Σύνοδοι γιά τό ψεῦδος –Οἰκουμενισμός π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου.

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=15582

Εις την γραμμήν των Πατέρων -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στο μήνα των αγίων Αποστόλων

Από την τελευταία ημέρα του μήνα, όπου η εκκλησιαστική μας τάξη τους έχει τοποθετήσει, οι άγιοι απόστολοι χρωματίζουν και ονοματίζουν όλο τον Ιούνιο, το «μήνα των αποστόλων». Φέτος συμπίπτουν επίσης το μήνα αυτό και δύο άλλες μεγάλες γιορτές, κινητές αυτές· Η μνήμη των 318 αγίων πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (12/6), οι οποίοι στιγμάτισαν τις κακοδοξίες του Αρείου και διετράνωσαν την πίστη στη θεότητα του Ιησού Χριστού, και η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας, η αγία Πεντηκοστή (19/6). Η σύμπτωση αυτή αποτελεί μία καλή αφορμή να στρέψουμε τη σκέψη μας στην αρχή, στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας. Τόσο η εκκλησιαστική ηγεσία όσο και ο πιστός λαός, να επιχειρήσουμε ένα καθρέφτισμα στο ακηλίδωτο κάτοπτρο της πρώτης Εκκλησίας, ένα ζύγισμα στην ακριβοδίκαιη ζυγαριά της· να προβληματισθούμε πάνω στο αναλλοίωτο κριτήριό της, για να ελέγξουμε, αν σήμερα παραμένουμε στη γραμμή των αποστόλων «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι».

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ --- Orthodox Hymns

«Ο Θεός, φησί, κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού» (Ψαλμ. μστ: 9), ύστερον επ΄ εσχάτων των χρόνων ήλθε καθήμενος εν τη ελαφρά νεφέλη: ήτοι εν τη Κυρία Θεοτόκω, ήτις νεφέλη μεν λέγεται, καθό ήτον υψηλοτέρα από την γην και τα γήϊνα, ελαφρά δε, καθό ήτον ελευθέρα από κάθε βάρος προαιρετικής αμαρτίας μέχρι και ψιλής προσβολής εμπαθούς λογισμού· τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα, καθώς ονομάζεται εν τω Άσματι, «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσμ. δ: 7).
-----------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εμένα με πιάνει δέος! Ο Κύριος του σύμπαντος κόσμου χώρεσε στο σώμα μιας γυναίκας, και ποιάς γυναίκας! Ως νεφέλη που δεν επηρεάζεται από τα γήινα και τη φθορά! Κι αυτός ακόμη ο λογισμός Της ήταν αμόλυντος, αγαθός! Κι έτσι ο απρόσιτος, ο απερίγραπτος, ο πάντα πληρών και παρών παντού, ο Θεός Λόγος βρήκε κατάλυμα και σαρκώθηκε! Και λέω, κι αναρωτιέμαι εγώ με το δικό μου σαρκικό λογισμό: αν ο δίκαιος μόλις σώζεται ο ασεβὴς και αμαρτωλὸς ποὺ φανείται; Όλοι καλούμαστε να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας, να ανδρωθεί και να γίνουμε ο καθένας όπως μπορεί, μικροί Χριστοί, θα τα καταφέρουμε; Όχι μόνοι μας, Εκείνος θα μας κατευθύνει και θα μας βοηθάει. Εμείς βουλιάζουμε μέσα στο βόρβορο των λογισμών, κι αν γίνονται πράξεις, χανόμαστε στο σκοτάδι και στην άβυσσο! Τουλάχιστον να ζητάμε το έλεός Του, επειδή στο μέγεθος της αγίας Μητέρας του Θεού ώστε ακόμη και οι λογισμοί μας να είναι πάντοτε αγαθοί, δε πρόκειται ποτέ, όχι να φτάσουμε, ούτε καν να αγγίσουμε και προσεγγίσουμε!

Τη Θ΄ (9η) Ιουνίου, μνήμη του εν Άγίοις πατρός ημών ΚΥΡΙΛΛΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.

