Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΚΑΛΩΣΥΝΗΣ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Ἡ ἰσχυρότερη ἀξία μέσα στούς αἰῶνες, ἀπό ὅσες ἀξίες μπόρεσε νά διακρίνει τό ἀνθρώπινο πνεῦμα, θεωρεῖται ἡ καλωσύνη. Τήν σέβονται ὅλοι οἱ πολιτισμοί, πρωτόγονοι καί σύγχρονοι, τήν ὑμνοῦν οἱ καλλιτέχνες, τήν προβάλλουν οἱ ἀρχηγοί. Ὅσοι τήν πολέμησαν ἔμειναν ἀπαράδεκτοι μέσα στήν ἱστορία. Ἡ καλωσύνη παρέμεινε τό ἄκρο κάθε θρησκείας, ἡ κορυφή κάθε φιλοσοφίας, τό “τέλος” κάθε κοινωνίας. Κι ὅμως, γιά τήν Ἐκκλησία, για τήν ἱερή κοινωνία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ καλωσύνη κατέχει μία δεύτερη θέση. Τό Εὐαγγέλιο, πού πρῶτο γνώρισμα ἔχει τήν ἀγάπη, πρῶτο αἴτημα δέν ἔχει τήν καλωσύνη, ἀλλά τήν πίστη. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ χρυσός κανόνας «ὅ σύ μισεῖς ἑτέρῳ μή ποιήσῃς», τό ζενίθ τῆς ἠθικῆς φιλοσοφίας, κρίνεται ἀνεπαρκής γιά τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος τόν συμπληρώνει μέ τήν θετική του διατύπωση:

Το απολυτίκιο των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης.

Russian exarchate not as pro-Moscow as many have assumed

(Orthodoxie) - Today was held in Paris an Extraordinary General Assembly ( Statutes , Articles 35 and 28) of the Archdiocese of Russian Orthodox Churches in Western Europe. The discussion was lively and the various opinions could be exchanged. The question asked was: " Do you accept the canonical act of attachment of the Archdiocese to the Moscow Patriarchate as presented in the published document? The assembly counted 186 voters. There were 179 votes cast, six whites and one draw. The "yes" vote received 104 votes, or 58.1% of the votes cast, the "no" 75 votes, or 41.9% of the votes cast. We are waiting for the official communique of the Archbishop who will inform about what will be done.

Τη Θ΄ (9η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Δικαίων Θεοπατόρων ΙΩΑΚΕΙΜ και ΑΝΝΗΣ.

Ιωακείμ και Άννης των Αγίων Θεοπατόρων την μνήμην εορτάζομεν σήμερον, διότι εγένοντο πρόξενοι της παγκοσμίου χαράς, με την γέννησιν της θυγατρός αυτών και Κυρίας ημών Θεοτόκου· η κυρίως όμως μνήμη της τελευτής αυτών εορτάζεται κατά την εικοστήν πέμπτην του Ιουλίου.                                                                                                     

ΕΓΚΩΜΙΟΝ εις τους Αγίους Θεοπάτορας ΙΩΑΚΕΙΜ και ΑΝΝΑΝ                              
Κοσμά του Βεστίτορος.                                                                                                                                                                      

Η χθες της Θεοτόκου γενεθλιακή πανήγυρις, την της παγκοσμίου χαράς ημίν εορτήν ευφήμοις δεδοξολόγημεν υμνωδίαις· η δε σήμερον ημέρα, την ευχαριστίαν τοις γεννήτορσι προσφέρει της Θεομήτορος, ων η αφορμή, απαρχή της απάντων γέγονε σωτηρίας. Τοίνυν της θυγατρός εστιν η των γονέων πανήγυρις· ώσπερ γαρ επί δόξη μητρός συνδοξάζεται τέκνον, ούτω και επί υμνωδία τέκνου, συμμεγαλύνεται μήτηρ· και η σήμερον ευφροσύνη, μνήμη εστι Δικαίων μετ’ εγκωμίων.                                                                                                                                                            

Εγένετο εν τοις παλαιοίς καιροίς ανήρ δίκαιος εκ φυλής Ιούδα, ω όνομα Ιωακείμ· ανήρ ένδοξος εν οσιότητι και ευλαβεία·

«O Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»:

