Κυριακή τῶν Βαΐων -- Ἁγίου Ἐπιφανίου Κύπρου

Κυριακή τῶν Βαΐων Ἰωάν. ιβ΄, 1-18

Ἄς εἶναι ἀκράτητη ἡ χαρά σου, θυγατέρα τῆς Σιών, εὐχαριστήσου κι ἀναγάλλιασε, ὁλόκληρη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Ἔρχεται πάλι σὲ σένα ὁ Βασιλιᾶς. Ὁ νυμφίος σου ἔρχεται καθισμένος στὸ πουλάρι, ὅπως σὲ θρόνο. Ἄς βγοῦμε νὰ τὸν προϋπαντήσωμε. Ἄς βιαστοῦμε νὰ δοῦμε τὴν δόξα του. Ἄς προλάβωμε νὰ τιμήσωμε τὸν ἐρχομό του μὲ   χαρά. Ἄλλη μιὰ φορὰ σωτηρία στὸν κόσμο, πάλι ὁ Θεὸς ἔρχεται γιὰ νὰ σταυρωθῆ. Ὁ Βασιλιὰς τῆς Σιών, ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ξαναέρχεται σ’ αὐτὴν καὶ χαρίζει πάλι τὴ σωτηρία στὸν κόσμο.

Τὸ φῶς ἄλλη μιὰ φορὰ μᾶς ἐπισκέπτεται κι ἡ πλάνη διαλύεται, ἡ ἀλήθεια λουλουδίζει, χορεύει ἡ Ἐκκλησία καὶ χηρεύει ἡ Συναγωγή. Πάλι ντροπιάζονται οἱ δαίμονες, σκορπίζει ἡ κατάρα, καὶ πάλι ταράζονται οἱ Ἑβραῖοι, συντρίβεται ὁ δράκοντας, χαίρονται τὰ Ἔθνη, καὶ ἡ Σιὼν στολίζεται. Ἔρχεται ὁ Χριστὸς καθισμένος στὸ πουλάρι, ὅπως σὲ θρόνο. Ἀναγαλλιάστε, οὐρανοί· ὑμνῆστε, ἄγγελοι· εὐφρανθῆτε τὰ βουνά, σκιρτῆστε λόφοι·  παφλάσατε ποταμοί· ὁ λαὸς τῆς Σιὼν χορέψετε, οἱ Ἐκκλησίες χαρῆτε· ψάλλετε, ἱερεῖς· προφῆτες, ἐλᾶτε πρῶτοι· εὐαγγελιστῆτε, μαθηταί· ὑποδεχθῆτε, λαοί, τρέξτε μαζί κι οἱ γέροντες· χορέψετε μητέρες καὶ τὰ νήπια τρραγουδῆστε· φωνάξτε νέοι, οἱ φυλές, μαζευτῆτε.

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος... » -- π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Τῶν Bαΐων)

Ευλογημένος ο Ερχόμενος. Κυριακή των Βαΐων. -- (†) Φώτη Κόντογλου

Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναΐδιος, σήμερα τα­πεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ' ένα που­λάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ».

Οι πολέμαρχοι του κόσμου, σαν τελειώνανε τον πόλεμο και βάζανε κάτω τους οχ­τρούς τους, γυρίζανε δοξασμένοι και καθί­ζανε απάνω σε χρυσά αμάξια για να μπούνε στην πολιτεία τους.
Μπροστά πηγαίνανε οι σάλπιγγες κι οι σημαίες κ' οι αντρειωμένοι στρατηγοί και πλήθος στρατιώτες σκεπα­σμένοι με σίδερα άγρια και βαστώντας φονικά άρματα γύρω σ' ένα αμάξι φορτωμένο με λογής λογής αρματωσιές και σπαθιά και κοντάρια παρμένα από το νικημένο έθνος.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ

Τη ΙΒ΄ (12η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Επισκόπου Παρίου.