Κύριλλος ο Άγιος και Μέγας της Εκκλησίας διδάσκαλος ήτο κατά την πατρίδα Αλεξανδρεύς, από γονείς ευσεβείς και ευγενείς, ανεψιός εξ αδελφής Θεοφίλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας· ανατραφείς δε ελευθερίως, έγινε δοκιμώτατος εις την φιλοσοφίαν και την αρετήν· ήτο πλήρως ησκημένος εις τα Ελληνικά και Ρωμαϊκά βιβλία και πεπαιδευμένος τόσον εις όλην την έξω σοφίαν, όσον και εις την έσω πνευματικήν· εσχόλαζε πάντοτε εις την ανάγνωσιν και μελέτην των θείων Γραφών. Όθεν και ο θείος του Θεόφιλος, βλέπων εις αυτόν τόσον μεγάλην σοφίαν και αρετήν, συνηρίθμησε τούτον εις τον Κλήρον της Εκκλησίας, χειροτονήσας Αρχιδιάκονον. Και λοιπόν ήτο τότε ο Άγιος πεφυτευμένος εις τον λειμώνα της Εκκλησίας του Χριστού, ως ευωδέστατον και ωραιότατον κρίνον, το οποίον ήνθει μεν με την καθαρότητα και τας λοιπάς αρετάς, ευωδίαζε δε όλον το πλήρωμα των πιστών με την οσμήν της θείας σοφίας του.

Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι μόνον η Ιεραρχία. Είναι ο Κλήρος και ο Λαός μαζί.

Υπάρχει το θέμα αρχής. Υπάρχει το θέμα της δημοκρατίας μέσα στην Εκκλησία, που θέλει τον Επίσκοπο να εκλέγεται «ψήφω Κλήρου και Λαού». Αυτή η αρχή καταπατείται σήμερα από τους δεσποτοκράτες όλων των τοπικών Εκκλησιών, κι΄ αυτή η αρχή πρέπει να επανέλθει αν θέλουμε να ξαναδούμε την Εκκλησία, μάνα Μαρτύρων και Αγίων, όπως ήταν τότε που οι Επίσκοποι εκλέγονταν με απόλυτη διαφάνεια από τους χριστιανούς κι όχι όπως σήμερα εν κρυπτώ και παραβύστω, λες και πρόκειται για τελετή Μασονίας! Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι μόνον η Ιεραρχία. Είναι ο Κλήρος και ο Λαός μαζί.

Ἡ νόσος τῆς ὑπερηφανείας -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Νοσηλευτές καί νοσηλευόμενοι, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, μένουν κατάπληκτοι μπροστά στίς πιό ἀπίθανες ἀσθένειες, καί στά πιό ἀπίθανα προβλήματα ὑγείας. Ἀσθένειες καί ἐπιδημίες ἐξαφανίζονται, καί ἄλλες –ἴσως περισσότερες– ἐμφανίζονται... σάν τ᾽ ἀστέρια, πού ἄλλα ἐξαφανίζονται ἀπ᾽ τό στερέωμα, καί «νέοι ἀστέρες» γεννιοῦνται. Ἡ πιό πάνω ἀναφορά ἔγινε γιά τίς ἀσθένειες τοῦ σώματος. Μά ἐδῶ, μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ψυχή, τῆς ὁποίας οἱ ἀσθένειες εἶναι πολύ περισσότερες, σοβαρότερες, καί συχνά, πιό δυσδιάκριτες. Πόσοι ἅγιοι Πατέρες τίς ἔχουν ἐντοπίσει καί μελετήσει, δίνοντάς μας καί τά σχετικά πνευματικά φάρμακα μέ τά συγγραφικά τους ἔργα! Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα, κι ἀπ᾽ τά θανάσιμα τό πιό θανάσιμο.

