Τη ΚΖ΄ (27η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΛΛΑΔΙΟΥ.

Ελλάδιος ο Άγιος Ιερομάρτυς, καθαρισθείς από παντός ρύπου, εγένετο δοχείον του Αγίου Πνεύματος. Διό ευδοκία Θεού εχρίσθη Αρχιερεύς και ανέλαβε το πηδάλιον της του Χριστού Αγίας Εκκλησίας. Όθεν, καθ’ ο Ποιμήν, εδίωκεν εκ της ποίμνης του Χριστού τους νοητούς λύκους, τους αιρετικούς δηλαδή και τους ασεβείς, τους κατατρώγοντας τα λογικά πρόβατα, καθ’ ο δε σώφρων κυβερνήτης εφύλαττε το σκάφος της Εκκλησίας ασφαλές και ευθύπλουν  έναντι των κυμάτων και των εναντίων ανέμων.

Οδηγηθείς δε ο Άγιος ενώπιον του τυράννου περισσότερον έλαμψε και εφώτισε τας των πιστών διανοίας. Διότι γενναίως ορμήσας εις το στάδιον του Μαρτυρίου, μετά μεγάλης παρρησίας εκήρυξε την ευσέβειαν. Κατεδικάσθη λοιπόν ο αοίδιμος εις πλείστας βασάνους και εξεσχίσθη ασπλάγχνως κατά το σώμα. Όμως ο Δεσπότης Χριστός, φανείς εις αυτόν, ιάτρευσε τας πληγάς του και εποίησεν αυτόν προθυμότερον εις τα μέλλοντα βασανιστήρια. Μετά ταύτα ο τύραννος, οργισθείς σφόδρα, έρριψε τον Μάρτυρα εντός πυρράς, όπου μείνας ο Άγιος απρόσβλητος, Χάριτι Θεού, πολλούς απίστους προσείλκυσεν εις την αληθή του Χριστού πίστιν. Κατόπιν, τιμωρηθείς δια σκληροτέρων τιμωριών και ραπισθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού και ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον του Μαρτυρίου.