Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι οι περισσότεροι από τους χριστιανούς σήμερα αγνοούμε την πνευματική μας κατάσταση. Είμαστε «νεκροί τοις παραπτώμασιν», και όχι μόνον δεν το αντιλαμβανόμαστε, αλλά και έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε πεπληρωμένοι των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, κοσμούμενοι υπό των αρετών. Δυστυχώς αυτή η αυτάρκεια που μας μαστίζει καταστρέφει το έργο της σωτηρίας. Πως μπορεί να μιλήση ο Χριστός σε έναν άνθρωπο που δικαιώνει τον εαυτόν του; Πως μπορεί να αναπτυχθή το μεγάλο χάρισμα της μετανοίας και του πένθους σε μια καρδιά που δεν αισθάνεται την ερήμωσή της; Οπότε δεν μπορεί να αναπτυχθή εσωτερική ζωή.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ??. - Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η... -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης
https://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=16014&mobile=on
Αντιμέτωποι ενός νέου Μωσαϊκού Νόμου -- σχόλιο του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
- Ιωάννης Παπαρρήγας, χθές 30 Οκτωβρίου, έγραψε :
«1) Ἀκούγοντας
μία ὁμιλία Κύπριου ἱεράρχη, μᾶς ἔκανε ἐντύπωση τὸ ἑξῆς λεγόμενον• ὁ π.
Πορφύριος δείκνυε ''προφητικά'' το ποὺ ὑπάρχει νερὸ ὥστε νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους
διὰ νὰ τὸν ἐμπιστεύονται πνευματικά....
2) Τώρα τὸ πὼς
γίνεται οἱ πάσης φύσεως ἀκραῖοι νὰ μὴν ἀποδέχονται το ὅτι ὑπάρχει ὁ ἰός, ἀλλὰ νὰ
ἀποδέχονται ὅτι ὁ Μητροπολίτης Μαυροβουνίου ἐκοιμήθη ἀπὸ κορωνοιὸ καὶ μάλιστα νὰ
τὸν ὀνομάζουν καὶ ''ὁμολογητὴ'' διότι ἀντιστάθη καὶ δὲν ἔκλεισε τὶς ἐνορίες του,
εἶναι νὰ σὲ κάνει νὰ τραβᾶς τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς σου...- Σχόλιο«... ὁ
π. Πορφύριος δείκνυε ''προφητικά'' τό ποὺ ὑπάρχει νερὸ ὥστε νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους
διὰ νὰ τὸν ἐμπιστεύονται πνευματικά....»
- Σχόλιο
Ακολουθόντας τά βήματα ενός άλλου συνονόματος, τού γνωστού
μας Μπίλαρυ - Μπίλ+Χίλαρυ - σκάνδαλο Λεβίνσκι -, ο ψεύτης Μπίλ Γκ. μάς
ειδοποίησε ότι η νέα κανονικότης, θά προέλθει μετά τόν μαζικό εμβολιασμό
ολάκερης τής ανθρωπότητας, καθότι πολυδύναμος καί πολυσυστηματικός ο κορονοϊός.
Πολυσυστηματικός, διότι προσβάλλει πλείστα συστήματα τού ανθρώπινου οργανισμού.
Παραλάσσοντας, λοιπόν, αυτό που είπε ο Κύπριος Ιεράρχης, θά
μπορούσε κανείς νά γράψει : «... ὁ Μπίλ Γκ. έδειξε ''προφητικά'' τό πώς ὑπάρχει
σωτηρία, ὥστε νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους διὰ νὰ τὸν ἐμπιστεύονται σαρκικά». Τό
"σαρκικά" μπορεί νά γραφεί "χοϊκά", δηλαδή ψυχικά :
Διάβαζε, μέ ψυχή λασπωμένη, σκοτεινιασμένη.
Οπότε, άτοπος δέν είναι ο λογισμός, μήπως βρισκόμαστε πρό
ενός νέου Μωσαϊκού Νόμου, νόμου επιστημονικού, τόν οποίο πρέπει απαραιτήτως νά εμπιστευόμαστε,
διότι ... εξ έργων νόμου δικαιώνεται - καί σώζεται - "πάσα σάρξ".
Πάντα, όμως υπάρχει καί ένα "αλλά",
«... διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.» (Γλ.
β΄)
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ.
Κοσμάς και Δαμιανός οι αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες, οι δια την δωρεάν παρ’ αυτών παρεχομένην ιατρείαν των ασθενών αποκληθέντες Ανάργυροι, ήσαν από τα μέρη της Ασίας, υιοί υπάρχοντες ευσεβούς τινός γυναικός ονόματι Θεοδότης, αποτελούν δε ούτοι την πρώτην συζυγίαν των φερόντων το όνομα Κοσμάς και Δαμιανός Αγίων Αναργύρων. Επειδή δε έχομεν τρεις συζυγίας Αγίων Αναργύρων φερόντων το αυτό όνομα Κοσμάς και Δαμιανός, δια τούτο και ίνα μη συγχυζώμεθα, όταν ακούωμεν τα ονόματα αυτών, θα είπωμεν πρώτον ολίγα τινά δια τας ετέρας δύο συζυγίας και είτα θα εισέλθωμεν εις το θέμα των σήμερον εορταζομένων Αγίων.
Την αυτήν ημέρα. Ευχηθείτε μου αδελφοί...
Μακάριος ο Άγιος Γέρων Μάρτυς Μαρίνος που δεν κάμφθηκε από τις κρατικές επιδιώξεις, του άρχοντα του τόπου της ειδωλολατρίας το προκείμενο.
Της Αγίας Μαρίνας εορτάζω όμως κάθε ονομαστική εορτή είναι ευκαιρία για ευχή, που τις έχω ανάγκη όπως η έρημος την βροχή.
Ευχηθείτε μου αδελφοί, και ο Κύριος πάντοτε ομολογιακά να μάς κρατεί...
http://scripta---manent.blogspot.com/2020/10/blog-post_663.html
Σ.σ. Χρόνια Πολλά και ευλογημένα σε σένα και την οικογένειά σου αδελφέ μας Μαρίνο!
* Το ιστολόγιό σου δεν δέχεται σχόλια. Έτσι γράφω εδώ τις ευχές μου.
-------------------------------
Ἀγαπητέ μου Μαρῖνε,
Σήμερα τό πρωΐ πρόσεξα στό ἑορτολόγιον, γιά πρώτην φοράν στήν ζωήν μου(!!!), ὅτι ὑπάρχει καί αὐτός ὁ Ἅγιος, ὁ Γέρων Μαρῖνος. Ἀμέσως σκέφθηκα ὅτι θά πρέπῃ να ἑορτάζῃς καί σήμερα! Χάρηκα πολύ μόλις εἶδα τήν ἀνάρτησίν σου. Εὔχομαι ὁλοψύχως ὁ Κύριος καί ὁ Ἅγιος Μαρῖνος νά σέ προστατεύουν, νά σ' ἐμψυχώνουν καί νά σέ κρατοῦν στίς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἔθνους.
«Συναφειακή θεολογία»
Κάποιοι «θεολόγοι» τῶν καιρῶν μας, ἀφοῦ ἐξάντλησαν κάθε μέθοδο ἐντυπωσιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἐπιχειροῦν τώρα ἕνα προκλητικό βῆμα στή θεολογική τους σκέψη: Ὁμιλοῦν γιά νέο εἶδος θεολογίας, τήν ὁποία τοποθετοῦν πάνω καί πέρα ἀπό τήν πατερική θεολογία καί τήν ὀνομάζουν «συναφειακή θεολογία». Τί σημαίνει ὁ ὅρος «συναφειακή θεολογία»; Σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία, πού δίνουν οἱ ἴδιοι, σημαίνει τό νά βρίσκεται ἡ θεολογική σκέψη σέ ἐπαφή (συνάφεια) μέ τά σύγχρονα προβλήματα, τά ὁποῖα, λένε, διαφέρουν πολύ ἀπό αὐτά, πού ἀντιμετώπισαν οἱ Πατέρες στήν ἐποχή τους˙ ἑπομένως δέν μποροῦμε νά τά ἀντιμετωπίσουμε μέ τήν πατερική θεολογία...
Αἱ ἀκέφαλοι κεφαλαί τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀντιδροῦν -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Κύριε Διευθυντά,
Διαβάσαμε ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ζηζιούλα, ἀπευθυνόμενη στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο, γιὰ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ προκαλεῖ τὸ θέμα τῶν διαλόγων (οἱ συμπροσευχὲς παραβλέπονται) μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Ἡ ἐπιστολὴ καταλήγει: «Ἡ εὐθύνη ὅλων, μάλιστα δὲ τῶν ἐπισκόπων, τῶν τεταγμένων ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νὰ μεριμνοῦν διὰ τὴν διασφάλισιν τῆς κανονικῆς ἑνότητος τοῦ ποιμνίου των, εἶναι πελωρία». Κατὰ τὸ λαϊκὸ ἆσμα: «Τὰ ψεύτικα, τὰ λόγια, τὰ μεγάλα». Δὲν εἴμαστε ἐμεῖς αὐτοὶ ποὺ εἴπαμε ὅτι ἡ ἕνωση δὲν θὰ γίνει ἀπὸ ἐπάνω (:τὶς προεξέχουσες ἀκέφαλες κεφαλὲς τῶν ποιμένων). Ὁ κ. Βάλτερ Κάσπερ, ἂν θυμᾶμαι, καὶ ἂν τὸν γράφω καλά, ἦταν αὐτὸς ποὺ εἶπε, ὅτι ἡ ἕνωση (μᾶλλον, ἡ ἐπιδίωξη γιὰ τὴν ἕνωση) εἶναι - προβλέπεται - νὰ γίνει ἀπὸ τὴ βάση. Οἱ διάλογοι θὰ γίνονται γιὰ ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπό. Γιὰ νὰ βλέπει συστηματικὰ ὁ ἀκατήχητος λαὸς τὶς ἀκέφαλες κεφαλὲς νὰ συνομιλοῦν, νὰ συζητοῦν, νὰ συναγελάζονται ἀντάμα. Αὐτὸ τὰ λέει ὅλα καὶ δὲν χρειάζεται τίποτα ἄλλο.
