Ἀπολυτίκιον Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

ΛΟΓΟΣ Α΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

(Εκ του Θησαυρού του Δαμασκηνού).                                                                                                                                             

Η υπόθεσις της σημερινής εορτής της του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού θείας Μεταμορφώσεως, ευλογημένοι Χριστιανοί, γνώρισμα και σημείον της Θεότητος Αυτού είναι, διότι το φως, όπερ έδειξε σήμερον ο Χριστός, ως Θεός το έδειξεν, επειδή το φως εκείνο δεν ήτο κτιστόν ή επίγειον φως ή ανθρώπινον, αλλά φως άϋλον και άκτιστον, και δια τούτο ως Θεός μαρτυρείται παρά πάντων, δια το γνώρισμα αυτό της Θεότητος· όχι δε μόνον από ανθρώπους, αλλά και αυτός ο Πατήρ τον εμαρτύρησεν Υιόν του ηγαπημένον, καθώς τον εμαρτύρησε και εις τον Ιορδάνην ποταμόν βαπτιζόμενον. Αλλά, ω χριστιανοί θεόσωστοι, επειδή δεσποτική είναι η εορτή μας και επειδή θεϊκής φύσεως γνώρισμα είναι η υπόθεσίς μας, αθροίσθητε μετά χαράς και δεσποτικώς, ως ο Θεός θέλει, ας εορτάσωμεν την αγίαν ταύτην εορτήν, ας αφήσωμεν παν νόημα γεώδες και υλικόν και μόνον τα άϋλα και ουράνια ας φανταζώμεθα· ας μισήσωμεν τα κοσμικά και ας ποθήσωμεν τα ουράνια· μη επιθυμώμεν τα επί της γης, και τα των ουρανών καταφρονώμεν· μη αγαπώμεν τα φθαρτά και πρόσκαιρα, αλλά τα έφθαρτα και αιώνια· ας καθαρίσωμεν τον νουν μας· ας ετοιμασθώμεν προς ακρόασιν ουρανίων πραγμάτων και προς το Θαβώριον όρος ας ανέλθωμεν, δια να ίδωμεν καθαρώς την Παναγίαν Τριάδα.

Παρακλητικός Κανών Παναγίας Γλυκοφιλούσας (Άγιον Όρος)

Τη ΣΤ΄ (6η) του Αυγούστου, η Μεταμόρφωσις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Κατά την έκτην του Μηνός Αυγούστου την ανάμνησιν της θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού η αγία του Θεού Εκκλησία περιχαρώς εορτάζει, ο δε λόγος της εορτής ταύτης είναι ο εξής: Ο Δεσπότης ημών Χριστός πολλάκις προείπεν εις τους Αγίους Αυτού Μαθητάς δια τους κινδύνους, τα πάθη και τον θάνατον των Μαθητών του· επειδή δε οι μεν κίνδυνοι και τα δεινά ήσαν πρόχειρα και εν τη παρούση ζωή, τα δε μέλλοντα αγαθά ήσαν μετά ταύτα και ελπιζόμενα, τούτου ένεκα ηθέλησεν ο Κύριος να πληροφορήση τους Μαθητάς του και με τους ιδίους των οφθαλμούς, τις και ποία είναι η δόξα εκείνη, μετά της οποίας μέλλει να έλθη εν τη κοινή αναστάσει, και την οποίαν και αυτοί θα απολαύσωσιν.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ (†1861) -- τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Μωυσέως

Σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν, ἐμεῖς δεν θά πάψουμε ν᾽ ἀναφερόμαστε σε ἱερές, ὁδηγητικές μορφές τοῦ παρελθόντος, πρός ἐνίσχυση, ἐνδυνάμωση καί ἀναψυχή. Συμπληρώνονται ἐφέτος 150 ἔτη ἀπό την ὁσιακή κοίμηση τοῦ Παπουλάκου. Πολέμησε ὁλόψυχα ξένες ἐπιδράσεις, δυτικές παραδόσεις, ξένες πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τόν ἑτερόδοξο μονάρχη, πού ἔκλεισε πολλά μοναστήρια καί γκρέμισε βυζαντινούς ἱ. ναούς. Γιά τά φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, ἐξορίσθηκε καί φυλακίσθηκε. Οἱ τότε ἐκσυγχρονιστές τόν κατηγόρησαν ὡς ἀγύρτη, γιατί τους ἐνοχλοῦσαν τά λόγια του. Ὁ λαός ἀκολουθοῦσε τόν ἄδολο μαχητή, τόν ἀκέραιο ἱεροκήρυκα, τόν ἀκτήμονα μοναχό, τόν ὁμολογητή ρασοφόρο. Ἀπό νωρίς ὁ Παπουλάκος, κατάλαβε καλά ὅτι ἡ δυτική θεολογία ἦταν ἀνορθόδοξη καί ἀντιορθόδοξη.

Ἀγρυπνία Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

Φέρουμε σέ γνώση τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ὅτι τήν Δευτέρα 5 Αὐγούστου 2019 θά τελεσθεῖ ὁλονύκτια πανηγυρική ἀγρυπνία, κατά τό ἁγιορείτικο τυπικό, ἐπί τῇ δεσποτικῇ ἑορτῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (6^η Αὐγούστου).

