Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Πλήθος οι γιορτές προς τιμήν της, αγκαλιάζουν όλα τα γεγονότα της ζωής της, από τη σύλληψη ως την κοίμησή της.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΡΟΝΟΪΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ --- Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Όχι όμως για τους πολλούς. Μόνο για τους λίγους, για “το μικρό ποίμνιο” (Λουκ. 12, 32). Το μεγάλο ποίμνιο, το τεράστιο πλήθος της κρατικής-κρατούσης “εκκλησίας” διαπερνά μεγάλους πυρετούς, τιτάνιους πανικούς και ανυπέρβλητες φοβίες. Διέρχεται αδάμαστες «τρικυμίες εν κρανίω.» Στέκεται στύλη άλατος «εν τω Αποστολείω». Δεν προσκυνά τον Τίμιο Σταυρό. Δεν φιλάει τις εικόνες. Προσκυνάει πανικόβλητος τα μέτρα προστασίας από τον Κορονοϊό. Αποδίδει στον Καίσαρα όσα ανήκουν «τω Θεώ.»
---------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὡραιότατον ἄρθρον! Συγχαρητήρια, κ. Πανταζῆ! Τό μέτρον νά κλείσουν οἱ ἱεροί ναοί, καί δή ἐν μέσῳ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τό πρόσχημα ἑνός ἰοῦ πού ἔχει τό μικρότερον ποσοστόν θνησιμότητος ἀπό ὅλες τίς ἄλλες ἀσθένειες, εἶναι προφανῶς «πρόβα τζενεράλε» γιά τόν γενικόν διωγμόν κατά τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον ἑτοιμάζουν οἱ Σιωνισταί, μέσῳ τῶν μασσωνικῶν στοῶν, τῶν «κυβερνήσεων» καί τῶν Οἰκουμενιστῶν ψευδο-επισκόπων, ἐν ὄψει τῆς ἐπιβολῆς τῆς μίας παγκοσμίου κυβερνήσεως τοῦ Ἀντιχρίστου.

Αυτό τα λέει όλα.....

---------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Οἱ λεγόμενοι «συντηρητικοί» ἔπλασαν τό ἀφήγημα τοῦ «ταπεινοῦ καί πράου» Δημητρίου, ἔτσι ὥστε νά δικαιολογήσουν τήν παραμονήν των εἰς τήν αἵρεσιν, τήν «ἁγιοποίησιν» τῶν γνωστῶν γερόντων καί, πάνω ἀπ' ὅλα, «γιά νά μήν παίρνουν ἀέρα οἱ Παλαιοημερολογῖται»! Αὐτό τό βίντεο τούς ἐκθέτει, τά λέει ὄντως ὅλα!

Η "Αγία Έδρα" δίνει λόγω Κορονοϊού πλήρη άφεση αμαρτιών!

του Χρήστου Μπονατάκη

Είναι αψευδής ο λόγος του Κυρίου ο οποίος τόνιζε ότι «εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα………εάν μη τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη» (Ιωαν. ιε΄ 5-6). Από τότε που απεκόπη από την Μία Αγία Καθολική Εκκλησία το υπό των Φράγκων καταλειφθέν Πατριαρχείο της Ρώμης-η Παπική «εκκλησία» και εκείνοι που την εκπροσωπούν και την εκφράζουν (Πάπες, καρδινάλιοι, θεολόγοι κτλ), «εσκοτισμένοι τη διανοία, όντες απηλλοτριωμένοι της ζωής του Θεού» (Εφεσ. δ΄ 18), διαρκώς διολισθαίνουν ανά τους αιώνες σε περαιτέρω διαστρεβλώσεις του ευαγγελικού-θεραπευτικού τρόπου ζωής, σε νέες αιρετικές διδασκαλίες και πρακτικές.

Την ώρα αυτή που απασχολεί τους πάντες και σε όλα τα επίπεδα η αντιμετώπιση της εξάπλωσης του Κορονοϊού, μιας ασθένειας που σε κάποιες περιπτώσεις και αν υποτιμηθεί (όπως συνέβη στην Ιταλία), φαίνεται ότι δυνητικά γίνεται επικίνδυνη, δεν θα μπορούσε κανείς εύκολα να φανταστεί, τη νέα πρακτική που επιφύλασσε η Παπική «εκκλησία» προς «ανακούφιση» των μελών της…

Τη ΚΔ΄ (24η) Μαρτίου, Προεόρτια του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΡΤΕΜΟΝΟΣ Επισκόπου Σελευκείας της εν Πισιδία.

Αρτέμων ο μακάριος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Σελευκείας της Πισιδίας, ένθα εγεννήθη και ανετράφη κατά τους χρόνους των ιερών Αποστόλων. Όθεν, όταν ο μακάριος Απόστολος Παύλος περιεπάτει εις εκείνα τα μέρη κηρύττων τον λόγον του Ευαγγελίου, εύρε τον Άγιον Αρτέμονα και κατέστησεν αυτόν Επίσκοπον, ποιμένα και διδάσκαλον της πόλεως εκείνης, επειδή δεν έπρεπεν ο λύχνος να κρύπτεται υπό τον μόδιον. Καλώς λοιπόν ποιμάνας το ποίμνιόν του ο Άγιος και γενόμενος εις πάντας τους έχοντας ανάγκην λιμήν σωτηρίας, των χηρών και των ορφανών προνοητής και των πτωχών βοηθός και ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, και με τοιαύτα θεάρεστα έργα διελθών την ζωήν του ο τρισόλβιος, εις γήρας βαθύ απήλθε προς Κύριον.

ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ --- Από τον αδελφό μας Ιουστίνο

Επειδή η ανοικτή μου επιστολή προς τον εν Χριστώ αδελφόν Κωνσταντίνον Βαρδάκα έγινε αφορμή   σχολίων εξ αναγνωστών της «Ορθοδόξου Φωνής» περί δήθεν αντιφάσεών μου ως προς το πανιερώτατον πρόσωπον του μεγάλου μας  Αγίου Παϊσίου, θα ήθελα να επαναλάβω εμφαντικώς  εις την αγάπη σας, ότι ο Άγιος Παϊσιος τόσο  σε εμένα προσωπικά όσο  και σε χιλιάδες άλλους χριστιανούς και μη ανά τον κόσμον όλον εθαυματούργησε και θαυματουργεί συνεχώς και αδιαλείπτως. Λυπούμαι βαθιά που μερικοί ματαίως   θεωρούν και ασφαλώς σφάλλουν-ίσως και θανασίμως-ότι η μη αποτείχισις του Αγίου Παϊσίου πριν το Κολυμπάρι είναι κώλυμμα αγιότητος.

Αλλά ευλογημένοι αναγνώστες, όταν ο Άγιος Παϊσιος –την ευχήν του να έχουμε- ήταν ακόμη εν ζωή, δεν είχε γίνει ακόμη η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου. Ούτε   ο Βαρθολομαίος είχε  φανερώσει ποιος πραγματικά ήταν κάνοντας  το συλλείτουργο με τον ψευδόπαπα Ρώμης. Όλα αυτά -Κολυμπάρι και συλλείτουργα- έγιναν  μετά που  ο Άγιος είχε πιά  εκδημήσει εις Κύριον. Όλοι   όμως ξέρουν –ακόμη και οι πλέον ακραίοι ζηλωταί - ότι Αποτείχισις γίνεται όταν υπάρχει είτε ληστρική  συνοδική απόφασις τύπου Κολυμπαρίου είτε διακήρυξη αιρέσεως «γυμνή τη κεφαλή» από λυκοποιμένα! Πότε λοιπόν να αποτειχιστεί ο Άγιος αφού όταν έγιναν όλα αυτά είχε πιά κοιμηθεί; Εξ άλλου ο Άγιος Παϊσιος είχε αποτειχιστεί –διέκοψε το μνημόσυνο- από  τον Αθηναγόρα και σε πολλές περιπτώσεις κατεδίκασε τον οικουμενισμό χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα ως «ουρά του διαβόλου»!

Τι άλλο δηλαδή να κάνει ο Άγιος, αφού ο Βαρθολομαίος δεν είχε ακόμη αποκαλυφθεί ποιος ήταν; Να αποτειχισθεί ο Άγιος από κάποιον με όσκαρ ηθοποιϊας, που είχε ξεγελάσει τους πάντες να   πιστεύουν, ότι ήταν σούπερ- ντούπερ ορθόδοξος και ο οποίος –κατά παραχώρησιν Θεού-  είχε καταφέρει να ξεγελάσει ακόμη και τον διορατικώτατο άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη; Όλοι τότε επίστευαν ότι ο λεγάμενος  ήταν ο νέος Χρυσόστομος! Άφησε λοιπόν ο Άγιος Παϊσιος  τον χρόνο να μας αποκαλύψει το αληθινό πρόσωπο που έκρυβε η μάσκα της νέας γενιάς των οικουμενιστών.

 Τελειώνοντας  θα ήθελα να σας πώ κάτι εξ ίσου σημαντικό, που η αγάπη σας παρακαλώ να το λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν. Μια συμβουλή από εμένα τον ελάχιστο αδελφόν σας. Μην  ακολουθείτε αυτούς που  αμφισβητούν τους Αγίους  του παναγάθου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διότι  όσοι διαμαρτύρονται για   την εγκατοίκησιν του Αγίου Πνεύματος εις   τους Αγίους Του Κυρίου μας   θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την σωτηρίαν των  πολύτιμων  ψυχών τους.

Καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή σε όλους μας.
-----------------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ ἀνάρτησις εἶναι ἄκρως ἐσφαλμένη καί παραπλανητική! Ἡ «ἐκκλησία» τοῦ ν.ἑ. εἶναι Οὐνιτική ἀπό τήν 7-12-1965, ὅταν ἔγινε ἐπισήμως «ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας» μέ τόν «πάπαν», τοὐτέστιν «ἄρσις» τοῦ Σχίσματος, καί ἀπό τότε μνημονεύεται ὁ «πάπας» στά δίπτυχα ὑπό τῶν Φαναριωτῶν ψευδο-πατριαρχῶν. Ὁ γ. Παΐσιος ἐγνώριζε αὐτές τίς προδοσίες τοῦ Ἀθηναγόρου, διό καί ἔγραψε ἐπιστολές διαμαρτυρίας, λέγεται δέ ὅτι, γιά ἕν μικρόν χρονικόν διάστημα, ἀπετειχίσθη. Κατόπιν (ἀπό τό 1972 καί μετά), ἀφοῦ ὁ «πατριάρχης» Δημήτριος ἐδήλωσεν εὐθύς ἐξ ἀρχῆς εἰς τόν ἐνθρονιστήριον λόγον του ὅτι θά ἐσυνέχιζε τό ἔργον τοῦ Ἀθηναγόρου, ΔΕΝ ἠκύρωσε τήν ἐπίσημον πρᾶξιν τῆς 7-12-1965, ἀπεκάλει τόν «πάπα» «ἰσαπόστολον, ὁμόζηλον καί ὁμότροπον» τοῦ Πέτρου», ἐκίνησε διωγμούς κατά μή μνημονευτῶν Ἁγιορειτῶν, καί δή τῶν Ἐσφιγμενιτῶν, παρέμεινεν εἰς τό ΠΣΕ, συμμετεῖχεν μέ ἐκπροσώπους του στήν πανθρησκειακήν συμπροσευχήν τῆς Ἀσσίζης (1986) ἐνεκαινίασε τά ἐπίσημα συλλείτουργα μέ τόν «πάπαν», καί ἔκανε τήν ἕνωσιν μέ τούς Μονοφυσίτας (Σαμπεζύ, 1990). Αὐτά ὡς ἕν μικρόν μόνον δεῖγμα τῆς ἀποστασίας πρό τοῦ 1994 (ὅταν ἐκοιμήθη ὁ γ. Παΐσιος), μία ἀποστασία πολύ χειροτέρα αὐτῆς τῆς ληστρικῆς «συνόδου» τοῦ Κολυμπαρίου. Ὁ κ. Ἰουστῖνος παρακαλεῖται νά διακρίνῃ τήν ἀληθινήν ἀπό τήν ψευδῆ ἁγιότητα καί νά μήν γράφῃ τόσον χονδροειδῆ ψεύδη, ὅπως ὅτι δῆθεν τά συλλείτουργα μέ τόν «πάπαν» ἄρχισαν ἐπί Βαρθολομαίου.

Προσοχή στους ψευδοδιδασκάλους. Του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Φιλοκαλία τόμος Δ΄).