Βασίλειος ο Όσιος Πατήρ ημών έζη κατά τους χρόνους των δυσσεβών εικονομάχων, δια δε την υπερβολικήν αρετήν του και την ένθεον ζωήν την οποίαν διήλθεν, έγινεν Επίσκοπος Παρίου· μη θελήσας δε να συμφωνήση εις την αίρεσιν των εικονομάχων και να υπογράψη εις την αθέτησιν των αγίων Εικόνων, διήλθεν ο αοίδιμος όλην την ζωήν του με θλίψεις διωγμούς και στενοχωρίας, φεύγων πάντοτε από τόπου εις τόπον και υπερμαχών μεν δια τα δόγματα των θείων Πατέρων, εναντιούμενος δε και μισών τας συναγωγάς των κακοδόξων. Όθεν τον Θεόν θεραπεύσας και ευάρεστος Αυτώ εις όλα φανείς, εκοιμήθη εν ειρήνη.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ.

Ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός τραγικός. Ο μακραίων βίος του χαρακτηρίζεται απ’ όλα εκείνα τα στοιχεία, που συνθέτουν τας αρχαίας τραγωδίας, τα στοιχεία της αμαρτίας και της καθάρσεως, τον έλεον και την δικαίωσιν. Εγκαυχώμενοι συνήθως δια την προσφοράν μας εις τον κόσμον, λησμονούμεν τας κακίας μας. ναρκισσευόμενοι δια την πνευματικήν ακτινοβολίαν μας, παραβλέπομεν τα ελαττώματά μας. Η ιστορία μας είναι ιστορία εναλλασσομένου μεγαλείου και αθλιότητος, εξάρσεων και καταπτώσεων.

Αναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἔκαμε πρόσφατα μερικές δηλώσεις, πού μᾶς παραξένεψαν. Εἶπε δηλαδή, ὅτι ἐμεῖς στή Ρωσία “ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν, καί ἄν ἕνας παπικός κληρικός προσέλθει στήν Ὀρθοδοξία, τόν δεχόμαστε ὡς κληρικό”... 

(O.T. 1890)
----------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Αὐτό εἶναι γνωστόν ἀπό πολλές πηγές, π.χ. ὅταν ἤμουν στήν Αὐστραλία, ἐβίωσα δύο περιστατικά. Στό ἕνα ἀπό αὐτά, παπική νύφη καί «ὀρθόδοξος» γαμβρός ἐτέλεσαν γάμον καί σέ παπικόν καί σέ «ὀρθόδοξον» ναόν, χωρίς φυσικά νά ἔχῃ βαπτισθῇ προηγουμένως ἡ νύφη! Στό ἄλλο, ἔλαβα πρόσκλησιν ἀπό μίαν φίλην πού μετεστράφη ἀπό τόν Παπισμόν στήν «ὀρθοδοξίαν» νά παραβρεθῶ στήν «βάπτισίν της», ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔγινε, ἀλλά, ἀπ' ὅ,τι εἶδα, ἁπλῶς τῆς ἐδιάβασαν μίαν εὐχήν! Ἔχω καί στενόν συγγενῆ πού παντρεύτηκε προτεστάντισσα, χωρίς αὐτή νά ἔχῃ βαπτισθῆ. Τέλος, ἕνας ἱερεύς τοῦ Παλαιοῦ μοῦ εἶπεν ὅτι προσῆλθεν εἰς αὐτόν ἕνας πρώην παπικός καί ἐζήτησε να βαπτισθῇ, ἐνῷ προηγουμένως εἶχε πάει σέ ἱερεῖς τοῦ Νέου, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν ὅτι δέν χρειάζεται, διότι εἶναι ἤδη βαπτισμένος!

