Hυχήθην τω Θεώ να είχομεν όχι μίαν, αλλά χιλίας Κερατέας

…Δεν θα λησμονήσω ποτέ το αίσθημα της ανακουφίσεως, όπερ ησθάνθην, ότε πέρυσιν επεσκέφθην την περιβόητον Μονήν Κερατέας. Βεβαίως η Μονή αύτη, και δογματικάς τινας πλάνας έχει, και υπερβολάς ασκητικάς ίσως, αλλά και σκάνδαλα οικονομικής υφής συνέβησαν εν αυτή, οφειλόμενα κυρίως εις ολιγάριθμον κλίκα καλογραιών. Αλλά η ωραία ι. Μονή με την απαστράπτουσαν καθαριότητα, με την βαθείαν σιωπήν, με την απόλυτον του βίου τάξιν, με τας σεμνοτάτας μοναζούσας, αι οποίαι νηστεύουσι και αγρυπνούσι και ψάλλουσιν αγγελικώς, εν προνομιούχω φυσικώ περιβάλλοντι, μοι έδωσαν τοιαύτην ψυχικήν ανάψυξιν, μετά βραχυτάτην παραμονήν εις το πάλαι ανθούν ιοστρεφές Άστυ, οίαν δοκιμάζει οδοιπόρος απεράντου ερήμου ότε πλησιάζει όασίν τινα. Και πράγματι. Εκεί μεν ύμνοι και ωδαί πνευματικαί· εδώ δε, άσματα πορνικά και ηλίθια· εκεί περισυλλογή, εργόχειρον και προσευχή· εδώ ασθμαίνουσα ενεργητικότης δια τα υλικά, σπουδή δια τα άσεμνα θεάματα, βλασφημίαι και ύβρεις· εκεί χαρά αληθής και θεία προσδοκία· εδώ βλακώδης γέλως και δεινή αθλιότης· εκεί ειρήνη Θεού και σωφροσύνη· εδώ ταραχή και ακολασία, δια να φήσω τα λοιπά, «α αισχρόν εστι και γράφειν». Ένας κόσμος, όστις στρατεύεται κατά των κατωτέρων απολαύσεων και αγωνίζεται να ανυψωθή πνευματικώς, ασφαλώς είναι άξιος παντός σεβασμού και μιμήσεως. Είναι ένας κόσμος ωραίος, ηθικός και αληθινός. Και ηυχήθην τω Θεώ να είχομεν όχι μίαν, αλλά χιλίας Κερατέας, πέριξ κυρίως της Αττικής, όπου «πλεονάζει η αμαρτία δια να υπερπερισσεύση η χάρις…».

(Αθωνικά άνθη τομ. Α’ σελ. 273)

Ο πρώην ρασοφόρος Παντελεήμων, Γιάννης Παπανικολάου...

.....Όσο για την εκ βαθέων εξομολόγησή του...

«Η δημιουργία του συγκροτήματος των Παπαροκάδων και η συνεχής παρουσία μας στην τηλεόραση έφερε πολύ κόσμο στη μονή. Τότε άρχισε να αλλάζει η φιλοσοφία μας... Ξαφνικά, το ησυχαστήριό μας γέμισε θόρυβο, άρχισε να αλλάζει. Νομίζω πως όλα γίνονταν για τις δημόσιες σχέσεις, τη βιτρίνα και το κέρδος. Μέσα κι έξω από τη μονή άνοιγαν συνέχεια μαγαζιά, εστιατόρια, καντίνες... Εως και μίνι μάρκετ άνοιξε. Παντού χρήματα και κέρδος. Δεν μου άρεσε να βλέπω εμάς, τους μοναχούς, να χτυπάμε ταμειακές μηχανές ή να πρέπει να προσλάβουμε υπαλλήλους για να είμαστε συνεπείς στην εξυπηρέτηση του κοινού» αναφέρει, επιρρίπτοντας σημαντικό κομμάτι της ευθύνης στον κατηχητή του, Νεκτάριο Μουλατσιώτη, ο οποίος -κατά τα λεγόμενα του Γιάννη Παπανικολάου- δεν κατάφερε να περιορίσει τη μεγάλη δημοσιότητα που πήρε το μοναστήρι του ύστερα από τη δημιουργία του συγκροτήματος των Παπαροκάδων.

