Τη Κ΄ (20η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΕΘΟΔΙΟΥ Επισκόπου Πατάρων.

Μεθόδιος ο μακάριος του Θεού Ιερομάρτυς, παιδιόθεν αφιερωθείς εις τον Θεόν, έγινε σκεύος τίμιον και δοχείον του Παναγίου Πνεύματος· διο και την Αρχιερωσύνην θεία ψήφω λαβών, καλώς και θεοφιλώς εποίμανε το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον και με τους λαμπρούς και γλυκείς λόγους του εφώτισε και εγλύκανε τα των Ορθοδόξων πληρώματα. Βλέπων δε την κακοδοξίαν και απάτην των οπαδών του Ωριγένους, οι οποίοι τότε επεπόλαζον, ως άριστος ποιμήν κατέφλεξεν αυτήν τω θείω πυρί της διδασκαλίας του, ολιγοστεύσας το σκότος αυτής δια της θείας χάριτος και δια της αυτού σοφίας.
Όθεν και η των λόγων αυτού αστραπή και η της γνώσεως σάλπιγξ εξήλθον εις πάσαν την γην· ο δε μισόκαλος εχθρός, μη υποφέρων την αντίστασιν και παρρησίαν του θείου τούτου πατρός, ώπλισε τους υπηρέτας του όπως θανατώσωσι τον Άγιον. Μαρτυρικώς λοιπόν αποκεφαλισθείς και θανατωθείς παρ’ αυτών ο μακάριος, όστις προ του μαρτυρίου και του θανάτου ήτο ενδεδυμένος νέκρωσιν ζωηφόρον, απήλθε προς την μακαρίαν και ατελεύτητον ζωήν, πρότερον μεν θυσιάζων και ιερουργών τον Αμνόν του Θεού, ύστερον δε αυτός θυσιασθείς και θυσία ζώσα εις τον Θεόν προσφερθείς. Διο και με διπλούς στεφάνους κατεκοσμήθη ο γενναίος της ευσεβείας πρόμαχος, επειδή εκτός του ότι ήτο Ιεράρχης, έλαβε και τέλος μαρτυρικόν και επορφύρωσε την ιερατικήν στολήν με αθλητικά αίματα. Ούτος ο θείος και του Θεού αληθής ιερεύς τε και Μάρτυς αφήκεν εις ημάς συγγράμματα, τα οποία είναι γεννήματα της αυτού φιλοπονίας και περιέχουν παν είδος γνώσεως και ωφελείας, αλλά και δια τα μέλλοντα φανερώς και καθαρώς ο Άγιος ούτος προείπεν, ήτοι δια τας μετά ταύτα αλλαγάς και μεταβολάς των βασιλείων, δια τας καταδρομάς και πολέμους των εθνών, δια τας ερημώσεις και τους αφανισμούς πολλών τόπων και πόλεων, δια τους Ορθοδοξους και αιρετικούς βασιλείς, και περί του Αντιχρίστου και της βασιλείας του, και δια τον αφανισμόν και την πανωλεθρίαν πάσης σαρκός ανθρωπίνης.