επισκέπτη  αυτής της ιστοσελίδας, όταν λέμε Εκκλησία, δεν εννοούμε τα οικοδομήματα...

«ουκ εν τοίχοις εστίν η Εκκλησία αλλ΄ εν τη των δογμάτων αληθεία» Μ. Βασίλειος.

Η Ελλάς πνέει τα λοίσθια ---- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Είναι πρόδηλο ότι σήμερον η κατάσταση ιδίως εν Ελλάδι, έχει εκτραχηλιστεί, καθότι το Ελλαδικό Κράτος ουδόλως σχετίζεται με το έθνος, τα ιδανικά και τις παραδόσεις τους λαού, ήτοι την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία του.

Άπαντα τα «Ελληνόφωνα» κόμματα μισούν θανάσιμα τον Ελληνισμό και προσπαθούν να κατασυκοφαντήσουν οιαδήποτε μνεία περί του μεγαλείου της Ελλαδικής ιστορίας, περί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, περί της καθ’ ημάς Ανατολής, περί των αγωνιστών του έπους του 40, τούτο καταφαίνεται και από την μανία της προαγωγής του ιδεολογήματος του εθνομηδενσιμού εις τα σχολεία, αυτό βεβαίως πέραν από την παιδεία συμβαίνει εν γένει και εις την πολιτεία διότι, πολλοί ήρωες, δεν έχουν αναδειχθεί με διάφορα αγάλματα ανά την Επικράτεια της Χώρας.

Chariton the Confessor

Saint Chariton was born in the city of Iconium during the reign of Aurelian, about the year 274. He was arrested, tortured, and condemned to death because of his Christian Faith, but finally set free by imperial edict. He came to Palestine, where he took up the ascetic life. He also brought many Jews and pagans to the Faith. Having dwelt in the desert of Judea for many years, and established several monasteries throughout the region, he reposed in peace.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στις πανηγύρεις τῶν διαφόρων Ἱερῶν Μονῶν, Ἱερῶν Ναῶν καὶ προσκυνημάτων παρατηρεῖται ἀθρόα προσέλευση πιστῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ τιμήσουν τὸν Ἅγιο, ποὺ ἑορτάζει καὶ νὰ ζητήσουν τὶς πρὸς τὸν Κύριον πρεσβεῖες του. Ἱκανοποιοῦν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς τους. Προσφέρουν τὸν ὀβολό τους, προσκυνοῦν τὶς εἰκόνες, ἀσπάζονται τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ συμμετέχουν στὸ κατανυκτικὸ κλίμα, ποὺ δημιουργοῦν οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες. Συνήθως οἱ ὑπεύθυνοι κληρικοὶ ἢ μοναχοί προσκαλοῦν καὶ τὸν οἰκεῖο μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, διὰ τὸ λαμπρότερο τῆς πανηγύρεως, προσκαλεῖ καὶ μερικοὺς ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του καὶ γεμίζει ὁ Ἱερὸς Ναὸς μὲ λαμπροφορεμένους ἀρχιερεῖς! Τὰ «Εἰς πολλὰ ἔτη, Δέσποτα» καὶ οἱ φῆμες παίρνουν καὶ δίνουν. Ὅλων τῶν ἐκκλησιαζομένων τὰ μάτια στρέφονται στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ σχεδὸν κανεὶς δὲν θυμᾶται, ἢ δὲν μπορεῖ, νὰ πεῖ ἕνα κατανυκτικὸ καὶ ἐν δάκρυσι «Κύριε, ἐλέησον». Παρακολουθοῦν τὰ ἀρχιερατικὰ ἄμφια, τὶς ἀστραφτερὲς μίτρες καὶ πατερίτσες, τὶς εὐλογίες, τὶς προσεκτικές τους κινήσεις, τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ σοβαροῦ τους προσώπου κ.λπ. Ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται κανονικῶς καὶ μελωδικῶς καὶ πρὸς τὸ τέλος ἀρχίζουν οἱ προσφωνήσεις τοῦ οἰκείου μητροπολίτου καὶ ἀντιφωνήσεις τῶν προσκεκλημένων ἱεραρχῶν. Καὶ τί δὲν ἀκούγεται. Πληρωρικοὶ συνήθως λόγοι, ἔπαινοι, ἐγκώμια καὶ πολλὰ ἄλλα ἐνοχλητικά. Ἐκδηλώσεις κοσμικῆς νοοτροπίας, οἱ ὁποῖες δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸν τιμώμενο Ἅγιο. Ἡ τιμὴ μεταφέρεται στοὺς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ζοῦν στὸν δικό τους κόσμο, ἀπόμακροι ἀπ᾽ τὰ πολλὰ προβλήματα καὶ τὸν πολὺ πόνο τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.