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει:
Αυτοί που προσποιούνται ότι ομολογούν την σωστή Πίστη (Ορθοδοξία), αλλά έχουν κοινωνία με τους αλλοδόξους αυτούς μετά από συμβουλή και προτροπή αν δεν απομακρυνθούν από τις κακοδοξίες, όχι μόνον να μην έχουμε κοινωνία μαζί τους αλλά ούτε αδελφούς να τους ονομάζουμε.
---------------------------
Γιά ὅσους θέλουν τό πρωτότυπον καί τήν ἀκριβῆ ἀναφοράν διά τοῦτο τό σημαντικώτατον χωρίον τοῦ Μ. Βασιλείου: «Οἵτινες τήν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσι, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» [Migne, Patrologia Graeca (P.G.), τόμος 160, σ. 101].
Ο Άρχων Μαμωνάς και η ιστορία του τρελλού νερού. -- Του Φώτη Κόντογλου.
Ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ο Μαμωνάς. Αυτός έχει κατακαλύψει με τις φτερούγες του τον κόσμο. Το σιχαμερό είδωλό του προσκυνιέται απ΄ όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι΄ από κείνους που φαίνεται πως προσκυνάνε άλλα είδωλα. Ναι! Γιατί όλα τα είδωλα, στο βάθος παριστάνουνε τον Μαμωνά, κι΄ όλων των ειδών οι ειδωλολάτρες, αυτόν λατρεύουνε. Τα είδωλα της ματαιοδοξίας, της περηφάνειας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας, της αιματοχυσίας, όλα δορυφορούνε το μεγάλο είδωλο του Μαμωνά, του αρχισατανά, του Παρά, που κυβερνά τα πάντα. Όλα αυτά τα σιχαμερά είδωλα θρέφουνται απ΄ αυτόν τον μέγαν εξουσιαστή, που τον έβαλε ο Χριστός αντίμαχο στον Θεό, λέγοντας πως ο άνθρωπος έναν από τους δυο μπορεί να λατρεύη, ή τον Θεό, ή τον Μαμωνά. Λοιπόν, αυτός σήμερα είναι ο βασιλέας της οικουμένης, κ΄ οι υποταχτικοί του, τα καταχθόνια πνεύματα, δουλεύουνε κάτω από τις προσταγές του, και μπαίνουνε στα μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων, και τους κάνουνε τρελλούς.
Η Γαλλία δέχεται επίθεση
Επίθεση φανατικών ισλαμιστών δέχεται η Γαλλία τις τελευταίες μέρες. Αθώοι πολίτες σφαγιάζονται στο όνομα του Ισλάμ. Δυστυχώς η Γαλλία δεν είναι άμοιρη των ευθυνών της, διότι η ίδια, αφού απεμπόλησε όλες τις χριστιανικές αξίες, εξέθρεψε και ενίσχυσε τον μουσουλμανισμό. Το επιχείρημα ότι οι μουσουλμάνοι μπορούν να ενσωματωθούν τις δυτικές κοινωνίες που κυριάρχησε τα περασμένα χρόνια έχει αρχίσει να αποδομείται.
Μήνυμα πως «η Γαλλία δέχεται επίθεση» έστειλε ο πρόεδρος της χώρας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος βρέθηκε στο σημείο της άγριας μαζικής δολοφονίας σε εκκλησία στη Νίκαια, από την οποία έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον τρεις άνθρωποι.
Ἀπάντησις εἰς τὸν Σεβ. κ. Σεραφεὶμ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Σεβασμιώτατε,
Κατ᾽ ἀρχάς, σᾶς τιμᾶ τὸ γεγονὸς ὅτι εἴχατε τὴν εὐαισθησίαν ν᾽ ἀπαντήσητε («Ο.Τ.», 14–8–09) εἰς τὴν ἐπιστολήν μου («Ο.Τ.», 24–7–09). Δὲν ἀπηντήσατε, ὅμως, εἰς τὸ κύριον σημεῖον αὐτῆς, ὅτι δηλαδὴ τὸ νέον ἑορτολόγιον (ν.ἑ.), τὸ ὁποῖον εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μὲ τὸν Οἰκουμενισμόν, εἶναι αἵρεσις (διὰ τοὺς τρεῖς λόγους, ποὺ ἀνέφερα εἰς τὴν ἐπιστολήν μου). Γράφετε τὸ αὐτονόητον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ ἱδρύη ἑτέρας «ἐκκλησίας». Σύμφωνοι! τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ποιὸς ἵδρυσε νέαν «ἐκκλησίαν»; Διατὶ σεῖς, ποὺ ἀποδέχεσθε καινοτομίας μὲ καταστροφικὰς συνεπείας διὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ποὺ συμπλέετε μὲ τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εὑρίσκεσθε ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ πατρίου ἑορτολογίου (Ὀ.π.ἑ.), οἱ ὁποῖοι ἐμμένουν εἰς τὰς ἱερὰς παραδόσεις καὶ ἔχουν διαχωρίσει τὰς εὐθύνας των ἀπὸ ὅλους ἐσᾶς, ποὺ κοινωνεῖτε ἀμέσως ἢ ἐμμέσως μὲ τὴν αἵρεσιν, εὑρίσκονται ἐκτὸς Αὐτῆς; Δὲν γνωρίζετε τὸ ἀποστολικόν: «τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;».
-------------------------------
Ἀγαπητέ μου Κωνσταντῖνε, δυστυχῶς, ἔχει χαθῆ τό αὐτονόητον εἰς αὐτόν τόν τόπον! Ἀκόμη καί ὁ «Πειραιῶς» κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει ὁμολογιακά ἄρθρα, ἐν τούτοις, στό «ἀπηγορευμένον» θέμα τοῦ Ἑορτολογίου ὑπεκφεύγει καί δέν ἀπαντᾶ ἐπί τῆς οὐσίας, ἀλλ' ἀναμασᾶ τίς ἀερολογίες τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ κ.ἄ. Τήν ἁμαρτωλήν αὐτήν τακτικήν (τοῦ Στρουθοκαμηλισμοῦ) τήν ἔχουμε ἤδη πληρώσει μέ τήν διάλυσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί λίαν συντόμως θά τήν πληρώσουμε μέ τήν πλήρη ἐξαφάνισιν τῆς Ἑλλάδος ὑπό τῶν ἰσλαμιστῶν, τούς ὁποίους κουβαλοῦν ἐδῶ οἱ ΒΡΩΜΕΡΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ πού «κυβερνοῦν», δὴθεν διά νά μήν εἴμεθα ... ρατσισταί!!! Ἡ διαστροφή τῶν ἐννοιῶν, ἡ τρομερή ἀριστερή (=Σιωνιστική) προπαγάνδα καί γενικῶς ἡ ἐνοχική συμπεριφορά αὐτοκτονίας καί αὐτοεξαλείψεως, ὅπως τονίζει συνεχῶς ὁ Καθηγητής τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων κ. Κ. Γρίβας, θά μᾶς ὁδηγἠσῃ λίαν συντόμως εἰς τήν ἐξαφἀνισίν μας. Οἱ ψευδο-ηγέται Μητσοτάκης, Τσίπρας, Ἱερώνυμος, Σεραφείμ κ.ἄ. εἶναι οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι διά τόν ἐπερχόμενον ἀφανισμόν τοῦ Ἔθνους.
Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο εν Χίω μαρτυρήσας κατά το αψνδ΄ (1754) έτος, ξίφει τελειούται.
Νικόλαος ο νέος Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περίφημον νήσον Χίον, από χωρίον Καρυάς λεγόμενον, Χριστιανός παλαιόθεν εκ γονέων και προγόνων· και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Πέτρος, η δε μήτηρ του Σταματού, όχι δε μόνον αυτός ήτο Χριστιανός, κατά την ακολουθίαν του γένους, αλλ’ ήτο μάλιστα Χριστιανός και κατά τα χριστιανικά ήθη εκ νεαράς του ηλικίας, ευλαβής δηλονότι εις τα θεία, ταπεινός εις όλους, σεμνός εις την συναναστροφήν του, εγκρατής εις την γλώσσαν τόσον, ώστε ούτε βλασφημία, ούτε ουδεμία άλλη κακολογία ηκούετο ποτέ από το στόμα του· και επί πάσιν η απλότης και η ακακία, την οποίαν είχε, προσέτι και η υπομονή, από όλους εθαυμάζετο και επαινείτο και σχεδόν ήτο εστολισμένος ο μακάριος εκ νεότητός του με όλα εκείνα τα καλά και τας χάριτας, τα οποία αναγινώσκομεν εις τους Βίους των παλαιών Αγίων, και δια των οποίων προεγνωρίζοντο τι είδους άνθρωποι έμελλον να κατασταθώσιν εις το ύστερον.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΓΚΑΣ 29 /10 /2020 ΜΕΡΟΣ Α
(Ἐντός αὐτοῦ ἡ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ὁμιλία τοῦ ἐκλεκτοῦ Δικηγόρου Robert Kennedy, Jr. Κανείς νά μήν χάσῃ αὐτό τό βίντεο!)
--------------------------
Τό βίντεο εἶναι μεγάλο, ἀλλ' ἀξίζει τόν κόπον νά τό ἰδοῦν ὅλοι. Ὁ Robert Kennedy, Jr., εἶναι πραγματικός χείμαρος, ὅπως ἁρμόζει εἰς τήν περίστασιν, καί ἀποκαλύπτει κρίσιμες πτυχές τοῦ προβλήματος τοῦ κορονοϊοῦ πού λίγοι ἀντιλαμβάνονται, ἀλήθειες πού ἡ παγκόσμιος (σκιώδης) ὑπερκυβέρνησις δέν θέλει ν' ἀντιλαμβάνωνται τά πλήθη, διά νά εἶναι διαχειρίσιμα «κοπάδια» γι' αὐτούς.
Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!
Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!
Οι τρεις γεννήσεις. -- Υπό της Οσίας Συγκλητικής.