Από τις 23 Ιανουαρίου η «Espresso» είχε κάνει γνωστή στο πανελλήνιο την απομάκρυνση του πατέρα Παντελεήμονα από το μοναστήρι.

Ο Γιάννης Παπανικολάου μίλησε για όλα, αναφέρθηκε με νοσταλγία στα παιδικά του χρόνια, στις σπουδές του στη Γεωπονική Αθηνών, αλλά και στην αντίδραση των γονιών του όταν αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα ένα μεγάλο του όνειρο, τότε, το μοναχισμό..................................

Πηγή: espresso

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

«Αγία των Αγίων υπάρχουσα, σεμνή, εν Ναώ ηγάπησας αγίω κατοικείν».

Είναι μάλιστα σπουδαίας έμπνευσης οι στίχοι του υμνογράφου, που διακηρύσσουν την ωριμότητα της μικρής Παναγίας: «Η τριετίζουσα τω σώματι και πολυετής εν τω πνεύματι»∙  «νηπιάζουσα σαρκί και τελεία τη ψυχή». Και δεν πρέπει να μας παραξενεύει τούτο: «όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις».

Τη Δ΄ (4η) Ιουνίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥΣ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Μητροφάνης, ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήκμασε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τκ΄ (320) υιός ων Δομετίου, αδελφού Πρόβου, του βασιλεύσαντος εν έτει σοστ΄ (276). Είχε δε ο Δομέτιος δύο υιούς, τον Πρόβον και τον Μητροφάνη. Χρησάμενος δε ο Άγιος σώφρονα και ορθόν λογισμόν και θεωρήσας την θρησκείαν των ειδώλων ψευδή και πεπλανημένην, προσήλθεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού και πορευθείς εις το Βυζάντιον συνανεστρέφετο μετά του Τίτου, του Επισκόπου Βυζαντίου, όστις ήτο ανήρ άγιος και θεοφόρος.

Πως μπορεί να μιλήση ο Χριστός σε έναν άνθρωπο που δικαιώνει τον εαυτόν του;

Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι οι περισσότεροι από τους χριστιανούς σήμερα αγνοούμε την πνευματική μας κατάσταση. Είμαστε «νεκροί τοις παραπτώμασιν», και όχι μόνον δεν το αντιλαμβανόμαστε, αλλά και έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε πεπληρωμένοι των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, κοσμούμενοι υπό των αρετών. Δυστυχώς αυτή η αυτάρκεια που μας μαστίζει καταστρέφει το έργο της σωτηρίας. Πως μπορεί να μιλήση ο Χριστός σε έναν άνθρωπο που δικαιώνει τον εαυτόν του; Πως μπορεί να αναπτυχθή το μεγάλο χάρισμα της μετανοίας και του πένθους σε μια καρδιά που δεν αισθάνεται την ερήμωσή της; Οπότε δεν μπορεί να αναπτυχθή εσωτερική ζωή.

Ο Μέγας Βασίλειος γράφει:

Αυτοί που προσποιούνται ότι ομολογούν την σωστή Πίστη(Ορθοδοξία), αλλά έχουν κοινωνία με τους αλλοδόξους αυτούς μετά από συμβουλή και προτροπή αν δεν απομακρυνθούν από τις κακοδοξίες, όχι μόνον να μην έχουμε κοινωνία μαζί τους αλλά ούτε αδελφούς να τους ονομάζουμε.

Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός :

Ακούσατε, λαοί, φυλαί, γλώσσαι, το έθνος των χριστιανών το άγιον: ει τις ευαγγελίζεται υμάς, παρ΄ ο παρέλαβεν η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία παρά των Αποστόλων, Πατέρων τε και Συνόδων και μέχρι τώρα διεφύλαξε μη ακούσητε αυτού. Καν άγγελος, καν βασιλεύς ευαγγελίζεται υμάς παρ΄ ο παρελάβετε, κλείσατε τας ακοάς. 

Our common mission to build up the Body of Christ

All Orthodox Christians share a common goal: the healing of their souls—purification, illumination and deification. It is only by humility, submission to the Holy Tradition of the Church, and supporting one another in our common mission to build up the Body of Christ, that we may “all attain to the unity of the faith and knowledge of the Son of God, to mature manhood, to the measure of the stature of the fullness of Christ” (Eph. 4:13).