Τ’ Αγνάντεμα -- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Επάνω στον βράχον της ερήμου ακτής, από παλαιούς λησμονημένους χρόνους, ευρίσκετο κτισμένον το εξωκκλήσι της Παναγίας της Κατευοδώτρας. Όλον τον χειμώνα παπάς δεν ήρχετο να το λειτουργήση. Ο βορράς μαίνεται και βρυχάται ανά το πέλαγος το απλωμένον μαυρογάλανον και βαθύ, το κύμα λυσσά και αφρίζει εναντίον του βράχου. Κι ο βράχος υψώνει την πλάτην του γίγας ακλόνητος, στοιχειό ριζωμένο βαθιά στην γην, και το ερημοκκλήσι λευκόν και γλαρόν, ως φωλιά θαλασσαετού στεφανώνει την κορυφήν του.

Όλον τον χρόνον παπάς δεν εφαίνετο και καλόγηρος δεν ήρχετο να δοξολογήση. Μόνον την ημέρα των Φώτων κατέβαινεν από το ύψος του βραχώδους βουνού, από το λευκόν μοναστηράκι του Αγίου Χαραλάμπους, σεβάσμιος, με φτερουγίζοντα κάτασπρα μαλλιά και κυματίζοντα βαθιά γένεια, ένας γέρων ιερεύς "ως νεοττός της άνω καλιάς των Αγγέλων" δια να λειτουργήση το παλαιόν λησμονημένον ερημοκκλήσι. Εκεί ήρχοντο τρεις-τέσσαρες βοσκοί, βουνίσιοι, αλειτούργητοι, αλιβάνιστοι, ήρχοντο με τις φαμίλιες των, τις ανέβγαλτες και άπραχτες, με τα βοσκόπουλά των τ' αχτένιστα και άνιφτα, που δεν ήξευραν να κάμουν τον σταυρόν τους, δια ν' αγιασθούν και να λειτουργηθούν εκεί· και εις την απόλυσιν της λειτουργίας ο γηραιός παπάς με τους πτερυγίζοντας βοστρύχους εις το φύσημα του βορρά, και την βαθείαν κυμαινομένην γενειάδα, κατέβαινε κάτω εις τον μέγαν απλωτόν αιγιαλόν, ανάμεσα εις αγρίους θαλασσοπλήκτους βράχους, δια να φωτίση κι αγιάση τ' αφώτιστα κύματα.

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Αθωνικά άνθη

«Καλόν το άλας· εάν δε και το άλας μωρανθή, εν τίνι αρτυθήσεται;…» Ο Κύριος.

Αναμφιβόλως διερχόμεθα μίαν από τας κρισιμωτέρας, ίσως, περιόδους της θρησκευτικής Εκκλησιαστικής και Εθνικής ζωής της Ελληνικής ημών Πατρίδος. Σπανίως η Εκκλησία της Ελλάδος εκλήθη ν’ αντιμετωπίση τοιαύτα και τοσαύτα προβλήματα, οία ανέκυψαν επί των ημερών μας, και γεννηθήσονται εν τη προοπτική του χρόνου, κατά τας αποκαλυπτικάς, ας διερχόμεθα, φάσεις της παγκοσμίου και ειδικώς της Ελληνικής Ιστορίας. Εις ανάγκας, ου τας τυχούσας, περιεπλάκημεν ως Έθνος και Εκκλησία. Έσωθεν ταραχαί, έριδες, αιρέσεις, μάχαι. Έξωθεν κίνδυνοι, απειλαί, ταπεινώσεις. Πανταχόθεν ακαταστασίαι και «συνοχή εθνών εν απορία», εκ του φόβου των επερχομένων δεινών. Ο ευσεβής λαός μας τιτρώσκεται την φιλοτιμίαν εκ των αλλεπαλλήλων εθνικών ταπεινώσεων και των προσγινομένων ύβρεων κατά της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πάσχει, το μεν δια την λύπην του λαού, το δε δια την επιπολάσασαν αμαρτίαν, εξ ης και αι συμφοραί.

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''


 

Ἀφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου -ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών κι Ομολογητού ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος από του μαρτυρικού τέλους εν έτει από Χριστού 276.