Η αγία Συγκλητική, μεγάλη μορφή και υπόδειγμα του γυναικείου μοναχισμού, η οποία κατήγετο από την Μακεδονία και ασκήτευε εις την Αίγυπτο, διδάσκουσα τις μοναχές, έλεγε:
«Όσα πράξωμεν ή κερδίσωμεν εις τούτον τον κόσμον, πρέπει να τα στοχαζώμεθα πως είναι ολίγα, συγκρινόμενα με τον αιώνιον πλούτον της μελλούσης ζωής. Διότι εις τούτον τον κόσμον ευρισκόμεθα, ωσάν μέσα εις άλλην κοιλίαν Μητρός. Και καθώς όταν είμαστε μέσα εις την κοιλίαν της Μητρός μας, δεν είχαμεν τέτοιαν ζωήν, ό,τι λογής έχομεν τώρα, ουδέ ετρώγαμεν εκεί τέτοια στερεά φαγητά, καθώς τρώγομεν τώρα, ουδέ ημπορούσαμεν να κάμωμεν εκείνα, όπου κάμνομεν τώρα, διότι τότε δεν εβλέπαμεν τον ήλιον, ούτε κανένα άλλο φως. Καθώς λοιπόν όταν ευρισκόμεθα εις την κοιλίαν της Μητρός μας, υστερούμεθα από πολλά πράγματα του κόσμου τούτου, έτσι πάλιν και τώρα, οπού ευρισκόμεθα εις τούτον τον κόσμον, υστερούμεθα από πολλά αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών.
ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαΰλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea Codici—Archivio di Stato, Τόμος 4.) :
«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παΐσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν.
"Oρθόδοξος Τύπος" : μία ὁμάδα προδοτῶν τῆς πίστεως λυμαίνεται τό Πατριαρχεῖο.
Η ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟΣ ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΝ
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνάπτων τὸν πανθρησκειακὸν κηροστάτην (20.10.2020)!
“Ἡ πίστις ἀπόλλυται, οἱ Κανόνες τοῦτον ἐκβάλλουσι,
τοῦτον ἔξω βάλε” (8.10.451 μ.Χ. Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος)
Ἡ φαναριώτικη πολιτική ἕνα σκοπόν ἔχει, νά συμπαρασύρη
εἰς τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως ὁλόκληρον τήν Ὀρθοδοξίαν!
Η ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟΣ
ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΝ
Νά εὐχηθῶμεν ὁ Κύριος νά μή ἐπιτρέψη
ἕνα νέον σχίσμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου,
διότι τό τίμημα αὐτήν τήν φοράν θά εἶναι πολύ βαρύτερον
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἦταν κάποτε τό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί οἱ Πατριάρχες του ἀγωνίζονταν νά διατηρήσουν ἀνόθευτη τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Τόν ἀγώνα τους αὐτόν τόν πλήρωναν πολύ συχνά ἀκόμα καί μέ τήν ζωή τους. Τά παραδείγματα πάμπολλα, τό κορυφαῖο ὅμως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος παρέδωσε τήν τιμία ψυχή του, ὁδηγούμενος πρός τήν ἐξορία. Γιά τόν λόγο αὐτό τό Πατριαρχεῖο ἦταν ὁ φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, πού φώτιζε ὅλη τήν οἰκουμένη.
Σήμερα ὅμως ἡ κατάσταση εἶναι διαφορετική. Ἀπό τήν ἐποχή πού στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνέβηκε ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, μέ ἐξαίρεση τόν Πατριάρχη Μάξιμο Ε΄, μία ὁμάδα προδοτῶν τῆς πίστεως λυμαίνεται τό Πατριαρχεῖο. Ὅμως ὁ μασῶνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὁ ἐξ Ἀμερικῆς, ἦταν ἐκεῖνος πού στιγμάτισε τό Πατριαρχεῖο καί τό ἐγκλόβισε στά γρανάζια τῶν σκοτεινῶν στοῶν. Δυστυχῶς μετά τόν θάνατό του δέν βρέθηκε κάποιος ἄνθρωπος νά σταματήση τόν ὀλισθηρό δρόμο πού εἶχε πάρει. Ἔτσι, σήμερα τό Πατριαρχεῖο περιστοιχίζεται ἀπό ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον εἶναι ἐντελῶς ξένοι πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀλλά εἶναι ἀμφίβολο, ἐάν πιστεύουν καί σέ αὐτόν τόν ἴδιο τόν Θεό.
ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ…. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ… ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ…!!!
Βόρειος Ἤπειρος ὀνομάζεται τό βόρειο τμῆμα τῆς Ἠπείρου πού τελεῖ ἀκόμη καί σήμερα ὑπό ἀλβανική κατοχή, παρόλο πού τήν πρώτη πεντηκονταετία τοῦ 20οῦ αἰώνα ἀπελευθερώθηκε τρεῖς φορές.
Γιά πρώτη φορά ἀπελευθερώθηκε μέ τούς Βαλκανικούς πολέμους. Τό 1912-13 οἱ ἑλληνικές στρατιωτικές δυνάμεις ἐλευθέρωσαν πόλεις καί χωριά ὅλης τῆς, ἑνιαίας τότε, Ἠπείρου.
Ἡ ἐλευθερία ὅμως δέν κράτησε γιά πολύ. Κι αὐτό γιατί οἱ Μεγ. Δυνάμεις μέ τό Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας (17 Δεκεμβρίου 1913) προσήρτησαν στό κράτος τῆς Ἀλβανίας, πού οἱ ἴδιες εἶχαν ἱδρύσει στίς 29 Ἰουλίου 1913, τό βόρειο κομμάτι τῆς Ἠπείρου.
ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ -- Aθωνικά άνθη
Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. ιστ: 35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για την δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του. Βέβαια οι Χριστιανοί ούτε μηχανές ομόρρυθμα λειτουργούσες είναι, ώστε να ομοφρονούν πάντοτε, αλλά και «ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι», υφίστανται αλλοιώσεις μη καλές, απατώνται λίγο ή πολύ στη διακρίβωση του αληθινού και στην επιλογή τρόπων και μεθόδων ενεργείας και, εφ’ όσον τελούν υπό το κράτος των μη καλών παθών σε ποικίλο βαθμό, επόμενον είναι να νικώνται από τον εχθρό διάβολο και φυσικά να αμαρτάνουν.
Τη Λ΄ (30η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΙΑΝΟΥ Επισκόπου Συρακουσών, μαθητού του Αγίου Αποστόλου Πέτρου.
Μαρκιανός ο Μάρτυς εχειροτονήθη από τον Απόστολον Πέτρον και απεστάλη Επίσκοπος εις τας Συρακούσας της Σικελίας. Καταπλήξας δε όλους τους εκεί ευρισκομένους με τα θαύματα και σημεία όσα ετέλεσε και κατακρημνίσας με μόνην την προσευχήν του τους βωμούς των ειδώλων, εποίησεν όλους υιούς φωτός δια της θεογνωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος. Όθεν οι Ιουδαίοι, από τον φθόνον κινούμενοι και μη υποφέροντες την παρρησίαν του Αγίου, εθανάτωσαν αυτόν με βίαιον θάνατον και ούτως εκομίσατο ο μακάριος τον της αθλήσεως αμάραντον στέφανον.
28η Οκτωβρίου --- ‘‘Ζήτω η Ελλάς’’
Ανησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος. Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων! Ποίος θα το εφαντάζετο; Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι! Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γης. Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων δια του οποίου φονεύονται 300—400 χιλιάδες Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της Χώρας.
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: «Οι Άγιοι αναθεματίζουν τον Πάπα και εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε»
«Έχουμε στην εποχή μας τις αιρέσεις του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και για τις οποίες οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες σιωπούν. Πολύ μεγάλη αίρεση ο Παπισμός, 21 καινοτομίας έχει: filioque, αλάθητο, πρωτείο του Πάπα, άζυμα, καθαρτήριο πυρ, του κόσμου τις αιρέσεις και πολύ χειρότερη αίρεση ο Προτεσταντισμός. Και εμείς τι κάνουμε απέναντι αυτών των αιρέσεων;
Εμείς
τον Πάπα τον ευλογούμε...
Τον δεχόμαστε στην Αθήνα, στο Βουκουρέστι, στην Τιφλίδα, στην Κύπρο, τώρα και στη Μόσχα ετοιμάζεται να πάει, στην Κωνσταντινούπολη – «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», «άγιος αδελφός» ο αιρετικός Πάπας, τον οποίο ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει «Τον Πάπα να καταράσθε». Οι Άγιοι καταρώνται, αναθεματίζουν τον Πάπα και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα; Που είναι το αποστολικό και πατερικό τους φρόνημα, που λέει «επιτιμάν αποτόμως τους αιρετικούς».
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ -- Γράφει ἡ κ. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, ῾Ιστορικὸς
Ἕνας ὁρατός κίνδυνος διὰ τὴν Κοινωνίαν
Προκειμένου νά ἑδραιώσουν τήν Νέα Τάξη τους καί ἐπί τῶν δυναμικῶν καί ἀνεπτυγμένων, ἀλλά «ἀνυπότακτων», δυτικῶν κοινωνιῶν, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐξαπέλυσαν ἐναντίον τους ἕναν ἀόρατο πόλεμο. ῾Ο πόλεμος αὐτός διεξάγεται εἰρηνικά, καί σέ δύο μέτωπα: τό ἀναπτυξιακό καί τό πνευματικό. ῾Η Οἰκονομική ῾ Υποδούλωσις τῶν Δυτικῶν Κοινωνιῶν: Γιά νά καταστρέψουν τήν ἀναπτυξιακή δυναμική τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως χρησιμοποιοῦν δύο μεθοδεύσεις. ᾽Από τήν μιά —μέ πρόσχημα την «ἰσόρροπη ἀνάπτυξη» τοῦ πλανήτη—, ἀποσύρουν ἀπό αὐτές τό μεγάλο ὑπερεθνικό κεφάλαιο, τό ὁποῖο στρέφουν πρός τίς ὑπό ἀνάπτυξιν περιοχές (᾽Αφρική, Κίνα, Βραζιλία, ᾽Ινδία καί Ν᾽ Ανατολική ᾽Ασία), ὅπου ὑπάρχει ἄφθονο φθηνό ἐργατικό δυναμικό, ἀπόλυτα ἐξαθλιωμένο καί χωρίς ἀπαιτήσεις γιά δικαιώματα καί ἐλευθερία. ᾽Εκμεταλλευόμενες —ὡς ἄλλη, σύγχρονη, νομενκλατούρα— τούς ἀνθρώπους αὐτούς, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐγκαθιδρύουν στίς περιοχές αὐτές —ἐν τοῖς πράγμασι— μιά ἄτυπη παραλλαγή τοῦ κομμουνιστικοῦ «Παράδεισου τοῦ ᾽Εργάτη». ᾽Από τήν ἄλλη, ἐξαθλιώνουν σταδιακά τίς οἰκονομίες τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, ἐπιβάλλοντας καί σʼ αὐτές, διʼ εἰρηνικῶν μέσων, συνθῆκες ἄτυπου ἐφαρμοσμένου κομμουνισμοῦ: ἤτοι, μεταφέρουν πόρους τους πρός χῶρες τοῦ ἀποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου (βάσει πολιτικῶν «ἀλληλεγγύης» τῆς Ε.Ε, ἤ μέ φιλανθρωπικούς ἐράνους)· ἐπιβάλλουν ἐξοντωτική φορολόγηση στήν ἰδιοκτησία καί τίς κληρονομιές· προκαλοῦν καταρρεύσεις κρατικῶν οἰκονομιῶν, χρηματιστηρίων, τραπεζῶν, ἀσφαλιστικῶν καί συνταξιοδοτικῶν φορέων καί ἐγχωρίων βιομηχανιῶν· ἐπιβάλλουν μείωση μισθῶν, αὔξηση τιμῶν, ἀνεργία κ.ο.κ.· τέλος, εὐνοοῦν τήν λαθρομετανάστευση.
