Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -- Αθωνικά άνθη

Φίλοι αναγνώστες μας ερωτούν τι σημαίνει ο όρος, του οποίου κάνουμε συχνά χρήση: πνευματική παράδοση. Το θέμα είναι καίριο για την απλανή πορεία της Εκκλησίας. Αποτελεί αληθινόν πνευματικόν θησαυρόν και την λυδίαν λίθον του ήθους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είναι συμπύκνωση της βιουμένης πνευματικής αληθείας, η σάρκωση της δογματικής διδασκαλίας. Η πνευματική παράδοση άρχισε με το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων, που περιελάμβανε την διδασκαλία του Κυρίου και κατόπιν συνεχίσθηκε με τις αποκαλύψεις του εν τη Εκκλησία λαλούντος αγίου Πνεύματος. Αλλά η διδασκαλία αυτή ήταν συνοπτική. Το Ευαγγέλιον αποτελεί την πλήρη διδασκαλίαν της Εκκλησίας, αλλά σε αδρές γραμμές. Το άγιον Πνεύμα όμως, με την συνεργίαν των καθαρών ψυχών, απεκάλυψε σε όλες τις διαστάσεις και σε κάθε λεπτομέρεια την εν Χριστώ πνευματικήν ζωήν. Οι άγιοι Πατέρες, σαν σκεύη του αγίου Πνεύματος, δια μέσου των μεγάλων πνευματικών αγώνων των, αποκτώντες συνεχώς πείρα, κατά τους πολέμους των με τον διάβολον, τα πάθη και τον κόσμον και γευόμενοι ποικίλως τις ενέργειες του αγίου Πνεύματος, αλλά και διδασκόμενοι μυστικώς κατά την αναλογίαν της δεκτικότητός των, της καταβολής των, της παιδείας των και των χαρισμάτων των, έγιναν διδάσκαλοι της Εκκλησίας με την καταγραφή της γνώσεως και της σοφίας των, που την παρέδωσαν στους πιστούς.

Οικουμενισμός το μυστήριο της ανομίας 1ον

«Πνεῦμα περιεργείας» Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἐάν ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου καί τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἕνα ἀπέραντο καί πανώριο πνευματικό πέλαγος, τότε ἡ πυξίδα τοῦ ταξιδιοῦ, πού μέ ἀσφάλεια μᾶς προσανατολίζει, εἶναι ἡ ὑπέροχη καί γλυκύτατη προσευχή τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, πού σχεδόν κάθε μέρα ἀπαγγέλλεται: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, Πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δῶς. Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου. Ὅτι εὐλογητός εἶ, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». Κακίες καί ἀρετές σέ ἀντιπαράθεση. Ἀπαραίτητος ὁ ἀγώνας στόν μεταπτωτικό ἄνθρωπο.

Ύμνοι Τριωδίου -- Orthodox Hymns

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Επισκόπου Γάζης.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 26 Φεβρουαρίου 2019                                                                                             

Πορφύριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Θεσσαλονίκης, εκ γονέων ευγενών και πλουσίων, βιώσας κατά τους χρόνους Αρκαδίου του βασιλέως, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 395 – 408. Αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μετέβη εις Αίγυπτον, οπόθεν επήγεν εις Σκήτην και έγινε Μοναχός. Μετά παρέλευσιν δε πέντε ετών μετέβη εις Ιεροσόλυμα και πολλούς απίστους φωτίσας με τον λόγον της διδασκαλίας του, εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος, υπό του Πατριάρχου των Ιεροσολύμων Πραϋλίου, χειροτονηθείς ύστερον Επίσκοπος Γάζης υπό του Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της εν Παλαιστίνη Ιωάννου.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΛΕΞΙΔΑ - ΘΑΥΜΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΆ ΥΠΟΠΤΕΡΆΡΧΟΥ ΘΕΌΔΩΡΟΥ ΛΙΓΚΡΗ 19/1/2019

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=7&t=13306&p=37243#p37243

Έλεγαν για τον Αββά Ιωσήφ της Πανεφώς

Σαν ήταν στις τελευταίες του στιγμές και γύρω του κάθονταν γέροντες, έρριξε το βλέμμα του στη θυρίδα, είδε τον διάβολο να κάθεται εκεί κοντά και φώναξε στον μαθητή του, λέγοντας: «φέρε το ραβδί. Γιατί αυτός θαρρεί ότι γέρασα και δεν μπορώ πλέον να τον αντιμετωπίσω». Και σαν έπιασε το ραβδί, είδαν οι γέροντες τον διάβολο να πηδά από την θυρίδα έξω σαν σκυλί και να γίνεται άφαντος.

ΕΜΜΙΣΘΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ

Με χρήση χρημάτων των ΜΚΟ και της Ε.Ε. προωθείται η εθνομηδενιστική θεώρηση που αμφισβητεί την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Δύο διαφορετικά μακεδονικά νομίσματα φέρουν στη μία όψη το ρόπαλο του Ηρακλή και τις επιγραφές «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ» και «ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΠΡΩΤΗΣ», προσδιορίζοντας ότι το ένα κόπηκε στην πρώτη από τις τέσσερις περιφέρειες στις οποίες διαίρεσαν οι Ρωμαίοι τη Μακεδονία μετά την κατάκτησή της. Παρότι τα δύο νομίσματα κόπηκαν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, φέρουν τα ίδια σύμβολα του ελληνικού κόσμου, ενώ οι τέσσερις ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται και σήμερα ώστε να ακυρώνουν άμεσα την αμφισβήτηση της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού που επιχειρείται μέσα από τη μεταμοντέρνα ή εθνομηδενιστική θεώρηση της Ιστορίας (Ε. Γκέλνερ, Μ. Αντερσον, Ε. Χόμπσμπομ). 
Ο μεταμοντερνισμός αμφισβητεί την ύπαρξη και τη διαχρονική συνέχεια των εθνών ως ανθρωποκεντρικών συνόλων που εξελίσσονται φυσιολογικά μέσω των κοινών πολιτισμικών καταβολών, επειδή επιδιώκει την αντικατάσταση της πολιτικής αρχής του έθνους-κράτους με μία υπερεθνική εξουσία (Ευρωπαϊκή Ενωση) και τη μεταφορά του κέντρου της εθνικής εξουσίας εκτός των ιστορικών γεωγραφικών πλαισίων του έθνους (Βερολίνο, Βρυξέλλες).

ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ! -- του Μητρ. Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ, ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ,

ΓΕΝΙΚΩΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΑΘΕΟΙ,

ΧΘΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 
ΟΙ ΝΕΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΟ-ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ!

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ  1946

______Η μαχητική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» στο φ. του Σαββάτου 23 Φεβρουαρίου γράφει μερικά συγκλονιστικά πράγματα!

Ὁ πρόθυμος ἐργάτης τοῦ καλοῦ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ἄνθρωποι πού µέ ἐνθουσιασµό κάνουν τό καλό. Εἶναι πάντα πρόθυµοι καί ἀκούραστοι. Ἔχουν ἀγαθή προαίρεση, καθαρή σκέψη καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη. Θαυµάζει κανείς τή δραστηριότητά τους. Τελειώνουν µιά συγκεκριµένη πράξη ἤ ἕνα ἔργο ἤ µιά ἀποστολή πού τούς ἔχει ἀνατεθεῖ καί ἀµέσως κάτι ἄλλο σκέφτονται καί προγραµµατίζουν. Χωρίς χρονοτριβή προχωροῦν στήν ὑλοποίησή του µέ περισσότερη προθυµία. Ὅταν πάλι διαπιστώσουν ὅτι κάτι δέν ἔγινε ὅπως ἔπρεπε, ἐπανέρχονται, ξαναµελετοῦν καί διορθώνουν. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους, τούς ταπεινούς ἐργάτες τοῦ καλοῦ, πού ποτέ δέν ἀρνοῦνται κάποια ἀγαθοεργία, τούς χαίρεσαι γιά τό ζῆλο καί τήν ἀνιδιοτέλειά τους. Τούς χαίρεσαι ἀκόµα, γιατί προσφέρουν καί ἀπό τό ὑστέρηµά τους, χωρίς ποτέ νά τό φανερώνουν.

Τη ΚΕ΄ (25η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΡΗΓΙΝΟΥ Επισκόπου Σκοπέλου, ξίφει τελειωθέντος.

Ρηγίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησεν ότε εβασίλευον οι υιοί του θεοστέπτου και πρώτου βασιλέως των Ορθοδόξων Χριστιανών Αγίου Κωνσταντίνου, ο μεν Κωνστάντιος της βασιλίδος των πόλεων Κωνσταντινουπόλεως ή Νέας Ρώμης, ο δε Κώνστας της παλαιάς Ρώμης· η δε βλαστήσασα αυτόν παλαιά πατρίς υπήρχεν η Ελλάς, η ευγενεστάτη και σοφωτέρα χώρα της οικουμένης, εκ πόλεως Λεβαδείας.

Διήγησις περί της υπό των βαρβάρων αιχμαλωσίας του Οσίου Θεοδούλου -- Του Οσίου Νείλου του Σιναϊτου.

Διήγησις περί της υπό των βαρβάρων αιχμαλωσίας του Οσίου Θεοδούλου κατά την επιδρομήν των, εναντίον των Οσίων Πατέρων του Σινά και της Ραϊθούς.

                                                                                              

Αφού ηχμαλώτισαν και εφόνευσαν τους εν Σινά και Ραϊθώ Οσίους οι ανόσιοι βάρβαροι, επήγα εις την Φαράν και εκεί ήκουσα τινας και επαινούσαν την ησυχίαν και την ενεκωμίαζον λέγοντες, ότι είναι σωτηρίας αιτία εις πολλούς, και βελτιώνει την ψυχικήν κατάστασιν, μη έχουσα τινά ταραχήν ή σύγχυσιν, και αναβιβάζει τον νουν εις την θείαν επίγνωσιν, ήτις είναι η αληθινή μακαριότης και μακαρία απόλαυσις. Εγώ δε ταύτα ακούσας εδάκρυσα δια τον υιόν μου Θεόδουλον, ενθυμούμενος, ότι δια την ησυχίαν αυτήν τον υστερήθην και μου τον επήραν οι βάρβαροι. Τότε οι Χριστιανοί βλέποντές με ούτω περίλυπον και δακρύοντα, με ηρώτησαν την αιτίαν της τοιαύτης μου θλίψεως· και τους απεκρίθην λέγων:

Τη ΚΕ΄ (25η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του εν Δριζιπάρω της Θράκης.

Αλέξανδρος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού και του ηγεμόνος Τιβεριανού εν έτει τ΄ (300), κατήγετο δε εκ της πόλεως Καρθαγένης ή κατ’ άλλους εκ Ποτιόλων.

Τα μηνύματα που στέλνει το Ναύπλιο

Τα ουδετερόθρησκα συνθήματα δεν βρίσκουν ερείσματα στην Ιστορία μας

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Επισκέφθηκα προσφάτως το όμορφο Ναύπλιο. Είναι ένας τόπος που αξίζει να τον επισκέπτεσαι κάθε εποχή του έτους. Είναι ταυτοχρόνως ένα ανοιχτό μουσείο της νεότερης Ιστορίας μας, μια ζωντανή μαρτυρία της ταυτότητας του Ελληνισμού. Περπατάς και αισθάνεσαι την Ιστορία να απαντά στους αμφισβητίες. Μοσχοβολά λιβάνι και αγιοκέρι η ελληνική Ιστορία και αυτή την ευωδία αισθάνεται ο επισκέπτης του Ναυπλίου, μαζί με την αλμύρα του Αργολικού Κόλπου.

Στην κεντρική πλατεία Συντάγματος βλέπουμε και προσκυνούμε το σημείο στο οποίο οι Τούρκοι εφόνευσαν τον πολιούχο της πόλης άγιο Αναστάσιο τον Νεομάρτυρα (τον 17ο αιώνα). Το νέφος των νεομαρτύρων, γνωστών και αγνώστων, μας θυμίζει ότι πολυάριθμοι ορθόδοξοι χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας προτίμησαν να θανατωθούν παρά να αλλαξοπιστήσουν. Και έτσι σώθηκε το Γένος. Η θυσία τους έδινε θάρρος στους υπολοίπους. Και όλοι καταλάβαιναν αυτό που σήμερα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ορισμένοι νεόκοποι ιστορικοί, ότι η Ορθοδοξία και η εθνική ταυτότητα ήσαν αλληλένδετες. Οποιος χανόταν για την Εκκλησία χανόταν και για τον Ελληνισμό.