Χαρίτων ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη εις το Ικόνιον της Μικράς Ασίας, εις το οποίον και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ανδρωθείς δε εγένετο περιβόητος δια την ευσέβειαν και την αρετήν του και κατέστη πρώτος της πόλεως ταύτης. Κατά την εποχήν εκείνην (σο΄ - σοστ΄ ) (270-276) εβασίλευεν εν Ρώμη ο Αυρηλιανός, όστις κατ’ αρχάς μεν της βασιλείας του, αν και ήτο ειδωλολάτρης, όμως δεν ημπόδιζε τους Χριστιανούς να προσκυνώσι τον αληθινόν Θεόν· κατόπιν όμως παρακινηθείς από τους δαίμονας, τους οποίους ελάτρευεν, εκίνησε μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών, και εις όλας τας επαρχίας της βασιλείας του έστειλεν ασεβή προστάγματα, κελεύοντα τους εξουσιαστάς μεθ’ όλης της δυνατής προσπαθείας να καταπείσωσι τους Χριστιανούς να αρνηθώσι την πίστιν του Χριστού και να επιστρέψωσιν εις την πλάνην της ειδωλολατρίας, τους δε μη υποτασσομένους εις τα ασεβή προστάγματά του να παιδεύωσι διαφοροτρόπως, και τέλος επονειδίστως να τους θανατώνωσι.

Ορίστε η «επιτυχία» της Συμφωνίας των Πρεσπών: Ορθόδοξη «Μακεδονική» Εκκλησία και στην Ιταλία!

 


Για να κοινωνικοποιήσουν τα παιδιά των «Μακεδόνων» στήνουν και αθλητικές δραστηριότητες και οι ελληνικές προξενικές Αρχές, τον ύπνο του δικαίου!

Μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν να τηρούν το αίσχος της Συμφωνίας των Πρεσπών, όταν ακόμη και ο ίδιος ο Ζάεφ μιλάει για… «Μακεδονία»! Μπορεί να καμαρώνουν οι πρώην κυβερνώντες για την «επιτυχία» τους και οι νυν να μάζεψαν τις σάρισες που είχαν βγάλει, δηλώνοντας σήμερα ότι «το κράτος έχει συνέχεια», όμως η σκοπιανή προπαγάνδα συνεχίζει ακάθεκτη.

Στην Ιταλία, όπως φαίνεται και στην αποκλειστική φωτογραφία του newsbreak, όχι μόνο λειτουργεί Ορθόδοξη «Μακεδονική» Εκκλησία, αλλά κάνει και δράσεις! Στην Πιατσέντζα της Ιταλίας δραστηριοποιούνται και προωθούν το μέγα ιστορικό ψεύδος, που στρέφεται ξεκάθαρα κατά των εθνικών μας συμφερόντων και της κυριαρχίας μας.

Η «Μακεδονική» Ορθόδοξη Εκκλησία Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος και Άγιος Πρόχορος Πχίνσκι, για πρώτη φορά φέτος διοργανώνει και ποδοσφαιρικές προπονήσεις και άλλες αθλητικές δραστηριότητες για παιδιά από 4 έως 15 ετών. Διαθέτει μάλιστα και αθλητικό κέντρο στην Piacenza, στην οδό San Sepolcro no. 15! Για να κοινωνικοποιήσουν τα παιδιά των «Μακεδόνων», όπως ισχυρίζεται το εκκλησιαστικό συμβούλιο της… «Μακεδονικής» Εκκλησίας στην Ιταλία!

Callistratus the Martyr & his 49 Companions

These Martyrs contested for the Faith during the reign of Diocletian, in the year 288. Saint Callistratus was arrested as a Christian, and after being tormented, was enclosed in a sack and cast into the sea. The sack burst, and the Saint came to dry land safe and sound. Forty-nine soldiers, seeing this, also confessed Christ, and with him were cast into prison, then beheaded.

Ἡ μέλλουσα Ἁγία καὶ Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος -- Γράφει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός

Οἱ Σύνοδοι τοῦ 14ου αἰῶνος διατυπώνουν τὴν θεολογία περὶ τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση δέχεται αὐτὲς τὶς Συνόδους ὡς 9η Οἰκουμενικὴ καὶ πανορθόδοξα γίνεται αὐτὸ ἀποδεκτὸ ἀπὸ γνωστοὺς Θεολόγους. Διότι καὶ ἡ Σύνοδος αὐτή, ὅπως καὶ ἡ 8η τὸ 879, διαφοροποιοῦν ριζικὰ τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στὴν πατερικὴ συνέχειά της, ἀπὸ τὸν χριστιανισμὸ τῆς Δύσεως. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, λοιπόν, μὲ τὴν θεολογία του, καρπὸ τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν φωτισμένη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καρδιά του, εἶναι ὁ Πατέρας τῆς 9ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.Ἕνα ἐπίκαιρο ἐρώτημα εἶναι: Ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος τί θὰ κάνει; Ἑτοιμάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει, ὅπως διαβάζουμε καὶ ὅπως βλέπουμε, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς αὐθεντικῶν χριστιανισμῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγικό. Εὔχομαι νὰ μὴ γίνει ποτέ. Ἀλλὰ ἐκεῖ ὁδηγοῦνται τὰ πράγματα. Ἐάν, λοιπόν, συνέλθει ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, ποὺ θὰ ἔχει τὸν χαρακτήρα γιὰ μᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐὰν συνέλθει καὶ δὲν δεχθεῖ μεταξὺ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὴν 8η καὶ τὴν 9η, θὰ εἶναι ψευδοσύνοδος. Ὅπως ἡ Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας.

Ο νήδυμος ύπνος της καθημαγμένης Πατρίδος --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο κλοιός προς την πρωτόγνωρη αντιδημοκρατική κατάσταση και δη την επιβαλλόμενη δικτατορία, η οποία, κείται επί θύραις, ιδίως μετά τις νέες εγκυκλίους του Αρείου Πάγου δια την διαφορετική μεταχείριση, προς τους ιατρούς και τους εκπαιδευτικούς, εις περίπτωση όπου υποβάλλονται εις βάρος τους μηνύσεις, από τρίτα πρόσωπα, οι θεσμοί καταλύονται ωμά και η Δικαιοσύνη, μετατρέπεται ιταμά και κυνικά εις θεραπανίδα και εργαλείο της Κρατικής εξουσίας.

Το ασύλληπτο αυτό γεγονός, κατακρημνίζει εκ βάθρων παν ψήγμα νομικού Πολιτισμού, και κατακερματίζει την αρχή της  λαϊκής κυριαρχίας, εν ονόματι της «Σταυροφορίας» της πανδημίας.

Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΜΑΡΚΟΥ, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ και ΖΗΝΩΝΟΣ.

Εις τον Μάρκον                                                                                                   

Μάρκος ο Απόστολος, όστις και Ιωάννης ονομαζάζεται, και τον οποίον αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων λέγων: «Συνιδών τε (ο Πέτρος) ήλθεν εις την οικίαν Μαρίας της μητρός Ιωάννου του επικαλουμένου Μάρκου» (ιβ΄ : 12). Ούτος, λέγω, χειροτονηθείς από τους Αποστόλους  Επίσκοπος της Βύβλου, εφάνη δόκιμος εν τη εργασία του Ευαγγελίου. Τόσον δε ήτο φίλος και οικείος του Θεού ο μακάριος, ώστε η σκιά μόνον του ιερού σώματός του εθεράπευε τας αρρωστείας των ασθενών.

Εις τον Αρίσταρχον  

π. Θεόδωρος Ζήσης: η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου

H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.

Ὁ ἀφανισμός τῆς ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας -- Μαρίας Μαντουβάλου Ἀναπλ. Καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Μηχανεύεται τὰ πάντα καὶ ἔχει δυστυχῶς συμπαραστάτες ντόπιους, ἑλληνόφωνους ἀξιωματούχους ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται μεταμοντέρνοι, ὀπαδοὶ τῆς ὕστερης Νεωτερικότητας, τῆς πολιτισμικότητας καὶ τοῦ διεθνισμοῦ καὶ χλευάζουν κάθε ἑλληνορθόδοξη παραδοσιακὴ ἐθνικὴ ἀξία. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια. Δηλαδή, ἡ μεθόδευσή τους τείνει νὰ ἀνατρέψει ἐκ βάθρων τὸν ἐκκλησιαστικό, ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἱστὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὥστε τὸ ἑπόμενο βῆμα νὰ εἶναι, ὅπως πιστεύουν καὶ ἐπιδιώκουν, ἡ καταβαράθρωση ὅλων τῶν θεσμῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ κατὰ συνέπεια ἡ διάλυση τῆς ἀπαραίτητης συνοχῆς τοῦ κράτους, ἀφοῦ θὰ τὸ ἔχουν στερήσει ἀπὸ τὶς ζωογόνες ρίζες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ ζωντανότερο κύτταρο ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τομέα ἰδιαίτερα καθαγιασμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ θεμελίωσή της στηρίζεται στὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Σχολεία ελληνικά ή «δομές φιλοξενίας» του ΟΗΕ;

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος- Κιλκίς

 «Όλα γίνονται στην Ελλάδα σαν να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο που μόνο σαν φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να το εξηγήσει κανείς… Στα χρόνια μας, πρέπει να μην το ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς όλα γίνονται σαν να προτιμούμε το εσπεράντο∙ σαν να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας». Αυτά ειπώθηκαν πριν από 60 χρόνια από τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή Γεώργιο Σεφέρη, σε μια εποχή που μακαρίζεται σε σχέση με την δική μας.

Το θανάσιμο μίσος στις μέρες μας δεν είναι μόνο για την «λαλιά μας». Θανάσιμο μίσος και διωγμός «κινεί» το υπουργείο Παιδείας, απροκάλυπτα πια, για ό,τι ελληνικό, για ό,τι έχει άρωμα Ορθοδοξίας. Υπουργείο Παιδείας! Το πιο ύπουλο και επικίνδυνο υπουργείο στην πατρίδα.

