Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερημώσεως (19ον)

Ο Άγιος Σπυρίδων -- Του Φώτη Κόντογλου

Ο άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Oρθοδόξου Eκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Nικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Tο τίμιο λείψανό του το έχει η Kέρκυρα, όπως η Zάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου κ' η Kεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο. Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου στο νησί της Κύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι' αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα.

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ -- Ευχαριστούμε τον αδελφό μας Αριστείδη Θ. Αράπη γι' αυτό το βίντεο!

Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.  

Τον Κύριον υμνείτε --- Orthodox Hymns

Τη ΙΔ΄ (14η) του Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΥΡΣΟΥ, ΛΕΥΚΙΟΥ και ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ.

Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος οι Άγιοι Μάρτυρες ήθλησαν κατά τον καιρόν του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249- 251), κατήγοντο δε από την χώραν των Βιθυνών, από γένος λαμπρόν και περίφημον, αλλά και κατά την ευσέβειαν εφάνησαν έτι λαμπρότεροι, επειδή υπέμειναν από τους ασεβείς διάφορα παιδευτήρια και δεν ενικήθησαν οι αήττητοι.

Τοῦ Θεολόγου Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα:

Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε μοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουμένη ἀπό δεδηλωμένους Οἰκουμενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστάς, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσμένες ἀρχαῖες  αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισμός, διώκτας ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόμους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισματικῆς, συναφειακῆς καί μεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;
-------------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀγαπητέ μου κ. Κάτσουρα, αὐτοί ἔφθασαν εἰς τό ἔσχατον σημεῖον νά προσβάλουν καί τό Δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος μέ τήν καινοφανῆ αἵρεσίν των, ὅτι τάχα ὁ Πατήρ εἶναι πρῶτος ἄνευ ἴσων, προκειμένου ν' ἀνακηρύξουν τόν Βαρθολομαῖον ἐπίσης «πρῶτον ἄνευ ἴσων», τοὐτέστιν «πάπαν τῆς Ἀνατολῆς»!!!

Χειρίζονται τον «αντιαιρετικόν αγώνα» κατά το δοκούν και το παντοειδές αυτών συμφέρον!

Εις τα θέματα της Πίστεως, «ου χωρεί οικονομία» κατά σαφεστάτην των Αγίων Πατέρων εντολήν, παρά ταύτα, υπό των σημερινών «αγωνιστών και ομολογητών της Πίστεως», η βασικωτάτη αύτη προϋπόθεσις, ήτις αποτελεί το θεμέλιον της ορθοδόξου υποστάσεως εν τω Σώματι της Εκκλησίας, παραθεωρείται καταφανέστατα υπ΄ αυτών! Ενώ θα έπρεπε πράξει τε και θεωρία, να αποδείξουν εαυτούς αληθείς και γνησίους ομολογητάς της Πίστεως, ως εκ της ιδιότητος και αποστολής των έχουσιν ούτοι ιεράν υποχρέωσιν να πράξουν προς ορθόδοξον ποδηγέτησιν του ευσεβούς Πληρώματος των πιστών, ούτοι, ως μη ώφειλε, νομίζωσι ότι δικαιούνται να ασκήσωσι την τακτικήν της «διακρίσεως και οικονομίας»! Χειρίζονται τα σοβούντα και φλέγοντα, εις τον τομέα της Πίστεως, θέματα της Εκκλησίας, ως και τον υπ΄ αυτών διαφημιζόμενον «αντιαιρετικόν αγώνα» κατά το δοκούν και το παντοειδές αυτών συμφέρον! Εκτός δε πάσης συνεπείας και κανονικότητος όντες, επιτελούν διαβρωτικόν έργον εις βάρος της ευσεβούς συνειδήσεως του πιστού λαού, δια διαφόρων παραπλανητικών και καθησυχαστικών συνθημάτων!

Εις θέματα πίστεως, ο λαός πρέπει να κρίνη σχετικώς με την διδασκαλίαν του επισκόπου.

Εάν δια των πεπλανημένων και τούτ΄ αυτό κακοδόξων οικουμενιστικών κηρυγμάτων των, οι αποστατήσαντες εκκλησιαστικοί ποιμένες πειρώνται ίνα «ποιήσωσιν ημάς αμερίμνους» και ασυγκινήτους, δια διαφόρων καθησυχαστικών συνθημάτων υποταγής και ευπειθείας, τότε, ποίαν θέσιν έχει η από 6^ης Μαϊου 1848 προς πάντας τους ορθοδόξους χριστιανούς εγκύκλιος επιστολή των Πατριαρχών της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, καθ΄ ην «ο φύλαξ της ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας τ.ε. ο λαός αυτός εστι», δι΄ ης (εγκυκλίου) καταδηλούται «θεμελιώδης αλήθεια της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ορίζουσα την σημασίαν όλην των του λαού δικαιωμάτων εν τη Εκκλησία»;
------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ «από 6ης Μαϊου 1848 προς πάντας τους ορθοδόξους χριστιανούς εγκύκλιος επιστολή των Πατριαρχών της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας» ἀπευθύνεται εἰς Ὀρθοδόξους, τούς ὁποίους ἡ σημερινή αἱρετική «Δεσποτοκρατία» θεωρεῖ «καβγατζῆδες» καί ὡς ἔχοντας «ἄκριτον ζῆλον»!!! Ἐνῷ αὐτοί καυχῶνται ὅτι συναγελάζονται μέ τούς σχισματικούς καί αἱρετικούς διότι δῆθεν ἔχουν «ἀγάπην» καί «διάκρισιν»!!!

Οἱ Ἅγιοι διδάσκουν καί πράττουν τά ἀντίθετα, ἀλλά γιά τόν κ. Σεραφείμ αὐτοί προφανῶς ἀνήκουν εἰς ἄλλας ἐποχάς. -- Σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Σεραφείμ: «Ὡς εὐφυέστατα ὁ ἐν οὐρανοῖς αὐλιζόμενος ἀοίδιμος Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχεν καταδείξει, τό νόμισμα τῆς πλάνης ἔχει δύο ὄψεις, ἡ μία τόν ἐπάρατον συγκρητιστικόν Οἰκουμενισμόν, διαχριστιανικόν καί διαθρησκειακόν πού ὁμογενοποιεῖ Ἀλήθεια καί ψέμα καί ἡ ἑτέρα τόν οὐ κατ’ ἐπίγνωσι Ζηλωτισμόν πού ἀναγορεύει τόν καθένα εἰς Οἰκουμενικήν Σύνοδον κατά τάς ἀρχάς τοῦ Προτεσταντικοῦ δαιμονικοῦ περιπαίγματος ... μέ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Λαγκαδᾶ κ.κ. Ἰωάννην συνδέομαι ἀπό 30ετίας, μέ ἐτίμησε μετά πολλῆς ἀγάπης προσκαλῶν με εἰς τήν πανήγυρη τοῦ Ἁγ. Δαμασκηνοῦ Στουδίτου, Ἐπισκόπου Λιτῆς καί ἀνταπέδωσα, ὡς εἶχον ἱερόν χρέος τήν ἀγάπην του, προσκαλῶν αὐτόν εἰς τήν πανήγυρι τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος, πολιούχου Πειραιῶς ... τό ζήτημα εἶναι κατά βάσιν διοικητικῆς ὑφῆς καί παραβιάσεως δικονομικῶν ἱερῶν κανόνων καί δι’ αὐτό δέν τυγχάνει ἐπιβεβλημένη ἡ διακοπή κοινωνίας κατά τόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Ἁγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ὡς ὑποχρεωτικῶς θά συμβεῖ εἰς περίπτωσιν intercommunio μέ τήν αἵρεση ... ὁ Σεβ. κ. Σεραφείμ βαδίζει τήν μέση βασιλική ὁδό τῆς θεοφιλοῦς διακρίσεως ἀγωνιζόμενος διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας».