Η ΠΙΣΤΗ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ
Ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Δ´ Ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων), λέγει: «Ἡ πίστις εἶναι γνῶσις, πού δέν μπορεῖ νά ἀποδειχθῆ. Καί ἀφοῦ εἶναι γνῶσις, πού δεν δέχεται ἀπόδειξιν, ἄρα εἶναι μιά ὑπερφυσική σχέσις, μέ τήν ὁποίαν ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεόν μέ τρόπον ἄγνωστον και χωρίς ἀποδείξεις, σέ μιά ἕνωση, πού ξεπερνᾶ τήν νόηση»
«Ορθόδοξος Τύπος» : Ὁ ἀσεβέστερος τῶν Ἑλλήνων
ΕΠΕΠΡΩΤΟ εἰς τήν Ἑλλάδα, τήν χώραν τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς φιλοσοφίας, τῶν τεχνῶν, καί προπάντων τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, νά γεννηθῆ καί ὁ ἀσεβέστερος τῶν Ἑλλήνων: Ὁ Νικ. Καζαντζάκης, εἰς τόν ὁποῖον ἀφιερώνεται τό παρόν ἔτος. Ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι «ὁ Σατανᾶς ἐξῆλθεν ἀπό τον Ἰούδαν καί εἰσῆλθεν εἰς τόν Ἄρειον» (τόν ἀντίχριστον καί μέγαν αἱρεσιάρχην). Ἡμεῖς θά προσθέσωμεν ὅτι «ὁ Σατανᾶς, ἀφοῦ ἐξῆλθεν ἀπό τόν Ἰούδαν καί τον Ἄρειον, εἰσῆλθεν εἰς τόν Καζαντζάκην»! Δέν νομίζομεν νά ὑπῆρξε—τουλάχιστον εἰς τόν 20όν αἰῶνα— πλέον ἀσεβής καί «ὑβριστής» ἀπό τόν Καζαντζάκην. Ὑπῆρξεν ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπέσπασε τούς φανατικωτέρους θαυμαστάς του, ἀλλά, λόγω τῆς ἀσεβείας του, καί τούς πλέον ἀδιαλλάκτους περιφρονητάς. Εἰς εἰδικόν τευχίδιον, εὐσεβής λογοτέχνης, ἀναγνώσας τά ἔργα τοῦ Καζαντζάκη, συνεκέντρωσεν 131 χλευαστικάς, ὑβριστικάς, ἀντιδογματικάς, ἀντιχριστιανικάς, αἱρετικάς καί χυδαίας φράσεις και προτάσεις. Δυστυχής ὁ ἴδιος, ἀλλά δυστυχεῖς καί οἱ ὁμόφρονές του. Εὐχόμεθα μόνον, νά μή ξαναγεννηθῆ τοιοῦτος ἄνθρωπος. Καί ἡμεῖς ἐπαναλαμβάνομεν τόν λόγον τοῦ Κυρίου διά τόν Ἰούδαν —διότι και ὁ Καζαντζάκης ὑπῆρξε νέος Ἰούδας— «καλόν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 24).
«Ορθ. Τύπος» αριθ. φ. 1794
Η ελευθερία είναι μεν στοιχείον του πνευματικού βίου του ανθρώπου, αλλά.....
Από τότε που εισήλθε η αμαρτία εις τον κόσμο, δεν είναι δυνατό όλοι οι άνθρωποι να είναι σύμφωνοι εις όλα και πάντοτε. Η ελευθερία είναι μεν στοιχείον του πνευματικού βίου του ανθρώπου, αλλά αυτός δεν προσκολλάται πάντοτε εις το θέλημα του Θεού, δηλαδή δεν συμφωνεί με τον Θεόν, και επομένως δεν μπορεί να συμφωνήση και με τους ανθρώπους. Δι’ αυτό υπάρχουν διαφοραί μεταξύ τούτων εις τις σκέψεις, τις προτιμήσεις, τις ενέργειες, άλλοτε μικρότερες και άλλοτε μεγαλύτερες.
μ.θ.δ.
Έπος του ’40: Όταν η Παναγία μας πολεμούσε οφθαλμοφανώς μαζί με τους Έλληνες!
Μέσα από καταγραφές του Μητροπολίτη Παντελεήμονος Φωστίνη
Τα καλύτερα συναξάρια αγίων τα γράφουν τόσο
οι ομόψυχοι τους άγιοι, όσο και αυτοί που τους έζησαν από κοντά και κατάφεραν
να δουν, έστω για λίγο, μέσα από τα μάτια και την ψυχή των αγίων αυτών.
Έτσι και τα καλύτερα στοιχεία για ένα αντίστοιχο πολεμικό ή καλύτερα ηρωικό
συναξάρι για τον ελληνισμό της εποποιίας του αγώνα του ’40, μόνον κάποιος που
το έζησε εξ επαφής και επί τόπου, θα μπορούσε να τα καταγράψει, αλλά και να τα
αναπαραστήσει και να τα ζωντανέψει.
Για τον λόγο αυτό, και εμείς σήμερα, θα παρουσιάσουμε μερικές μοναδικές
εμπειρίες, όπως τις κατέγραψε η πέννα του Μητροπολίτη Παντελεήμονος Φωστίνη, ο
οποίος τις έζησε στο φλεγόμενο μέτωπο του ελληνοϊταλικού πολέμου. Εκεί όπου το
δίκιο των Ελλήνων, απέναντι στην άδικη επίθεση της φασιστικής Ιταλίας του
Μουσολίνι, μαζί με την αυταπάρνηση, την θυσία και τον ηρωισμό των Ελλήνων
στρατιωτών, και όλου του ελληνικού λαού, κέρδισε και την εύνοια του ελέους του
Θεού.
Γι αυτό, και η Υπεραγία Θεοτόκος, η Υπέρμαχος Στρατηγός θα φανεί οφθαλμοφανώς
στους στρατιώτες μας, θα τους δώσει νερό στην δίψα τους, θα τους προειδοποιήσει
την ώρα της έναρξης της μεγάλης αντεπίθεσης των Ιταλών και θα τους ενθαρρύνει
υποσχόμενη την δική της συμβολή στην μάχη λέγοντάς «Είμαι μαζί σας»!
Aἱ μεταμοσχεύσεις καὶ ἡ ἔσχατος συναλλαγὴ -- Toυ ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Κύριε Διευθυντά,
Στὸ διαδικτυακὸ τόπο «ΑΚΤΙΝΕΣ»
δημοσιεύθηκε (14/07/2009) ἐκτενὲς ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ τῆςΘεολογικῆς κ. Γεωρ. Ἰ.
Μαντζαρίδη (ΓΙΜ), ποὺ ἀφοροῦσε στὶς μεταμοσχεύσεις. Στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου, ὁ κ.
ΓΙΜ δίνει καὶ τὴν ὀρθόδοξη προσέγγιση τοῦ θέματος αὐτοῦ γιὰ νὰ καταλήξει γράφοντας:
«Ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων δὲν περιορίζεται σὲ ἐξωτερικοὺς τύπους. Ὅπως ἡ ἀφαίρεση
τῆς ζωῆς μπορεῖ νὰ συνιστᾶ πράξη κορυφαίας ἀγάπης (αὐτοθυσία), ἀλλὰ καὶ πράξη
πλήρους αὐτοπεριορισμοῦ καὶ ἔσχατης ἀπογνώσεως (αὐτοκτονία), ἔτσι καὶ ἡ μεταμόσχευση
ἱστῶν ἢ ὀργάνων ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄνθρωπο μπορεῖ νὰ εἶναι πράξη κορυφαίας ἀγάπης, ἀλλὰ
καὶ πράξη περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρώπου ἢ ἔσχατης συναλλαγῆς. Μπορεῖ νὰ εἶναι νίκη
ἐναντίον τοῦ θανάτου μὲ ἑκούσια ἀποδοχὴ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ
πλήρης συμμόρφωση πρὸς τὴ θνητότητα μὲ ταυτόχρονο ἀφανισμὸ κάθε πνευματικοῦ
στοιχείου. Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὶς μεταμοσχεύσεις... ὡς
κάποια μηχανιστικὴ διαδικασία. Μπορεῖ ὅμως νὰ τὶς δεχθεῖ ὡς πράξεις αὐτοπροσφορᾶς
καὶ αὐτοθυσίας. Γι᾽ αὐτὸ δὲν ἀντιμετωπίζει τὴν προβληματικὴ τῶν μεταμοσχεύσεων
μὲ προδιαγεγραμμένη περιπτωσιολογία, ἀλλὰ βλέπει τὶς διάφορες περιπτώσεις μὲ
κριτήρια τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ τοῦ προσώπου».
Ἐγὼ θὰ συμπλήρωνα λέγοντας ὅτι
ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων δὲν περιορίζεται στὴ διαπίστωση τῆς ἐγγενοῦς διπλῆς ὄψης,
ποὺ αὐτὰ ἔχουν. Αὐτὸ τὸ ξέρουμε: «Πάντα δισσᾶ, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνὸς καὶ οὐκ ἐποίησεν
οὐδὲν ἐλλεῖπον». Ἀπὸ σκολιοὺς λογισμούς, ποὺ χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ, εἴμαστε πλήρεις.
Καιρὸς τοῦ «εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Οἱ μεταμοσχεύσεις προϋποθέτουν
τὸν ἰατρογενῆ θάνατο ἑνὸς ψυχορραγοῦντος καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα περὶ «οἰκονομίας»
εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Γιὰ ποιὰ αὐτοθυσία καὶ αὐτοπροσφορὰ μποροῦμε νὰ μιλοῦμε;
«Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. Μείζονα
ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῆ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ». Τί
λέει ἐδῶ; «Ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ, τῶν μαθητῶν, καὶ μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει».
Μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἀγάπη, ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε;
Καὶ πῶς εἶναι «φίλος» ἐκεῖνος, ποὺ οὔτε κὰν τὸν ξέρουμε καὶ ποὺ συχνὰ βρίσκεται
στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου; Πῶς εἶναι φίλος —ἀλλὰ καὶ ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ φίλος—
ὅταν ὁ ἀσθενής, ποὺ ἐναγωνίως ζητεῖ τὸ μόσχευμα, παρακαλεῖ ἢ εὔχεται νὰ βρεθεῖ ἕνας
ἄλλος στὴν κατάσταση «λίγο πρὶν ἀπ᾽ τὸ θάνατο», γιὰ νὰ τοῦ πάρουν τὰ ὄργανα οἱ
γιατροὶ καὶ νὰ γίνει καλά; Πῶς εἶναι φίλος Χριστοῦ, ἐκεῖνος, ποὺ δέχεται τὸν ἰατρογενῆ
(καὶ ἄρα πρόωρο) θάνατο ἑνὸς ἄλλου φίλου —συνηθέστατα δὲν εἶναι— γιὰ νὰ ζήσει αὐτός;
Ὁ Χριστὸς ἀπευθύνει τὸν λόγο αὐτὸ τῆς ἀγάπης, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν ἀγάπη, στοὺς
μαθητές Του, ποὺ τοὺς ἀποκαλεῖ φίλους. Τί εἴδους φιλία καὶ ἀγάπη ἀπευθύνουμε ἐμεῖς
κατὰ ἀγνώστων; Μᾶς ἀρκεῖ, φαίνεται, ἡ πλαστογραφημένη παπικὴ ἀγαπολογία καὶ ἡ ὁμοία
μὲ αὐτὴν δική μας. Ἀλλὰ νομίζω, αὐτὴ εἶναι «τοξική» ἀγάπη, ὅπως ἦταν καὶ τὰ
τοξικὰ ὁμόλογα τῶν τραπεζῶν, ποὺ γκρέμισαν τὴν ἐπίσης ψεύτικη οἰκονομία. Καιρὸς
νὰ τὸ καταλάβουμε καὶ νὰ πάρουμε τὴν ἀπόφαση νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ
πραγματικό τους ὄνομα. Οἱ αὐτοπροσφορὲς καὶ οἱ αὐτοθυσίες τῶν μεταμοσχεύσεων εἶναι
ἄνευ περιεχομένου ἀγάπης καὶ ἐξυπηρετοῦν μόνο τὸ οἰκουμενιστικὸ ἰδεολόγημα τῆς πιὸ
ἀπάνθρωπης «ἀγάπης» . Ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ αὐτή, ποὺ ἔχει ὁ Μισόκαλος γιὰ τὸν
ἄνθρωπο. Τέλος, θὰ ἤθελα ἁπλῶς νὰ ἐπισημάνω ἕνα γεγονός, ποὺ συνετάραξε τὸ
πανελλήνιο πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια. Ἀναφέρομαι στὴν περίπτωση τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου
Χριστοδούλου καὶ τὴν ἀπόφαση γιὰ μεταμόσχευση. Πολλοὶ θὰ παραπλανήθηκαν. Ἀλλὰ ὄχι,
ὅσοι γνωρίζουν τὶς ἰατρικὲς λεπτομέρειες, οἱ ὁποῖες φανερώνουν ὅτι ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν,
ἦταν ἕνα τέλεια σκηνοθετημένο διαφημιστικὸ τέχνασμα. Περισσότερα δὲν
χρειάζονται. Οἱ κατὰ καιροὺς ξιφουλκοῦντες κατὰ τῶν μεταμοσχεύσεων εἰδικοὶ ἂς μείνουν
στὴ σιωπή τους.
Κυπριανὸς Κ. Χριστοδουλίδης
ἰατρὸς
«Ο.Τ.» αριθ. φ. 1795
To Δόγμα και η αξία του -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ
Η προσήλωσις εις το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής
Ανάμεσα στ΄ άλλα γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της πνευματικής ζωής. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω στην επίσκεψη του Πάπα στην Αθήνα. Επιθυμούσα, όπως και η πλειονότητα του ελλαδικού κλήρου και λαού, την αποφυγή εκείνης της επισκέψεως. Η πραγματοποίησή της ήταν ένα ήττημα για μας. Έστησε ένα προγεφύρωμα του Παπισμού στην Ορθόδοξη Ελλάδα και έχει αυξήσει την έπαρση των απανταχού παπικών και παποφίλων. Ωστόσο, φρονώ ότι αυτό το δυσάρεστο γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά και να καταστεί τελικά ωφέλιμο. Πως;
Τη ΚΘ΄ (29η) του Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ της Ρωμαίας.
Αναστασία η Αγία Οσιομάρτυς του Χριστού η σήμερον εορταζομένη ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, έζη δε κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως και των διαδόχων αυτού Γάλλου και Βαλεριανού εν έτει σνστ΄ (256). Είναι δε και άλλη Μάρτυς Αναστασία η επιλεγομένη Φαρμακολύτρια, καταγομένη και αυτή από την Ρώμην, ακμάσασα κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, αλλά τα μεν περί αυτής ας ίδη πας τις εις την κβ΄ (22αν) του Δεκεμβρίου μηνός, ότε επιτελείται η μνήμη αυτής· ενταύθα δε να διηγηθώμεν τα περί της σήμερον εορταζομένης, ήτις τον Χριστόν εκ βρέφους ποθήσασα, ήρε τον ζυγόν αυτού τον χρηστόν και γλυκύτατον και εβάστασε το ελαφρόν αυτού φορτίον, ήτοι της μοναδικής πολιτείας, ύστερον δε ηξιώθη του Μαρτυρίου και υπέμεινε γενναίως και ανδρειότατα υπέρ της αγάπης του ουρανίου Νυμφίου αυτής διάφορα και πάνδεινα κολαστήρια· όθεν και υπ’ αυτού εδοξάσθη μεγάλως με τριπλούν στέφανον· ένα μεν δια την παρθενίαν αυτής, άλλον της ασκήσεως και έτερον τον του Μαρτυρίου, περί του οποίου θα διηγηθώμεν επιμελώς προς όφελος των αναγιγνωσκόντων.
Ἄρωμα Πατριωτισμοῦ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά,
Αὐτὲς τὶς μέρες διάβασα τὸ
βιβλίο μὲ τίτλο «Ἐν Παραμυθίᾳ τῇ 29–9–1943» (Ἔκδοση τοῦ Δήμου Παραμυθιᾶς, 2007)
τοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου κ. Παναγιώτου Τσαμάτου, Καθηγητοῦ τῆς Μαθηματικῆς Ἀναλύσεως
στὸ Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων. Τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ τρεῖς γλῶσσες: Ἑλληνικὰ
(σελ. 1 –38), Ἀγγλικὰ (σελ. 39–68) καὶ Γερμανικὰ (σελ. 69–99). Πρόκειται γιὰ ἄρωμα
πατριωτισμοῦ, ποὺ κάθε ἀληθινὸς Ἕλληνας θὰ ἤθελε ν᾽ ἀπολαύσει. Γι᾽ αὐτό, σᾶς
παρακαλῶ νὰ δημοσιεύσετε τὴν παροῦσα ἐπιστολή. Ὁ κ. Τσαμάτος παρουσιάζει μὲ ποιητικὸ
τόνο καὶ πολὺ συγκινητικὸ τρόπο τὸ ἀποτροπιαστικὸ ἔγκλημα, ποὺ διέπραξαν οἱ
Γερμανοὶ κατακτητές, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς μουσουλμάνους Τσάμηδες, τὴν 29–9–1943,
ἤτοι τὴν ἐκτέλεση 49 ἀθώων ἀνθρώπων, ὡς ἀντίποινα γιὰ τὴν ἀπώλεια 6 Γερμανῶν
στρατιωτῶν σὲ μία συμπλοκὴ μὲ τοὺς ἀντάρτες. Αὐτὸ ποὺ τονίζει ἰδιαίτερα ὁ
συγγραφέας εἶναι ὅτι οἱ μουσουλμάνοι Τσάμηδες, ποὺ πρωτοστάτησαν σ᾽ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα,
ἦταν μέχρι τὴν προηγουμένη ἡμέρα γείτονες τῶν ἀθώων θυμάτων! Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει
τεράστια σημασία γιὰ τὶς ἡμέρες μας, ὅπου συντελεῖται μία ἄνευ προηγουμένου
προδοσία τῆς Πατρίδος. Τὰ γνωστὰ ξένα κέντρα ἀποφάσεων, σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ
τὰ πολιτικὰ κόμματα, ποὺ προωθοῦν μὲ ζῆλο τὴ «Νέα Τάξη Πραγμάτων», ἤτοι Ν.Δ.,
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Οἰκολόγοι–Πράσινοι καὶ ΚΚΕ (βάζω τὸ ΚΚΕ τελευταῖο, διότι αὐτὸ ἔχει
προβάλει κάποιες ἀντιστάσεις), προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι θὰ εἴμαστε ρατσιστὲς
(!!!) ἂν δὲν δεχθοῦμε τὸν ἐποικισμὸ τῆς χώρας μας μὲ πολλὰ ἑκατομμύρια μετανάστες
κάθε κουλτούρας, ἂν δὲν τοὺς κτίσουμε (καὶ μάλιστα μὲ δικά μας ἔξοδα!!!)
τζαμιά, σχολεῖα κ.λπ.. Μάλιστα, ὁ ὑπουργὸς κ. Προκόπης Παυλόπουλος εὐχαριστεῖ τοὺς
λαθρομετανάστες, ποὺ ἐπιλέγουν τὴν Ἑλλάδα ὡς χώρα προορισμοῦ! Τὰ γεγονότα τῆς
29–9–1943, ποὺ καταθέτει ὁ κ. Τσαμάτος μᾶς διδάσκουν ὅτι ἔχουμε ὅλοι χρέος νὰ
ποῦμε ἕνα μεγάλο «ΟΧΙ» στὴν ἐσχάτη αὐτὴ προδοσία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς
προσκυνημένους.