 Κατοικητήριο «κρυφοδαγκανιάρηδων», που υφαίνει το σάβανο του Γένους.

The Falling Asleep of St. John the Evangelist and Theologian

This Apostle was from Bethsaida of Galilee, and was the son of Zebedee and Salome, and the brother of James the elder. First a fisherman by trade, he became an Apostle and the beloved Disciple of Christ. Only he of all the Disciples followed Him even to the Cross, and was entrusted with the care of our Saviour's Mother, as it were another son to her, and a brother of Christ the Teacher. After this, he preached throughout Asia Minor, especially in Ephesus. When the second persecution against the Christians began in the year 96 during the reign of Domitian, he was taken in bonds to Rome, and there was cast into a vat filled to the brim with boiling oil. Coming forth therefrom unharmed, he was exiled to the island of Patmos, where he wrote the Book of Revelation.

Αι περίοδοι του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού, Ηγαπημένου ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ, συγγραφείσαι παρά του μαθητού αυτού Αγίου Προχόρου ενός εκ των επτά Διακόνων.

Μέρος Α΄.

Προοίμιον περί της εξόδου των Αποστόλων εις το κήρυγμα.

α΄ Ο κλήρος της Ασίας.

Μετά την Ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού εις τους ουρανούς, συνήχθησαν πάντες οι Απόστολοι εις Γεθσημανή, και είπεν ο Πέτρος προς αυτούς: «Γνωρίζετε, αδελφοί, ότι ο Κύριος και Διδάσκαλος ημών διέταξεν ημάς, όπως πορευθώμεν εις όλην την οικουμένην δια να κηρύξωμεν και βαπτίσωμεν εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αφού λοιπόν επεφοίτησεν η Χάρις Αυτού εις ημάς πάντας, ας μη ζητήσωμεν μηδέν έτερον, ει μη μόνον να εκπληρώσωμεν το προσταχθέν εις ημάς υπό του Κυρίου και Διδασκάλου ημών. Έλθετε λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ίνα δώσωμεν εαυτούς εις την Χάριν του Θεού κατά την εντολήν του Διδασκάλου, την λέγουσαν: «Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις, και ακέραιοι ως αι περιστεραί». Γνωρίζομεν δε, ότι ο όφις, όταν κινδυνεύη, τότε το μεν σώμα όλον παραδίδει εις θάνατον, μόνον δε την κεφαλήν αυτού κρύπτει. Και ημείς λοιπόν, αγαπητοί, αν υπομείνωμεν θάνατον και τον Χριστόν να μη απαρνηθώμεν. Ομοίως και αι περιστεραί, δια την πολλήν των ακακίαν, ενώ οι άνθρωποι αφαιρούν από αυτάς τα τέκνα των, αύται όμως δεν απαρνούνται ουδέ απομακρύνονται από τον ίδιον δεσπότην. Γνωρίζομεν επίσης, ότι προείπεν εις ημάς ο Διδάσκαλος ημών και Κύριος ότι «Ει εμέ εδίωξαν, και ημάς διώξουσι». Πολλαί λοιπόν θλίψεις ημάς αναμένουσιν, αλλ’ όμως υπάρχουσιν αποκείμενα εις τους ουρανούς αγαθά δια τους υπομένοντας τας προσκαίρους θλίψεις υπέρ του ονόματος αυτού του αγίου». Αφού είπε ταύτα ο Πέτρος, αποκριθείς ο Ιάκωβος ο αδελφός του Κυρίου είπε:

ΚΑΡΛ ΓΙΟΥΝΓΚ. Ο ΘΕΟΣ ΥΠΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ; -- τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Ἡ πρώτη φορά πού ἄκουσα τό ὄνομα Κάρολος Γιούνκ ἦταν στό σχολεῖο, τό 1952, συγκεκριμένα στήν Ἕκτη Δημοτικοῦ. Τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα, πρωί, πρίν τό μάθημα, μᾶς μάζευαν γύρω στά 20 λεπτά στό Ἀμφιθέατρο τοῦ Σχολείου, ὅλες τίς Τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, γύρω στά 350 παιδιά, γιά ἀνακοινώσεις κ.ἄ. Εἰδικά κάθε Παρασκευή εἴχαμε μία θρησκευτική ὁμιλία ἀπό ἕναν ἀπό τούς δυό καθηγητές μας τῶν Θρησκευτικῶν, τούς κ.κ. Κωνσταντῖνο Κούρκουλα καί Εὐάγγελο Θεοδώρου.

