Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἁγνότητας
εἶναι εὔκολος. Ἔχει πολλὲς δυσκολίες καὶ πολλοὺς πειρασμούς. Αὐτὸ βέβαια δὲν
σημαίνει ὅτι εἶναι ἀκατόρθωτος ἢ ὁδηγεῖ σὲ κατήφεια καὶ ἀπόγνωση. Κάθε ἄλλο. Εἶναι
πορεία ποὺ δίνει χαρὰ καὶ τρέφει ἐλπίδα σωτηρίας. Δημιουργεῖ ψυχικὴ εὐφορία καὶ
μεταφέρει τὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Ὁ ἱερὸς
Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὶς δυσκολίες τοῦ ἀγώνα τῆς ἁγνότητας καὶ τὰ μέσα ποὺ
χρειάζονται, γιὰ νὰ ἔχει διάρκεια καὶ ἐπιτυχία, λέει τὰ ἑξῆς: «Γνωρίζω τὴ
μεγάλη δυσκολία τοῦ πράγματος, γνωρίζω τὴν ἔνταση αὐτῶν τῶν ἀγωνισμάτων,
γνωρίζω τὴ σκληρότητα τοῦ πολέμου. Χρειάζεται ψυχὴ ἀγωνιστική, ἀποφασιστικὴ καὶ
ριψοκίνδυνη, γιὰ νὰ νικήσει κανεὶς τὶς σαρκικές ἐπιθυμίες. Γιατὶ εἶναι ὑποχρεωμένος
νὰ περπατάει κανεὶς πάνω στὰ ἀναμμένα κάρβουνα καὶ νὰ μὴ καίγεται, νὰ βαδίζει
πάνω στὸ ξίφος καὶ νὰ μὴ πληγώνεται. Τόσο μεγάλη δηλαδὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἐπιθυμίας,
ὅση εἶναι ἡ δύναμη τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ σιδήρου.
Ἂν ἑπομένως ἡ ψυχὴ δὲν εἶναι ἀνάλογα προετοιμασμένη, ὥστε νὰ μὴ ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὶς ἀπαιτήσεις τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας, θὰ αὐτοκαταστραφεῖ γρήγορα. Χρειαζόμαστε λοιπὸν σκέψη καθαρὴ σὰν τὸ διαμάντι, μάτι ἀκοίμητο, μεγάλη ὑπομονή, ἰσχυρὰ ψυχικὰ τείχη, ἐξωτερικοὺς τοίχους καὶ μοχλούς, ἄγρυπνους καὶ γενναίους φύλακες, καὶ πρὶν ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὴν ἄνωθεν βοήθεια. Γιατί, «ἐὰν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος δὲν φυλάξει τὴν πόλη, μάταια ἀγρύπνησαν οἱ φρουροί της». Πῶς λοιπὸν θὰ ἑλκύσουμε τὴ βοήθεια αὐτή; Ὅταν συνεισφέρουμε ὅλα ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπὸ μᾶς, δηλαδὴ καθαρὴ σκέψη, ἐντατικὴ νηστεία καὶ ἀγρυπνία, ἀκριβὴς τήρηση τῶν νόμων, ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ βασικότερο ἀπὸ ὅλα νὰ μὴ ξεθαρρεύουμε μὲ τὸν ἑαυτό μας. Ἡ μάχη διεξάγεται μὲ μιὰ βιολογικὴ ἀνάγκη, ὁ ζῆλος μας πρέπει νὰ ἀποβλέπει πρὸς τὸν ἀγγελικὸ βίο, ὁ δρόμος μας εἶναι παράλληλος πρὸς τὸν δρόμο τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων. Τὸ χῶμα καὶ ἡ στάχτη ἀγωνίζονται νὰ ἐξισωθοῦν μὲ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ζοῦν στὸν οὐρανό καὶ ἡ φθορὰ συναγωνίζεται τὴν ἀφθαρσία» (Βασιλείου Δ. Χαρώνη, Παιδαγωγικὴ ἀνθρωπολογία Ἰω. Χρυσοστόμου, τόμος Α´, 1993, σελ. 329 -330).
Ἂν ἑπομένως ἡ ψυχὴ δὲν εἶναι ἀνάλογα προετοιμασμένη, ὥστε νὰ μὴ ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὶς ἀπαιτήσεις τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας, θὰ αὐτοκαταστραφεῖ γρήγορα. Χρειαζόμαστε λοιπὸν σκέψη καθαρὴ σὰν τὸ διαμάντι, μάτι ἀκοίμητο, μεγάλη ὑπομονή, ἰσχυρὰ ψυχικὰ τείχη, ἐξωτερικοὺς τοίχους καὶ μοχλούς, ἄγρυπνους καὶ γενναίους φύλακες, καὶ πρὶν ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὴν ἄνωθεν βοήθεια. Γιατί, «ἐὰν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος δὲν φυλάξει τὴν πόλη, μάταια ἀγρύπνησαν οἱ φρουροί της». Πῶς λοιπὸν θὰ ἑλκύσουμε τὴ βοήθεια αὐτή; Ὅταν συνεισφέρουμε ὅλα ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπὸ μᾶς, δηλαδὴ καθαρὴ σκέψη, ἐντατικὴ νηστεία καὶ ἀγρυπνία, ἀκριβὴς τήρηση τῶν νόμων, ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ βασικότερο ἀπὸ ὅλα νὰ μὴ ξεθαρρεύουμε μὲ τὸν ἑαυτό μας. Ἡ μάχη διεξάγεται μὲ μιὰ βιολογικὴ ἀνάγκη, ὁ ζῆλος μας πρέπει νὰ ἀποβλέπει πρὸς τὸν ἀγγελικὸ βίο, ὁ δρόμος μας εἶναι παράλληλος πρὸς τὸν δρόμο τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων. Τὸ χῶμα καὶ ἡ στάχτη ἀγωνίζονται νὰ ἐξισωθοῦν μὲ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ζοῦν στὸν οὐρανό καὶ ἡ φθορὰ συναγωνίζεται τὴν ἀφθαρσία» (Βασιλείου Δ. Χαρώνη, Παιδαγωγικὴ ἀνθρωπολογία Ἰω. Χρυσοστόμου, τόμος Α´, 1993, σελ. 329 -330).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου