Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ν.Η. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Σεβασμιώτατε,

Εἰς τὰς προσφάτους ἐπιθέσεις σας κατὰ τῶν ʼΟρθοδόξων τοῦ πατρίου ἑορτολογίου (ʼΟ.π.ἑ.), παρελείψατε νὰ ὁμιλήσητε διὰ τὴν οὐσίαν τοῦ ὅλου ζητήματος, ποὺ εἶναι ἡ σύγχρονος αἵρεσις (διάβαζε πανθρησκεία) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾ Ωμιλήσατε πληθωρικῶς διὰ δευτερεύοντα ζητήματα, καὶ κυρίως διὰ τὰ λάθη τῶν ʼΟ.π.ἑ., ἀλλὰ ἀπεσιωπήσατε τὸ κυριώτερον: Ὁ λόγος ὑπάρξεως τῶν ʼΟ.π.ἑ. εἶναι ἡ λόγοις καὶ ἔργοις κηρυσσομένη αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὴν ὁποίαν σεῖς συνεργάζεσθε! ʼΕν ἄλλαις λέξεσιν, «ἀφήσατε τὰ μῆλα καὶ ἐπιάσατε τὰ φύλλα»! Ἀπὸ προηγούμενα ὁμολογιακά σας κείμενα κατὰ τοῦ Παπισμοῦ ἐχάρημεν καὶ ἀνεμένομεν νὰ προχωρήσητε καὶ εἰς τὸν δημόσιον ἔλεγχον τοῦ πατριάρχου, καθὼς καὶ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τῶν καινοτόμων ἀρχιερέων. Διότι, ὅπως καὶ σεῖς ὁ ἴδιος γράφετε (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 12-6-2009, σελ. 5), ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικὰ φρονούντων ἀρχιερέων ἀποτελεῖ οὐσιῶδες γνώρισμα τῆς στάσεως, ποὺ ἐτήρησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἰς ἀναλόγους περιστάσεις. Ἀντὶ αὐτοῦ, ὅμως, σεῖς ἐστράφητε κατὰ τῶν ʼΟ.π.ἑ., οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὴν αἵρεσιν κατὰ τὰ πρότυπα τῶν Ἁγίων Πατέρων!
Ὁμοιάζετε μὲ ἕλληνα στρατηγὸν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Ἑλληνικῆς ʼΕπαναστάσεως, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ὁ ἴδιος συνειργάζετο μὲ τοὺς Τούρκους, ἐν τούτοις ἤλεγχε τοὺς Μακρυγιάννην καὶ Κολοκοτρώνην, διότι μὲ τὰς ἔριδάς των ἔβλαπτον τὴν ʼΕπανάστασιν! Δὲν ἀντιλαμβάνεσθε, Σεβασμιώτατε, ὅτι προσφέρετε κακήν, κακίστην ὑπηρεσίαν εἰς τὴν ʼΟρθοδοξίαν μὲ τὴν στάσιν σας αὐτήν; Δίδετε τὴν ἐντύπωσιν ὅτι εἶσθε Ἱεράρχης, ποὺ μάχεται ὑπὲρ τῆς ʼΟρθοδόξου Πίστεως, ἀλλʼ εἰς τὴν πραγματικότητα στηρίζετε τὴν αἵρεσιν, ἐφόσον δὲν τηρεῖτε πατερικὴν στάσιν ἔναντι τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι δίδουν «κοινὴν μαρτυρίαν πίστεως» (1995) μὲ τὸν «πάπαν»· τελοῦν κοινὰ συλλείτουργα μετʼ αὐτοῦ (ὅπως π.χ. ἐκεῖνο τῆς 30-11- 2006)· καὶ μὲ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννης (2007) ἑτοιμάζονται νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν καὶ τὸ «πρωτεῖον»! Διατὶ «καταπίνετε» ὅλʼ αὐτὰ τὰ κακουργήματα εἰς βάρος τῆς ʼΟρθοδοξίας, ποὺ ὄχι μόνον Τὴν ταπεινώνουν, ἀλλὰ καὶ Τὴν συκοφαντοῦν, ἐφόσον διαφημίζονται εἰς τοὺς ἀδαεῖς ὡς δῆθεν ἔργα «χριστιανικῆς ἀγάπης», ἐνῶ στρέφετε τὰ βέλη σας ἐναντίον τῶν ʼΟ.π.ἑ., ἐπειδὴ αὐτοὶ κάνουν λάθη εἰς τὸν ἀγῶνα των ὑπὲρ τῆς ʼΟρθοδοξίας; Ὄχι μόνον «καταπίνετε» τὰ ὡς ἄνω κακουργήματα, ἀλλὰ καὶ τʼ ἀποκρύπτετε ἀπὸ τὸν πιστὸν λαόν! Γράφετε: Τυχὸν προσωπικαὶ [sic] γνῶμαι ἀσταθῶν περὶ τὴν δογματικὴν ἀλήθειαν Κληρικῶν ἢ λαϊκῶν μελῶν αὐτῆς [τῆς Ν.