Προβληματισμοί δια την Κυριακήν της Ορθοδοξίας

Η Α΄  Κυριακή των Νηστειών, η Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι αφιερωμένη σε ένα μεγάλο εκκλησιαστικό γεγονός, στην αναστήλωση των Ιερών Εικόνων και στο πέρας της εικονομαχίας, η οποία συντάραξε την Εκκλησία για περισσότερες από δέκα δεκαετίες. Βυζαντινοί αυτοκράτορες υιοθέτησαν αλλόθρησκες και αιρετικές δοξασίες, με ανεικονικό χαρακτήρα και προσπάθησαν να τις επιβάλλουν στην Εκκλησία, με ανείπωτη βία και σκληρούς διωγμούς. Δυστυχώς, όπως πάντα, βρέθηκαν και τα εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία υποτάχτηκαν στις αυτοκρατορικές αυθαιρεσίες και έγιναν όργανα για την νόθευση της σώζουσας αλήθειας της Εκκλησίας.

Μακεδονία ξακουστή η Κρήτη είναι αδελφή σου

Οικουμενισμός το μυστήριο της ανομίας 8ον

Ὁ ἄνθρωπος μεταξύ διαβόλου καί Θεοῦ -- ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

(Ἐπιμέλεια π. Ἀθανασίου Μηνᾶ)

(Ἕνα μικρό ἀντίδωρο στούς ἀπανταχοῦ ἀγωνιζομένους ὀρθοδόξους χριστιανούς)

Σέ τοῦτον τόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται πάντοτε μεταξύ τοῦ διαβόλου καί τοῦ Θεοῦ, συμφιλιώνεται εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο, ζεῖ εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο. Εἶναι φίλος τοῦ διαβόλου καί ζεῖ μέ αὐτόν, ὅταν βαδίζει στίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, ἐπειδή αὐτά εἶναι ἡ ψυχή, ἡ καρδιά τοῦ διαβόλου. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ, ζεῖ μέ Αὐτόν, ὅταν πορεύεται μέ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου, ὅταν γίνεται σύσσωμος τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία ἀποθησαυρίζεται ὁλόκληρος ὁ πλοῦτος, ὅλων τῶν Θείων αἰωνιοτήτων. Ναί, σέ τοῦτον ἐδῶ τόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος παρακάθεται, πάντοτε, εἴτε στήν τράπεζα τοῦ διαβόλου εἴτε στήν τράπεζα τοῦ Κυρίου Χριστοῦ, τοῦ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ[1].

Απολυτίκιο Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΛΕΞΙΟΥ του ανθρώπου του Θεού.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 17  Μαρτίου 2019

                                                                                                               

Αλέξιος ο του Θεού άνθρωπος και πιστότατος θεράπων ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, εκ της οποίας ως άνθος πανευώδες και μυρίπνοον αναβλαστήσαν την οικουμένην κατεμύρισε με την ισάγγελον ζωήν και πολιτείαν αυτού, την οποίαν μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα μεγάλην την ωφέλειαν και την ευφροσύνην απολαύσητε και μάλιστα κατά τας ημέρας ταύτας της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά τας οποίας ιδιαιτέρως οφείλομεν να σχολάζωμεν εις την νηστείαν, την αγρυπνίαν, την προσευχήν και την μελέτην των κατορθωμάτων των Αγίων, εξ ης και ημείς εις την κατά το δυνατόν μίμησιν αυτών παρακινούμεθα.

«Οἱ Ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ» -- Γράφει ὁ Εὐάγγελος Ἀποστόλου, πρώην Λυκειάρχης (Θεολόγος – φιλόλογος).

Δογµατικά, ὁ Θεὸς εἶναι ἀκατάληπτος καὶ ἀπρόσιτος εἰς τὴν Οὐσίαν Του, εἶναι ὅµως προσιτός εἰς τὶς ἐνέργειές Του. «Ἐγὼ εἶµαι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὤν καί ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόµενος, ὁ παντοκράτωρ». (Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, 1,8-9). Συνάµα, γιὰ τὰ Δηµιουργήµατά Του ἐκπληρώνοντας τὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονοµίας, λειτουργεῖ : «ὡς Θεὸς- Ἀγάπη- Δικαιοσύνη- Ἐλπὶς καὶ κυρίως, ὡς Χάρις», δωρίζοντας εἰς τοὺς Κλητοὺς καὶ Ἐκλεκτούς τὴν Εὐφροσύνην. Εἰς τὰς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» γράφεται: «εἶναι εἰς τὰ δεξιά µου, γιὰ νὰ προστατευθῶ. Γι’ αὐτὸ εὐφράνθη ἡ καρδιά µου. Θὰ µὲ γεµίσεις Εὐφροσύνη, ὅταν θὰ εἶµαι κοντά Σου». Τὸ καίριο ἐρώτηµα εἶναι: χρειαζόµεθα τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν γήϊνην καὶ οὐράνιον ζωήν µας; Οἱ ψυχολόγοι ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ὑπάρχουν λαθεµένες ἐρωτήσεις, ἀλλὰ συνήθως λαθεµένες ἀπαντήσεις. Γι’ αὐτό, εἰς τὶς λαθεµένες ἀπαντήσεις δοµεῖται ἡ ἀνθρώπινη πλάνη – ἁµαρτία καὶ ἡ ἐπιβλαβὴς φορά γίνεται συµφορά.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΙΝΟΥ του Αιγυπτίου.

Σαβίνος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήτο Αιγύπτιος την πατρίδα, καταγόμενος εξ Ερμουπόλεως της Αιγύπτου, έζησε δε κατά τους χρόνους Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305). Επειδή δε ο Άγιος εζητείτο υπό των ειδωλολατρών, αφ’ ενός μεν διότι μεγάλως υπελήπτοντο και εξετίμων αυτόν οι Χριστιανοί, αφ’ ετέρου δε διότι ήτο εκ του πρώτου γένους της πόλεως, προσέτι δε και διότι υπερείχε των άλλων κατά τον ζήλον της Πίστεως, δια τούτο και εκρύπτετο μετά των άλλων Χριστιανών εις οικίαν τινά έξω της πόλεως κειμένην.

Κυριακή της Ορθοδοξίας. Αναστήλωση των Εικόνων – Η σημασία των Εικόνων στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Είναι πολύ δύσκολο μέσα στα πλαίσια ενός άρθρου νά αναπτύξουμε πλήρως τη σημασία, πού έχουν οι εικόνες στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κατά τη διάρκεια των εκατόν είκοσι περίπου χρόνων, που διάρκεσε η εικονομαχία, γράφτηκαν τόσα πολλά από τους αγίους Πατέρες, που θα χρειαζόταν πολύς χρόνος να αναλυθούν.

Αν καταφύγει κανείς στα πρακτικά και τις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε το 787 στη Νίκαια της Βιθυνίας, και ασχολήθηκε με το θέμα των εικόνων, θα βρεί την σημασία τους.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, ο Άγιος Μάρτυς ΠΑΠΑΣ κρεμασθείς εν δένδρω τελειούται.

Πάπας ο Άγιος Μάρτυς βλέπων την οικουμένην, ότι εκλυδωνίζετο ολόκληρος υπό της ειδωλολατρίας, παρέστη εις τον άρχοντα της πόλεως και σφοδρώς ήλεγξε τούτον δια τας πράξεις του. Όθεν, δια την θερμήν παρρησίαν, μεθ’ ης ωμολόγησε τον Χριστόν και κατήσχυνε τον άρχοντα, ερρίφθη κατά γης και εδάρη με ραβδία εις όλον το σώμα και εις το πρόσωπον.

Ποια Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζουμε σήμερα;

Σεβαστοί Πατέρες, σεβαστοί Μοναχοί και Μοναχές,

ποια Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζουμε σήμερα; Την Ορθοδοξία της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Συμβόλου της Πίστεώς μας ή την Ορθοδοξία που έχετε προδώσει και εισαγάγατε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «Εκκλησιών» ως ισότιμο μέλος (θεωρία των κλάδων) ;

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία των Επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων ή την  Ορθοδοξία που προδώσατε με τη συμφωνία του Μπαλαμάντ ( 17 -24 Ιουνίου 1993)  όπου στους αιρετικούς Παπικούς αναγνωρίσατε  έγκυρα  μυστήρια και ιερωσύνη!

Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία της  Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου ή την  Ορθοδοξία που προδώσατε με την συμφωνία του Σαμπεζύ-Γενεύης ( Συμφωνητικό Νοεμβρίου 1990), όπου μετά από 15 αιώνες “ανακαλύψατε”  ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει μεταξύ Ορθοδοξίας και της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού; Είμαστε όλοι το ίδιο!!!

Eορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: Τον Πάπα να καταράσθε, ή την «Ορθοδοξία» όλων των Ταγών των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών των ομονοούντων και κοινωνούντων με τον λατινόφρονα εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της, κ. Βαρθολομαίο;  «Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου…..»

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ του εν Κιλικία.

Ιουλιανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο εκ της πόλεως των Αναζαρβέων, κειμένης εν τη Δευτέρα των Κιλίκων επαρχία, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, βουλευτού το αξίωμα, μητρός δε Χριστιανής, υπό της οποίας εμυήθη εις την Πίστιν του Χριστού και επεδίδετο εις την μελέτην των Θείων Γραφών.

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας - Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς διαβἀζει τά Ἀναθέματα

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΝΙΝΑ του Θαυματουργού.

Ανίνας ο Όσιος Πατήρ ημών, αν και εκ νεαράς αυτού ηλικίας ήτο εντελώς αμαθής, ηγάπησε την πραότητα και την ησυχίαν και ησύχαζε κατ’ ιδίαν. Δεκαπενταετής δε την ηλικίαν έμεινεν ορφανός γονέων· όθεν, αφήσας τον κόσμον και πάντα τα εν τω κόσμω, έφυγεν εις την έρημον και ευρών Μοναχόν τινά Μαϊουμάν ονομαζόμενον, ο οποίος είχεν υπερβπλικήν ακτημοσύνην, έμεινε παρ’ αυτώ αγρυπνών και προσευχόμενος. Τόσην δε πολλήν πτωχείαν είχον οι αοίδιμοι, ώστε δια την έλλειψιν των αναγκαίων έτρωγον μίαν φοράν μόνον ανά έκαστον τετραήμερον· καίτοι δε υπέφερον τοιαύτην στενοχωρίαν, ενετρύφων εν αυτή, ως να ευρίσκοντο εις βασιλικήν τράπεζαν.

῾Η Κυριακὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ ἡ σημερινὴ κατάσταση -- του Φώτη Κόντογλου

Η Κυριακή τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία μας μὲ τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων καὶ τὴν νίκη τῆς εὐσέβειας καταπάνω στοὺς εἰκονομάχους. Οἱ εἰκονομάχοι ἤτανε οἱ νεωτεριστὲς ἐκεινοῦ τοῦ καιροῦ, ποὺ ἀρχίσανε ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς εἰκονογραφίας, γιὰ νὰ προχωρήσουν,σιγὰ-σιγά, ὅπως συνηθίζουν πάντα οἱ τέτοιοι, καὶ σὲ ἄλλες καταλυτικὲς μεταρρυθμίσεις, ὥς ποὺ νὰ μὴν ἀφήσουν τίποτα ἀπείραχτο στὴν᾿Ορθοδοξία.῾Η εἰκόνα στάθηκε τὸ σύμβολο τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ γιὰ τὶς εἰκόνες βρισκότανε σὲ ἀναταραχὴ τὸ Βυζάντιο, σὲ ἐμφύλιο πόλεμο, ἐπὶ 116χρόνια. Στὰ 787 μ.Χ. ἔγινε ἡ ἐν Νικαίᾳ Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ποὺ ἐκήρυξε τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων κ᾿ ἔβαλε τέλος στὴν εἰκονομαχία ποὺ εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ τὰ 726, ἐπὶ Λέοντος τοῦ ᾿Ισαύρου.᾿Αλλά, κ᾿ ὕστερα ἀπὸ τὴν Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ξαναζωντάνεψε ἡ εἰκονομαχία, ὥς ποὺ ἔγινε ἄλλη σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολη,στὰ 842, κι᾿ αὐτὴ ἐπικύρωσε τὴν Ζʹ Οἰκουμ. Σύνοδο, κ᾿ ἔτσι ἔπαψε ἐκείνη ἡ μανία τῆς εἰκονομαχίας. Αἰτία ἀπ᾿ ὅπου προέρχεται κάθε αἵρεση καὶ νεωτερισμὸς στὴ θρησκεία, εἶναι ἡ ἀπιστία κι᾿ ὁ ὀρθολογισμός.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