Θέλουν να φτιάξουν Hot Spot σε ιστορικό Μοναστήρι

Αμεση ήταν η αντίδραση του Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεωργίου στην πρόθεση των κρατούντων να δημιουργήσουν κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στην ιστορική Μονή Πέτρας. Ελπίζουνε τα ιερόσυλα αυτά σχέδια να μη περάσουν.
Είναι πραγματικά απίστευτο το θράσος όσων διαχειρίζονται το τεράστιο ζήτημα των προσφύγων: Δεν φτάνει ο ερασιτεχνισμός, η προχειρότητα και κυρίως η Εθνική Προδοσία που συντελείται με τον εποικισμό της χώρας μας με χιλιάδες μουσουλμάνους, κάποιοι δεν σέβονται ούτε τα Ιερά και τα όσια αυτής της χώρας! Έτσι, έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν τη δημιουργία κέντρου φιλοξενίας προσφύγων (Hot Spot) Σε ιστορική Ιερά Μονή που βρίσκεται στον Όλυμπο και υπάγεται στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης!

Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νέκρωση τοῦ Θανάτου -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ Ὁμοτ. Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν

Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς Ἱστορίας: Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς μέσα στὴν Ἱστορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν ἀρχηγοὺς θνητούς, ἐνῶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. «Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει θέωση καὶ ἀνάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἐλπίδα τῆς θέωσης καὶ ἀνάστασης τῆς δικῆς μας ὑποστάσεως. Ἀφοῦ βρέθηκε τὸ φάρμακο, ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς.
Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ζωὴ σημαίνει κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Δὲν εἶναι πλέον θάνατος τὸ τέλος τῆς παρούσας ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ προσωρινὸς ὕπνος.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- Τοῦ π. Νικηφόρου Νάσσου

Ἀπόψε στούς Ὀρθοδόξους ναούς μας, μέ  αἰσθήματα βαθυτάτης κατανύξεως και μεθέξεως ψυχικῆς θά ψάλλουμε: «ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ»… 

 Ἡ μοναδική καί  ἀπαράμιλλη ὑμνολογία τῆς ΜεγάληςἘβδομάδος, ὅπως εὔστοχα ἔχει διατυπωθεῖ, ἀσκεῖ μία μυστηριώδη ἔλξη και δύναμη, πού ἐπιδρᾶ καί ἐξαϋλώνει τούς συμμετέχοντας, πυρπολεῖ καρδιές καί ὑπάρξεις, ἀνάγει στό θεῖο  καί  ὑπερβατικό ἰδεῶδες,  μεταρσιώνει τό στοχασμό, εὐαισθητοποιεῖ τό συναίσθημα, καταξιώνει τό λόγο, χριστοποιεῖ τόν ἄνθρωπο…

Μεγάλη Παρασκευή!  Θεάνθρωπος ἐπί τοῦ Σταυροῦ! Ἄκρα συγκατάβασις, Κένωσις θεοπρεπής, Ἄγάπη μοναδική τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας πρός ἐμᾶς! Καί ἐμεῖς  οἱ  ἐξαγοραζόμενοι «τῷ τιμίῳ  Αἵματι» τοῦ Ἀσπίλου και Ἀμώμου Ἀμνοῦ, προσεγγίζουμε τό Πάθος καί τή Μοναδική Θυσία Του…μᾶλλον ἐξωτερικά καί συναισθηματικά, λογικά καί ἱστορικά  καί ὄχι ὀντολογικά καί ὑπαρξιακά…

Τη Α΄ (1η) του μηνός Μαϊου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΕΡΕΜΙΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 1  Μαϊου 2019                          

Ιερεμίας, ο θαυμάσιος του Κυρίου Προφήτης, ήτο ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός του, διότι ούτω λέγει περί αυτού ο Θεός· «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία, επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας, ηγίακά σε, Προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερεμ. α: 5)· κατήγετο δε εκ της Αναθώθ και ήκμασε χκ΄ (620) έτη προ Χριστού.

Γιατί στο βίο του Αγίου Ραφαήλ δεν αναφέρεται η Αποτείχισή του;

….Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών. Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.
   Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! -- ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Αυτή την εβδομάδα που μας πέρασε την αισθάνθηκα πραγματικά Μεγάλη... ήταν που παρά τη δεδομένη κοσμοφοβία μου και τις διαβεβαιώσεις προς όλους - και προς τον καθρέπτη μου- ότι εγώ Μεγάλη Εβδομάδα δε θα πήγαινα ποτέ στα Ιεροσόλυμα, η Αλήθεια με έβγαλε ψεύτρα... Μεγάλη Βδομάδα στην Αγία Γη! Όσοι με γνωρίζουν καλά, ανησύχησαν: "ρε θα πας εσύ στα Ιεροσόλυμα Μεγάλη Βδομάδα;

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα»! – Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η τελευταία πορεία του Κυρίου με τους μαθητές του στα Ιεροσόλυμα ήταν πορεία, μάλλον ανάβαση, στο μαρτύριο· στο σταυρικό πάθος με τέρμα την Ανάσταση! Ο λόγος Του προς τους μαθητές Του σαφής και ξεκάθαρος· «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι… και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω… και αποκτενούσιν αυτόν, και τη Τρίτη ημέρα αναστήσεται»! Η ψυχολογία των μαθητών, κατά την πορεία αυτή, ήταν φορτισμένη με συναισθήματα θάμβους, μπροστά στην αποφασιστική και ακτινοβολούσα ακάθεκτη διάθεση θυσίας, μορφή του Διδασκάλου, αλλά και φόβου, για τα μελλούμενα να συμβούν εκεί. Σε μια τέτοια κατάσταση αγωνίας και προβληματισμού των μαθητών, συνέβη το αναπάντεχο και γι΄ αυτό απίστευτο.

Ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Ἀγγλικανὸν Ἀρχιεπίσκοπον

Καυστικὸς ἦτο ὁ λόγος τοῦ κ. Οὐέλμπι διὰ τὰ ἄνομα σχέδια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως νὰ καταστήση τὴν Ἑλλάδα τὴν «μεγαλύτερη φυλακὴ φτωχῶν ὀφειλετῶν»! Οἱ Ἕλληνες ὅμως ἔχουν τυφλωθῆ ἀπὸ τὴν πλασματικὴν εὐμάρειαν τῶν περασμένων ἐτῶν ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκβιασμὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος πλὴν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καὶ συν­εχίζουν νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ ΕΕ λειτουργεῖ πρὸς ὄφελος τῆς πατρίδος μας! Ὡς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα prototupo.gr τῆς 20ῆς Ἀπριλίου 2019:
«Γιὰ νὰ ἡττηθεῖ ἡ θρησκευτικὴ τρομοκρατία πρέπει νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ δημοφιλῆ ἀτάκα ποὺ λέει ὅτι τὸ Ἰσλαμικὸ Κράτος δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ Ἰσλάμ, ὅτι ἡ χριστιανικὴ πολιτοφυλακὴ στὴν Κεντρικὴ Ἀφρικανικὴ Δημοκρατία δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν χριστιανισμό, ἢ ὅτι οἱ ἐθνικιστὲς Ἰνδουιστὲς ποὺ καταδιώκουν χριστιανοὺς στὴ νότια Ἰνδία δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὸν Ἰνδουισμό».

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΙΑΚΩΒΟΥ, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 30  Απριλίου 2019                                                                                       

Ιάκωβος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο υιός του Ζεβεδαίου και αδελφός πρεσβύτερος Ιωάννου του Θεολόγου. Μετά δε την κλήσιν των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Πέτρου προσεκλήθη υπ’ Αυτού του Κυρίου, ίνα μαθητεύση παρ’ Αυτώ μετά του αδελφού του Ιωάννου. Ευθύς λοιπόν αφήσαντες τον πατέρα και το πλοίον των, ως και όλα τα υπάρχοντά των, ηκολούθησαν τον Κύριον. Τόσον δε πολύ ηγάπησεν αυτούς ο Δεσπότης Χριστός, ώστε εις μεν τον ένα αδελφόν, τον Ιωάννην, προσέφερε το στήθος του, ίνα ανακλιθή επ’ αυτού, εις δε τον άλλον αδελφόν, τούτον δηλαδή τον θείον Ιάκωβον, έδωκε την τιμήν να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον Αυτός ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έπιεν.

Ὀλεθρία παραπλάνησις -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μετά τό οἰκουμενιστικό θέατρο στό Φανάρι, ὅπου ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὑποδέχτηκε καί συλλειτούργησε μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο, γιά νά «λαμπρυνθεῖ» μέ τόν καλύτερο τρόπο ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἱδρυτῆ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης, ὁ κ. Βαρθολομαῖος συνεχίζει τήν πλάγια ὁδό τῆς παραπλάνησης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πώς τάχα οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες εἶναι ἀγαπημένοι ἀδελφοί, ἀποτελοῦν μέρη τῆς διαιρεμένης Ἐκκλησίας καί ἡ ἡμέρα τῆς ἕνωσης εἶναι πολύ κοντά. Αὐτά βέβαια δέν τά ὑποστηρίζει δημοσίως ἐντός τῆς Ἑλλάδος, γιατί θά προκαλοῦσε τρικυμία, προετοιμάζει ὅμως τό ἔδαφος καί διαμορφώνει τό κατάλληλο κλῖμα μέ τίς συχνές του ἐπισκέψεις σέ διάφορες μητροπόλεις, ὅπου προβάλλεται ὁ ἴδιος -ἐκμεταλλευόμενος καί τήν ἀγάπη τοῦ λαοῦ πρός τήν Κωνσταντινούπολη καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο- καί δημιουργεῖται μιά ἐμπιστοσύνη στά ὅσα οἰκουμενιστικά διαπράττει.

Κατά τη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 1724:

«Εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα
πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλοντας ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα (
Mansi, 37, 209)!

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Είναι, αναμφίβολα, ο μύχιος πόθος της καρδιάς, αλλά και το μέγιστο σκάνδαλο του νου, η ομολογία της πίστεώς μας «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών». Δεν αφανίζει τη ζωή μας το φτυάρι του νεκροθάφτη. Δεν την οριοθετεί το πένθιμο κυπαρίσσι εκεί, στο νιόσκαφτο μνήμα. Είναι ασύνορη, αιώνια η ζωή μας. Κι όπως όλοι θα πεθάνουμε, επίσης όλοι θα αναστηθούμε! Ποιος το μαρτυρεί, ποιος το βεβαιώνει αυτό; Η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ας δώσουμε το λόγο στον θεόπνευστο κήρυκα της Αναστάσεως, τον Απόστολο Παύλο, που αναπτύσσει διεξοδικά το θέμα στο 15ο κεφάλαιο της Α΄ προς Κορινθίους Επιστολής του. Από εκείνη την αποστολική διδασκαλία μεταφέρω τη σχετική παράγραφο (Α΄ Κορ. 15, 12-20).

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΒΟΛΟ ΠΗΛΙΟ ΛΑΡΙΣΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΜΑΪΟΥ: ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΙΣ 7:00 ΤΟ ΠΡΩΙ ΑΠΌ Ι.Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙ/ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ.
- ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ
- Ι.Μ. ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΗΛΕΙΑΣ ΠΗΛΙΟΥ.
- Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΠΥΡΓΕΤΟ ΛΑΡΙΣΗΣ.
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
(ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΌ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ)
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 23410 20815, 6979 597 588
IΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

Είναι το Ισλάμ, ηλίθιε!

