Αλλαγή πληθυσμού στην πατρίδα μας

Διώχνουν τους Ελληνες και φέρνουν Πακιστανούς και πάσης προέλευσης αλλοεθνείς και αλλόπιστους στη θέση τους. Αυτό το πλάνο εκτελείται πιστά τα τελευταία χρόνια και για την ολοκλήρωσή του εργάζεται πυρετωδώς και με ιδιαίτερο ζήλο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σχετικά με αυτούς τους σχεδιασμούς είναι όσα είπε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Δημήτρης Βίτσας σε εκδήλωση της πακιστανικής κοινότητας. Μεταξύ πολλών άλλων, τόνισε: «Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τώρα, το 2019, που λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει άλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα.

Ορθοδοξία και Ελληνισμός στο σύγχρονο κόσμο -- π Γεώργιος Μεταλληνός,

1) Μιλώντας κανείς για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, αγγίζει ένα μυστήριο, ένα θαύμα κυριολεκτικά, πού συντελέσθηκε μέσα στην Ιστορία. Διότι ή ιστορική ένωση των δύο αυτών οικουμενικών μεγεθών προκάλεσε αληθινή κοσμογονία. Δημιούργησε ένα νέο κόσμο, μία αληθινή «Νέα Εποχή». Για να μιλήσω θεολογικά, ξαναδημιούργησε, ανάπλασε τον κόσμο ολόκληρο. Και ή ένωση των δύο αυτών μεγεθών ως πηγή ζωής ανεξάντλητη αρδεύει συνεχώς την παγκόσμια κοινωνία. Στην εποχή μας, όμως, τίθεται με τρόπο οξύ και καθοριστικό το πρόβλημα της συνέχειας του συνδέσμου αυτού, πού τόσο ωφέλησε τον κόσμο.

Δύσκολον κατόρθωµα, ὁ δρόμος τῆς ἁγνότητας -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἁγνότητας εἶναι εὔκολος. Ἔχει πολλὲς δυσκολίες καὶ πολλοὺς πειρασμούς. Αὐτὸ βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ἀκατόρθωτος ἢ ὁδηγεῖ σὲ κατήφεια καὶ ἀπόγνωση. Κάθε ἄλλο. Εἶναι πορεία ποὺ δίνει χαρὰ καὶ τρέφει ἐλπίδα σωτηρίας. Δημιουργεῖ ψυχικὴ εὐφορία καὶ μεταφέρει τὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὶς δυσκολίες τοῦ ἀγώνα τῆς ἁγνότητας καὶ τὰ μέσα ποὺ χρειάζονται, γιὰ νὰ ἔχει διάρκεια καὶ ἐπιτυχία, λέει τὰ ἑξῆς: «Γνωρίζω τὴ μεγάλη δυσκολία τοῦ πράγματος, γνωρίζω τὴν ἔνταση αὐτῶν τῶν ἀγωνισμάτων, γνωρίζω τὴ σκληρότητα τοῦ πολέμου. Χρειάζεται ψυχὴ ἀγωνιστική, ἀποφασιστικὴ καὶ ριψοκίνδυνη, γιὰ νὰ νικήσει κανεὶς τὶς σαρκικές ἐπιθυμίες. Γιατὶ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ περπατάει κανεὶς πάνω στὰ ἀναμμένα κάρβουνα καὶ νὰ μὴ καίγεται, νὰ βαδίζει πάνω στὸ ξίφος καὶ νὰ μὴ πληγώνεται. Τόσο μεγάλη δηλαδὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἐπιθυμίας, ὅση εἶναι ἡ δύναμη τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ σιδήρου.

Εσπερινός Ε-Κυριακής (Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας)

Τη Α΄ (1η) Απριλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΡΙΑΣ της Αιγυπτίας.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 1  Απριλίου 2019                                                                                                              

Μαρία η Οσία Μήτηρ ημών ήτο εκ της Αιγύπτου, ακμάσασα κατά τους χρόνους του μεγάλου Ιουστινιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Έζησε δε πρότερον αύτη ακολάστως και προκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους δια της αισχράς ηδονής, επί δεκαεπτά έτη, διότι παιδιόθεν εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός και έμεινεν εις αυτάς καθ’ όλον αυτό το διάστημα. Ύστερον επεδόθη η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν, και τοσούτον υψώθη δια της απαθείας, ώστε περιεπάτει επί των υδάτων και των ποταμών, χωρίς να καταβυθίζηται και όταν προσηύχετο, ίστατο υπεράνω της γης, μετέωρος εις τον αέρα.