Κάποια ἀπ' αὐτές τίς Παρασκευές, ὁ κ. Θεοδώρου, σέ μία προσπάθεια νά καταδείξει ὅτι ἡ ἐπιστήμη δέν ἀντιστρατεύεται τήν Ἐκκλησία, ἀναφέρθηκε καί στόν Κάρολο Γιούνκ τόν ὁποῖο χαρακτήρισε «λαμπρό ἐπιστήμονα καί πιστό ἄνθρωπο».

Ἔπρεπε νά περάσουν ἄλλα 30 χρόνια γιά νά συνειδητοποιήσει τό ἐννιάχρονο τότε παιδί, ὅτι ὁ Γιούνκ κάθε ἄλλο παρά «πιστός ἄν­θρωπος» ἦταν, τουλάχιστον σέ ὅ,τι ἀφοροῦσε τόν Χριστιανισμό.

Βέβαια, παράλληλα γεννιέται τό ἐρώτημα, πῶς μπόρεσε ὁ τότε Καθηγητής μας, καταξιωμένος ἐπιστημονικά καί κοινωνικά ἄνθρωπος -μετέπειτα τακτικός καθηγητής στή Θεολογική Ἀθη­νῶν, κοσμήτορας τῆς Θεολογικῆς Θεσσαλονίκης καί τῶν Ἀθη­νῶν, ἀντιπρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί πρύτανης-, νά θεωρεῖ τόν Γιούνκ «πιστό ἄνθρωπο»;

Τη ΚΣΤ΄ (26Η) Σεπτεμβρίου, η Μετάστασις του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού, φίλου, παρθένου, επιστηθίου και ηγαπημένου του Κυρίου, ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ.

Ιωάννης ο Θεολόγος ο ιερός Ευαγγελιστής και θείος Απόστολος του Κυρίου κατήγετο εκ Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, υιός ων του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, ήτις ήτο θυγάτηρ Ιωσήφ του Μνήστορος της Θεοτόκου. Διότι ο Ιωσήφ είχε τέσσαρας υιούς, Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα (ή Συμεών) και θυγατέρας τρεις, την Εσθήρ, την Μάρθαν και την Σαλώμην, ήτις ήτο γυνή μεν του Ζεβεδαίου, μήτηρ δε του Ιωάννου τούτου. Όθεν εκ τούτου έπεται, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήτο θείος του Ιωάννου, ως νομιζόμενος αδελφός Σαλώμης, της θυγατρός Ιωσήφ, μητρός δε Ιωάννου· ο δε Ιωάννης ήτο ανεψιός του Κυρίου. Συνεβοήθει δε ο θείος Ιωάννης τον πατέρα του Ζεβεδαίον εις την αλιευτικήν τέχνην ως και ο αδελφός του Ιάκωβος, διότι ο πατήρ των ήτο αλιεύς και πτωχός άνθρωπος, ότε δε εκλήθη παρά Κυρίου, αφήκε τον πατέρα ομού και το πλοίον του, και ηκολούθησε τον καλέσαντα Κύριον, και τους νόμους αυτού ακριβώς εδιδάχθη. Δια τούτο εγκαταλείψας την αλιείαν των αφώνων ιχθύων, εδιδάχθη πώς να ελκύση δια της διδασκαλίας τας λογικάς ψυχάς των ανθρώπων.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

....Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Ἡ Μητέρα καί ἡ Γιαγιά ὡς παιδαγωγοί* -- Γράφει ἡ κ. Βαρβάρα Καλογεροπούλου ― Μεταλληνοῦ, Δρ. Θεολογίας - πτυχ. Φιλολογίας

ΠΟΙΟΣ εἶναι ὁ βασικός σκοπός τῆς ἀγωγῆς; Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἶ ναι ἡ γνώση καί μετάδοση στά νεαρά μέλη τῆς οἰκογένειάς μας τοῦ «τί εἶναι καλό», ὣστε καλλιεργώντας το νά «φθάσουν στήν τελειότητα», πού μέτρο της εἶναι ὁ Θεάνθρωπος  Ἰησοῦς Χριστός. Περιεχόμενο τοῦ «καλοῦ» εἶναι κυρίως ἡ ἐσωτερική κατάσταση τῆς χαρᾶς, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης πρός ὃλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καί ἰδιαιτέρως στόν συνάνθρωπο. Τό ἒργο τῆς ἀγωγῆς εἶναι «τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν» (Γρηγ. Θεολόγος), καί ἀφορᾶ τήν σωματική, προπάντων ὃμως τήν ψυχική καί ἁγιοπνευματική ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ. Ἡ τέχνη τῆς ἀγωγῆς γίνεται δύσκολη, ἐπειδή δέν εἶναι ἀρκετό νά ὑποδεικνύεις μόνο καθήκοντα στούς παιδαγωγούμενους, ἀλλά προπάντων νά τούς προσφέρεις πρότυπα. Προπάντων ἀπαιτεῖται ὁ ἲδιος ὁ παιδαγωγός νά ἀναδεικνύεται «σιωπῶσα παραίνεσις». Πῶς ὀφείλουν νά λειτουργήσουν ὡς παιδαγωγοί ἡ μητέρα καί ἡ γιαγιά. «Ἡ γυναίκα θά σωθεῖ διά τῆς τεκνογονίας», ἀρκεῖ νά μείνει στήν πίστη καί στήν ἀγάπη καί στήν ἃγια ζωή καί νά ἒχει κοσμιότητα (Ἀπ.Παῦλος) Τό «κλειδί» ἑπομένως τῆς σωτηρίας ἒχει προσφερθεῖ σέ μᾶς τίς γυναῖκες ἀπό τόν Ἲδιο τόν Θεάνθρωπο καί Λυτρωτή μας, φυσικά ἐάν ἱερουργοῦμε τό μυστήριο τῆς ζωῆς, μέ τό λόγο καί τό παράδειγμά μας, καί τήν βιολογική ζωή τήν μεταποιοῦμε σέ Χριστοζωή.