Μὲ τιμὴ
Δημήτριος Χατζηνικολάου
Ἀν. Καθηγητὴς τοῦ Παν/μίου
Ἰωαννίνων
“Oρθ.Τύπος” αριθ. φ. 1794
ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ MAΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ 1940 - 41
Ο αγών (του 1940-41) ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Η
παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρουμε
μία, η οποία είχε γίνει κοντά μας στο αριστερό μέρος του Μετώπου, εκεί που
ήτανε το άλλο τμήμα του Μετώπου, των ευζώνων. Συνέβη το 1941 στον τότε
ανθυπασπιστή και μετέπειτα υπολοχαγό Νικόλαο Γκάντζαρο.
Παραθέτω την αναφορά που είχε κάμει τότε στο Διοικητή του. Ιδού το πλήρες κείμενο:
ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
«Εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον» (Περικλῆς)
1. Ἡ θρασύτατη ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, λειτούργησε ὡς πρόκληση στὴ συνείδηση ὅλου τοῦ Ἔθνους. Ἡ ἀπάντηση ἦταν πανελλήνια, καὶ ἡ ἀπόφαση γιὰ ἀντίσταση καθολική. Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος -ἡγεσία καὶ σῶµα- συντάχθηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ µὲ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ (πού, µολονότι δικτάτορας, τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη στιγµὴ ἐξέφραζε τὸ συλλογικό µας φρόνηµα) στὴν ἰταµὴ ἀλαζονεία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῶν δυνάµεων τοῦ Ἄξονα. Ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔχει ἤδη καταγράψει τὴ συµµετοχὴ τοῦ Ἱ. Κλήρου στὸν πόλεµο, µὲ πολλὰ θύµατα, ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχειά του, τὴν ἐπάρατη Κατοχὴ (γερµανικὴ–ἰταλικὴ–βουλγαρική), µὲ θυσίες αἱµάτων (ἐκτελέσεις κληρικῶν), ἀλλὰ καὶ προσωπικῆς ἀναλώσεως γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ (παραστάσεις συνεχεῖς στὶς ἡγεσίες τῶν κατοχικῶν δυνάµεων – ὀργάνωση συσσιτίων – περίθαλψη ἀσθενῶν καὶ ἀναξιοπαθούντων) τόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας (ἀρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καὶ Δαµασκηνός, ὁ τότε Ἰωαννίνων καὶ µετὰ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων κ.π.ἄ.), ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἁπλοῦ παπᾶ, ποὺ σήκωσαν γιὰ µία ἀκόµη φορά, µὲ καθαρὰ ἐθναρχικὴ συνείδηση, σὲ καιροὺς καθολικῆς ἀρρυθµίας, τὸ σταυρὸ τοῦ Ἔθνους µας. Ὁ ὀρθόδοξος Ἑλλαδικὸς Κλῆρος φάνηκε πάλι ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του. Ἔχει γι᾽ αὐτὸ κάθε δικαίωµα ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία νὰ συµµετέχει στὸν πανηγυρισµὸ τῆς ἐθνικῆς νίκης ἀπέναντι στὶς ὀρδὲς τοῦ νεο– φραγκικοῦ Ἀττίλα, ποὺ δίκαια καθιέρωσε τὸ Ἔθνος ὡς γιορτή του καὶ ἀφορµὴ συλλογικῆς µνήµης καὶ αὐτοπαιδαγωγίας. Καὶ δὲν συµµετέχει µόνο µὲ τὴν Πανηγυρικὴ Δοξολογία στὶς 28ης Ὀκτωβρίου, ἡµέρα ἐνάρξεως τοῦ ἔπους, ἀλλὰ καὶ µὲ µία σηµαίνουσα ἀπόφαση, δηλωτικὴ τῆς ταυτίσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Σώµατος, µὲ τὸ ἔπος τοῦ ᾽40–41 καὶ τῆς λειτουργικῆς καταξίωσής του.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ -- Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτη Δημ. Ἐκπαιδεύσεως
«Θαυμάζω τίς γυναῖκες καί στο ὄνομά τους μνέω»
(Διονύσιος Σολωμός)
Τόν ὕμνο μου ὑψώνω ὡς τον οὐρανό,
δοξολογώντας τή μεγάλη μορφή σου, ἡρωϊκή καί μεγαλόψυχη Ἑλληνίδα τοῦ Σαράντα.
Κι ὅπου ἐλεύθερη ψυχή, ὅπου ἀγάπη φλογερή στήν ἀπολυτρωμένη συνείδηση, στόν ἀνεμπόδιστο
στοχασμό καί στήν ἀνθρώπινη πράξη, ἑνώνει τό σκίρτημα καί τή φωνή της στο ρωμαλέο,
αἰώνιο καί γλυκό τραγούδι τῶν ἀρετῶν σου. Σέ πρωτογνώρισα, ὅταν ἀνέμιζες τό
μαντήλι σου στούς σταθμούς τῶν τρένων κι ἐμούσκευες μέ τά δάκρυά σου τό μαχητή,
πού ἔφευγε γιά τό μέτωπο, τραγουδώντας:
«Ἄντε στό καλό κι ἡ Παναγιά μαζί σου!...»
Στρατιωτικόν ανακοινωθέν 1ης Δεκεμβρίου 1940.
Τα Ελληνικά στρατεύματα εισήλθον χθες εις Πογραδέτς. Οι Ιταλοί υποχωρούν εις την κατεύθυνσιν του Ελβασάν. Οξεία διάστασις μεταξύ φασιστικού κόμματος και των στρατιωτικών ηγετών της Ιταλίας.
Ημερησία Διαταγή του Κ. Δαβάκη. -- 28 Οκτωβρίου 1940
Προς τους αξιωματικούς και οπλίτας.
Ο ύπουλος γείτων μας, αιφνιδιαστικώς μας επετέθη. Η Ελλάς αναμένει από ένα
έκαστον ημών να προστατεύσωμεν τα σύνορά της και την τιμήν της και να δώσωμεν
ένα καλόν μάθημα εις τον εισβολέα. Φανήτε Έλληνες και κρατήστε γερά τα όπλα με
πίστιν εις τον Θεόν και τον εαυτόν σας και τους Διοικητάς σας. Πειθαρχία, καρτερία,
θάρρος.
Διοικητής Κ. Δαβάκης.
Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου. -- 28 Οκτωβρίου 1940
Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.
Από το αθάνατον έπος του 1940 -- Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν.
28 Οκτωβρίου 1940
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την
ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν
ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το
δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωϊνήν την
παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου
ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε
την 6ην πρωϊνήν. Απάντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό
καθ΄ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της
Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των
προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας.
Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα
παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.
Ιωάννης Μεταξάς
Λόγος εις την Αγίαν Σκέπην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
Την ιεράν ταύτην εορτήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας επιτελούμεν, αδελφοί, εις ανάμνησιν της οπτασίας την οποίαν είδεν ο Όσιος Πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατά τας ημέρας της βασιλείας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος. Κατά την εποχήν εκείνην, εν ημέρα Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου, ετελείτο εις τον εν Βλαχέρναις περίλαμπρον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου ολονύκτιος υμνωδία, εις την οποίαν παρευρίσκετο και ο Όσιος Ανδρέας μετά πλήθους λαού. Τότε περί την τετάρτην ώραν της νυκτός ανυψώσας ο Όσιος τους οφθαλμούς αυτού προς τον ουρανόν είδε την ουράνιον Άνασσαν, την Σκέπην παντός του κόσμου, την Υπεραγίαν Παρθένον και Θεοτόκον, ισταμένην εις τον αέρα και προσευχομένην, λάμπουσαν δε ως ο ήλιος και σκέπουσαν τον λαόν με το τίμιον αυτής Μαφόριον.
Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.
Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ετελείτο από παλαιοτάτων χρόνων, και μέχρι πρότινος, κατά την Α΄ (1ην) Οκτωβρίου, εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς την Πανάχραντον Δέσποιναν, δια την παρεχομένην υπ’ Αυτής προστασίαν εις το γένος των ανθρώπων. Ήδη όμως, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η σύναξις δια τον πανηγυρικόν εορτασμόν αυτής ωρίσθη δια την κη΄ (28ην) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, (ιε΄ 15ην κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον), ίνα σύσσωμον το Ελληνικόν έθνος, εκκλησιαστικώς και πολιτικώς, την αυτήν ημέραν (αδιάφορον αν υπό των μεν αριθμείται αύτη ως 15η, υπό των δε ως 28η του Οκτωβρίου μηνός), συνεορτάζη και συμπανηγυρίζη το μέγα γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως αυτού από του Ιταλογερμανικού κ.λ.π. ζυγού.
Του Στέλιου Παπαθεμελή:
Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.
Η κ. Αγγελοπούλου κάλεσε τον Ερντογάν στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση
Για μια ακόμα φορά η κ. Αγγελοπούλου εξέθεσε την χώρα με την συμπεριφορά της. Καλεί τον Ερντογάν, ο οποίος συνεχώς παραληρεί και εξαγγέλλει την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να εορτάσει το καταλυτικό γεγονός που συνετέλεσε για την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μια σημαντική αποκάλυψη που αναμφίβολα θα συζητηθεί υπό την παρούσα συγκυρία στα ελληνοτουρκικά κάνει η “Καθημερινή “ (Παύλος Παπαδόπουλος), σύμφωνα με την οποία η επικεφαλής της επιτροπής “Ελλάδα 2021”, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, απηύθυνε πρόσκληση -μέσω “διαύλων”- στον Ρετζέ Ταγίπ Ερντογάν να παραβρεθεί στις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση!
--------------------------
Ὅλες οἱ ἐπιλογές τοῦ Μητσοτάκη (διάβαζε τῶν Σιωνιστῶν) εἶναι ἄκρως γελοῖες καί μεγιστοποιοῦν τόν παραλογισμόν πού ἐπικρατεῖ εἰς ὅλους τούς τομεῖς! Δέν πρόκειται γιά «λάθη», ὅπως τόν κατηγοροῦν μερικοί, ἀλλά γιά ἐσκεμμένον σχέδιον καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδος, τήν ὁποίαν μισεῖ. Ἔχει ξεπεράσει καί αὐτούς τούς μεγαλοπροδότας ΓΑΠ καί Τσίπραν!
