Αἱ ἀθρόαι “ἁγιοκατατάξεις” ἐκ μέρους τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Κων/λεως καί… ὁ Οἰκουμενισμός!

Τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Ἡ ὑπόθεση τῶν ἁγιοκατατάξεων δέν μπορεῖ ὡς μέρος τῆς μεγάλης εἰκόνος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου νά μή ἐξετασθεῖ ἐντός τῆς ὅλης εἰκόνος καί τοῦ πραγματικοῦ πλαισίου τῆς ἐπικρατούσης σ’ αὐτόν καταστάσεως.
Μέ σύγχρονα δεδομένα, κυριολεκτικῶς τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἄς περιγράψουμε, σημειολογικά, αὐτό τό πλαίσιο: Τόν Ὀκτώβριο, ἐνεστῶτος ἔτους (2019), ἐπισκέπτεται ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά, ἀλλά εἶναι ἡ πρώτη ἐπίσκεψή του στό Ὄρος μετά τήν σύγκληση τῆς οἰκουμενιστικῆς “Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου” στήν Κρήτη.
Δέν συμμετέχουν ὅλοι στίς διάφορες ἐκδηλώσεις. Συλλειτουργοῦν μαζί του οἱ ἑπτά ἀπό τούς δεκαεννέα Ἡγουμένους. Ὅμως, κανείς ἐκ τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων του δέν μιλᾶ, κανείς δέν διαμαρτύρεται. Ὅλοι τόν ὑποδέχονται, πλήν, βεβαίως, τῆς ἀνυποτάκτου Μονῆς Ἐσφιγμένου.
-----------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Κατά τίς Ἅγιες Γραφές, τίς Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρας, οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ αἱρετικούς (Βαρθολομαῖος, Ἱερώνυμος καί ὅλοι οἱ ψευδοεπίσκποι πού κοινωνοῦν μέ αὐτούς) εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ καί ἀναθεματίζονται, ἄρα κολάζονται! Τό γεγονός ὅτι ὁ Διάβολος καί τά ὄργανά του «ἁγιοποιοῦν» πολλούς ἀπό αὐτούς δέν μᾶς ἐκπλήσσει, καθότι αὐτός εἶναι ὁ πλέον ἀποτελεσματικός τρόπος νά παρασύρουν ὅλους τούς «εὐλαβεῖς βλαμμένους» (λόγια τοῦ γ. Παϊσίου) εἰς τήν Κόλασιν! Μή γένοιτο!

Λόγος εγκωμιαστικός εις τον Μέγαν Αντώνιον.

Ευχάριστοι οι άνθρωποι εις τας σωματικάς ευεργεσίας, τάχα να είναι οι αυτοί και εις τας πνευματικάς; Επαινετοί δια τας κοσμικάς ωφελείας, τάχα να είναι τοιούτοι και δια τας υπερκοσμίους; Επαινετός κοντά εις τους Αθηναίους Δράκων τις και Σόλων δια την εύρεσιν των Νόμων· δια τούτο το ίδιον αίτιον και οι Αιγύπτιοι έπλεκον πολλά στέφανα εγκωμίων εις τον τρισμέγιστον Ερμήν, οι Λακεδαιμόνιοι εις τον Λυκούργον και οι Ρωμαίοι εις τον Νουμάν Πομπήλιον.

Τη ΙΖ΄ (17η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΑΝΤΩΝΙΟΥ του Μεγάλου.

Αντώνιος ο Μέγας Πατήρ ημών εγεννήθη εν Αιγύπτω κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου Δεκίου εν έτει σαν΄ (251). Οι γονείς του ήσαν Χριστιανοί και ανέθρεψαν αυτόν ευσεβώς, πλην όμως γράμματα δεν ηθέλησε να μάθη, διότι ήτο εκ φύσεως απονήρευτος και δεν επεθύμει να συναναστρέφεται με άλλους παίδας ούτε να έχη φροντίδα και σύγχυσιν. Είχε δε πόθον να πηγαίνη τακτικά με τους γονείς αυτού εις την Εκκλησίαν, όπου ηκροάζετο με προσοχήν τα ιερά αναγνώσματα φυλάττων νουνεχώς εις την καρδίαν αυτού την εκ τούτων ωφέλειαν.

Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!

Όλαι αι κακοδοξίαι από το Πρωτείον προήλθον. Πρωτείον σημαίνει νόσον πνευματικήν, υποχώρησιν εις το πνεύμα του εωσφόρου. Επομένως η άρσις του Πρωτείου, θα οδηγήση ασφαλώς εις ταπεινώφρονα υποταγήν του παπισμού εις την διαφυλαττομένην διδασκαλίαν της Εκκλησίας. Και ούτως αφ’ εαυτής θα απελευθερωθή η Ρωμαϊκή Καθέδρα από το αλάθητον, το Filioque, το ράντισμα, το Καθαρτήριον, τον ουμανισμόν, τον ορθολογισμόν, δι’ ων κατέστη αιρετική, και θα επανέλθη εις την οικογένειαν των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, «ιματισμένη και σωφρονούσα» πλέον. Και ο Χριστός θα καταλάβη την θέσιν Του, αφ’ ης τον εξετόπισεν ο πάπας. Και εντεύθεν θα έχωμεν την ποθουμένην ένωσιν. Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!

Την εβδομάδα που θα φέρουν πάλι τον Πάπα στην αγιοτόκο Ελλάδα, ο Αρχιεπίσκοπος θα μπει στο νοσοκομείο και δεν θα βγεί, ή ο Πατριάρχης;

…. «αποκαλύπτει εις τον πατέρα Δημήτριον Αγγελάκη την ασθένειαν και τον θάνατον του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.  Ευρισκόμεθα εις το έτος 2007. Ό Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε επισκεφθεί τον Πάπα Ρώ­μης, και όπου πήγαινε ο πατήρ Δημήτριος, του έλεγαν! «Τι θα γίνει τώρα που ο Αρχιεπίσκοπος πήγε εις τον Πάπα;». Ό π. Δημήτριος εστενοχωρείτο, δεδομένου ότι  ο Αρχιεπίσκοπος, ενώ τα πρώτα χρόνια (1997-2001) κάθε χρόνον (19 Ιανουα­ρίου) ήρχετο εις την Πανήγυριν του Ναού, μετά το 2001 πού ήλθεν ό Πάπας εις Αθήνας, δεν ήλθεν νά λειτουργήσει. Ό π. Δημήτριος συνεχίζει να στενοχωρείται. Την 5ην Ιουνίου 2007, ώραν 5.30 μ.μ., προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Μάρκου, λέγοντας, «"Άγιε μου Μάρκε, τί θα γίνει με αυτήν την κατάσταση;». Την νύκτα της Τρίτης προς Τετάρτην (5-6 Ιουνίου) και ώραν 2.30 πρωινήν, καθ' ύπνον βλέπει τον Άγιον Μάρκον, και του λέγει: «Αυτήν την εβδομάδα ό Αρχιεπίσκοπος θα μπει στο Νοσοκομείον και δεν θα βγει». Την πρωΐαν της άλλης ημέρας (Τετάρτη) το ανακοινώνει στους επιτρόπους και τούς ίεροψάλτας του Ναού, αλλά «δεν γίνεται αυτό», του απήντησαν, δεδομένου ότι εκείνες τις ημέρες ευρίσκετο εις Βέροιαν εορτάζοντας τα Παύλεια, ομιλώντας σε όλες τις πόλεις της Μακεδονίας. Ο π. Δημήτριος το ανέφερε και την Πέμπτην 7ην και Παραϊσκευήν 8ηνΙουνίου πάλι, για να του δώσουν την ιδίαν απάντησιν οι επίτροποι και οι ψάλτες, όμως περί ώραν 11.30 εξεδόθη έκτακτον ανακοινωθέν  ότι ό Αρχιεπίσκοπος εισήλθεν εκτάκτως εις το νοσοκομείον και δεν εξήλθεν υγιής μέχρι της τελευτής του την 28ην/ Ιανουαρίου 2008».

Εγώ δεν διαστρέφω τον λαόν, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα

....Απελθόντες εκείνοι εις το Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να περιπατήση,  και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή Στέφανο τον Νέον), ο Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : 
Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης Ηλίας, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα. Ταύτα ειπόντος του Αγίου εθυμώθη ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου ο αναιδέστατος ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν οργήν ο θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος, έπειτα πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του. 
(Συναξ. ΙΑ:703).