Euphrosyne of Alexandria

Our righteous Mother Euphrosyne, who lived during the reign of Saint Theodosius the Younger (408-450), was the daughter of Paphnutius of Egypt. Forsaking her father and his wealth, she renamed herself Smaragdus, and pretending to be a eunuch of the imperial palace, she dressed herself as a man and entered a monastery of men where her identity remained unknown until her repose thirty-eight years later.

H ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Δύσκολες στιγμὲς ζεῖ τὸν τελευταῖο καιρὸ ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει δημιουργήσει δυσκολίες διαβιώσεως καὶ ἀνασφάλειες. Βέβαια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως προηγεῖται ἡ ἠθικὴ κρίση καὶ μὲ ἕνα λόγο ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεόν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι ἡ μόνη λύση εἶναι ἡ μετάνοια. Σὲ αὐτὸ βοηθοῦν καὶ οἱ προφητεῖες. Τί εἶπαν οἱ φωτισμένοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιʼ αὐτὴν τὴν κρίση; Κατʼ ἀρχὴν προφητεία σημαίνει ἡ πρόβλεψη γεγονότων, ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ θεία ἔμπνευση. Συνήθως οἱ προφητεῖες ἀναφέρονται σὲ κάποια χρονικὴ στιγμή, ἀλλὰ δὲν τὴν ὁρίζουν. Ποτὲ δὲν εἶπαν οἱ Πατέρες μας ὅτι αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ συμβῆ τὸ τάδε ἔτος. Καὶ αὐτὸ εἶναι λογικὸ, διότι ἐὰν μάθαινε ὁ κόσμος ὅτι τὴν τάδε χρονικὴ στιγμὴ θὰ συμβῆ αὐτὸ τὸ κακό, θὰ πάθαινε πανικό, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Ὅμως πολλὲς φορὲς εὕρισκαν τρόπο καὶ ὥριζαν τὸν χρόνο μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Π.χ. ὅταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἐπισκέφθηκε τὸ Βασιλικὸ πρώην Τσαραπλανᾶ, τὸν ρώτησαν οἱ κάτοικοι: «Πότε θὰ ἔλθη τὸ ποθούμενον;». Ὁ Ἅγιος ἐπῆρε ἕνα ξύλο (παλούκι) καὶ τὸ ἔβαλε στὴν τρύπα (σχηματιὰ) ἑνὸς δένδρου, ποὺ ἦταν δίπλα του καὶ συγχρόνως τοὺς ἀπάντησε: «Τότε θὰ ʻρθῆ τὸ ποθούμενον ἅμα κλείσει τὸ δένδρον καὶ θὰ κλεισθῆ μέσα τό παλούκι». Πράγματι τὸ δένδρο ἐμεγάλωσε, ἐχόνδρυνε καὶ ἔκλεισε τὸ 1913, ποὺ ἔγινε ἡ ἀπελευθέρωση τῶν Τσαραπλανῶν καὶ τῆς Ἠπείρου.

Ψήφισμα Συγκέντρωσης Διαμαρτυρίας ενάντια στο μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στα σχολεία

[Μαρούσι, Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2021]

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών μαζί με το Πανελλήνιο Κίνημα «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», το οποίο έχει στόχο την ανάδειξη, την υπεράσπιση και την προώθηση των αξιών και των ιδανικών της Ελληνορθόδοξης Οικογένειας, με αφορμή την επιβολή από το Υπουργείο Παιδείας του μαθήματος της «Ολοκληρωμένης ή Συμπεριληπτικής» Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στα σχολεία από την νηπιακή ηλικία, πραγματοποίησαν Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας ενάντια στο μάθημα αυτό, την Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2021, έξω από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, στο Μαρούσι.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΗΤΑΝ:

Τη ΚΕ΄ (25η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ο Αναχωρητής και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες πεντακόσιοι τεσσαράκοντα εξ, εν έτει από Χριστού τγ΄ (303) σταυρωθείς τελειούται.

