Γιά ποιό λόγο ἐνανθρώπησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ Πατήρ ἤ τό Πνεῦμα καί ποιές οἱ συνέπειες τῆς ἐνανθρώπησης

Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ

Ὁ Πατήρ δέν μεταπίπτει στόν Υἱό, παραμένει πάντα Πατήρ· ὁ Υἱός δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα, παραμένει πάντα Υἱός· τό Πνεῦμα δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα ἤ τόν Υἱό, παραμένει πάντα Πνεῦμα ἅγιο. Ἡ ἰδιότητα καθενός προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας εἶναι σταθερή καί ἀμετάβλητη. Πῶς, ἄλλωστε, θά παρέμενε ἰδιότητα ἄν ἐναλασσόταν συνεχῶς περνώντας κάθε φορά σέ ἄλλο πρόσωπο; Γιαυτό ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι πού γίνεται Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά παραμείνει ἀκριβῶς ἡ ἰδιότητα ἀμετακίνητη. Γιατί, ὄντας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παίρνοντας σάρκα ἀνθρώπου ἀπ’ τήν ἁγία Παρθένο, δέν ἀλλοτριώθηκε ἀπό τήν υἱική του ἰδιότητα.

ΕΝ ΕΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ… -- Αθωνικά άνθη

Ο Θεός είναι ο Ων. Ο Υπάρχων. Τίποτε πέραν τούτου μεγαλύτερον, τίποτε αληθέστερον… Απεκαλύφθη εις τον εκλεκτόν Του λαόν Ισραήλ και ήνοιξε μετ’ αυτού διάλογον. Και ο διάλογος ούτος εκωδικοποιήθη εις την Παλαιάν Διαθήκην… Εις τα «Εθνη» «ωμίλησε» δια του «σπερματικού λόγου», δια της φυσικής οδού. Και «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», «επ’ εσχάτων των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ»… Και έκτοτε, έκλεισεν ο διάλογος, ο «δια γνόφου και νεφέλης» με τον Ισραήλ και ήνοιξεν ένας άλλος διάλογος, «τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ’ αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα». Ο διάλογος με τα Έθνη, με ολόκληρον τον κόσμον… Και ο διάλογος ούτος συνεπυκνώθη εις την Καινήν Διαθήκην. Η Καινή Διαθήκη είναι κήρυγμα, εξαγγελία του θελήματος του Θεού, είναι το Ευαγγέλιον. Ως κήρυγμα αποτελεί μονόλογον. Ως πρόσκλησις προς τα λογικά όντα, προς έτερον λόγον, μεταβάλλεται εις διάλογον. Κατά βάθος, βεβαίως, ο Θεός λαλεί προς τους ανθρώπους, δεν διαλέγεται.

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ --- Orthodox Hymns

Τη Λ΄ (30η) Δεκεμβρίου, μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος ΑΝΥΣΙΑΣ της εν Θεσσαλονίκη.

Ανυσία η Αγία του Χριστού Οσιομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 286 – 305 καταγομένη εκ Θεσσαλονίκης, θυγάτηρ γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων, μετά τον θάνατον των οποίων έζη η Αγία κατ’ ιδίαν ησυχάζουσα και ευαρεστούσα τον Θεόν δια της πληρώσεως των θείων εντολών.

Από το βιβλίο: Κατά ενωτικών - Αλέξανδρου Καλόμοιρου

Ειρήνη χωρίς αλήθεια

Σήμερα που όλοι μιλούν για ειρήνη και για ενότητα, η φιλαυτία και τα μίση, η αδικία και το ψέμα, η φιλοδοξία και η πλεονεξία μεσουρανούν. Όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, μιλούν για την αγάπη πρός τον άνθρωπο, για την αγάπη πρός την ανθρωπότητα. ∆εν υπήρξε όμως ποτέ μεγαλύτερη υποκρισία από αυτήν την δήθεν αγάπη. Γιατί η αγάπη πρός κάτι το θεωρητικό, πρός κάτι το φανταστικό, όπως είναι η έννοια «ανθρωπότης» είναι εξ’ ίσου θεωρητική και φανταστική. Δεν έχει καμμία σχέσι με την αγάπη πρός τον συγκεκριμένο άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας. Αυτή η αγάπη πρός ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όταν υπάρχη, είναι η μόνη πραγματική. Είναι η αγάπη πρός τον πλησίον μας που εζήτησε ο Χριστός.
---------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Καλόμοιρος: «Μέσα σ’ αυτήν την τρικυμία είναι αδύνατον να βρής τον δρόμο σου χωρίς πυξίδα. Υπάρχει ένα κριτήριο αλάνθαστο: η συνέχεια της Παραδόσεως. Όπου η Παράδοσις διατηρείται ζωντανή και ανόθευτη, χωρίς διακοπή ή αλλοίωσι από τους χρόνους των Αποστόλων, όσοι πιστοί - επίσκοποι, πρεσβύτεροι ή λαϊκοί - ζούν και μεταδίδουν αυτήν την Παράδοσι, εκεί είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία και αυτοί αποτελούν το σώμα του Χριστού.»

Πράγματι, ἀλάνθαστον κριτήριον ἡ Ἱερά Παράδοσις, ἕν "litmus test," ἐφόσον, κατά τόν Ἅγιον Βικέντιον τοῦ Λειρίνου, «ὀρθόδοξον εἶναι αὐτό πού πάντοτε, παντοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «παράδοσις εἶναι; μήν ἐξετάζεις τίποτε ἄλλο!» Σήμερα, ὅμως, ἐμεῖς οἱ μοντέρνοι «ὀρθόδοξοι», μέ πρῶτον τόν γράφοντα, εὑρίσκουμε μύριες ὅσες δικαιολογίες, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουμε τά πάθη μας, παραβαίνοντες τίς ἱερές παραδόσεις! Ὡς ἐκ τούτου, εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί. Ὅσοι δέ ὄχι μόνον παραβαίνουν συστηματικῶς τάς ἱεράς Παραδόσεις, ἀλλ' εἰσηγοῦνται καί τήν κατάργησίν των, ὅπως τήν κατάργησιν ἱερῶν κανόνων, οἷοι εἰσί οἱ Οἰκουμενισταί, αὐτοί δέν εἶναι ἁπλῶς ἁμαρτωλοί, ἀλλά καί αἱρετικοί.

Ανώνυμος είπε... Οι Ορθόδοξοι "παλαιοημερολογίτες" μένουν σταθεροί και αμετακίνητοι σε ότι πάντοτε, παντού και υπό πάντων επιστεύθη.

Οι Ορθόδοξοι "παλαιοημερολογίτες" τηρούν και κρατούν τις Ιερές Παραδόσεις της Εκκλησίας, δεν τις λατρεύουν, απλά μένουν σταθεροί και αμετακίνητοι σε ότι πάντοτε, παντού και υπό πάντων επιστεύθη.

Είναι φίλοι των Παραδόσεων γι αυτό είναι φίλοι και του Εκκλησιαστικού ημερολογίου (του Ορθοδόξου του λεγόμενου σήμερα ειρωνικά, παλαιού). Έτσι και με παρόμοιους χλευαστικούς χαρακτηρισμούς κορόϊδευαν οι αιρετικοί Εικονομάχοι τους Ορθοδόξους Εικονόφιλους, τους έλεγαν Εικονολάτρες ότι δήθεν λάτρευαν τις Εικόνες ως είδωλα. Όμως οι "Εικονολάτρες" δικαιώθηκαν ενώ οι Αιρετικοί Εικονομάχοι που θεωρούσαν ότι ήταν η κανονική και επίσημη Εκκλησία, καταδικάστηκαν.
Είναι γνωστό ότι οι αιρετικοί στηρίζονται πάντα στο ψέμα και την αντιστροφή της Αλήθειας.
Έτσι και σήμερα, αυτούς που κρατούν την Ορθοδοξία και τις Παραδόσεις όπως και την θεσμοθετημένη Παράδοση 1700 ετών του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου-Εορτολογίου με τις κανονικές και πλήρεις νηστείες, οι Σχισματικοί Νεοημερολογίτες τους λένε χλευαστικά παλαιοημερολογίτες και ημερολογιολάτρες. Αυτοί λοιπόν οι Νεο-Ημερολογίτες, είναι οι εκτός Εκκλησίας σημερινοί Σχισματικοί Εορτολογιομάχοι, Νηστειομάχοι και διώκτες των Ορθοδόξων. Η Εικονομαχία κράτησε 120 χρόνια μέχρι να καταδικαστούν οι Εικονομάχοι. Πλησιάζει ο καιρός που θα πέση βαρύς ο πέλεκυς της καταδίκης για τους Οικουμενιστές αλλά και για τους αμετανόητους Νεο-Ημερολογίτες Εορτολογιομάχους και Νηστειομάχους αλλά και η δικαίωση των Ορθοδόξων "παλαιοημερολογιτών" ακόμη και μετά θάνατον.

Εἰρηνική διαμαρτυρία – διάβημα γιά τήν βεβήλωση τῶν ναῶν στό Χαλκειός

Εἰρηνική διαμαρτυρία – διάβημα τοῦ Συνδέσμου Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν πρός τούς αἰρετούς τῆς Χίου καί τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία. 
Ἐνῶ ἢδη διατρέχουμε τό Ἃγιο Δωδεκαήμερο καί κάθε χριστιανική ψυχή ἀγάλλεται μέ τό πανευφρόσυνο μήνυμα τῆς Γέννησης τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μία θλιβερή εἲδηση, τῆς βεβηλώσεως ἑνός ἀκόμη Ἱεροῦ Παρεκκλησίου στήν πολύπαθη περιοχή τοῦ Χαλκειοῦς, συντάραξε τίς καρδιές μας, προκαλῶντας θλίψη καί ἀποτροπιασμό. Ἡ εἰκόνα μίας ἀκόμη καθημαγμένης ἐκκλησίας, τῆς Παναγίας τῆς Λειαπυργούσενας, τῆς ενορίας τοῦ Χαλκειοῦς μέ πυρπολημένη τήν Ἁγία Τράπεζα καί τήν Ἁγία Πρόθεση, ἀποτελεῖ θέαμα φρικτό καί ἀνἰερο καί προσβάλει βάναυσα μέσα στά Χριστούγεννα, τά ὃσια καί ἱερά τῆς Πίστεώς μας. Δέν πρόκειται ἁπλά γιά βανδαλισμό, ἀλλά γιά βεβήλωση χώρου λατρείας, ποῦ συνέβη ἀκόμα μία φορά (θυμίζουμε ἀνάλογη βεβήλωση στον Ἃγιο Χαράλαμπο Χαλκειοῦς) ἀναίτια καί ἀπρόκλητα καί χωρίς ἀνάληψη εὐθύνης ἢ σύλληψης τῶν δραστῶν. 

Ὡς Κληρικοί τῆς Ἁγιοτόκου, ἀκριτικῆς καί νησιωτικῆς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν και Οἰνουσσῶν λάβαμε καί στό παρελθόν τόσον γραπτῶς, ὃσο και προφορικῶς καί διά τῆς παρουσίας μας, θέση στό πλευρό τῶν λαϊκῶν ἀδελφῶν μας κατοίκων τοῦ Χαλκείου, ποῦ ὡς μή ὢφειλε, σηκώνουν ὃλο τό βάρος τοῦ λεγομένου «προσφυγικοῦ - μεταναστευτικοῦ».

----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὡραιοτάτη ἐπιστολή, ἀξία πολλῶν συγχαρητηρίων! Ὡστόσον, πολύ φοβοῦμαι, ὅτι ἀπευθύνεται εἰς ὦτα μή ἀκουόντων! Δέν γνωρίζω τί φρονοῦν οἱ τοπικοί ἄρχοντες, ἀλλ' ἡ κεντρική ἐξουσία ἔχει (ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος) ἀποδειχθῆ ὅτι ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς 5ης φάλαγγος, πασχίζουσα διά τήν ταχεῖαν ἰσλαμοποίησιν τῆς χώρας, τό ξεπούλημα ὅλων τῶν Ἐθνικῶν μας ζητημάτων κ.λπ. Ἐπιπλέον, φοβοῦμαι ὅτι οἱ δικαίως διαμαρτυρόμενοι αὐτοί Ἕλληνες θά χαρακτηρισθοῦν ὑπό τῶν γνωστῶν διεστραμμένων τῆς 5ης φάλαγγος ὡς «ρατσισταί», «φασῖσται» κ.λπ.
-------------------------
Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους αυτή η σπίλωση των πατριωτών και ορθόδοξων με τους νεοταξίτικους χαρακτηρισμούς που αναφέρει ο κ. Χατζηνικολάου, σωστά, πρέπει να σταματήσει!! Είναι πολλαπλά επιζήμια για τις ψυχές και το Εθνος!!

Χαρίλαος

π. Γεώργιος Μεταλληνός -- Η αλήθεια για τα Χριστούγεννα και η μυθοποίηση των Χριστουγέννων

Με την ενανθρώπηση και τη γέννησή Του ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός πραγματοποιεί το σκοπό της πλάσεως του ανθρώπου, την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην Ιστορία. Την ένωση του κτιστού πλάσματος με τον Άκτιστο Πλάστη. Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως είναι η θέωση του ανθρώπου. «Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μ. Αθανάσιος). «Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ι. Χρυσόστομος). Στη λογική ενός ηθικιστού ο όρος «θεοποιηθώμεν», που χρησιμοποιούν Πατέρες, όπως ο Μ. Αθανάσιος, είναι σκάνδαλο. Γι’ αυτό μιλούν για «ηθική θέωση». Διότι φοβούνται να δεχθούν ότι με τη θέωση μεταβάλλεται «κατά χάριν» αυτό που ο Τριαδικός Θεός είναι «κατά φύσιν» (άκτιστος, άναρχος, αθάνατος). Τα Χριστούγεννα είναι, γι’αυτό, άμεσα συνδεδεμένα και με τη Σταύρωση και την Ανάσταση, αλλά και την Ανάληψη και την Πεντηκοστή.

Χριστός γεννᾶται...,Μεγάλυνον ψυχή μου...,Μυστήριον ξένον...

Τη ΚΘ’ (29η) Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων ΝΗΠΙΩΝ των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων.

Τα Άγια ταύτα Νήπια εθανατώθηκαν υπό του Ηρώδου, ότε ούτος διεπίστωσεν ότι τον ενέπαιξαν οι Μάγοι, εις τους οποίους παρήγγειλε να επιστρέψωσι και να του αναγγείλωσι τα περί του γεννηθέντος Βασιλέως, τον οποίον εμήνυεν εις αυτούς ο Αστήρ, τον οποίον ηκολούθουν, ίνα και αυτός υπάγη να τον προσκυνήση. Επειδή λοιπόν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν εις τον Ηρώδην, καθώς προσέταξεν αυτούς ο Άγγελος, αλλά δι’ άλλης οδού επανήλθον εις την χώραν των, τότε βλέπων ο Ηρώδης ότι ενεπαίχθη υπό των Μάγων, ωργίσθη και επικράνθη πολύ.