Οἱ ὀπαδοί τῆς αἱρέσεως τοῦ "δυνητικοῦ Κανόνος" του 15ου τῆς ΑΒ Συνόδου --- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 25 Σεπτεμβρίου 2019 - 6:06 μ.μ.

Οἱ ὀπαδοί τῆς αἱρέσεως τοῦ "δυνητικοῦ Κανόνος" ἀγνοοῦν ἐπιδεικτικῶς τήν ὁμόφωνον Πατερικήν διδασκαλίαν τῆς ὑποχρεωτικῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς, ὅπως ἀγνοοῦν καί τά πάμπολλα παραδείγματα τῆς Ὀρθοδόξου στάσεως τῶν Ἁγίων εἰς παρομοίας περιστάσεις! Ἡ μεγίστη διαστροφή πού κάμνουν ἔγκειται εἰς τό γεγονός ὅτι τό θέμα του 15ου Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου ΔΕΝ εἶναι τί δέον γενέσθαι ἐν καιρῷ κηρυσσομένης αἱρέσεως. Τό θέμα του εἶναι οἱ ἀποτειχιζόμενοι κληρικοί ἀπό προϊσταμένους των (Πατριάρχας, Μητροπολίτας κ.ἄ.). Γι' αὐτό, ὁ Κανών δέν ἀναφέρεται στούς ΜΗ ἀποτειχιζομένους, ἀλλά ΜΟΝΟΝ εἰς τούς ἀποτειχιζομένους κληρικούς. Καί τούς μέν ἀποτειχιζομένους διά προσωπικά ἁμαρτήματα τοῦ προϊσταμένου κατακρίνει, τούς δέ ἀποτειχιζομένους δι' αἵρεσίν τινα κατεγνωσμένην ὑπό τῶν Πατέρων πού διδάσκει φανερά ὁ προϊστάμενός των ἐπαινεῖ. Διά τούς ΜΗ ἀποτειχιζομένους δέν λέγει τίποτε ὁ ἱερός αὐτός Κανών, διότι αὐτοί ΔΕΝ ἐμπίπτουν στό θέμα του. Ἑπομένως, ἐκ πρώτης ὄψεως, γιά τούς ἀσχέτους μέ τά ἐκκλησιαστικά καί γιά τούς κακοπροαιρέτους πού ἔχουν ἐπιλέξει νά συμπορεύωνται μέ τούς Οἰκουμενιστάς καί ἀρκοῦνται εἰς τόν "χαρτοπόλεμον," ὁ ἐν λόγῳ Κανών ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΔΥΝΗΤΙΚΟΣ! Δύναται κάποιος νά τόν ἐπικαλεσθῇ γιά ν’ ἀποτειχισθῇ ἀπό τήν αἵρεσιν, ἀλλά ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΗ ΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ!!! Ὅστις παραθεωρεῖ τήν πλουσίαν διδασκαλίαν καί πρᾶξιν τῶν Ἁγίων ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἀποτειχίσεως ἀπό αἱρετικούς καί στηρίζεται στήν ὡς ἄνω φανεράν διαστρέβλωσιν τοῦ Κανόνος οὐδόλως διαφέρει ἀπό τούς αἱρετικούς πού ἀπομονώνουν χωρία ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τά παρερμηνεύουν. Σημειωτέον ὅτι πολλοί ἑρμηνευταί, παλαιοί καί σύγχρονοι, ὅπως π.χ. ὁ Σέρβος Μίλας, ἑρμηνεύουν ὀρθότατα τόν ἐν λόγῳ ἱερόν Κανόνα ὡς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΝ. Οἱ ἀνώνυμοι αἱρετικοί "σχολιασταί" (μᾶλλον πράκτορες τῶν Οἰκουμενιστῶν) τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ ἱστολογίου ἐπαναλαμβάνουν συνεχῶς τήν αἵρεσιν τοῦ δυνητισμοῦ, ἤτοι "καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Βελίαλ," ἐπικαλούμενοι σχισματο-αιρετικούς συγχρόνους "θεολόγους" (διάβαζε "θολολόγους"), ὅπως τόν π. Ἐ. Θεοδωρόπουλον, τούς π. Ἀγγελακόπουλον καί Δημητρακόπουλον, τόν κ. Σκόντζον κ.ἄ., καί ἀπορρίπτοντες τήν Ἁγίαν Γραφήν, πού λέγει ὅτι δέν ὑπάρχει συμφώνησις μεταξύ Χριστοῦ καί Βελίαλ. Τέλος μέ αὐτούς, καθότι "αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτης καί δευτέρας νουθεσίας παραιτοῦ."