Παφνούτιος ο Όσιος και Μάρτυς ησκήτευε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Διοκλητιανού βασιλεύσαντος των Ρωμαίων κατά τα έτη σπδ΄ -  τε΄ (284-305), ήτο δε εις τινα επαρχίαν της Αιγύπτου καλουμένην Γεντυρίαν. Κατά την εποχήν εκείνην εγένετο εξουσιαστής της Αιγύπτου ειδωλολάτρης τις, ονομαζόμενος Αρριανός, ο οποίος εκίνησεν εκεί μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών. Ούτος ακούσας ότι εις τα μέρη της Γεντυρίας ευρίσκετο ο Αναχωρητής Παφνούτιος, όστις ήτο άνθρωπος δίκαιος και επίσημος εις όλην την περιοχήν εκείνην και σεβόμενος τον Χριστόν, διέταξε δύο εκατοντάρχους να υπάγουν να τον φέρουν σιδηροδέσμιον εις αυτόν· ο δε Άγιος Παφνούτιος, μη γινώσκων τα εναντίον του αποφασισθέντα, ανέβη εις το όρος και ηγρύπνει κατά την συνήθειάν του. Προσευχόμενος λοιπόν εις εκείνο το όρος εφάνη εις αυτόν Άγγελος Κυρίου λέγων· «Χαίρε, Παφνούτιε, Αθλητά του Χριστού»· είπε δε και ο Παφνούτιος προς αυτόν· «Χαίρε, και συ, Κύριέ μου»· έπειτα του λέγει ο Άγγελος·

Ἡ μοναδικότητα τῆς παραδόσεως τῆς Ὀρθοδοξίας -- Του Φώτη Κόντογλου

(Ἀπάντησις σὲ ἀρχιμανδρίτην τῶν Ἀθηνῶν)

Ὑπάρχει φανερὴ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει καὶ κρυφὴ ὑπερηφάνεια. Τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, λέγοντας: «Ἡ ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτομίας μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον».

Αὐτὴ τὴν ὑποχθόνια ὑπερηφάνεια, ποὖναι κρυμμένη κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινολογία καὶ τὴν ταπεινοφάνεια, ἔχουνε ὅσοι δὲν σέβουνται τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στὴ λατρεία καὶ στὶς ἐκκλησιαστικὲς τέχνες, καὶ θέλουνε νὰ εἰσάξουνε σ᾿ αὐτὴ κάποιους νέους τρόπους ποὺ εἶναι ὁλότελα ξένοι πρὸς τὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὄχι μοναχὰ ξένοι πρὸς τὸν πνευματικὸν χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὁλότελα ἀντιορθόδοξοι.

Εἶδες τί λέγει ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τῶν νεωτερισμῶν; Δὲν λέγει ἁπλῶς «κινεῖ» ἀλλὰ «ἀναγκάζει», βιάζει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει τὴν ὑπερηφάνεια. Καὶ ἔπειτα λέγει «ἐπινοεῖν», νὰ ἐφεύρει, νὰ φτιάξει κάποια ψεύτικα πράγματα. Τὸ «ἐπινοεῖν» ἔχει μέσα του τὴν πονηρία. Καὶ παρακάτω λέγει ὁ ἅγιος: «μὴ ἀνεχομένη». Ἡ περιφάνεια, λέγει δὲν ἀνέχεται, δὲν χωνεύει, δὲν ὑποφέρει «τὸ ἀρχαῖον», δηλαδὴ «τὴν παράδοση», ἀλλὰ τὴν πολεμᾶ μὲ λύσσα. Πῶς νὰ τὴν ἀνεχθεῖ ἀφοῦ τὴ μποδίζει στοὺς νεωτερισμοὺς ποὺ ἐπιθυμᾶ νὰ ἐπιδίδεται. Ἡ ὑπερηφάνεια, λοιπόν, μισεῖ «τὸ ἀρχαῖον», δηλαδὴ τὸ ἔργον τῶν εὐσεβῶν ψυχῶν ποὺ μᾶς παραδώσανε τὸν ἐξωτερικὸ χαρακτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας μαζὶ μὲ τὸν ἐσωτερικό, γιὰ νὰ τὰ φυλάξουμε μὲ δέος καὶ μὲ ἀγάπη. Τὸ νὰ μισεῖ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι φυσικὸ ἰδίωμά της. Ἀλλὰ τί μισεῖ; Μισεῖ «τὸ ἀρχαῖον», δηλαδὴ τὴν παράδοση.