Απάντηση του αδελφού μας Δημητρίου Χατζηνικολάου σε σχόλιο ανωνύμου:
@ 26 Οκτωβρίου 2020 - 4:27 μ.μ. «η Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιο για έναν και μόνο λόγο, για να μην υπάρχει σύγχυση ανάμεσα σε Πολιτεία και Εκκλησία. Μόνο γι'αυτό. Εσύ έβαλες την εορτολογική ενότητα πάνω από την εκκλησιαστική. Αυτό είναι αίρεση και πλάνη.»
Ψεύδεσαι ἀσυστόλως καί ἀερολογεῖς! Ἰδού οἱ ἀποδείξεις. Πρῶτον, σέ διαψεύδουν τά ἴδια τά κείμενα τῆς «ἐκκλησίας» (ἡ Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, τό «Πανορθόδοξον» Συνέδριον τοῦ 1923, τά βιβλία τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐδημοσιεύθησαν πρό τῆς ἀλλαγῆς (1924) κ.ἄ. Ὅλοι αὐτοί λέγουν εὐθαρσῶς ὅτι ἡ ἀλλαγή ἐπιβάλλεται νά γίνῃ χάριν τῆς «Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν»! Δεύτερον, τό νά ὑπάρχῃ διαφορά μεταξύ πολιτικοῦ καί Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου δέν δημιουργεῖ κανένα σοβαρόν πρόβλημα! Τρίτον, ἡ ἑορτολογική ἑνότης εἶναι στοιχεῖον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ἄρα εἶναι σκέτη ἀνοησία νά λέγῃς ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ. ἔβαλαν τήν ἑορτολογικήν ἑνότητα πάνω ἀπό τήν ἐκκλησιαστικήν! Τέταρτον, τά ψέμματα, οἱ ἀερολογίες, τό «ξύπνα φίλος» κ.λπ. πού ἔγραψες μοῦ θυμίζουν τούς πληρωμένους «σχολιαστάς» πού πρό καιροῦ ἐγέμιζαν μέ πνευματικάς ἀκαθαρσίας τό παρόν ἱστολόγιον.
ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ -- Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως
«Παιδιὰ μου, ὁ πόλεμος γιὰ σᾶς περνάει θριαμβευτὴς
Τῶν ἄδικων ὁ πόλεμος δὲν εἶν᾽
ἐκδικητής,
Εἶναι ὁ θυμὸς τῆς ἄνοιξης
καὶ τῆς δημιουργίας»
Κωστὴς Παλαμᾶς (1.4.1941)
Ὁ Ὀκτώβριος —ὅπως καὶ ὁ
Μάρτιος— εἶναι ὁ μήνας τῶν μεγάλων ἐθνικῶν μας ἀνατάσεων. Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940
πυργώθηκε ἀπέναντι στὴν 25η Μαρτίου 1821, μὲ τὴν ἴδια ἰσοτιμία. Καὶ οἱ δύο
μεγάλες καὶ ἱστορικὲς αὐτὲς ἡμερομηνίες σημαίνουν τὸ ὑπερκόσμιο ἐγερτήριο τῶν
Πανελλήνων, ποὺ πλημμυρισμένοι ἀπὸ θεῖο φῶς, ξεπηδοῦν στοὺς ἱεροὺς ἀγῶνες γιὰ τὶς
γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τοὺς Ναοὺς καὶ τοὺς τάφους τῶν πατέρων τους κι ἐκπληρώνουν
τὴν ἱστορικὴ ἀποστολὴ τους, μὲ ἀπόλυτη ὁμαδικὴ συνείδηση καὶ συνέπεια.
* * *
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 εἶναι
ἡ μέρα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας.
Ξημέρωσε, γιὰ νὰ καλύψει, μὲ τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀνδρείας, τῆς ἐλευθερίας
καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὁλόκληρη τὴν ἀποκαρδιωμένη ἀνθρωπότητα. Μιὰ πηγὴ γάργαρη
καὶ πλούσια. Ἕνας πελώριος
ὄγκος ἀπὸ βουνὰ καὶ πολεμικὲς ἰαχές. Ἡ κολυμβήθρα τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς. Εἶναι τὸ
μεγάλο καὶ ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ ποτὲ δὲν ἀλλοιώνεται, δὲν μεταβάλλεται, δὲν
παραχαράσσεται καὶ δὲν παρερμηνεύεται. Ἐκφράζει πάντοτε τὴ βαρυσήμαντη παρουσία
τοῦ πνεύματος τῆς καθολικῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνήκει στὰ αἰώνια ἱστορικὰ γεγονότα,
ποὺ τροφοδοτοῦν μὲ ἁγνὸ αἷμα τὴν καρδιὰ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας.
«Τοῦ κόσμου ἡ πιὸ σωστὴ
στιγμὴ σημαίνει: Ἐλευθερία.
Ἕλληνες μέσ᾽ τὰ σκοτάδια
δείχνουν τὸ δρόμο: Ἐλευθερία» (Ὀδ. Ἐλύτης).
* * *
Ἡ γενιὰ τοῦ πόνου καὶ τῆς
δοκιμασίας ἔζησε τὰ μεγάλα καὶ συνταρακτικὰ γεγονότα τοῦ Σαράντα, ποὺ ὑπενθυμίζει
ἡ ἐπικείμενη ἔνδοξη Ἐπέτειος τῆς ἀσύγκριτης Ἐποποιΐας. Μὲ συγκίνηση καὶ θαυμασμὸ
ἀναπολεῖ τὴν ἀτελεύτητη σειρὰ προσώπων καὶ πράξεων, ποὺ τὸ καθένα καὶ ἡ κάθε μία
εἶναι ἕνα μνημεῖο γιὰ ὅ,τι ὡραῖο καὶ ὑψηλὸ ὑπάρχει στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ
φθάνει, γιὰ νὰ ὑψώσει καὶ νὰ διδάξει γιὰ πάντα ἕναν Λαό. Πόση δόξα καὶ πόση
θλίψη, πόσος ἱδρώτας καὶ πόσο αἷμα, πόσα κλάματα καὶ πόσοι στεναγμοί! Ἡ
κρισιμότητα τῶν καιρῶν μᾶς καλεῖ σὲ πανεθνικὸ συναγερμό, πνευματικὴ ἀνύψωση καὶ
ἠθικὴ ἀνάταση. Μέσα μας ζεῖ ἀκατάλυτο, ἀπόλυτο καὶ αἰώνιο τὸ Σαράντα. Ἡ Ἑλληνικὴ
Φυλή, αἰώνια Ἰφιγένεια, ἀτάραχη σὰν τὸ Διγενὴ στὰ μαρμαρένια ἁλώνια, πορεύεται
μὲ τὸ κεφάλι πάντοτε ψηλά, ὑψώνει τὴ γεμάτη φλόγα μορφή της ἐπάνω ἀπ᾽ τὶς
τρικυμισμένες χαῖτες τῶν κυμάτων καὶ γίνεται ὁ πλαστουργὸς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ὁ
ὑπέροχος νομοθέτης στὸ χῶρο τοῦ πνεύματος. Ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ μοίρα μας, στὴ
διαδρομὴ τῶν αἰώνων, οὔτε στιγμὴν δὲ θὰ ξεφύγουμε ἀπ᾽ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ δρόμο τοῦ
Σαράντα, πιστοὶ στὸ ὑπέρτατο χρέος μας. Μᾶς συντροφεύουν οἱ ἀόρατες Σκιὲς τῶν
Ἡρώων μας. Μᾶς παραστέκει ἕνα
πλῆθος ἀναπήρων. Κι ἕνας κόσμος ἀλύτρωτων ἀδελφῶν μας ζητεῖ τὴ θερμὴ
συμπαράστασή μας. «Πρέπει νὰ εἴμαστε ὑπερήφανοι —ἔγραφε, ἀνάμεσα στ᾽ ἄλλα, ὁ
Γεώργιος Ἀθανασιάδης–Νόβας, πρὶν ἀπὸ χρόνια— ὄχι τόσο γιατὶ προῆλθαν ἐκεῖνοι,
ποὺ ἔπεσαν στὴ μάχη τῆς Ἐλευθερίας, ἀπὸ ἐμᾶς, ὅσο γιατὶ ἐμεῖς, ποὺ ἐπιζήσαμε,
προερχόμαστε ἀπὸ ἐκείνους. Ἡ Ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τοὺς Τάφους. Οἱ Τάφοι
ὅμως μποροῦν νὰ κυβερνήσουν τὴ Ζωή. Τὸ ἀντιστύλι τῆς ἐπιβιώσεως δὲν στηρίζεται
στὸ σαλευόμενο ἔδαφος τῆς Ζωῆς. Στηρίζεται στὸ ἀσάλευτο ἔδαφος τῶν Τάφων. Τὰ ἄνθη
καὶ οἱ καρποὶ τῆς ὕλης φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ σπόρου. Τὰ ἄνθη καὶ οἱ καρποὶ
τῆς Ἰδέας φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ Ἥρωα. Ποῦ ν᾽ ἀποκρύβει τάχα ἡ Εἱμαρμένη τὸ
παλλάδιο τῶν ἐθνικῶν πεπρωμένων; Σκύψτε κι ἂν δὲν τὸ βρεῖτε στὰ λίκνα τῶν ἐπιγόνων,
γονατίστε στὰ μνήματα τῶν προγόνων. Ἐκεῖ, χωρὶς ἄλλο, θὰ τὸ βρεῖτε.
Ἀσπαστεῖτε το!…»
Διήγησις περί των Ιβήρων, ήτοι των νυν καλουμένων Γεωργιανών, πως ήλθον εις θεογνωσίαν παρά τινος ΓΥΝΑΙΚΟΣ.
Εις τας ημέρας του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου, εν έτει τλβ΄ (332), ήκμασε Γυνή τις ευσεβής, η οποία ήτο άκρως γεγυμνασμένη εις την ασκητικήν πολιτείαν. Όθεν μολονότι ηχμαλωτίσθη από τους Ίβηρας, μετεχειρίζετο και εκεί η μακαρία τους ιδίους αγώνας της ασκήσεως, επειδή δε οι Ίβηρες ήσαν τότε εστερημένοι της ιατρικής, δια τούτο, όταν τυχόν ησθένουν, συνήθιζον να προστρέχωσιν οι μεν προς τους δε, ζητούντες να μάθωσι τον τρόπον της ιατρείας της ασθενείας των εξ εκείνων, όσοι με την πείραν εδοκίμασαν την τοιαύτην ασθένειαν. Όθεν γυνή τις, έχουσα παιδίον, το οποίον δεινώς έπασχεν, επήγεν εις την ανωτέρω θεοσεβεστάτην Γυναίκα, ζητούσα να μάθη απ’ αυτήν, τι να πράξη εις την ασθένειαν του τέκνου της. Εκείνη δε λαμβάνουσα το παιδίον και θέσασα τούτο επί κλίνης παρεκάλεσε τον Κύριον να το ιατρεύση· ο δε τα κρυπτά των καρδιών γινώσκων Κύριος, χωρίς να βραδύνη, εθεράπευσε αυτό.