Ἀπό τίς 10:00 μ.μ. ἕως τίς 4:00 π.μ.
Ἡ πύλη θά ἀνοίξει στίς 9:45 μ.μ. καί θά παραμείνει ἀνοικτή καθ' ὅλην τήν διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν.
                                                    
Ἐκ τῆς IΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

Ὑπομονή, ὧ Μῆτερ, ἄχρι καιροῦ, ἄχρι τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου, καὶ τότε θὰ ἴδης ὁποῖα ἡρωϊκὰ τέκνα ἔχεις

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

 «Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος μὲ τὸ ἔργο του “Τὰ δύο ἄκρα” ἔγινε ὁ ἰσχυρότερος βοηθὸς τῶν οἰκουμενιστῶν, ὁ καλύτερος δικηγόρος τῶν “χλιαρῶν” καὶ ἀδιαφόρων “συντηρητικῶν”, ὁ λαμπρότερος ὑπογραμμὸς τῶν ὀρθολογιστῶν θεολόγων καὶ παρερμηνευτῶν τῆς Ἐκκλ. Ἱστορίας καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων».
«Ὄχι μόνον δὲν ἐβοήθησε τὴν πολεμουμένην Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ εἰς τὴν ἐναγώνιον προσπάθειάν της ν’ ἀποφύγη τὸν θανάσιμον ἐναγκαλισμὸν τοῦ παπικοῦ πτώματος, μὲ σαδισμὸν θὰ ἔλεγε κανείς, τῆς ἀπαντούσε κάθε φορά· Ὑπομονή, ὧ Μῆτερ, ἄχρι καιροῦ, ἄχρι τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου, καὶ τότε θὰ ἴδης ὁποῖα ἡρωϊκὰ τέκνα ἔχεις».
«Ἔτσι ὅμως δεχόμενοι τοὺς κοινωνοῦντας τῷ Πατριάρχῃ καὶ μνημονεύοντες συγχρόνως αὐτοῦ, ἀφοῦ οὐδεὶς κίνδυνος μολυσμοῦ ὑπάρχει (!), πότε καὶ ποῖος θὰ κατορθώση νὰ σταματήση τὴν πορείαν τῶν κακοδόξων; Πότε οἱ πιστοὶ θὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι κηρύσσεται αἵρεσις προκειμένου νὰ ἀντιδράσουν; Πράγματι, μόνον μὲ τέτοιους βοηθοὺς ὁ Ἀθηναγόρας ἐπέτυχε ὅσα ἐπέτυχε καὶ τὰ ὁποῖα συνεχίζει εἰς μεγαλύτερον βαθμὸν ὁ ἐπάξιος διάδοχός του!
Ὁποίαν εὐθύνην ἔχουν σήμερον οἱ προσφέροντες εἰς τὴν νεότητα τὰ πορνὸ καὶ τὰ ναρκωτικά, ὑπέχει καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος ὡς καὶ οἱ διακινοῦντες “Τὰ δύο ἄκρα”, ἀναφορικῶς πρὸς τὴν ἐξάπλωσιν τῆς αἱρέσεως εἰς τὸν Ἑλλαδικὸν χῶρον! Διὰ τοὺς νεοημερολογίτας ὅμως δὲν παύει νὰ θεωρῆται ὅτι εἶναι ὁ νέος Ζωναρᾶς!» Ἀληθῶς χωρὶς «Τὰ δύο ἄκρα», ἡ ἀνήσυχη συνείδηση πολλῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ πιστῶν ἀναμφισβήτητα θὰ τοὺς ὁδηγοῦσε στὴν ὀρθόδοξη πρακτικὴ τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ τοὺς ξεκουράσει, νὰ τοὺς ξελαφρώσει καὶ νὰ τοὺς ἀναπαύσει, ἀντίθετα τοὺς ἔχει ἐγκλωβίσει, μετατρέποντας σὲ τελικὴ ἀνάλυση τὸ πρῶτο βαρὺ μέν, ἀλλὰ ἐλπιδοφόρο φορτίο, σὲ ἀδιάλειπτη κυκλοτερὴ κίνηση, ἀπὸ τὸν ἐφησυχασμό, στὸν χαρτοπόλεμο κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τὸν χαρτοπόλεμο, μὲ περισσότερο ζῆλο στὸν ἀντιζηλωτισμὸ καὶ πάλι στὸν ἐφησυχασμὸ καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς.

5 Αυγούστου 2019 - 6:36 π.μ

«Ἐπ’ ὄρους Θαβώρ μεταμορφωθεὶς ἐπὶ τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τὸ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος»

ΣΤΙΣ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα τὴ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἐνέχει ταυτόχρονα ὑψηλὰ καὶ σωτήρια νοήματα. Ὁ Κύριός μας λίγο πρὶν τὸ Πάθος Του, θέλησε νὰ στηρίξει τοὺς μαθητές Του, νὰ τοὺς βεβαιώσει ὅτι δὲν ἦταν ἁπλὰ ἕνας ἐξέχων ἄνθρωπος, ἕνας ξεχωριστὸς δάσκαλος, οὔτε ὁ Μεσσίας, ὅπως τὸν περίμεναν οἱ ὁμόφυλοί Του Ἰουδαῖοι. Τοὺς ἀνέμενε μεγάλη δοκιμασία καὶ ἀπογοήτευση, μὲ τὴν σύλληψη, τὸν ἐξευτελισμό, τὴ δίκη παρῳδία καὶ τὸ σταυρικὸ θάνατο τοῦ Δασκάλου τους καὶ γι’ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ γευτοῦν μία ἐλάχιστη ἐμπειρία ἀπὸ τὴ θεία Του δόξα, «καθὼς ἠδύναντο», ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.