-------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ποῦ εἶναι οἱ Οὐνῖται ἀερολόγοι «σχολιογράφοι» νά μᾶς ποῦν πόσον «πλανεμένοι» εἴμεθα ἐμεῖς πού ἀπετειχίσθημεν ἀπό τήν Οὐνιτικήν «ἐκκλησίαν» τῶν Οἰκουμενιστῶν ψευδο-επισκόπων καί πόσον «ὀρθόδοξοι» εἶναι ἐκεῖνοι πού ὑπογράφουν μέν ὡς τέτοιοι, ἀλλ' εἶναι Οὐνῖται, κοπέλλια τοῦ «πάπα»! Ὅποτε ἀνεβάζεις τέτοια ντοκουμέντα, ἀγαπητέ μου Κωνσταντῖνε, ἐξαφανίζονται οἱ θρασύτατοι ψευταρᾶδες ψευδο-σχολιασταί, ἀνώνυμα φερέφωνα τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἀλλά, τό θράσος καί ἡ ἀναισχυντία των εἶναι τόσον μεγάλα πού αὔριο, σέ κάποιαν ἄλλην ἀνάρτησιν, θά ἐμφανισθοῦν καί πάλι νά σοῦ κουνοῦν τό δάκτυλόν των, ἐρευγόμενοι ἀναισχύντως, ἀλλά μέ ἀπόλυτον συνέπειαν πρός τόν Οὐνιτισμόν (=Σατανισμόν) πού θεραπεύουν: «πλανεμένε τσοπάνο, Κώστα, πού ὑποστηρίζεις τό παλαιοημερολογητικόν σχίσμα, μετανόησε»!

Ορθοδοξία και Οικουμενισμός -- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Οικουμενισμός υπ’ αμφοτέρας αυτού τας όψεις αποτελεί θλιβεράν εκκοσμίκευσιν του Χριστιανισμού. Ζων και αναστρεφόμενος εις ένα κόσμον, ο οποίος ουσιαστικώς κατέλυσε πάσαν έννοιαν αυθεντίας και αρχής και απώλεσε πάσαν μεταφυσικήν αίσθησιν της μυστηριακής ιερότητος του βίου, περιστέλλων ασφυκτικώς την ανθρωπίνην ύπαρξιν εντός των φυσικών ορίων της παρούσης ζωής, ήρχισεν από τινος χρόνου επικινδύνως να συσχηματίζεται προς το πνεύμα τούτο του αιώνος, αμβλύνων πάσαν έννοιαν θείας και ανθρωπίνης αυθεντίας και αποβάλλων βαθμηδόν την αίσθησιν της μυστηριακής δομής της χριστιανικής υπάρξεως και ζωής. Ο σύγχρονος Οικουμενισμός, οσημέραι εκκοσμικευόμενος, τείνει να υποβαθμίση το απόλυτον και αποκλειστικόν μεγαλείον του Χριστιανισμού, ως της μόνης εξ αποκαλύψεως θείας θρησκείας, ούτω δε να μειώση και την αποκλειστικότητα του λυτρωτικού χαρακτήρος αυτού.

Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο;

Εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο τὸ ἐπιχείρημα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλαν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ψευδοένωση τῆς Λυὼν (1273) τοὺς ἐπίεζε νὰ μνημονεύουν στὴν Θ. Λειτουργία τὸ ὄνομα τοῦ πάπα. Ἀποκρούοντες αὐτὴν τὴν ἀπαίτηση ἀντιτείνουν: Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Μόνον ἀπὸ τὸν Ἅδη θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπορεύεται φωνὴ ποὺ μνημονεύει τὸν ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν πάπα.
---------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

«Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων;»

Τί ἔχουν νά ποῦν ἐπ' αὐτῶν οἱ ἀνώνυμοι αἱρετικοί ἀερολόγοι καί θεατρῖνοι, πού μέ τά ἀντίθετα «σχόλια» πού γράφουν ἐδῶ ψεύδονται καί ὑβρίζουν τούς Ὀρθοδόξους καί κακοποιοῦν βαναύσως τήν Ἀλήθειαν;