---------------------------
Μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωσις τοῦ ἁγιοπατερικοῦ λόγου (τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου νομίζω), ὅτι εἷς ἀληθῶς εὐσεβής ἄνθρωπος δύναται νά μεταστρέψῃ μίαν ὁλόκληρον πόλιν ἀπό τήν ἀσέβειαν εἰς τήν εὐσέβειαν!
Η άποψις του Πάπα δια την κατ΄ ανατολάς Ορθόδοξον Εκκλησίαν -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε συνέντευξη, που παρεχώρησε σε εφημερίδα της Β. Ελλάδος, μεταξύ άλλων, σχετικώς με την επίσκεψη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, είπε ότι η επίσκεψη αυτή «εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας», ενώ, «αναφερόμενος στον διάλογο των δύο Εκκλησιών, τάχθηκε υπέρ της ένωσής τους και πρόσθεσε πως από την μέχρι τώρα διδασκαλία του Πάπα ως θεολόγου, εκφράζεται η κοινή συνείδηση της ¨αδιαιρέτου αρχαίας Εκκλησίας¨». («Ο.Τ.» 27.10.06). Η άποψη αυτή του Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου, αν πράγματι έτσι διατυπώθηκε, στην εν λόγω συνέντευξη, φαίνεται να μη δικαιώνεται εκ των πραγμάτων, εφόσον άλλωστε, ουσιαστικώς, δεν είναι δυνατόν, η διδασκαλία του Πάπα, να είναι διαφορετική από την κατεστημένη διδασκαλία της παπικής ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας! Η δε διδασκαλία της παπικής Εκκλησίας αφίσταται ως γνωστόν, παρασάγγας από τη συνείδηση της «αρχαίας αδιαιρέτου Εκκλησίας»!
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ν.Η. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Σεβασμιώτατε,
Εἰς τὰς προσφάτους ἐπιθέσεις σας κατὰ τῶν ʼΟρθοδόξων τοῦ πατρίου ἑορτολογίου (ʼΟ.π.ἑ.), παρελείψατε νὰ ὁμιλήσητε διὰ τὴν οὐσίαν τοῦ ὅλου ζητήματος, ποὺ εἶναι ἡ σύγχρονος αἵρεσις (διάβαζε πανθρησκεία) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾ Ωμιλήσατε πληθωρικῶς διὰ δευτερεύοντα ζητήματα, καὶ κυρίως διὰ τὰ λάθη τῶν ʼΟ.π.ἑ., ἀλλὰ ἀπεσιωπήσατε τὸ κυριώτερον: Ὁ λόγος ὑπάρξεως τῶν ʼΟ.π.ἑ. εἶναι ἡ λόγοις καὶ ἔργοις κηρυσσομένη αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὴν ὁποίαν σεῖς συνεργάζεσθε! ʼΕν ἄλλαις λέξεσιν, «ἀφήσατε τὰ μῆλα καὶ ἐπιάσατε τὰ φύλλα»! Ἀπὸ προηγούμενα ὁμολογιακά σας κείμενα κατὰ τοῦ Παπισμοῦ ἐχάρημεν καὶ ἀνεμένομεν νὰ προχωρήσητε καὶ εἰς τὸν δημόσιον ἔλεγχον τοῦ πατριάρχου, καθὼς καὶ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τῶν καινοτόμων ἀρχιερέων. Διότι, ὅπως καὶ σεῖς ὁ ἴδιος γράφετε (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 12-6-2009, σελ. 5), ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικὰ φρονούντων ἀρχιερέων ἀποτελεῖ οὐσιῶδες γνώρισμα τῆς στάσεως, ποὺ ἐτήρησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἰς ἀναλόγους περιστάσεις. Ἀντὶ αὐτοῦ, ὅμως, σεῖς ἐστράφητε κατὰ τῶν ʼΟ.π.ἑ., οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὴν αἵρεσιν κατὰ τὰ πρότυπα τῶν Ἁγίων Πατέρων!
---------------------------
Ὁ κ. Σεραφείμ εἶναι ὁ νέος Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος!
Τη ΚΖ΄ (27η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΝΕΣΤΟΡΟΣ.
Νέστωρ ο Άγιος Μάρτυς ήτο από την μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην, έζη δε κατά τας ημέρας των δυσσεβών βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού κατά το αυτό έτος κατά το οποίον εμαρτύρησεν ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Ήτο δε τότε ο μακάριος ούτος Νέστωρ πολύ νέος, άγων την ηλικίαν εκείνην, κατά την οποίαν αρχίζουσι να φύωνται αι τρίχες του πώγωνος, γλυκύς εις την θεωρίαν, ωραίος εις το κάλλος και γνώριμος του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Βλέπων δε ο μακάριος Νέστωρ ότι ο βασιλεύς Μαξιμιανός έχαιρε και ηγάπα βάρβαρόν τινα, Λυαίον ονομαζόμενον, και ότι εκαυχάτο μεγάλως εις την ανδρείαν του βαρβάρου εκείνου και εις τας νίκας, τας οποίας έκαμνε με όσους επάλαιεν, όστις και πολλούς Χριστιανούς εθανάτωσεν, εμίσησε την τοιαύτην υπερηφάνειαν του Λυαίου.
Παραλυτική καχεξία -- Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο σύγχρονος «μπαμπούλας» της Νέας τάξης πραγμάτων είναι το αφήγημα της ακροδεξιάς φενάκης, ο οποίος επιστρατεύεται συλλήβδην, δια να συσπειρώσει τους αδαείς πολίτες, οι οποίου ασχολούνται με την πολιτική, με όρους φανατισμού και οπαδισμού.
Οι αρχιτέκτονες της διάλυσης των εθνών, της νοθείας της συμπαγείας αυτών, έλκουν τα υποζύγια τους, τα οποία είναι ο φιλελευθερισμός και ο Κομμουνισμός, ή άλλως η πεπτωκυία αριστερά, όπου προλειαίνουν, εν κρυπτώ και παραβύστω, την εγκαθίδρυση της ολοκληρωτικής παγκοσμιοποιήσεως.
Τρόπος υπάρξεως του Θεού καί σχέσις εκκλησιολογίας καί τριαδολογίας -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
- Χαρίλαος Στουραΐτης
1. «Ίδωμεν δε όμως και πρός τούτοις και αυτήν την εξ΄ αρχής παράδοσιν και
διδασκαλίαν και πίστιν της καθολικής Εκκλησίας, ήν ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε
απόστολοι εκήρυξαν, και οι πατέρες εφύλαξαν. Εν ταύτη γαρ η Εκκλησία
τεθεμελίωται ».[PG 26.593C-596A»
2. Και πάλιν : « Διατί τον πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούχ ιστορούμεν και
ΖΩΓΡΑΦΟΥΜΕΝ ; επειδή ούκ οίδαμεν τις έστιν και Θεού φύσιν αδύνατον ιστορήσαι
και ζωγραφήσαι, ΚΑΙ ΕΙ ΕΘΕΑΣΑΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΓΝΩΡΙΖΑΜΕΝ ,ΚΑΘΩΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ,
κακείνον αν είχομεν ιστορήσαι και ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ». Πρακτικά Συνόδων. Τόμος
Γ΄,σελ.211.
«Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας είναι το σώμα της Εκκλησίας, ο ευσεβής λαός του Κυρίου».
Ο Οικουμενισμός είναι τρομακτική Παναίρεσις του καιρού μας η πιο σατανική και επικίνδυνη. Απειλεί όχι μονάχα την Αγία Ορθοδοξία, αλλά και την Αθάνατη Ελλάδα. Γι΄ αυτό πρέπει όλοι μας να γρηγορήσωμε. Καθήκον όλων μας είναι να αρνηθούμε την ειδωλολατρία, που εισάγει ο Οικουμενισμός. Να περιφρουρήσωμε την Ορθοδοξία. Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες τον αγώνα τον παίρνει στα χέρια του ο Ορθόδοξος Λαός. Αυτός είναι ο φύλακας της Ορθοδοξίας, καθώς και η εγκύκλιος του 1848 των αγίων Πατριαρχών της Ανατολής υπογραμμίζει: «Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας είναι το σώμα της Εκκλησίας, ο ευσεβής λαός του Κυρίου».
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ;
ΠΟΛΛΑΚΙΣ ἔχομεν ζητήσει νά διακοπῆ ὁ θεολογικός διάλογος διά τήν Ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἔχομεν ἐπισημάνει ὅτι εἶναι ἀδιανόητον νά συνεχίζεται ὁ διάλογος μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν, τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν, προωθημέναι «μορφαί» τῶν ὁποίων εἶναι ὁ Ἀγγλικανισμός καί ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Λουθήρου. Καί τοῦτο, διότι εἶναι αἱρετικοί, δίδουν «ἱερωσύνην» εἰς γυναῖκας, ὁμοφυλοφίλους κ.λπ. Δυστυχῶς ἡ ἡγεσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν ἀκούει καί συνεχίζει τόν διάλογον, φιλοξενοῦσα, πολλάκις, ἐκπροσώπους τῶν προαναφερομένων «Ἐκκλησιῶν», τούς ὁποίους ὑποδέχεται ὡς ἐκπροσώπους «τιμίας καί ἰσοτίμου» Ἐκκλησίας, προκαλοῦσα τάς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καταδικάζει μετά βδελυγμίας τήν ὁμοφυλοφιλίαν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Λουθήρου ἑτοιμάζεται νά νομιμοποιήση τούς γάμους ὁμοφυλοφίλων, ἰσχυριζομένη ὅτι αἱ ἱεραί Γραφαί δέν ἀπαγορεύουν τούς γάμους ὁμοφυλοφίλων. Σχετική εἶναι καί ἡ ἀκόλουθος εἴδησις, τήν ὁποίαν ἐδημοσίευσε τήν 3ην Ἰουλίου ἡ ἐφημερίς «ΤΟ ΒΗΜΑ»: