Νέοι ἅγιοι, νέες θεωρίες, νέα παράδοση;

Ὁ τραγέλαφος τῶν συνεπειῶν τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου συνεχίζεται!...

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου 

Τελευταίως, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μετά τῆς περί αὐτόν Συνόδου ἀπεφάσισαν τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ γνωστοῦ Ἁγιορείτου ἀσκητοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἐπονομαζομένου Ἡσυχαστοῦ. Ὁ ἐν λόγῳ ἀσκητής ἐκοιμήθη ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, δηλαδή τήν 15ην Αὐγούστου (τοῦ 1959), σύμφωνα ὅμως μέ τό ἐκκλησιαστικό, λεγόμενο παλαιό, ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο τηροῦσε ὁ ἴδιος ὡς ἁγιορείτης καί ἀνέκαθεν τηροῦσε καί διατηρεῖ, ὡς ἐκκλησιαστική παράδοση, ὁλόκληρο τό Ἅγιον Ὄρος.

Τό Πατριαρχεῖο ὥρισε λόγῳ τοῦ αἰδεσίμου τῆς ἡμέρας νά ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἀσκητοῦ ὡς Ἁγίου πλέον, κατά τήν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως, δηλαδή τήν 16η Αὐγούστου. Ἔτσι, ὁ πρῶτος ἑορτασμός τῆς μνήμης του ἔγινε ἤδη σήμερα 16/29 Αὐγούστου πανηγυρικά στήν Ἱερά Μονή Βατοπεδίου, τῆς ὁποίας ὁ Καθηγούμενος καί ἡ μοναστική Ἀδελφότητα θεωροῦνται πνευματικά ἔκγονα ἐκείνου.

ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ -- π. Αθανασίου Μυτιληναίου

 

Εγκώμιον εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της Θεομήτορος , Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Μετάφραση - Λογοτεχνική απόδοση: Δημήτρης Σταθόπουλος

1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν αδιάκοπα γι' αυτό και να το φέρνουνε μέρα και νύχτα στη σκέψη τους. Μη με κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα τούτο δω το έφύμνιο στη Μάνα του Θεού μου, για να Της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στην έξοδό Της.

Στην πραγματικότητα όμως τούτο το δώρο μου δεν είναι προσφορά σ' Εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε σένα, θείε και ιερέ λαέ, που παραστέκεσαι δω γύρω.

Κι αυτό γίνεται με το να στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές, αλλά και ταιριαστές στην ιερή τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης πνευματικής χαράς.

Επειδή βλέπετε πώς σπανίζουνε τα τρόφιμα, γι' αυτό ακριβώς ετοιμάζω στα πρόχειρα το δείπνο, αν κι όχι ταιριαστά κι επιδέξια κι ούτε όπως θάξιζε στα μάτια Εκείνης που μας κάλεσε, αλλά τουλάχιστο στην ανάγκη μας τούτη, να μας δώσει παρηγοριά στην πείνα μας.

Η Παναγιά δεν έχει ανάγκη, βέβαια, από τα δικά μας εγκώμια, μα εμείς είμαστε κείνοι που χρειαζόμαστε τη δική Της δόξα. Γιατί ό,τι είναι γεμάτο από τη δόξα του Θεού, πώς γίνεται να δοξαστεί (από μας); Και πώς μπορεί να φωτιστεί από μας η Πηγή του φωτός; Μα μ' ό,τι κάνουμε τώρα, πλέκουμε για μας τους ίδιους στεφάνι. «Γιατί ο Κύριος λέει: ζω εγώ κι όσους με δοξάζουνε, θα τους δοξάσω».

Γλυκό που 'ναι, αλήθεια, γλυκό το κρασί και πόσο καλοφάγωτο το ψωμί! Εκείνο ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου και τούτο την στεριώνει. Αλλά τί 'ναι πιο γλυκό από τη Μάνα του Θεού μου; Αυτή μου πήρε τα μυαλά και μου 'δεσε τη γλώσσα. Αυτήν βλέπω στον ύπνο μου και μ' ανοιχτά Την βλέπω μάτια. Αυτή γίνηκε Μάνα του Λόγου του Θεού και τούτου δω του δικού μου λόγου. Το Γέννημα της στείρας, κάνει τώρα να καρποφορήσουνε οι στέρφες μας ψυχές. Αυτής την ιερή και θεία μετάσταση γιορτάζουμε σήμερα.

ΕΝ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑΝ ΕΦΥΛΑΞΑΣ

 

Τη Λ΄ (30η) Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ του νέου.

Αλέξανδρος ο μακάριος πατήρ ημών, επειδή εξήσκει πάσαν αρετήν, εχρημάτισε πρωτοπρεσβύτερος του Αγίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τκε΄ (325), αντικατέστησε δε εις την εν Νικαία συγκροτηθείσαν αγίαν και Οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον τον Άγιον Μητροφάνην, μη δυνηθέντα ένεκεν ασθενείας και γήρατος να παρευρεθή εις αυτήν. Εν ταύτη λοιπόν τη Συνόδω ο θείος Αλέξανδρος πολύ ηγωνίσθη υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ελέγχων ο τρισμακάριος την του Αρείου κακοδοξίαν. Αφού δε η Σύνοδος ετελείωσε, παρεκάλεσεν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος όλους τους θεοφόρους εκείνους Πατέρας να έλθωσιν εις Κωνσταντινούπολιν, όπως ευλογήσωσιν αυτήν, τότε ούσαν νεόκτιστον. Τότε Άγγελος Κυρίου φανείς εις τον Άγιον Μητροφάνην είπεν εις αυτόν:

