Και
Πολύκαρπος δε ου μόνον υπό αποστόλων μαθητευθείς και συναναστραφείς πολλοίς
τοις τον Κύριον εωράκοσιν, αλλά και υπό αποστόλων κατασταθείς εις την Ασίαν εν
τη εν Σμύρνη εκκλησία επίσκοπος, ον και ημείς εωράκαμεν εν τη πρώτη ημών ηλικία
– επί πολύ γαρ παρέμεινεν και πάνυ γηραλέος ενδόξως και επιφανέστατα μαρτυρήσας
εξήλθεν του βίου –, ταύτα διδάξας αεί α και παρά των αποστόλων έμαθεν, α και η
εκκλησία παραδίδωσιν, α και μόνα εστίν αληθή. Μαρτυρούσι τούτοις αι κατά την
Ασίαν εκκλησίαι πάσαι και οι μέχρι νυν διαδεδεγμένοι τον Πολύκαρπον, πολλώ
αξιοπιστότερον και βεβαιότερον αληθείας μάρτυρα όντα Ουαλεντίνου και Μαρκίωνος
και των λοιπών κακογνωμόνων. Ος και επί Ανικήτου επιδημήσας τη Ρώμη, πολλούς
από των προειρημένων αιρετικών επέστρεψεν εις την εκκλησίαν του Θεού, μίαν και
μόνην ταύτην αλήθειαν κηρύξας υπό των αποστόλων παρειληφέναι την υπό της
εκκλησίας παραδιδομένην. Και εισίν οι ακηκοότες αυτού ότι Ιωάννης ο του Κυρίου
μαθητής εν τη Εφέσω πορευθείς λούσασθαι και ιδών έσω Κήρινθον εξήλατο του
βαλανείου μη λουσάμενος, αλλ΄ επειπών·
«Φύγωμεν, μη και το βαλανείον συμπέση, ένδον όντος Κηρίνθου του της
αληθείας εχθρού.» Και αυτός δε ο Πολύκαρπος Μαρκίωνί ποτε εις όψιν αυτώ ελθόντι
και φήσαντι· «Επιγίνωσκε ημάς», απεκρίθη· «Επιγινώσκω, επιγινώσκω τον
πρωτότοκον του Σατανά.» Τοσαύτην οι απόστολοι και οι μαθηταί αυτών έσχον
ευλάβειαν προς το μηδέ μέχρι λόγου κοινωνείν τινι των παραχαρασσόντων την
αλήθειαν, ως και Παύλος έφησεν· «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν
νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων
αυτοκατάκριτος.» Έστιν δε και επιστολή Πολυκάρπου προς Φιλιππησίους γεγραμμένη
ικανωτάτη, εξ ης και τον χαρακτήρα της πίστεως αυτού και το κήρυγμα της αληθείας
οι βουλόμενοι και φροντίζοντες της εαυτών σωτηρίας δύνανται μαθείν. Αλλά και η
εν Εφέσω εκκλησία υπό Παύλου μεν τεθεμελιωμένη, Ιωάννου δε παραμείναντος αυτοίς
μέχρι των Τραϊανού χρόνων, μάρτυς αληθής εστιν της των αποστόλων παραδόσεως.