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἤρχισε νὰ προσβάλλῃ τὴν Ὀρθόδοξον Καθολικὴν Ἐκκλησίαν φθίνοντος τοῦ ΙΘ’ αἰῶνος, διὰ δὲ τοῦ Συνοδικοῦ Διαγγέλματος «Πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐν ἔτει 1920, ἀποτελοῦντος ὁμολογουμένως τὸν «Καταστατικὸν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐκηρύχθη οὗτος «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἐφ’ ὅσον χαρακτηρίζει τὰς αἱρέσεις τῆς Δύσεως καὶ ἁπανταχοῦ ὡς δῆθεν «σεβασμίας Χριστιανικὰς Ἐκκλησίας», οὐχὶ πλέον «ὡς ξένας καὶ ἀλλοτρίας», ἀλλ’ ὡς «συγγενεῖς καὶ οἰκείας ἐν Χριστῷ καὶ ”συγκληρονόμους καὶ συσσώμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ“», προτείνων μάλιστα ὡς πρῶτον μέτρον ἐφαρμογῆς αὐτοῦ τὴν χρῆσιν κοινοῦ ἡμερολογίου, πρὸς ταυτόχρονον συνεορτασμὸν ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων.

-----

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Σύντομος, ἀλλά περιεκτική, εὔστοχος καί ἐπίκαιρος ἀνάρτησις. Ἴσως νά ξυπνήσῃ μερικούς πού ἔχουν μάτια, ἀλλά δέν βλέπουν, καί ἔχουν αὐτιά, ἀλλά δέν ἀκούουν. Ὡς ἀποτέλεσμα, ὑποκρίνονται μέν τούς "ἀντι-οικουμενιστάς," ἀλλά εἶναι σφιχτά ἀγκαλιασμένοι μέ τά ἐργαλεῖα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως εἶναι τό παπικόν ἑορτολόγιον, τό ὁποῖον καθιερώθη χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καί ἐπέτυχε τόν σκοπόν του! Παρά ταῦτα, οἱ ψευδο-αντιοικουμενισταί λέγουν πελώρια ψεύδη καί διαστροφές, προκειμένου νά συκοφαντήσουν τούς ἐνισταμένους κατά τῆς μασωνικῆς θεσμοθετήσεως τοῦ παπικοῦ ἑορτολογίου τό 1924. Πληρώνουν ἀκόμη καί πράκτορες νά περιφέρωνται τά Ὀρθόδοξα ἱστολόγια πού δημοσιεύουν αὐτομάτως καί χωρίς κρίσιν τά σχόλια τῶν σχολιαστῶν γιά ν' ἀναρτοῦν πολλές φορές ὕβρεις καί γνωστές διαστροφές καί μάλιστα πολλές φορές τήν κάθε μία, διότι προφανῶς πληρώνονται "μέ το κομμάτι." Τόση εἶναι ἡ ποταπότης των.

8 Σεπτεμβρίου 2019 - 2:41 μ.μ.
----

Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...

Το κοινό, νέο-ημερολόγιο συνεορτασμού, ως πρώτο μέτρο εφαρμογής του οικουμενισμού, είναι το βασικό εργαλείο του διαβόλου, για την ενότητα των αιρετικών μετά τών εξ Ορθοδόξων οικουμενιστών, που διέλυσε επί της εφαρμογής του, την ενότητα της Αγίας Εκκλησίας ανά την οικουμένη.
Εαν δεν υπήρχε προσπάθεια για τον κοινό εορτασμό επί του εορτολογίου, θα ήταν πολύ μακρύτερα ο οικουμενισμός.
Εφόσον οι Τρικαμηνικοί ούτε παραδέχονται την σημαντικότητα της εορτολογικής ενότητας της Αγίας Εκκλησίας προ 1924, ούτε θέλουν να δούνε και να ακούσουν την Θεοσημεία του Αγίου Ουρανού το 1925 πάνω από τον Υμηττό που βροντοφώναξε την στήριξη του πατρίου εορτολογίου, ούτε βλέπουν και τις κατ έτος εορτολογικές Θεοσημείες στον Ιορδάνη ποταμό και στο Ορος Θαβώρ, ας διδάσκονται για την σημαντικότητα της νεο-εορτολογικής ενότητας, από τις μεθοδείες του διαβόλου για την εφαρμογή του οικουμενισμού.
Άνευ κοινός νέο-συνεορτασμός, δεν θεμελιώνεται ο οικουμενισμός, και άνευ κοινού εορτασμού επί του Πατρίου, καταλύεται η ενότητα της Αγίας Εκκλησίας..
.
.

8 Σεπτεμβρίου 2019 - 3:16 μ.μ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ -- Του Παναγιώτου Γκιουλέ

«Ἡ παγκόσμιος χαρὰ ἐκ τῶν δικαίων ἀνέτειλεν ἡμῖν Ἰωακείμ καὶ τῆς Ἄννης, ἡ πανύμνητος  Παρθένος • ἥτις δι᾽ ὑπερβολὴν ἀγαθότητος ναὸς τοῦ Θεοῦ ἔμψυχος γίνεται καὶ μόνη κατ᾽ ἀλήθειαν Θεοτόκος γνωρίζεται!...(α´ Ἰδιόμελον τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς ἐν τοῖς Ἀποστίχοις).

Μυσταγωγῶν καὶ μυσταγουμένη, ὑμνολογοῦσα καὶ ψάλουσα, θεολογοῦσα καὶ προσευχομένη, χαίρουσα καὶ ἀγαλομένη, ἡ θεόφθογγος θεολογικὴ γλῶσσα τοῦ Πνευματέμφορου ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς, συνθέτει παναρμόνιο μέλος οὐρανίου θεολογικῆς καὶ Ἀγγελικῆς ὑμνολογίας, γιὰ νὰ διασαλπίση διαχρονικά, ἀλλὰ καὶ μυστικά, μέσα στὸν θεανθρώπινο καὶ αἰώνιο Λειτουργικὸ χρόνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὴν φανέρωση τοῦ Μυστηρίου τῆς παγμοσμίου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, τῆς ὑπερφυοῦς γεννήσεως τῆς Πανάγνου καὶ Ἀειπαρθένου Θεόπαιδος, Θεοτόκου Μαρίας, ποὺ μέσα στὴν πανάχραντη Μήτρα της, ἐτελεσιουργήθη τὸ μέγα καὶ ἀπόκρυφο Μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θείου Λόγου!... Γιατὶ σήμερον ἀνέτειλε στὸν κόσμο, ἡ παγκόσμιος χαρὰ ἐκ τῶν δικαίων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης, ἡ πανύμνητος Παρθένος· ἡ ὁποία, διὰ τῆς ὑπερβολικῆς ἀγαθότητος τῆς Τρισυποστάτου Θεότητος, ναὸς Θεοῦ ἔμψυχος γίνεται καὶ ἡ μόνη κατ᾽ ἀλήθεια Θεοτόκος γνωρίζεται!... Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος!  

Ἁγ Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Λόγος εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (νεοελληνικὴ ἀπόδοσις)

Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴν λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου». Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴν Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸν κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία.

ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου

Ὁ Καθηγητὴς κ. Φειδᾶς μηδενίζεται

Μὲ τὸν πανεπιστημιακὸν Καθηγητὴν κ. Βλάσιον Φειδᾶν ἔχω πολυετῆ γνωριμίαν μὲ ἀμοιβαίαν ἐκτίμησιν. Εἰς τὰς ἡμέρας μας τὸ ὄνομά του εὑρίσκεται ἐντόνως εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικαιρότητα, σχετικῶς μὲ τὴν δοθεῖσαν σκανδαλώδη Πατριαρχικὴν αὐτοκεφαλίαν εἰς τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας.

Ὁ κ. Φειδᾶς εἶναι ὁ κορυφαῖος γνωμοδοτικὸς συμπαραστάτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εἰς τὴν ἀνατινακτικὴν τῆς ἑνότητος ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ παράτολμον αὐτὴν ἐνέργειαν τοῦ Πατριάρχου, τὴν ὁποίαν οὐδὲν Πατριαρχεῖον καὶ οὐδεμία ἄλλη αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία ἔχουν ἀναγνωρίσει. Ἐγράφη καὶ δὲν διεψεύσθη ὅτι ὁ Καθηγητὴς κ. Φειδᾶς εἶναι καὶ ὁ συντάκτης τοῦ Τόμου αὐτῆς τῆς ἐξοργιστικῆς αὐτοκεφαλίας.

Ὅμως, ὁ ἔμπειρος καὶ ἔγκυρος δημοσιογράφος κ. Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος ἀπεκάλυψεν («Ἑστία», 3-6-2019) ὅτι ἀντιφάσκει δραματικῶς καὶ ἐνεργεῖ τώρα ὡς ἐπιστρατευμένος εἰς κακίστην σκοπιμότητα ὁ Καθηγητὴς κ. Βλάσιος Φειδᾶς, παρὰ τὴν θεολογικὴν καὶ ἐπιστημονικὴν συνείδησίν του. Ἰδοὺ τί ἔχει γράψει εἰς ἄρθρον του μὲ τίτλον «Τὸ αὐτοκέφαλον καὶ τὸ αὐτόνομον ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» εἰς τὸ «Ἐκκλησιαστικὸν Περιοδικὸν Σύγγραμμα ΝΕΑ ΣΙΩΝ» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων (Τόμος ΟΑ΄ 1979):