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΟΧΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Όπως πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ, ανακοινώθηκε επισήμως το νέο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και αναρτήθηκε προς δημόσια διαβούλευση από την Υπουργό κ. Κεραμέως. Το πολυνομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει διάφορες επί μέρους θεματικές ενότητες, μεταξύ των οποίων και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μάλιστα η σεξουαλική αγωγή θα επεκταθεί και στους μαθητές της προσχολικής αγωγής, (Νηπιαγωγεία)! Σύμφωνα με την ειδησεογραφία: «θα υπάρχει ‘ειδικός’ της σεξουαλικής αγωγής που θα αρχίζει να ενημερώνει και να εκπαιδεύει, με τη συγκατάθεση του γονέα, τα παιδιά από το νηπιαγωγείο για θέματα της ανθρώπινης ανατομίας… τα βασικά για την ανθρώπινη αναπαραγωγή με αντίστοιχη αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης, το ανατομικό λεξιλόγιο των έξω γεννητικών οργάνων…», (βλ. εφ. «Στόχος», 14.5.2020 κ.α.).

ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ Η ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ! -- Του πρ. Μητρ. Καλαβρύτων Αμβροσίου

_______Ζητώ την κατανόηση όλων υμών, όσοι επισκέπτεσθε την ιστοσελίδα μας, διότι θα επιμείνουμε στο θέμα του Αφορισμού. Και σήμερα δηλ. θα σας κουράσουμε, διότι θα σας απασχολήσουμε και πάλι με το ζήτημα αυτό. Δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας, όπως εύκολα κάποιος θα μπορούσε να σκεφθεί   Είναι ζήτημα αλλοιώσεως της Ορθοδόξου Διδασκαλίας. Η αλήθεια του Χριστού και η Διδαχή των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας δεν πρέπει να μολύνωνται με γνώμες ή και γνωμοδοτήσεις κάποιων Προσωπικοτήτων, δηλ. κοινωνικά ισχυρών προσώπων τα οποία θέλουν να αρέσουν στους ισχυρούς της ημέρας! 

________Έτσι, λοιπόν, έπειτα από την  αμαρτωλού περιεχομένου, δαιμονικής δε εμπνεύσεως, Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, κατά την οποίαν  ο επιβληθείς Αφορισμός είναι "ανυπόστατος και ανίσχυρος " με μεγάλη έκπληξη αναγνώσαμε ένα σχετικό άρθρο  του Σεβ. Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου (της Κρήτης) κ.κ. Ανδρέα, ο Οποίος τυγχάνει και Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) με τίτλο:   "Επισκόπηση: Μεταξύ Κορωνοϊού καί Αφορισμού".  Το άρθρο αυτό αρχικά δημοσιεύθηκε στη Romfea.gr την 25ην Μαΐου, έπειτα δε και στην Εφημερίδα "ΚΙΒΩΤΟΣ" της 4ης 'Ιουνίου, (σελ. 30-31), το περιεχόμενο του οποίου όχι απλώς μας εξέπληξε, αλλά και βαθύτατα μας  πλήγωσε! 

Γνωριμία με το αληθινό Ισλάμ -- Του Διόδωρου Ράμμου

Εβραϊκός Γνωστικισμός και Κοράνι

Η θρησκεία του Ισλάμ θεωρείται ως μία από τις τρεις βασικές μονοθεϊστικές θρησκευτικές ομάδες του κόσμου, πλάι στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Επίσης, κατατάσσεται στις λεγόμενες αβρααμικές θρησκείες (Abrahamic Religions), που υποτίθεται ότι σχετίζονται με την Αγία Γραφή.

Δυστυχώς, ελάχιστοι έχουν την γνώση (ή το θάρρος) να ομολογήσουν την αλήθεια, ότι το Ισλάμ δεν έχει σχέση με τον Ιουδαϊσμό ή με τον Χριστιανισμό, αλλά με τον Εβραϊκό Γνωστικισμό (φιλοσοφικό σατανισμό) και, πιο συγκεκριμένα, με τον λεγόμενο μονιστικό ή μονοθεϊστικό Γνωστικισμό.

Το μεγάλο μυστικό…! -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».