MNHMH 1821 -- Γιά νά μήν ξεχνᾶμε!

Τό Μεσολόγγι «Πολιτεία, κράτος τοῦ Θεοῦ»!

Σάββατο τοῦ Λαζάρου πρωΐ, 10 Ἀπριλίου 1826. Ὧρες κρίσιμες γιά τήν Πολιτεία τοῦ νεροῦ, τό ἱερό Μεσολόγγι. Το νεκροδόξαστο Συμβούλιο τῶν Προεστῶν καί Ὁπλαρχηγῶν καλεῖται νά βάλει τίς τελευταῖες πινελιές στήν Ἀπόφαση για Ἔξοδο, μπροστά στά Ἡρῶα, ἐκεῖ στήν ἁγία Παρασκευή. Οἱ Στρατηγοί ἔχουν ἀναλάβει ἕνα χρέος. Ἀνιχνευτές τους διατάχθηκαν νά διερευνήσουν μιά δίοδο γιά ἀσφαλές πέρασμα τοῦ λαοῦ στήν Ἐλευθερία. Αὐτοί, ἔρχονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο καί δηλώνουν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος». Ἡ κατήφεια ρίχνει ὁλόμαυρο τό πέπλο της στούς παρισταμένους. Ὅλοι σκυθρωποί καί ἀμίλητοι, μονολογοῦν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος»!... Ὁ φρούραρχος, Θανάσης Ραζηκότσικας, ἕνα 26άχρονο παλικάρι, ὀρθοστηλώνεται καί φωνάζει δυνατά: «Ὑπάρχει δρόμος, ὠρέ!...». Κατάπληκτοι, διαμαρτύρονται οἱ συμμετέχοντες: «Ποιός εἶναι ὁ δρόμος, Στρατηγέ, καί δέν τόν λές τόσην ὥρα;». Ὁ Ραζηκότσικας, δείχνοντας τόν οὐρανό, βεβαιώνει πειστικά: «Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ!...». Ὅλοι κατάλαβαν, ὅτι μόνος δρόμος ἀνοιχτός ἦταν αὐτός τῆς θυσίας. Ἄρχισε, τότε, νά γράφεται τό κείμενο τῆς Ἀπόφασης γιά Ἔξοδο. Στοχάζονταν οἱ καπεταναῖοι, διατύπωσε ὁ Ἐπίσκοπος καί ἔγραφε ὁ Νικόλαος Κασομούλης. Ἐξ αὐτοῦ οἱ ἱστορικοί, ἀργότερα, ὀνόμασαν το Μεσολόγγι: «Πολιτεία, Κράτος τοῦ Θεοῦ».

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων των εν Περσία μαρτυρησάντων ΑΥΔΑ Επισκόπου και των συν αυτώ ΕΝΝΕΑ Μαρτύρων

και άλλων πολλών ΑΓΙΩΝ, των εις φυλακήν κλεισθέντων και υπό μυών και γαλών των συγκλεισθέντων αυτοίς κατατρωγομένων.                                                                             

Αυδάς ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο Επίσκοπος της Περσίας και οι συν αυτώ εορταζόμενοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων Θεοδοσίου του μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450) και Ισδιγέρδου του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 399 – 420. Κατά δε το έτος 412 ο Ισδιγέρδης εκίνησε χαλεπώτατον διωγμόν κατά των Χριστιανών, λαβών την ακόλουθον αφορμήν.

