Η λογοδοσία μας στην Ιστορία --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε,  θα περάσουν, Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» Κωστής Παλαμάς

Είναι γεγονός ότι καθιστάμεθα υποδεέστεροι των περιστάσεων, ως Νεοέλληνες, έχοντας παραδοθεί εις το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού και της εθνικής αυτοκτονίας, αρχής γενομένης θα τολμούσα να πω από την Ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, υπό την έννοια της πολιτισμικής μας αλλοτρίωση και την εισαγωγή στοιχείων αλλότριων προς τον πυρήνα της ταυτότητας μας, ήτοι την ελληνο-Ρωμηοσύνη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ -- π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

ΟΙ ΑΝΤΙΛΕΓΟΝΤΕΣ του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύρια περιστατικά και παραδείγματα η ιστορία επιβεβαίωσε κι εξακολουθεί να επιβεβαιώνει ως τις μέρες μας την προφητεία του γέροντα Συμεών, που κρατώντας στην αγκαλιά τον Ιησού Χριστό ως «βρέφος τεσσαρακονθήμερον» τον ονομάζει «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2: 34). Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε τα μάτια του σ΄ αυτό τον κόσμο ο Θεάνθρωπος Κύριος είλκυσε τη λατρευτική αγάπη αλλά και την ασίγαστη εχθρότητα, ακόμη και το μίσος των ανθρώπων, που μάλιστα φάνηκε να θριαμβεύει, αφού τον ύψωσε στο σταυρό του Γολγοθά. Πριν όμως σηκώσει στους αχράντους ώμους του εκείνον το σταυρό, ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε και δύο άλλους· το σταυρό της αντιλογίας και αντίρρησης και το σταυρό της καταφρόνιας και αποδοκιμασίας.

Τη ΙΖ΄ (17η) Ιουνίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ.

Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ οι ένδοξοι Μάρτυρες κατήγοντο από την Περσίαν, ήσαν δε αυτάδελφοι και έζων κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου εν έτει τξγ΄ (363). Ούτοι αποσταλέντες από τον βασιλέα των Περσών, Βαλάνον ονομαζόμενον, δια να κάμωσι πρεσβείαν και μεσιτείαν περί ειρήνης, μεταξύ αυτού και του Ιουλιανού, και βλέποντες τον Παραβάτην Ιουλιανόν, ότι εθυσίαζεν εις τα είδωλα πέραν εις την Χαλκηδόνα και ότι πολλοί υπετάσσοντο εις την πλάνην του, εθρήνουν και έκλαιον δια την εκείνων απώλειαν, επειδή ήσαν ευσεβείς και ελάτρευον τω Χριστώ. Παρεκάλουν δε τον Κύριον να διαφυλαχθώσιν εις την αυτού πίστιν και να μη συγκοινωνήσωσι με την πλάνην των ειδώλων. Φανερωθέντες δε ότι είναι Χριστιανοί, ωδηγήθησαν εις τον Ιουλιανόν, και ομολογήσαντες τον Χριστόν μετά παρρησίας υπεβλήθησαν εις μεγάλας βασάνους παρ’ αυτού, διο και μεγάλων στεφάνων ηξιώθησαν παρά Κυρίου.

Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ν.Η. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Σεβασμιώτατε,

Εἰς τὰς προσφάτους ἐπιθέσεις σας κατὰ τῶν ʼΟρθοδόξων τοῦ πατρίου ἑορτολογίου (ʼΟ.π.ἑ.), παρελείψατε νὰ ὁμιλήσητε διὰ τὴν οὐσίαν τοῦ ὅλου ζητήματος, ποὺ εἶναι ἡ σύγχρονος αἵρεσις (διάβαζε πανθρησκεία) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾ Ωμιλήσατε πληθωρικῶς διὰ δευτερεύοντα ζητήματα, καὶ κυρίως διὰ τὰ λάθη τῶν ʼΟ.π.ἑ., ἀλλὰ ἀπεσιωπήσατε τὸ κυριώτερον: Ὁ λόγος ὑπάρξεως τῶν ʼΟ.π.ἑ. εἶναι ἡ λόγοις καὶ ἔργοις κηρυσσομένη αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὴν ὁποίαν σεῖς συνεργάζεσθε! ʼΕν ἄλλαις λέξεσιν, «ἀφήσατε τὰ μῆλα καὶ ἐπιάσατε τὰ φύλλα»! Ἀπὸ προηγούμενα ὁμολογιακά σας κείμενα κατὰ τοῦ Παπισμοῦ ἐχάρημεν καὶ ἀνεμένομεν νὰ προχωρήσητε καὶ εἰς τὸν δημόσιον ἔλεγχον τοῦ πατριάρχου, καθὼς καὶ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τῶν καινοτόμων ἀρχιερέων. Διότι, ὅπως καὶ σεῖς ὁ ἴδιος γράφετε (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 12-6-2009, σελ. 5), ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικὰ φρονούντων ἀρχιερέων ἀποτελεῖ οὐσιῶδες γνώρισμα τῆς στάσεως, ποὺ ἐτήρησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἰς ἀναλόγους περιστάσεις. Ἀντὶ αὐτοῦ, ὅμως, σεῖς ἐστράφητε κατὰ τῶν ʼΟ.π.ἑ., οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὴν αἵρεσιν κατὰ τὰ πρότυπα τῶν Ἁγίων Πατέρων!

Μόνον ὁ Θεός - ΤΟ ΥΨΙΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Συνηθίζουμε νά μιλᾶμε για ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό, σέ σχέση μέ τόν κόσμο. Κατά τούς Πατέρες «ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄληπτος καί ἀνέκφραστος». Οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ ἀναφέρονται στόν τρόπο ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ. Ἰδιαίτερα ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, «προϋποθέτει ἤδη τό προσωπικόν τοῦ Θεοῦ, οὗτινος θεμελιώδης ἰδιότης εἶναι, διότι ἀγάπη ἀπρόσωπος εἶναι τι ἀκατανόητον», διδάσκει ὁ διάσημος θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος. Κι ὅταν ὁ Ευαγγελιστής  Ἰωάννης ἀποκαλεῖ τόν Θεό ἀγάπη, δηλώνει τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ «ὡς προσώπου καί ὡς ζῶντος». Θά μπορούσαμε λοιπόν, να ἰσχυριστοῦμε πώς, ὅλες οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν προσόντα τῆς ἀγάπης Του.

Αλλοτρίωση του Ορθόδοξου Φρονήματος -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η έννοια της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως, ενέχει εξ ορισμού ένα στοιχείο ανατροπής και επανάστασης τόσο οντολογικής αλλά και κοινωνικής, εξ αυτού λοιπόν του λόγου και δεδομένου ότι ήδη υπάρχει ένα ορισμένο προηγούμενο ως προς την θεολογία του εθνικο-απαλευθερωτικού αγώνα, όπου εις το σημείο τούτο, άπαντες εν γένει οι αγωνιστές του 21, η φιλική εταιρία, τα πρώτα Συντάγματ αποτύπωσαν ανάγλυφα την άρρηκτη ουσιαστική συνύφανση.

Οι όρκοι των αγωνιστών ήτο εις το Όνομα της Ορθοδόξου παραδόσεως, δομικό και συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας αλλά και ακρογωνιαίος λίθος του ανεξάρτητου Κράτους το οποίο δημιουργήθηκε, με το αίμα των προγόνων μας.