Να ικετεύης τον Θεό με προσευχές και δάκρυα να σου στείλη οδηγό απαθή και άγιο. Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες Γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, για να αντιπαραβάλλης σ΄ αυτά την διδασκαλία και τις πράξεις του διδασκάλου και γέροντάς σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέφτη και εξετάζοντάς τες. Και όσα είναι σύμφωνα με τις Γραφές να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατής στον νού σου, τα νόθα όμως και ξένα να τα διακρίνης και να τα απορρίπτης, για να μη πλανηθής. Γιατί να ξέρης, πολλοί πλάνοι και ψευδοδιδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα.
-----------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Σήμερα οἱ διάφοροι γεροντάδες καί δεσποτάδες διδάσκουν τό ἀκριβῶς ἀντίθετον, ἤτοι τήν τυφλήν ὑπακοήν εἰς αὐτούς, λές καί εἶναι ἀλάθητοι! Μάλιστα ἡ Σύνοδος τοῦ κ. Καλλινίκου ἔχει κάνει δόγμα πίστεως τήν τυφλήν ὑπακοήν εἰς αὐτήν, ἐφόσον στήν ὁμολογίαν πίστεως πού ὑπέβαλον στόν Καίσαρα, προκειμένου νά ὑπαχθοῦν στόν Ν.4301/2014 καί νά ἱδρύσουν ΘΝΠ, ζητοῦν ἀπό τούς πιστούς νά «πείθωνται προθύμως» εἰς τήν Σύνοδον!

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευμένου -- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, τότε τῆς ἠθικῆς τά φράγµατα γκρεµίζονται καί κυβερνᾶ ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευµένου. Ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ, πού εἶχε στοχεύσει ὁ ἀθεϊσµός, προκάλεσε τή ψυχορραγία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔρηµος πιά ὁ ὑπαρξιακός χῶρος ἀπ᾽ τοῦ Θεοῦ τήν παρουσία, ἔγινε “σπήλαιον ληστῶν”! Ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα δέχεται ἀδιάκοπα τ᾽ ἀνελέητα χτυπήµατα τοῦ ἀµοραλιστικοῦ ἀθεϊσµοῦ. Τί τραγικό! Ὁ ἄνθρωπος θέλησε τό “πᾶν”, καί βρῆκε τό “µηδέν”! Ἀναζήτησε τό ἄπειρο κι ἀντίκρυσε τό χάος. Ὁ ἀγνωστικισµός τόν ὡδήγησε στό µηδενισµό (Nihilismus). Ἀλλ᾽ ὅποιος κι ἄν εἶναι ὁ µηδενισµός - ἠθικός, µεταφυσικός, γνωσιολογικός - εἶναι ἀντιφατικός, διότι, ἄν τίποτε δέν ὑπάρχει καί καµιά ἀλήθεια δέν εἶναι δυνατή, τότε καί ὁ µηδενισµός δέν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο..παρά ἕνα ψέµα, πού συνθλίβει καί καταπιέζει.

Οι Θεομητορικές Εορτές στη Λατρεία της Εκκλησίας, -- Η Εορτή του Ευαγγελισμού

1. Η δημιουργία της εορτής 

Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου είναι η μόνη θεομητορική, τα γεγονότα της οποίας μαρτυρούνται από βιβλικό κείμενο, το Λκ . A', 26-38(1), συγχρόνως δε από την απόκρυφη πηγή του Πρωτευαγγελίου του Ιακώβου(2). Δύο παραμέτρους της εορτής θα προσπαθήσουμε αρχικώς να διερευνήσουμε: την εποχή συστάσεώς της και την αιτία καθορισμού της στις 25 Μαρτίου.

(i) Η εποχή συστάσεως

Ο Ευαγγελισμός(3) αποτελεί το σωτηριώδες γεγονός της αναγγελίας και συλλήψεως του Κυρίου. Είναι σφάλμα να ταυτίζουμε το γεγονός αυτό με την εορτή. Η διήγηση του κατά Λουκάν είναι παρούσα στα αρχαιότερα Σύμβολα της πίστεως (ήδη από το 2ο αι.), καθώς και στις παλαιοχριστιανικές παραδόσεις, σε εποχή όμως κατά την οποία δεν υφίσταται εορτή του Ευαγγελισμού(4). Αποτελεί, άλλωστε, κανόνα της ιστορίας των εορτών η ύπαρξη ενός ιερού γεγονότος στη συνείδηση της Εκκλησίας χωρίς να συνοδεύεται εξ αρχής από την εορτολογική θεσμοθέτηση.

«Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων» (Ματθ.7.6) -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις πανικού με σωρεία λήψεως απαγορευτικών μέτρων τα οποία θεσπίζονται μέσω των εξαιρετικώς επειγουσών διαδικασιών νομοθετικού περιεχομένου προκειμένου να εξυπηρετήσουν αμελλητί και άνευ περαιτέρω χρονοτριβής το κοινωνικό σύνολο προς την βέλτιστη θωράκιση της δημοσίας υγείας και προς άμεση αποσόβηση και εξουδετέρωση του εν ριπή οφθαλμού εισέτι και δια αέρος μεταδιδομένου φονικού ιού.