Ἡ φωνὴ τοῦ Ρήγα Βελεστινλῆ (1757 - 1798) διὰ τὴν Παιδείαν καὶ τὸ Γένος -- Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτ. Ἐπόπ. Δημοτ. Ἐκπαιδεύσεως

«Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» ΡΗΓΑΣ

Μιὰ φωτεινὴ καὶ ρωμαλέα μορφὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας εἶναι ὁ Ρήγας Βελεστινλῆς, γιὸς φλογεροῦ πατριώτη καὶ γνήσιας ἑλληνίδας, ἀναδείχθηκε ἀντάξιος γόνος τῶν Παλαιῶν Φερῶν, πατρίδας τοῦ Ἰάσονα. Στὴν ὄμορφη Θεσσαλονίκη πόλη διδάχτηκε τὰ πρῶτα γράμματα. Ἐδῶ, περιδιαβάζοντας, κάτω ἀπ᾽ τοὺς παχεῖς ἴσκιους χιλιόχρονων δέντρων, θαυμάζοντας τὸ φυσικὸ περιβάλλον καὶ στενάζοντας γιὰ τὴ βαρύτατη σκλαβιὰ τοῦ Γένους, τὸ φιλότιμο ἑλληνόπουλο -ὁ Ἀντώνης Κυριαζῆς- τραγούδησε τὰ κλέφτικα τραγούδια, ὁραματίστηκε ἐλεύθερη τὴν Πατρίδα καὶ ἀντίκρυσε τὶς χιονισμένες κορφὲς τοῦ Πηλίου καὶ τοῦ Ὀλύμπου. Στὴ Ζαγορὰ καὶ στ᾽ Ἀμπελάκια, κοντὰ σὲ φωτισμένους Δασκάλους, προικισμένος μὲ ἐνθουσιαστικὴ ἔφεση γιὰ τὰ γράμματα καὶ ἀκαταπόνητη ἐπιμέλεια, μὲ γόνιμη φαντασία καὶ ἐξαιρετικὴ εὐφυΐα, ἔθρεψε μὲ πλουσιότατη πνευματικὴ καὶ ἐθνικὴ παράδοση, τὴ διψασμένη γιὰ μάθηση ἁγνὴ ψυχή του. Δάσκαλος, ὕστερα, γιὰ ἕνα χρόνο, στὸν Κισσό, ἕνα χωριὸ τοῦ Ἀνατολικοῦ Πηλίου, ἀνέπτυξε πλουσιότατη δράση καὶ ἄφησε ζωντανὸ ἀπ᾽ ἐκεῖ τὸ πέρασμά του. Νέος ἀκόμη, ἐγκαταλείπει τὴ γενέθλια γῆ, μὲ μεγάλο ἀπόθεμα ὀδυνηρῶν ἐμπειριῶν ἀπ᾽ τὶς Τουρκικὲς ἀντεκδικήσεις γιὰ τὰ Ὀρλωφικὰ καὶ μὲ ἄσβεστο μῖσος κατὰ τῶν τυράννων. Στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴ Βλαχία καὶ στὴ Βιέννη, παντοῦ, ὅπου βρίσκεται, γράφει, τυπώνει βιβλία, κηρύττει, τραγουδᾶ, ὀργανώνει, κινεῖται, ἐμψυχώνει τοὺς ὁμογενεῖς, ἀλληλογραφεῖ μὲ τοὺς δραστήριους Ἕλληνες, ποὺ ζοῦν στὰ πέρατα τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Γένους, χρυσὸ καὶ ἀτελείωτο ὄνειρο τῶν αἰώνων τῆς σκλαβιᾶς, ἔγινε ἐπίμονη σκέψη του καὶ ἀκοίμητη φροντίδα. Ἔτσι, ἡ μορφὴ τοῦ προφήτη τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τοῦ πρωτόκλητου τῆς θυσίας καὶ τοῦ πρωτομάρτυρα τῆς ἐλευθερίας, ἔγινε τὸ σύμβολο, ποὺ ἀναζητοῦσε ἡ πίστη τῶν ὑποδούλων. Ὑπῆρξε ἡ φλογερὴ δασκαλικὴ ψυχή, τὴν ὁποία περιβάλλουν ὁ φωτοστέφανος τοῦ μαρτυρίου καὶ ἡ ἀχλύδα τοῦ θρύλου.

Αν έχεις τέτοιους φίλους, τί να τους κάνεις τους εχθρούς; -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

«Αν έχεις τέτοιους φίλους τί να τούς κάνεις τους εχθρούς;», αναρωτιέται ο παροιμιακός μας λόγος. Περίσσεψαν οι Πόντιοι Πιλάτοι. Εταίροι και σύμμαχοί υπηρετούν  το δόγμα των λεγόμενων ίσων αποστάσεων. Αυτό κυριαρχεί στις διακρατικές σχέσεις. Το βιώνουμε κάθε φορά που εταίροι και σύμμαχοι τοποθετούνται απέναντι των επιβουλευομένων τον Ελληνισμό κυρίως της επιθετικότητας του νεοοθωμανού (ψευδο)σουλτάνου.

  Μετρούμε καθώς δεχόμαστε τις βάρβαρες απειλές, τους αληθινούς φίλους μας από τους ψευδώνυμους των «ίσων αποστάσεων» και καταλαμβανόμαστε από αισθήματα αηδίας για το διπλό ταμπλό που παίζουν οι περισσότεροί τους απέναντι μας.
   Στο μεταξύ η κυβέρνηση απεφάσισε επιτέλους να επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, αλλά μην χαίρεσθε, μόνον στο Ιόνιο! Ευθύβολος  ο τίτλος τής «Δημοκρατίας»: «Μάγκες προς Δυσμάς δειλοί προς Ανατολάς»!!!