Ούτε η «αμορφωσιά», αλλά ούτε και η «φτώχεια» οπλίζουν τα χέρια των μουσουλμάνων

Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Προκειμένου η Αριστερά να μπορέσει να εξηγήσει το ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας, προκειμένου να μπορέσει να δώσει μια συμβατή με τον ιστορικό υλισμό εξήγηση στο γιατί εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο είναι έτοιμοι να εκραγούν μέσα σε έναν μπουφέ ξενοδοχείου, αλλά και στο γιατί εκατομμύρια περισσότεροι -σύμφωνα με όσες στατιστικές έρευνες έχουν γίνει- επικροτούν αυτού του είδους τις ενέργειες και τις θεωρούν «δίκαιες», έχει καταφύγει στον σοφισμό της «αμορφωσιάς» και της «φτώχειας», που μαστίζουν τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Η Ανάσταση και η πίστη των Ελλήνων

Δεύτε λάβετε φως! Η Ορθοδοξία είναι η ρίζα μας και η παντοτινή ελπίδα μας

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει ὅτι Χριστός Ἀνέστη και ἅδης ἐσκυλεύθη». Αναστάσιμο παιάνα ψάλλουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί και ομολογούμε το μεγαλύτερο θαύμα που είδε η ανθρωπότης: την Ανάσταση του Κυρίου. Η διδασκαλία της Ορθοδοξίας είναι σταυροαναστάσιμη. Μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε. Και ο Ελληνισμός πιστεύει. Παρά τις επιθέσεις και τις αμφισβητήσεις των πάσης φύσεως αποδομητών, αυτό το έθνος ουδέποτε υπήρξε ουδετερόθρησκο. Η Ορθοδοξία είναι για τον Ελληνα η πίστη του, η ταυτότητά του, η κληρονομιά του, η πηγή ελπίδας, η ακτίνα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Στη μακρά διάρκεια της δουλείας, όταν ο υπόδουλος Ελληνας έλεγε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, μέσα στην ψυχή του φώλιαζε η ελπίδα ότι συντόμως και η Ελλάς θα αναστηθεί. Το Γένος επεβίωσε έπειτα από υποδουλώσεις, καταπιέσεις και επιδρομές, επειδή κρατήθηκε ζωντανό χάρις στο αναστάσιμο μήνυμα της Ορθοδοξίας. 

«Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι…»

Μεγάλο τὸ πάθος τῆς κενοδοξίας. Μᾶς συμβουλεύει ὁ θεῖ­ος Παῦλος:
«Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες». (Μετάφραση Παν. Τρεμπέλα: Ἄς μὴ γινώμεθα ματαιόδοξοι, προκαλοῦντες ὁ ἕνας τὸν ἄλλον εἰς φιλονεικίας καὶ φθονοῦντες ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος παρατηρεῖ:

Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Υπάρχουν διάφοροι θέσεις, πολλαί «γωνίαι οπτικαί» και διάφορα όργανα θεωρήσεως των δύο μεγαλυτέρων και συγκλονιστικωτέρων, των δύο μοναδικών και όντως ανεπαναλήπτων γεγονότων εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Των γεγονότων της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού. Δύο εξ αυτών των θέσεων και οπτικών γωνιών, των περισσότερον χρησιμοποιουμένων, είναι η Ιστορία και η Πίστις. Δια της Ιστορίας δαμάζεται ο νους και υποτάσσεται εις την φωνήν της. Και δια της Πίστεως, καταφάσκει η καρδία εν αγάπη και εντεύθεν εισέρχεται μέσα εις το μυστήριον της υπερφυσικής θείας γνώσεως…  Αλλά τόσον η Σταύρωσις, όσον και η Ανάστασις του Χριστού, ως ιστορικά και υπεριστορικά γεγονότα, εισάγουν εις την σφαίραν της Θεολογίας, όπου ο ηγιασμένος και φωτισμένος υπό των Μυστηρίων και της Πίστεως νους του Ορθοδόξου, πλατύνεται και υψούται και θαμβούται και αγάλλεται και κινείται ερωτικώς και θαυμαστικώς και υπέρ φύσιν «γνωστικώς»…  Μόνον ο ορθοδόξως πιστεύων γνωρίζει, κατά το μέτρον της ανθρωπίνης ασθενείας και κατά το μέτρον της εκχυνομένης εις αυτόν Χάριτος, την σημασίαν, το βάθος, το περιεχόμενον, τας πνευματικάς συνεπείας και τας φυσικάς και υπερφυσικάς διαστάσεις της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως του Χριστού… 

Τη ΚΘ΄ (29η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΙΑΣΟΝΟΣ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 29  Απριλίου 2019                                                                                                                 

Ιάσων και Σωσίπατρος οι Άγιοι του Χριστού Απόστολοι εγένοντο απ’ αρχής γνήσιοι μαθηταί και ακόλουθοι του μακαρίου Αποστόλου Παύλου, έφθασαν δε και μέχρι των ημερών καθ’ ας εβασίλευεν ο Κερκυλλίνος εις την νήσον Κέρκυραν, φόρου τότε υποτελή υπάρχουσαν εις τους Ρωμαίους. Πολλοί  δε τότε εκ των πιστευόντων εις τον Κύριον, σκληρώς παρά τούτου βασανιζόμενοι, ανελάμβανον τον της αθανασίας αγώνα και κατηξιούντο των στεφάνων του Μαρτυρίου, μεταξύ των οποίων πρώτοι υπήρξαν οι ένδοξοι ούτοι Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος.

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα!



Ἑορτή ἑορτῶν καί Πανήγυρι πανηγύρεων ἑορτάζοντες, ἐκ
βάθους καρδίας σᾶς ἀπευθύνουμε τόν πασχάλιο καί ἐλπιδοφόρο
χαιρετισμό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ὁλοψύχως εὐχόμενοι διαρκῆ 
τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τήν οἰκογένειάν σας, εἰς τήν 
ζωήν σας καί εἰς τήν θεάρεστον διακονίαν σας.

Εκ  της  “ Ορθοδόξου Φωνής ”.