Εάν δε και ασθενήσης ως ο Ιακώβ,

ή από ασθένειαν σωματικήν, ή από ασθένειαν ψυχικήν, ήτις είναι η αμαρτία, μη καταπέσης μηδέ απελπίσης την υγείαν σου· αλλά ελπίζων όλος διόλου εις την δύναμιν του Σταυρού, και εις τον Ιατρόν των ψυχών και των σωμάτων Χριστόν, τον επί Σταυρού προσηλωθέντα, φώναζε προς Aυτόν μετά πίστεως:

Τό «Ἀντιρατσιστικόν» Νομοσχέδιον - Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τούς Βουλευτάς τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἀξιότιμοι Κύριοι/Κυρίαι Βουλευταί,

Σχετικῶς μέ τό ὑπό ψήφισιν «ἀντιρατσιστικόν» νομοσχέδιον, ἐξ ὅσων γνωρίζω, ἡ νέα ἐκδοχή του δέν διαφέρει οὐσιαστικῶς ἀπό τήν προηγουμένην, διά τοῦτο σᾶς ἱκετεύω νά μήν τό ψηφίσητε. Διότι ἄν ψηφισθῇ, πιστεύω ὅτι θά ὁδηγήσῃ τήν Ἑλληνικήν κοινωνίαν εἰς διάλυσιν! Οἱ κακοί πάντοτε θά ἐκτοπίζουν τούς καλούς! Ποῖος σωστός ἄνθρωπος θά ἐπιλέξῃ νά γίνῃ κληρικός, πολιτικός, δημοσιογράφος, ἐκπαιδευτικός, δικαστής, δικηγόρος κ.λπ. ἄν τοῦ ἀπαγορεύηται νά λέγῃ τήν ἀλήθειαν; Τί θά ἀπαντᾶ, παραδείγματος χάριν, ὁ διδάσκαλος εἰς τήν ἀκόλουθον ἐρώτησιν τοῦ μαθητοῦ: «Τί εἶναι τό Ἰσλάμ, Κύριε;» Δέν θά πρέπῃ νά εἴπῃ, μεταξύ ἄλλων, καί ὅτι πρόκειται διά μίαν θρησκείαν μίσους, ἡ ὁποία προτρέπει τούς πιστούς της νά φονεύουν τούς «ἀπίστους»; Ἄν, ὅμως, εἴπῃ τοιοῦτον τι, θά καταδικασθῇ διά «ρατσισμόν»! Κληρικοί πάλιν θά γίνωνται μόνον οἱ Οἰκουμενισταί, διά τούς ὁποίους ἅπασαι αἱ αἱρέσεις καί θρησκεῖαι εἶναι «διαφορετικοί δρόμοι» διά νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τόν Θεόν! (Πατριάρχης Ἀθηναγόρας). Γενικῶς, μόνον οἱ ψεῦσται, οἱ συμβιβασμένοι, οἱ ὑποκριταί, οἱ προδόται, οἱ αἱρετικοί καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι θά καταλαμβάνουν τάς ὡς ἄνω θέσεις! Τοιουτοτρόπως, θά ἔχωμεν μίαν ἐφαρμογήν τοῦ γνωστοῦ ἀπό τήν Οἰκονομικήν Ἐπιστήμην νόμου τοῦ Gresham, συμφώνως πρός τόν ὁποῖον «τό κακόν χρῆμα ἐκτοπίζει ἀπό τήν κυκλοφορίαν τό καλόν»! Τό Εὐαγγέλιον, τό ὁποῖον ἀπαγορεύει τήν ὁμοφυλοφιλίαν, θά κηρυχθῇ ἐκτός νόμου! Ἀναλαμβάνετε αὐτήν τήν εὐθύνην ἔναντι τῆς Ἱστορίας, τῆς ἐπιβολῆς δηλαδή αὐτοῦ τοῦ χειρίστης μορφῆς καί ἄνευ προηγουμένου Φασισμοῦ καί τῆς ἀποσυνθέσεως τῆς κοινωνίας;

Μετά τιμῆς

Δημήτριος Χατζηνικολάου

Ἀν. Καθηγητής Παν/μίου Ἰωαννίνων

«Ὀρθόδοξος Τύπος», 6 Δεκεμβρίου 2013, σελ. 8