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

τοῦ Νεκταρίου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἡ πατρίδα μας διέρχεται σήμερα μια τρομακτική πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική κρίση, πού στήν πραγματικότητα βέβαια δέν εἶναι παρά ἁπλῶς ἡ πιό ὁρατή πλευρά μιᾶς βαθύτατης πνευματικῆς παρακμῆς, ἡ ὁποία ἔρχεται νά σφραγίσει μία μακρά περίοδο εὐτέλειας, ἱστορικῆς ἀμνησίας, πολιτισμικῆς διάβρωσης καί ἠθικῆς καταρράκωσης. Μιά περίοδο σταδιακῆς ἀποσάθρωσης τῆς ἴδιας μας τῆς συλλογικῆς ἰδιοπροσωπείας και αὐτοσυνειδησίας, κατά τήν ὁποία, ἑκούσια ὑποταγμένοι στά σκύβαλα τοῦ ἀτερμάτιστου εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς δυτικότροπης «ἐκσυγχρονιστικῆς» ὑστερίας, πετάξαμε στή χωματερή βιώματα, ἀξίες, παραδόσεις, ἰδανικά καί ὅλα ἀκόμη ὅσα μᾶς διαμόρφωσαν ὡς λαό καί μᾶς κράτησαν ζωντανούς σέ καιρούς χαλεπούς καί δύσβατους, σέ καιρούς ἀνέχειας, ξένης κατοχῆς, διωγμῶν καί δοκιμασίας. Ἡ σταδιακή ἀπονέκρωση τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης καί κυρίως ἡ ἀπώλεια τῆς ζωντανῆς καί βιωματικῆς μας σχέσης μέ τήν Ὀρθοδοξία (πού δέν ἦταν ἁπλῶς μία «θρησκεία», ἀλλά τό ἴδιο το ἐσώτατο ὀξυγόνο τῆς ταυτότητάς μας, ἕνας συνολικός τρόπος ζωῆς, συμπεριφορᾶς καί συναντίληψης τῶν πάντων), γέννησαν ἤδη ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες τά σπέρματα τῆς σύγχρονης ἐθνικῆς μας ψυχασθένειας καί τῆς συλλογικῆς ὑπαρξιακῆς μας σύγχυσης. Στό τέλος αὐτῆς τῆς διαδρομῆς, ἦρθε καί ἡ τραγική ἐπισφράγιση, μέ την περίοδο τῆς λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Ἐδῶ καί 40 περίπου χρόνια ἐπιβλήθηκε σταδιακά στή χώρα μας –καί ἐν ὀνόματι μιᾶς... κάποιας προόδου καί ἑνός... κάποιου ἐκσυγχρονισμοῦ– τό ἀπόλυτο ξεχαρβάλωμα τοῦ παντός: μία πλημμυρίδα ἀσύδοτου πλουτισμοῦ, πλήρους ἀτιμωρησίας, ἑλληνοφοβικῆς ὑστερίας, πολιτιστικῆς ἀσυναρτησίας, πολιτικῆς διαφθορᾶς, ἀδιάντροπης κλεπτοκρατίας, προκλητικῆς ἀναξιοκρατίας, ἐκκλησιαστικῆς ἐκκοσμίκευσης, ἐκποίησης κάθε ἀξίας, εὐτελισμοῦ ὅλων τῶν θεσμῶν.

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΚΑΚΙΟΥ Επισκόπου Μελιτινής του Ομολογητού.

Ακάκιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Επίσκοπος Μελιτινής, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Επειδή δε εδίδασκε την του Χριστού Πίστιν, συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών και ωδηγήθη εις τον ύπατον Μαρκιανόν, υπό του οποίου, ερωτηθείς δια το κήρυγμα το παρ’ αυτού κηρυττόμενον, διηγήθη μεν όλην την ένσαρκον του Θεού Λόγου οικονομίαν και ελάλησε περί των Χερουβίμ και Σεραφίμ, ήλεγξε δε και ενέπαιξε την φλύαρον πλάνην των ειδωλολατρών.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ

Η κυβέρνηση έχει προκαλέσει πολλές πληγές στους πολίτες

Από τη Ζωή Ράπτη*

Φέτος η εθνική και θρησκευτική εορτή της 25ης Μαρτίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που έχει συνηθίσει ο λαός μας, αλλά είχε και κάτι περισσότερο: Εκφραση πλεονάζουσας οργής και αποφασιστικότητας για αγώνα. Οι πολίτες έδειξαν με τη στάση τους στις παρελάσεις, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι δεν αντιμετωπίζουν πλέον με καχυποψία την πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά ζητήματα. Διαφωνούν κάθετα και θέλουν να αγωνιστούν για να αποτρέψουν περαιτέρω «αβαρίες», τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσει ως «νίκες».

Η επιθετικότητα και η βία με την οποία αντιμετωπίστηκαν από τους κρατικούς μηχανισμούς οι διαδηλωτές των συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας από μια πανικόβλητη κυβέρνηση που νόμισε ότι μπορεί να αυθαιρετεί χωρίς αντιδράσεις στα εθνικά θέματα επέστρεψε, αφενός, με αποδοκιμασίες στα πρόσωπα υπουργών, βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως με ένα τραγούδι: το «Μακεδονία ξακουστή» ήχησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου βρίσκονται οι ομογενείς μας.