Είναι
γεγονός αναντίρρητο ότι οι περισσότεροι από τους χριστιανούς σήμερα αγνοούμε
την πνευματική μας κατάσταση. Είμαστε «νεκροί τοις παραπτώμασιν», και όχι μόνον
δεν το αντιλαμβανόμαστε, αλλά και έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε πεπληρωμένοι
των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, κοσμούμενοι υπό των αρετών. Δυστυχώς αυτή η
αυτάρκεια που μας μαστίζει καταστρέφει το έργο της σωτηρίας. Πως μπορεί να
μιλήση ο Χριστός σε έναν άνθρωπο που δικαιώνει τον εαυτόν του; Πως μπορεί να
αναπτυχθή το μεγάλο χάρισμα της μετανοίας και του πένθους σε μια καρδιά που δεν
αισθάνεται την ερήμωσή της; Οπότε δεν μπορεί να αναπτυχθή εσωτερική ζωή.
Απο πού είναι αυτό;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι κακό να μιλάμε στον (διαδικτυακό ενίοτε) καθρέπτη της συνείδησής μας δημόσια... Κακό είναι να μην μετανοούμε αληθινά αλλά να μας ενδιαφέρει να μας διαβάσουν απλώς περισσότεροι αναγνώστες και όχι να μας συγχωρέσει ο Άγιος Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφή