Ποῖοι ἐδολοφόνησαν τόν Κυβερνήτην Ἰωάννην Καποδίστριαν; -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων Τμήματος Οἰκονομικῶν Ἐπιστημῶν

Διδάσκεται στά σχολεῖα καί γράφεται σχεδόν παντοῦ ὅτι οἱ Μαυρομιχαλαῖοι ἐδολοφόνησαν τόν Κυβερνήτην Ἰωάννην Καποδίστριαν (ἐφεξῆς Ἰ.Κ.). Ὅμως, στό ἀξιόλογον ἐρευνητικόν ἔργον τοῦ Ταξιάρχου ἐ.ἀ. κ. Δημητρίου Κοκκινάκη μέ τίτλον «Ποιοί Δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια;» παρατίθενται πάρα πολλά στοιχεῖα πού ἀποδεικνύουν τήν ἀθωότητα τῶν Μαυρομιχαλαίων καί ἀνατρέπουν τήν Ἀγγλικήν – Μασωνικήν πλεκτάνην, μέ τήν ὁποίαν θέλουν νά μᾶς ἐμφανίσουν ὡς φονευτάς τῶν καλῶν ἡγετῶν μας. Μερικά ἀπό τά ἐν λόγῳ στοιχεῖα εἶναι τά ἑξῆς:

1. Ὁ Γεώργιος Μαυρομιχάλης, ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη καί ἐτυφεκίσθη διότι δῆθεν «ἐμαχαίρωσε» τόν Κυβερνήτην, ἔσπευσε εἰς τήν Γαλλικήν Πρεσβείαν ὄχι γιά νά ζητήσῃ ἄσυλον, ἀλλά γιά νά σωθῇ ἀπό τήν πλεκτάνην πού ἔστησαν σ’ αὐτόν καί στόν θεῖον του Κωνσταντῖνον Μαυρομιχάλην οἱ τότε προδόται.

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω!

 

Ἀπό τήν ἁγιοπατερική παράδοση στήν «μεταπατερική ἀσυνέχεια» -- π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παράδοση στήν γλῶσσα τῆς Ὀρθοδοξίας σημαίνει τήν ἀδιάκοπη συνέχεια τοῦ ὀρθοδόξου τρόπου ὑπάρξεως, πού κλείνει μέσα του τήν ἀληθινή πίστη, ὡς φρόνημα καί στάση ζωῆς σέ ὅλες τίς πτυχές της.

 1. Ἡ Θεολογία καί Ποιμαντική Πράξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέχρι τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς (1453) εἶχε ὡς κύριο στόχο της τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τῆς« ἅπαξ τοῖς ἁγίοις παραδοθείσης πίστεως» (Ἰούδ. 3), γιά τήν συνέχεια τῆς ὁμολογίας καί παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτό ὅμως ἀπαιτοῦσε καί τήν λόγῳ καί ἔργῳ ἀπόκρουση τῶν αἱρέσεων γιά τήν προστασία τοῦ Ποιμνίου καί τήν διασφάλιση τῆς δυνατότητας σωτηρίας, δηλαδή θεώσεως.

Ἔτσι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 15ο ὥς τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα παρέμεινε ἀμετακίνητη στή στάση της ἀπέναντι στόν δυτικό χριστιανισμό, τόν παπισμό καί τόν προτεσταντισμό (λουθηρανισμό, καλβινισμό, κ.λπ.) καί τόν ἀγγλικανισμό, πού χαρακτηρίζονται σαφῶς ὡς αἱρετικές ἐκπτώσεις ἀπό τή Μία Ἐκκλησία.

Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών κι Ομολογητού ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος από του μαρτυρικού τέλους εν έτει από Χριστού 276.

Χαρίτων ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη εις το Ικόνιον της Μικράς Ασίας, εις το οποίον και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ανδρωθείς δε εγένετο περιβόητος δια την ευσέβειαν και την αρετήν του και κατέστη πρώτος της πόλεως ταύτης. Κατά την εποχήν εκείνην (σο΄ - σοστ΄ ) (270-276) εβασίλευεν εν Ρώμη ο Αυρηλιανός, όστις κατ’ αρχάς μεν της βασιλείας του, αν και ήτο ειδωλολάτρης, όμως δεν ημπόδιζε τους Χριστιανούς να προσκυνώσι τον αληθινόν Θεόν· κατόπιν όμως παρακινηθείς από τους δαίμονας, τους οποίους ελάτρευεν, εκίνησε μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών, και εις όλας τας επαρχίας της βασιλείας του έστειλεν ασεβή προστάγματα, κελεύοντα τους εξουσιαστάς μεθ’ όλης της δυνατής προσπαθείας να καταπείσωσι τους Χριστιανούς να αρνηθώσι την πίστιν του Χριστού και να επιστρέψωσιν εις την πλάνην της ειδωλολατρίας, τους δε μη υποτασσομένους εις τα ασεβή προστάγματά του να παιδεύωσι διαφοροτρόπως, και τέλος επονειδίστως να τους θανατώνωσι.

Ο Άγιος Θεόδωρος : ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Πατρολογία 99, ΙΙ76)  λέγει: «Το κοινωνείν μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή, αλλά βαρειά αμαρτία, ίση προς μοιχείαν. Γι᾽ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου προσφέρει εκείνος, που επικοινωνεί με την αίρεσιν, ούτε τότε γίνεται φίλος του Θεού, αλλά εχθρός του. Γι᾽ αυτό πρέπει να επιμένουμε σε ακοινωνησία προς τους αιρετικούς μέχρι θανάτου, καν εξορία πρόκειται, καν ξίφος στιλβούται, καν πυρ ανάπτεται».

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο κορυφαίος θεολόγος της Εκκλησίας, λέγει καθαρά για τους αιρετικούς: «Μη λαμβάνεται αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε» (Β/ Ἰω. 10).

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ -- Της αδελφής μας Άννας

Το έτος 326 η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μ. Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας πού είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, πού ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, πού αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου". (Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους). 

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός πιστών το στήριγμα.
Σταυρός Αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.

Ο Σταυρός που δέχτηκε επάνω του το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και που την ύψωσή του γιορτάζει η Ορθόδοξη εκκλησία σήμερα, να σκεπάζει όλους μας από ορατούς και αοράτους εχθρούς.

------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Εὐχαριστῶ θερμότατα δι' αὐτήν τήν ἀνάρτησιν. Ἀπό αὐτήν ἔμαθα τό γιατί ὠνομάσθη «Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ» ἡ ἑορτή πού ἑορτάζουμε σήμερα (14 Σεπτεμβρίου μέ τό π.ἑ.).

---------------------------

Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Εις τήν Ύψωσιν τού Τιμίου Σταυρού

(ελαφρώς ανορθόγραφον)

«Τόν ληστήν αὐθημερόν, τοῦ Παραδείσου ἠξίωσας, Κύριε·
κἀμέ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καί σῶσόν με».
(Ἐξαποστειλάριον Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων Παθῶν)

«... κἀμέ τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ,» καί τά εξής. Άς γίνουμε όλοι ο ξύλινος Σταυρός, που βαστάζει τόν παθόντα δι΄ ημάς Κύριον καί Θεό ημών Ιησούν Χριστό.

---------------------------

Ο/Η Aποστολος των εθνών , πρώτη προς Koρινθιους επιστολή , 2ο χωριο , έκτο ως όγδοο στίχο είπε...

Σοφίαv δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις , σοφίαν δὲ ο ὐ τοῦ αἰῶνος τούτου , ο ὐ δ ὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων · ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαv Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ , τὴν ἀποκεκρυμμένην , ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δ ό ξ α ν ἡμῶν , ἣν ο ὐ δ ε ὶ ς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν · ε ἰ γὰρ ἔγνωσαν , ο ὐ κ ἂν τὸν Κύριον τῆς δ ό ξ η ς ἐσταύρωσαν ·

Του Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

 H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.