Η. Ἐκκλησίας] οἱουδήτινος βαθμοῦ, οὐδόλως ὑποχρεοῦν τὸ σῶμα τῆς ʼΕκκλησίας ἢ μολύνουν αὐτό. Ἐν οἵᾳ δὲ περιπτώσει ἔνιοι ἐξ αὐτῶν τολμήσουν γυμνῇ τῇ κεφαλῇ νὰ κηρύξουν αἱρετικὰ φληναφήματα προσβάλλοντα τὴν ἐκκλησιολογίαν, τὸ δόγμα, τὸ πολίτευμα καὶ τὸ ἦθος τῆς ʼΕκκλησίας, προφανῶς θὰ διακόπτεται τὸ μνημόσυνον αὐτῶν καὶ θὰ ἀποβάλωνται ὡς σεσηπότα μέλη ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς ʼΕκκλησίας («Ο.Τ.», 12-6-2009, σελ. 5). Δυστυχῶς, Σεβασμιώτατε, τὸ ἔχουν ἤδη τολμήσει, καὶ μάλιστα πολλάκις, ἐνῶ σεῖς παραμένετε παντελῶς ἄπραγος! Σταματήσατε, ἐπιτέλους τὴν ὑποκρισίαν ὅτι δῆθεν δὲν συμβαίνει τίποτε τὸ σοβαρὸν καὶ ὅτι οἱ ʼΟ.π.ἑ. σκιαμαχοῦν, ἀγωνιζόμενοι δῆθεν διὰ δεκατρεῖς ἡμέρας! Αὐτὰ ποὺ ἐγράψατε σᾶς ἐκθέτουν. Ἀναλάβατε, λοιπόν, τὴν πανοπλίαν τοῦ Πνεύματος καὶ ἀποκαλύψατε γενναίως εἰς τὸν πιστὸν λαὸν ὅτι ἔχουν γίνει καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ γίνωνται μεγάλα τολμήματα, ποὺ ἀποσκοποῦν εἰς τὴν κατάργησιν τῆς ʼΟρθοδοξίας! Γίνονται δὲ βάσει σχεδίου, ποὺ εἶναι ἡ ʼΕγκύκλιος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου τοῦ 1920, γνωστὴ καὶ ὡς τὸ «Σύνταγμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Τὸ πρῶτον πρακτικὸν τόλμημα, ἤτοι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἑορτολογίου, ἀναφέρεται σαφῶς εἰς τὴν ʼΕγκύκλιον τοῦ 1920 ὡς τὸ «πρῶτον βῆμα» διὰ τὴν ἐξάπλωσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐπειδὴ δὲ χλευάζετε τὴν στάσιν τῶν ʼΟ.π.ἑ. ἔναντι αὐτῆς τῆς καινοτομίας (βλ. «Ο.Τ.», 27-3-2009, σελ. 4), ἐπιτρέψατέ μοι νὰ παρατηρήσω ὅτι τὸ νέον ἑορτολόγιον (ν.ἑ.) εἶναι αἵρεσις, ὄχι μόνον ἐπειδὴ ἠθέτησεν τὰς ἀποφάσεις τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16^ου αἰῶνος ἢ ἐπειδὴ ἔβλαψε σοβαρῶς τὸ δόγμα τῆς ἑνότητος τῶν ʼΟρθοδόξων, ἀλλὰ κυρίως ἐπειδὴ στοχεύει εἰς τὴν ἕνωσιν τῶν ʼΟρθοδόξων μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, καταργῶντας ἔτσι ἐμμέσως τὰ δόγματα τῆς ʼΟρθοδοξίας! Τοῦτο δὲν δύνασθε νὰ τὸ ἀρνηθῆτε, διότι, ὡς προείπομεν, ἀναφέρεται ρητῶς εἰς τὴν ʼΕγκύκλιον τοῦ 1920. Μετὰ δὲ τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ ν.ἑ. εἰς τὴν ʼΟρθόδοξον ʼΕκκλησίαν, οἱ νέο-ἑορτολογῖται ἀρχιερεῖς προέβησαν ἐπανειλημμένως εἰς σκληροὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν ʼΟ.π.ἑ., γνωστὴ συμπεριφορὰ αἱρετικῶν πρὸς ʼΟρθοδόξους. Κατόπιν τούτων, νομίζω ὅτι σᾶς ἐκθέτουν σοβαρῶς καὶ αὐτὰ ποὺ ἐγράψατε διὰ νὰ δικαιολογήσητε τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ ν.ἑ., ἤτοι: Τὸ πόσον ἀβάσιμος εἶναι ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι δῆθεν ἡ διόρθωσις τοῦ ἡμερολογίου προσέβαλε τὴν ʼΕκκλησιολογία καὶ τὸ δόγμα τῆς ʼΟρθοδόξου ʼΕκκλησίας ἀποδεικνύεται τόσο ἀπὸ ἀστρονομικά, ἐπιστημονικὰ δεδομένα ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν αἰώνιο λόγο τῆς Γραφῆς, ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸ χρόνο ὡς ἐντελῶς ἀνθρώπινο συμβατικὸ μέγεθος ἐναλασσόμενο, «χίλια ἔτη ἐνώπιον Κυρίου, ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές» («Ο.Τ.», 27-3-2009, σ. 4). Καὶ εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον, Σεβασμιώτατε, «ἀφήσατε τὰ μῆλα καὶ ἐπιάσατε τὰ φύλλα»! Οἱ Οἰκουμενισταί, ποὺ εἰσήγαγον τὸ ν.ἑ. λέγουν εὐθαρσῶς εἰς τὴν ʼΕγκύκλιον τοῦ 1920, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ βιβλία των1, ὅτι τὸ ν.ἑ. εἶναι «τὸ πρῶτον σπουδαῖον βῆμα πρὸς ἐπίτευξιν τῆς μελετωμένης καὶ ὑπὸ τῶν πραγμάτων ἐπιτακτικῶς ἐπιβαλλομένης Κοινωνίας τῶν ʼΕκκλησιῶν». Οἱ ταπεινοὶ καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀγράμματοι ʼΟ.π.ἑ. ἀντελήφθησαν τὴν συνωμοσίαν, ἂν καὶ δὲν ἐγνώριζον τότε τὴν ὕπαρξιν τῆς ʼΕγκυκλίου τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἔγινε γνωστὴ ἀργότερον ἀπὸ τὰ βιβλία τοῦ ʼΙ. Καρμίρη, καὶ ἐφώναζον τὸ 1924: «φραγγέψαμε»! ʼΕνῶ, σεῖς, ποὺ ἔχετε θεολογικὴν μόρφωσιν καὶ ποὺ ἐν ἔτει 2009 γνωρίζετε πληθώραν γεγονότων, ποὺ ἐπαληθεύουν τὸ «φραγγέψαμε», γράφετε ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ ν.ἑ. ἔγινε «οὕτως ὥστε νὰ συμπίπτη ἡ ἐαρινὴ ἰσημερία τοῦ ἡμερολογίου μὲ τὴν ἐαρινὴν ἰσημερίαν τῆς κτίσεως»! («Ο.Τ.», 12-6-2009, σ. 5). Διατί, Σεβασμιώτατε, δὲν λέγετε τὴν ἀλήθειαν; Τὸ δεύτερον πρακτικὸν τόλμημα καταργήσεως τῆς ʼΟρθοδοξίας ἦτο ἡ εἰσδοχὴ τῶν ʼΟρθοδόξων εἰς τὸ λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ʼΕκκλησιῶν». Τὸ τρίτον ἦτο ἡ ἐπίσημος ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας μετὰ τοῦ Παπισμοῦ (7-12-1965). Ἠκολούθησαν καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ σοβαρὰ τολμήματα, ὅπως ἐπίσημοι συμφωνίαι ἑνώσεως μετὰ τῶν μονοφυσιτῶν (1990) καὶ τῶν παπικῶν (1993), αἱ ὁποῖαι ἐφαρμόζονται εἰς τὴν πρᾶξιν, συμπροσευχαὶ καὶ συλλείτουργα μετʼ αὐτῶν, κοιναὶ ἐμφανίσεις (ὅπως π.χ. ἐκείνη τῶν Χριστοδούλου καὶ «πάπα» εἰς τὴν Πνύκαν τὸ 2001), κοινὰ κείμενα, κοινὴ μαρτυρία πίστεως «ὀρθοδόξων» ἱεραρχῶν μετὰ τοῦ «πάπα» κ.λπ. Ἀλήθεια, Σεβασμιώτατε, δὲν σᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδησίς σας πού, ἀντὶ νὰ ἐλέγξητε τὴν ἀποστασίαν τῶν συλλειτουργῶν σας ἀπὸ τὴν ʼΟρθοδοξίαν καὶ κατόπιν νʼ ἀποτειχισθῆτε ἀπὸ αὐτούς, κατὰ τὰ πατερικὰ πρότυπα, ἐλέγχετε τοὺς ʼΟ.π.ἑ., οἱ ὁποῖοι τηροῦν πατερικὴν στάσιν; Συνταχθεῖτε μετʼ αὐτῶν καὶ συμβάλλετε εἰς τὴν διόρθωσιν τῶν λαθῶν των. Τολμήσατε, Σεβασμιώτατε, ἂν θέλητε νὰ εἶσθε ἀληθινὸς ὁμολογητὴς τῆς ʼΟρθοδόξου Πίστεως, καὶ τότε θὰ γίνη μεγάλη χαρὰ εἰς τὸν Οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν! ʼΕάν πάλιν δὲν διαθέτητε τὴν τόλμην νὰ πράξητε τὸ καθῆκον σας ὡς ʼΟρθοδόξου Ποιμένος, τότε σταματήσατε τουλάχιστον νὰ διαστρεβλώνητε τὴν ἀλήθειαν διὰ τοὺς ʼΟ.π.ἑ.

Μὲ τιμὴ

Δημήτριος Χατζηνικολάου

Ἀν. Καθηγητὴς

τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

1. Βλ. Ἀνθίμου, Μητροπολίτου Βι-

ζύης, Τὸ «Ἡμερολογιακὸν Ζήτημα»,

1922, σ. 4, 51 καὶ κυρίως 141.

"Ορθόδοξος Τύπος" αρ. φ. 1793