Σχόλιον: Νἆτος καί πάλιν ὁ «μέσος ὅρος» μεταξύ Ἀληθείας καί Ψεύδους πού ἐφηῦρεν ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος! Τοὐτέστιν, ὁ κ. Σεραφείμ λαμβάνει τό 50% ἀπό τήν αἵρεσιν καί τό 50% ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν καί οὕτω θαρρεῖ πώς βαδίζει «τήν μέσην καί βασιλικήν ὁδόν»! Βεβαίως, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς λέγουν ὅτι ΔΕΝ δυνάμεθα νά ἔχωμεν τοιούτους «μέσους ὅρους», οὔτε μείξεις ἀμείκτων, ἀλλά προφανῶς ὁ κ. Σεραφείμ ἔχει προσαρμοσθῆ στήν «μεταπατερικήν ἐποχήν», καί αὐτούς τούς «ζηλωτισμούς» τούς θεωρεῖ ξεπερασμένους καί «οὐ κατ' ἐπίγνωσιν»! Ὅπως ὅλοι οἱ Οἰκουμενισταί, ἔτσι καί ὁ κ. Σεραφείμ θεωρεῖ τήν φιλίαν καί τήν «ἀγάπην» μέ τούς Οἰκουμενιστάς ὡς τό πρώτιστον ζητούμενον, καί αὐτό πού ἐπιβάλλει ἡ ἀρετή τῆς διακρίσεως, ἐνῷ τήν φιλίαν καί τήν ἀγάπην πρός τήν Ἀλήθειαν (δηλαδή τόν Χριστόν) ὡς δευτερεῦον, πού μόνον «ὁ ἄκριτος ζηλωτισμός» θεωρεῖ πτωτεῦον! Καί πάλιν, οἱ Ἅγιοι διδάσκουν καί πράττουν τά ἀντίθετα, ἀλλά γιά τόν κ. Σεραφείμ αὐτοί προφανῶς ἀνήκουν εἰς ἄλλας ἐποχάς. Αὐτός ἔχει προφανῶς ὑποβαθμίσει τά δογματικά θέματα εἰς θέματα «διοικητικῆς ὑφῆς», ἔχει βάλει αὐθαιρέτως καί τό «intercommunio μέ τήν αἵρεση» ὡς τήν «κόκκινη γραμμή», ὑπονοῶν ἀναληθῶς ὅτι τώρα δέν ὑπάρχει «intercommunio», ὁπότε ἔχει τακτοποιήσει τήν συνείδησίν του καί γιά τίς διχοστασίες πταίουν οἱ «καβγατζῆδες» (κατά Ἐλπιδοφόρον)!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ --- ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΚΑΤΑΝΥΞΗ»

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13^ῃ Δεκεμβρίου 2019

Μετά πολλῆς θλίψεως κατόπιν δημοσιοποιήσεως ἀπό τό ἱστολόγιο ΚΑΤΑΝΥΞΗ «Ἱεροσυνοδικῆς Ἀποφάσεως» ληφθείσης ἀσφαλῶς ὑπό τοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Μανώλη «ἐπιβολῆς τῆς κανονικῆς ποινῆς διακοπῆς κοινωνίας» τοῦ ἱστολογίου μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς καί τόν Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἐπειδή συνιερούργησε κατά τήν πανήγυρι τοῦ Πολιούχου Πειραιῶς Ἁγ. Σπυρίδωνος τοῦ Θαυματουργοῦ μετά τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ κ.κ. ΙΩΑΝΝΟΥ εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀναφέρωμε τά κάτωθι, δηλοῦντες ὅτι δέν πρόκειται νά ἐπανέλθωμεν ἐπί τοῦ θέματος.

Μόνον σκοπιμότητα ὄζει ἡ ἁγιοκατάταξις. --- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου.

Πρὸς Τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου

Παναγιώτατε Πρόεδρε καὶ Σεβασμιώτατοι Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς, εὐλογητὸς ὁ Θεός. Μετὰ ἐκπλήξεως καὶ καταπλήξεως ἐπληροφορήθην ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος Βλάχος ἔκαμε πρότασιν δι’ ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἐν κοιμήσει Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ. Ἐδημοσιεύθη δὲ καὶ εἰς τὸ Διαδίκτυον ὅτι ἀναμένεται αὐτὴ ἡ ἁγιοκατάταξις. Ἡ κατάταξις τοῦ Ἱερομονάχου τούτου μεταξὺ τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας θὰ ἀποτελέσῃ εὐτελισμὸν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διὰ τοὺς ἑξῆς βασικοὺς λόγους: 1) Ὁ Ἱερομόναχος οὗτος, κατὰ περιφρονητικὴν παράβασιν αὐστηροτάτων ἱερῶν Κανόνων καὶ μάλιστα Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἵδρυσε μικτὴν Μονὴν εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας μὲ Μοναχοὺς καὶ Μοναχάς. Καὶ μόνον διὰ τὴν ἐνέργειάν του αὐτὴν εἶναι Καθαιρετέος ὁ π. Σωφρόνιος. Ἡ Ἐκκλησία δύναται καὶ μετὰ θάνατον νὰ καθαιρέσῃ αὐτόν. 2) Ἐπειδὴ ἡ ἀνδρογυναικεία αὐτὴ Μονὴ δὲν κατεδικάσθη ἐπισήμως ὑπὸ τῶν ἁρμοδίων ἐκκλησιαστικῶν ὀργάνων, τὸ ἀνοσιούργημα αὐτὸ τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ ἀποτελεῖ ἀπαρχὴν εἰσαγωγῆς εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν συνεισάκτου Μοναχισμοῦ. 3) Τὸ ὅτι ἡ ἐν λόγῳ Μονὴ εἶναι πράγματι μικτὴ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸν ἴδιον Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον, ὁ ὁποῖος ἔγραψεν ὅτι εἰςτὴν Μονὴν αὐτὴν ὑπάρχει «κοινὴ προσευχὴ» καὶ «κοινὴ τράπεζα». Ἐπίσης, διὰ τὴν Μονὴν αὐτήν, ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, πιστοποιεῖ καὶ ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας ὅτι ἀποτελεῖται ἀπὸ Μοναχοὺς καὶ Μοναχάς.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ. --- Αθωνικά άνθη

.....Ουδέποτε άλλοτε η Εκκλησία μας είχε τόσην ανάγκην επιστροφής και αναβαπτίσεως εις τας ζωογόνους πηγάς της αμωμήτου Ορθοδοξίας όσην σήμερον, ότε πολυώνυμα στοιχεία συνεκεράσθησαν με την διδασκαλίαν της τόσον, ώστε να μη γνωρίζη τις τι είναι γνήσιον και τι νόθον, τι Ορθόδοξον και τι Προτεσταντικόν, ποία η Ανατολική και ποία η Δυτική θεολογία, ποία ημετέρα πνευματικότης και ποία ξένη. Εάν η Εκκλησία αποφασίση να ανασυνδέση τον διακοπέντα δεσμόν της με τους αγίους Πατέρας, είναι απαραίτητον όπως εγκολπωθή τους ασκητικούς παλαιοημερολογίτας, οίτινες αποτελούν ζώσαν πραγματικότητα, ως εκείνη της αρχαίας Εκκλησίας, από τε απόψεως ορθοδόξων φρονημάτων, ηθικού βίου και ιδιαζούσης πνευματικότητος. 
--------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Εἰς τίς ἡμέρες μας, ὅπου ἡ Ν/Ητική «ἐκκλησία» κολυμπᾶ κυριολεκτικῶς πλέον εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί εἰς τά δύο Σχίσματα (τό Ἑορτολογικόν καί τό Οὐκρανικόν), εἶναι ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΑΓΚΗ νά ὑπάρξῃ μία κίνησις εὐσεβείας, ὄχι «χαρτοπολεμική», ἀλλά κίνησις ἀποτειχισμένων κληρικῶν ἀπό τό νέον καί τό π.ἑ., οἱ ὁποῖοι θά υἱοθετήσουν τό π.ἑ. καί θά γίνουν πόλος ἕλξεως ἀληθῶς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μιμούμενοι τό λεῖμμα εὐσεβείας τοῦ 1924, ὅπως ἀκριβῶς τό περιγράφει ἡ παροῦσα ἀνάρτησις. Χειροτονίαι θά ἠδύναντο νά ζητηθοῦν ὑπερορίως, καθότι στήν Ἑλλάδα, μετά τήν ἵδρυσιν τῶν Θρησκευτικῶν Νομικῶν Προσώπων (ΘΝΠ) ἐκ μέρους τῆς Συνόδου τοῦ κ. Καλλινίκου καί τήν ἔνταξίν των εἰς τό Τμῆμα Ἑτεροδόξων τοῦ Ὑπουργείου, ἀμφιβάλλω πλέον ἄν ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι. Ἡ κίνησις αὐτή θά μποροῦσε νά ξεκινήσῃ ἀπό τήν ἤδη ὑπάρχουσαν κίνησιν τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, τοῦ π. Σάββα Λαυρεώτου, τοῦ π. Ἐπιφανίου Καψαλιώτου κ.ἄ. Ὁ λαός θά πρέπῃ νά ὑποδεχθῇ ἐνθουσιωδῶς τούς κληρικούς αὐτούς, φεύγοντας μαζικῶς ἀπό τούς λυκοποιμένας πού τούς λυμαίνονται ἐπί πολλές δεκαετίες καί τούς ὁδηγοῦν στήν Κόλασιν.