Λόγος στὴν Φωτοφόρο καὶ Ἁγία Ἀνάσταση -- Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης

1. «Εἶναι δοξασμένος ὁ Θεός» (Λουκ. α´ 68). Ἂς ποῦμε ἐπαινετικὰ λόγια σήμερα στὸ Μονογενῆ Θεό, τὸν δημιουργὸ τῶν οὐρανίων πραγμάτων, Αὐτὸν ποὺ ἔσκυψε στὶς μυστικὲς ἐκτάσεις τῆς γῆς καὶ μὲ τὶς φωτεινὲς ἀκτῖνες Του φώτισε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂς ποῦμε ὕμνους σήμερα γιὰ τὴν Ταφὴ τοῦ Μονογενῆ, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Νικητῆ, τὴ χαρὰ τοῦ κόσμου, τὴ ζωὴ ὅλων τῶν ἐθνῶν (Ἰωάν. ιστ´ 20, Λουκ. β´ 10). Ἂς ὑμνήσουμε σήμερα αὐτὸν ποὺ φόρεσε τὴν ἁμαρτία (Β´ Κορ. ε´ 21). Ἂς ποῦμε εὔφημα λόγια σήμερα στὸ Θεὸ Λόγο, ποὺ ντρόπιασε τὴ σοφία τοῦ κόσμου (Α´ Κορ. α´ 20) ἐπιβεβαίωσε τὴν πρόρρηση τῶν Προφητῶν, συγκέντρωσε τὸν ὅμιλο τῶν Ἀποστόλων, διέδωσε τὴν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ Χάρη τοῦ Πνεύματος.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ • Μᾶς λέγει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

Ἔφθασε λοιπὸν ἡ πολυπόθητη καὶ σωτήρια γιορτή, ἡ ἀναστάσιμη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ προϋπόθεση τῆς εἰρήνης, ἡ ἀφορμὴ τῆς καταλλαγῆς, ἡ κατάργηση τῶν πολέμων, ἡ κατάλυση τοῦ θανάτου, ἡ ἧττα τοῦ διαβόλου. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀναμείχτηκαν μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ προσφέρουν τώρα πιὰ τὶς ὑμνῳδίες τους μαζὶ μὲ τὶς ἀσώματες δυνάμεις. Σήμερα καταλύθηκε ἡ τυραννία τοῦ διαβόλου καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ ᾅδη ἐξαφανίστηκε. Σήμερα εἶναι ἐπίκαιρο νὰ ἀναφωνήσουμε πάλι «ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον; ποῦ σου ᾅδη τὸ νῖκος;». Ἀπὸ θνητοὶ γίναμε ἀθάνατοι, ἀπὸ νεκροὶ ἀναστηθήκαμε καὶ ἀπὸ νικημένοι γίναμε νικητές. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν Ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωή πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδείς ἐπὶ μνήματος.

«Νυν πάντα πεπλήρωτα φωτός" -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ως έθνος και ως χώρα μάς έχει βρει μεγάλο κακό. Σε κάτι τέτοιες ώρες η σοφία τού ποιητή μάς προτρέπει:

«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
 και μνημονεύεται Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη»
(Οδυσσέας Ελύτης, το Άξιον Εστί).

     Είναι «η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα», βεβαιώνει ο ίδιος(Ένθ.αν).

      Ο Σολωμός μάς μιλάει για το «Τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ᾿ ἀέρι / ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς τῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα / γλυκειὰ ἡ ζωή κι᾿ ὁ θάνατος μαυρίλα».

      Και μάς προτρέπει: «Χριστὸς ἀνέστη! Νέοι, γέροι καὶ κόρες / Όλοι, μικροί, μεγάλοι, ἑτοιμαστῆτε / Μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες / Μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε / Ανοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες»(Η Ημέρα της Λαμπρής).

Ισλαμικές επιθέσεις -- Οι χριστιανοί είναι υπό καθεστώς δίωξης, όσο και να το αποκρύπτουν

Από τη Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*

Οι επιθέσεις στη Σρι Λάνκα δεν προκαλούν έκπληξη, παρά τον τεράστιο αριθμό των νεκρών τους. Και δεν προκαλούν έκπληξη γιατί απλά προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των επιθέσεων που δέχονται χριστιανοί και εκκλησίες σε όλο τον κόσμο από μουσουλμάνους. Οταν μιλάμε για ισλαμιστές, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο από μουσουλμάνους. Το Ισλάμ δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη μουσουλμανική θρησκεία. Είναι Η μουσουλμανική θρησκεία. Ωστόσο, στον πολιτικά ορθό δυτικό κόσμο οι επιτιθέμενοι παρουσιάζονται ως μία ξεχωριστή κοινότητα από τους μουσουλμάνους. Είναι ισλαμιστές. Σαν να λέμε εμείς, ας πούμε, ότι οι ορθόδοξοι είναι κάτι διαφορετικό από τους χριστιανούς.

ΠΑΣΧΑ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ -- Ἀνδρέας Καρκαβίτσας

Τὸ πλοῖο ὁλοσκότεινο ἔσχιζε τὰ νερὰ ζητώντας ἀνυπόμονα τὸ λιμάνι του. Δὲν εἶχε ἄλλο φῶς παρὰ τὰ δύο χρωματιστὰ φανάρια τῆς γέφυρας ζερβόδεξα· ἕνα ἄλλο φανάρι ἄσπρο ἀκτινοβόλο ψηλὰ εἰς τὸ πλωριὸ κατάρτι καὶ ἄλλο ἕνα μικρὸ πίσω εἰς τὴν πρύμη του. Τίποτε ἄλλο. Οἱ ἐπιβάτες ἦσαν ὅλοι ξαπλωμένοι στὶς κοκέτες τους, ἄλλοι παραδομένοι στὸν ὕπνο καὶ ἄλλοι στοὺς συλλογισμούς. Οἱ ναῦτες καὶ θερμαστές, ὅσοι δὲν εἶχαν ὑπηρεσία ἐροχάλιζαν εἰς τὰ γιατάκια τους. Ὁ καπετάνιος μὲ τὸν τιμονιέρη ὀρθοὶ στὴ γέφυρα, μαῦροι ἴσκιοι, σχεδὸν ἐναέριοι, ἔλεγες πὼς ἦσαν πνεύματα καλόγνωμα, ποὺ ἐκυβερνοῦσαν στὸ χάος τὴν τύχη τοῦ τυφλοῦ σκάφους καὶ τῶν κοιμωμένων ἀνθρώπων.
Ἔξαφνα ἡ καμπάνα τῆς γέφυρας ἐσήμανε μεσάνυχτα.

Θα Νικήσουμε! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύριους τρόπους επιβεβαιώνεται η ανάσταση του Χριστού. Όχι μόνο με τις ευαγγελικές διηγήσεις για το κενό μνήμα ούτε μόνο με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Αναστημένου, που μπαίνοντας στη φυσική διάσταση προκαλούσε· «ψηλαφήσατέ με και ίδετε…» (Λουκ. 24: 39). Μαρτυρείται επίσης προφητικά η διαχρονική δύναμη και η νίκη της ανά τους αιώνες. Στην Αποκάλυψη, το κατεξοχήν προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος μεταφέροντας «τον μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 19: 26) στην υπερκόσμια διάσταση, «εν πνεύματι» (1: 10), του παρουσιάζει συμβολικά το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου όλου.

Η ελληνική ορθόδοξη Ανάσταση -- του Φώτη Κόντογλου

Όλα όσα γίνουνται στον κόσμο, γίνουνται και ξαναγίνουνται πολλές φορές τα ίδια· μονάχα ένα πράγμα έγινε μόνο μια φορά και δεν θα ξαναγίνει πια, η Ανάσταση του Χριστού. Αυτό είναι το μοναδικό θαύμα των θαυμάτων, το «ἄφραστον θαῦμα», που αναποδογύρισε τον κόσμο, κ’ έδωσε ελπίδα στο απελπισμένο γένος των ανθρώπων. Με την Ανάσταση του Χριστού, μας προσκάλεσε να πιστέψουμε στην αφθαρσία ο Θεός ο «ζωοποιῶν τούς νεκρούς καί καλῶν τά μή ὄντα ὡς ὄντα». Κι’ όπως λέγει πάλι ο Παύλος: «πιστός ὁ καλῶν ὑμάς, ὅς καί ποιήσει». Όποιος δεν πιστεύει στην Ανάσταση του Χρίστου, ψέμματα λέγει πως πιστεύει σ’ αυτόν τον βασιλέα της αθανασίας, κατά τον απόστολο Παύλο που λέγει: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν τό κήρυγμα ἡμών, κενή δέ καί ἡ πίστις ἡμῶν».

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ -- Αλεξανδρεύς - Ολοκληρωμένο


1
Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά του καλού τέλους των πραγμάτων (κατόρθωμα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα έγιναν πριν από εκείνο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μα ό,τι είχα ζήσει ως τα τότε ήταν αδύνατο να με κάνει να πιστέψω πως θα είχε καλό τέλος η ζωή μου.

Ο τυφλός προ του Σταυρού (Ιωάννης Πολέμης)

Τὶ εἶν' ἡ βοὴ στὸ Γολγοθᾶ ποὺ κόσμος τρέχει ἀπάνω;
-Πηγαίνουν νὰ σταυρώσουν δυὸ μαζί μὲ κάποιον πλᾶνο.
-Ποιοὶ νἆν οἱ δυὸ, ποὺ ἐκδικητής ὁ χάρος τοὺς προσμένει;
-Κλέφτες, φονιάδες, ἄρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι.
-Καὶ ποιὸς ὁ πλᾶνος ποὺ κὶ αὐτὸς θὰ σταυρωθῇ μαζὶ τους;
-Τοὺς Φαρισαίους ρώτησε, εἰναι δουλειὰ δικὴ τους!
-Θὰ πάω νὰ δῶ...

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί

Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις θάνατον· ο Θεός όμως, δια της Αναστάσεώς Του ανεβάζει τους ανθρώπους εις αθανασίαν. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεόν, όσον όταν τον Σταύρωσαν· και ποτέ δεν έδειξεν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν Ανεστήθη. Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητόν, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους… Διότι προ της Αναστάσεως του Χριστού ο θάνατος ήτο φοβερός δια τον άνθρωπον, από δε της Αναστάσεως του Κυρίου γίνεται ο άνθρωπος φοβερός δια τον θάνατον. Εάν ζη ο άνθρωπος δια της πίστεως εις τον Αναστάντα Θεάνθρωπον, ζη τότε υπεράνω του θανάτου. «Που σου, άδη το νίκος» (Α΄ Κορ. 15:55). Ούτως όταν ο εν Χριστώ άνθρωπος ζη και αφήνει απλώς το ένδυμα, το σώμα του, δια να το ενδυθή εκ νέου κατά την ημέραν της Δευτέρας Παρουσίας… Ο άνθρωπος δια της Αναστάσεως του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος.

Ιουστίνου Πόποβιτς

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ 

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.

Κοντάκιον
Ἦχος β'
Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.

Ὁ Οἶκος
Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεῴχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. ᾍδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος. 

https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/2019/04/blog-post_12.html#more

------------
Σάββατο, 27  Απριλίου 2019 
                                                  
Τη  ΚΖ΄ (27η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΣΥΜΕΩΝ συγγενούς, ήτοι αδελφού, του Κυρίου, Επισκόπου Ιεροσολύμων.

Συμεών ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο υιός Ιωσήφ του Μνήστορος, εις εκ των τεσσάρων υιών τους οποίους εγέννησε με την προτέραν αυτού γυναίκα, ήτοι τους Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα, τουτέστι τούτον τον Συμεών, επειδή το Σίμων του Συμεών είναι υποκοριστικόν όνομα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ -- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».[1]Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν, ἡ Ὀρθόδοξη, διά τῆς Ἀναστάσεως ἀνακεφαλαιώνει τά πάντα ἐν Χριστῷ ( ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα) καί τά πλημμυρίζει φῶς καί χαρά ἀποσπώντας τα ἀπό τή φρίκη, τή δυσωδία, καί τά σκοτάδια τοῦ Ἅδου. Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι Μία καί μοναδική, διότι κεφαλή της εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός Σωτήρας, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας.

Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ -- Τοῦ κ. Δημ. Γ. Καραχάλιου, τ. Γυμνασιάρχου – Φιλολόγου

Πάσχα Κυρίου πλησιάζει. Ἐντὸς ὀλίγου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ ὅλα τὰ πνευματικὰ τέκνα της θὰ τὸ διαλαλοῦν μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν: Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀκόμη κι αὐτὴ ἡ φύσις θὰ τὸ διαλαλῇ μὲ τὴν ἀναγέννησίν της, τὰ χρώματα καὶ τὸ φῶς. Ἡ Ἀνάστασις ὅμως τοῦ Χριστοῦ θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζεται ἀπ᾽ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ὀρθοδόξως καὶ κατ᾽ ἐπίγνωσιν, διότι δι᾽ αὐτῆς ὁ Χριστὸς διεβεβαίωσεν ἅπαξ διὰ παντὸς τὴν Θεότητά Του καὶ συνάμα ἐχάρισε τὴν δυνατότητα εἰς κάθε ἄνθρωπον νὰ ἀναστηθῇ πνευματικῶς εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν του, ἂν τὸ θελήσῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναστηθῇ σωματικῶς εἰς τὴν μέλλουσαν, καὶ ὡς ἐκ τούτου θεωρεῖται ὡς «ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν» καὶ «πανήγυρις τῶν πανηγύρεων». Ἐν τούτοις θὰ ὑπάρξουν κι ἐφέτος Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι θὰ τὴν ἑορτάσουν μόνο κατὰ κόσμον καὶ κατ᾽ ἔθιμον, διότι ἔχουν χονδροειδῆ καὶ ὄχι ἐμπεριστατωμένην γνῶσιν καὶ ἀντίληψιν διὰ τὴν ἀνεκτίμητον ἀξίαν τῆς Σταυρικῆς θυσίας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΠΩΣ, Κύριε, κατεδέξω τὰ φρικώδη πάθη Σου καὶ οὐκ ἀπέστειλας μίαν λεγεῶνα ρομφαιοφόρων ἀγγέλων κατὰ τῶν βασανιστῶν Σου; Πῶς ἐδέξω τὸ ὑποκριτικὸν πραιτώριον; Πῶς ὑπέμεινας, Κύριε, τοὺς ἐμπτυσμούς, τοὺς κολαφισμούς, τὰς μαστιγώσεις, τὰς ὕβρεις, τὴν γύμνωσιν τοῦ ἀχράντου σώματός Σου, τὴν κοκκίνην χλαμύδα, τὸν χλευαστικὸν κάλαμον; Πῶς δὲν ἀπέρριψας τὸν στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, τοῦ ὁποίου αἱ ἀκίδες προεκάλουν τὰς αἱματώσεις εἰς τὸ θεῖον Σου πρόσωπον; Σὺ Κύριε, ὁ Βασιλεὺς τῶν Οὐρανῶν; Πῶς ὡμοιώθης τῷ «Βασιλεῖ τῶν Ἰουδαίων»; Σὺ Κύριε, ὁ ἔχων τὸ ἄμετρον ἔλεος, τοὺς λεπρούς μας ἐθεράπευσας, τοὺς παραλυτικούς μας ἀνήγειρας, εἰς τοὺς τυφλούς μας ἔδωκας τὴν ἀνάβλεψιν, τοὺς τεθνεῶτας μας ἀνέστησας, γνώστης ὢν τοῦ ἑτοιμαζομένου φρικώδους θανάτου Σου. Ὑπέστης, Χριστέ μου, τὸ ἀηδὲς καὶ προδοτικὸν φίλημα τοῦ Ἰούδα. Καὶ εἰς τέλος, παρεδόθης τοῖς ἔθνεσι, ὑπέμεινας τὰ ἄχραντα Πάθη Σου καὶ ἐγεύσω πικρὸν θάνατον. Πάντα δὲ ταῦτα χάριν ἡμῶν τῶν εὐεργετηθέντων.

Μεγάλη Παρασκευή: «λύπη χαρᾷ σύμμικτος»

Καθώς ἡ σκυθρωπότητα τοῦ χειμῶνος ὑποχωρεῖ καί ἀρχίζουν νά διαφαίνονται τά σημεῖα τοῦ ἔαρος, ἐκδιπλώνονται μέ περισσότερη ἐνάργεια ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν μας τά θαυμάσια τῆς παντοδυναμίας, τῆς πανσοφίας καί ἀγαθότητος τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅμως, περισσότερο θαυμαστό ἀπό τήν ἄπειρη σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τεχνούργησε τό παναρμόνιον σύμπαν καί τήν φιλόξενη σφαῖρα τῆς ὑφηλίου, τήν ὁποίαν κατοικοῦμε, εἶναι τό γλυκύ ἔαρ τῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου, ἡ χάρις στήν ἄπειρη θεϊκή ἀγάπη Σταύρωση τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ ἱστορίᾳ, γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου: «Τίς λόγος ἀξίως ἐφικέσθαι τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ δύναται; Τάς μέν οὖν ἄλλας παρήσω, εἰ καί καθ΄ ἑαυτάς ὑπερβάλλουσι μεγέθει καί χάριτι. Οὐ γάρ ἀφείθημεν ὑπό τῆς ἀγαθότητος τοῦ Δεσπότου, οὐδέ ἐνεκόψαμεν αὐτοῦ τήν εἰς ἡμᾶς ἀγάπην, ἀλλά ἀνεκλήθημεν ἐκ τοῦ θανάτου καί ἐζωοποιήθημεν πάλιν ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», ὁ Ὁποῖος «τῆς κατάρας ἡμᾶς ἐξηγόρασε, γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα» (Γαλ. 3, 13).

«φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν...» (Μάρκ. ιε΄ 15).

Τι ήταν το φραγγέλιο; Ίσως νομίζουμε ότι το φραγγέλιο ήταν μία απλή μαστίγωσις. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτόν που επρόκειτο να υποστεί το φραγγέλιο τον έδεναν σε μια κολώνα και ο ειδικός δήμιος που εκτελούσε την φραγγέλωση έπαιρνε ένα μαστίγιο βαρύ το οποίο είχε πολλές λουρίδες στην άκρη του, πάνω στις λουρίδες ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά οστάρια, κότσια από αρνί και τις έφερνε με όση δύναμη είχε πάνω στην ράχη τού δεμένου ανθρώπου. Πολύ σύντομα, απ’ τα πρώτα κτυπήματα εξεσχίζετο το δέρμα τού ανθρώπου που εδέχετο την φραγγέλωση και ύστερα από μερικά κτυπήματα ακόμη έφευγαν και κατεξεσχίζοντο τελείως οι σάρκες του και απεγυμνώνοντο τα κόκαλα τής ράχης. Αναφέρονται στην ιστορία αρκετές περιπτώσεις από ανθρώπους, που απέθαναν την ώρα τής φραγγελώσεως.

«ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ…» -- Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Με τα ἀπαισιότερα συναισθήματα ἀντιμετωπίζεται συνήθως ὁ θάνατος. Ὁ πολιτισμός μας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο καυχόμαστε, δὲν μᾶς ἔχει ἐξοικειώσει μὲ τὴ μεγαλύτερη καὶ τραγικότερη πραγματικότητα στὴ ζωή μας, τὸν θάνατο. Οὔτε μᾶς ἔχει συμφιλιώσει μαζί του. Γι᾽ αὐτὸ λείπει στὴ σημερινὴ κοινωνία μία ρεαλιστικὴ φιλοσοφία τοῦ θανάτου. Βέβαια, σ᾽ αὐτὸ συντρέχουν διάφοροι λόγοι. Ὁ ὀλιγόπιστος φοβᾶται τὸν θάνατο, διότι βλέπει τὴν ἀνετοιμότητά του νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ. Ὁ ἄπιστος ἢ ἄθεος, ποὺ στηρίζει ὅλες τὶς ἐλπίδες του στὸν κόσμο αὐτό, βλέπει τὸν θάνατο σὰν καταστροφή. Γι᾽ αὐτὸ ἀποφεύγει νὰ μιλεῖ γιὰ τὸν θάνατο ἢ χλευάζει τὸν θάνατο, ἀλλὰ στὸ βάθος τὸν φοβᾶται. Ὅπως τὸν φοβοῦνται οἱ οἰκονομικὰ εὔρωστοι, διότι θὰ τοὺς κάμει νὰ χάσουν ὅσα ἔχουν, ἀλλὰ καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ κόσμου μας, μολονότι διατείνονται, ὅτι βλέπουν τὸν θάνατο σὰν σωτηρία. Διότι γι᾽ αὐτούς, κυρίως, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Δ. Σολωμοῦ: «Γλυκειὰ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος μαυρίλα».

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΩΣ Επισκόπου Αμασείας.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 26  Απριλίου 2019

                                                                                                              
Βασιλεύς ο ένδοξος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος Αμασείας της εν τω Ευξείνω Πόντω ευρισκομένης ζων κατά τους χρόνους του Λικινίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), γαμβρού εξ αδελφής όντος του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και ήτο μεν το όνομά του Βασιλεύς, ανταξίως δε προς το όνομα επολιτεύθη ο μακάριος, διο και νυν εν ουρανοίς βασιλεύει αιωνίως. Και εκείνοι μεν οίτινες έτυχον επιγείου δυνάμεως και ανέλαβον βασιλικά ηνία και σκήπτρα, όταν καταλάβουν πόλιν τινά, αφού μάλιστα καταγάγουν νικηφόρον θρίαμβον, ευθύς ως εισέλθωσι νικηταί εξωραϊζουσι και κοσμούσι την πόλιν και λαμπροτέραν αυτήν παρουσιάζουσι.

Ἀσκητικαί ἐμπειρίαι. Ἀντιμετώπισις ρυπαρῶν λογισμῶν -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Οἱ κατά Θεόν ἀγωνιζόμενοι συχνά ἐνοχλοῦνται ἀπό τούς ρυπαρούς λογισμούς καί θέλουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτούς. Δέν γνωρίζουν ὅμως τόν τρόπο. Ἄλλοι δέν τούς φανερώνουν καί αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο, γιατί τούς αὐξάνει καί τούς δυναμώνει καί ἄλλοι μέ τήν πρώτη ἐνόχληση τούς ἐξωτερικεύουν στόν πνευματικό τους καί ἐλευθερώνονται. Ἕνας γέροντας ἔλεγε:

Τα Θεῖα Πάθη – Τὰ ἀνθρώπινα πάθη -- Γράφει ὁ κ. Εὐάγγελος Ἀποστόλου, πρώην Λυκειάρχης (Θεολόγος – Φιλόλογος)

Ἡ λέξις «Πάθος», ἀπὸ τὸ ρῆµα πάσχω, σηµαίνει: ὑποφέρω. Καὶ πράγµατι, «Ἐσὺ Θεάνθρωπε», ὑπέφερες ἑκούσια, διὰ τὰ δικά µας Πάθη. Ἐκπλήρωσες πιστά, τὸ σχέδιο τοῦ Πατρός Σου γιὰ τὴν δική µας Σωτηρία. Ὑπέφερες ἀπὸ τὴν ἐνάτην πρωινὴν µέχρι τὶς τρεῖς τὸ µεσηµέρι, στὸν τόπο Γολγοθᾶ καὶ ἄφησες τὸ Πνεῦµα Σου. Στὴν θυσία Σου αὐτή, συµµετεῖχε ἡ φύσις (σεισµὸς – συσκότισις), συµµετεῖχε ὁ φόβος τῆς φρουρᾶς τοῦ Σταυροῦ Σου, θρηνοῦσαν ἀπὸ µακριὰ οἱ ἐλάχιστοι ἄφοβοι ἀκόλουθοί Σου. Πλεόνασε ὁ συρφετός, µὲ τὰ ἀνθρώπινα πάθη: ἔχθρα – µῖσος- ὑποκρισία, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωποῦσε τὸ ἁµαρτωλὸ κατεστηµένο. Κυριάρχησε ἡ ἐκδίκησις, λόγω τῶν ἀνεκπλήρωτων πόθων, ὅλων αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Σὲ ἤθελαν, γήϊνον βασιλέα καὶ ὄχι αἰώνιον ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν.

Με τιμές αρχηγού κράτους η υποδοχή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο

Με τιμές αρχηγού κράτους, όπως ορίζει το σχετικό εθιμικό πρωτόκολλο, θα γίνει η υποδοχή του Αγίου Φωτός το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου στην Αθήνα.
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ειδικό πολιτικό και εκκλησιαστικό κλιμάκιο θα μεταβεί στα Ιεροσόλυμα για να μεταφέρει στην πατρίδα το φως από τον τάφο του Ιησού.

Επικεφαλής θα είναι ο υφυπουργός Εξωτερικών Μάρκος Μπόλαρης, αρμόδιος και για θέματα εκκλησιαστικής διπλωματίας, ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στη Ελλάδα, αρχιμανδρίτης π. Δαμιανός, ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, εκπροσωπώντας την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ στην αποστολή θα συμμετέχουν και άλλα μέλη του Κοινοβουλίου.

Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Υπάρχουν διάφοροι θέσεις, πολλαί «γωνίαι οπτικαί» και διάφορα όργανα θεωρήσεως των δύο μεγαλυτέρων και συγκλονιστικωτέρων, των δύο μοναδικών και όντως ανεπαναλήπτων γεγονότων εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Των γεγονότων της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού. Δύο εξ αυτών των θέσεων και οπτικών γωνιών, των περισσότερον χρησιμοποιουμένων, είναι η Ιστορία και η Πίστις. Δια της Ιστορίας δαμάζεται ο νους και υποτάσσεται εις την φωνήν της. Και δια της Πίστεως, καταφάσκει η καρδία εν αγάπη και εντεύθεν εισέρχεται μέσα εις το μυστήριον της υπερφυσικής θείας γνώσεως… 

Ο Αρχιεπίσκοπος για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στη Σρι Λάνκα

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν την ημέρα του εορτασμού του Πάσχα των Καθολικών σε Εκκλησίες και σε ξενοδοχεία στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας της Σρι Λάνκα, Κολόμπο:

Meaning of the Parable of the Fig Tree

The parable:
Now in the morning, as He returned to the city, He was hungry. And seeing a fig tree by the road, He came to it and found nothing on it but leaves, and said to it, “Let no fruit grow on you ever again.” Immediately the fig tree withered away.
And when the disciples saw it, they marveled, saying, “How did the fig tree wither away so soon?” Matt 21: 18-20

Elder Theophylact provides the interpretation of this parable passed on through the ages by our Church fathers.
The fig tree means the synagogue of the Jews, which has only leaves, that is, the visible letter of the law, but not the fruit of the spirit.

ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ -- του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου

Η ΧΑΡΑ καί ὁ πόνος, τό γέλιο καί τό δάκρυ, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ὀδύνη χαρακτηρίζουν δύο καταστάσεις ἐντελῶς ἀντίθετες, ἀλλά καί ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένες μέσα στήν καθημερινή μας ζωή. ᾿Αποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος. Καί θά ἦταν ἄκριτο ἀλλά καί ἀδύνατο νά ἐξαλείψουμε ἤ ἔστω νά παραβλέψουμε τήν μία ἀπό αὐτές τίς δύο ὄψεις, διότι θά καπηλεύαμε ἔτσι τό νόμισμα, θά ἀχρηστεύαμε τήν ζωή. ᾿Επιφανεῖς καί ἄσημοι, σοφοί καί ἁπλοϊκοί, ἅγιοι καί ἄγριοι γεύονται ἀναπόφευκτα καί τόν πόνο καί τήν χαρά. ᾿Ακόμη καί ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας ὑποτάχθηκε σ᾿ αὐτή τήν πραγματικότητα. ῾Η ζωή του, πού φανερώνεται στόν κόσμο μέ τήν ταπείνωση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί καταλήγει στήν δόξα τῆς ἀφθαρτοποιήσεως τοῦ φθαρτοῦ σώματος καί τῆς ἀθανατοποιήσεως τοῦ θνητοῦ ἀνθρώπου, σηματοδοτεῖται ἀπό τόν σταυρό καί τήν δόξα καί περνᾶ ἀπό τό Πάθος στήν ᾿Ανάστασι.

ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ

«ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ, ΤΟΥΣ ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ ΠΕΡΙΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΝΔΡΑΣ  ΤΕ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ…»
      
 Διαβάζουμε, από τις ιστορικές καταγραφές των μαρτυρικών βασανιστικών θανάτων των πρώτων Χριστιανών, όντως, καταπληκτικές και θαυμαστές επί μέρους ιστορίες. 
     Συγκεκριμένα, στο μαρτυρολόγιο “της Αγίας Περπετούας και των συνοδών αυτής”, οι οποίοι εμαρτύρησαν επί Αυτοκράτορος Σεπτιμίου Σεβήρου, ανήμερα στα γενέθλια του Καίσαρα Γέτα, ανακαλύπτουμε και ένα εκπληκτικό γεγονός. Το εν λόγω περιστατικό, εκτός των άλλων, αποτελεί και ισχυρότατο κόλαφο, κατά της σύγχρονης παρηκμασμένης Ανθρωπότητας και των ΑΠΑΝΘΡΩΠΩΝ επιλογών της…
     Πριν προχωρήσουμε όμως σ’αυτό το γεγονός, αξίζει να δώσουμε ωρισμένα επί πλέον στοιχεία, αναφορικά με τους Αγίους αυτούς Μάρτυρες.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΛΙΣΑΒΕΤ της Θαυματουργού.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 25  Απριλίου 2019                                                                                           

Ελισάβετ η Οσία Μήτηρ ημών η Θαυματουργός, εκ νεαράς ηλικίας υποβληθείσα εις ασκητικούς αγώνας, έλαβε παρά Κυρίου την Χάριν των ιαμάτων, θεραπεύουσα διάφορα πάθη και ασθενείας. Ταύτης της Οσίας η γέννησις εδηλώθη άνωθεν δια θείας αποκαλύψεως και προεμηνύθη παρά Θεού, ότι μέλλει να γίνη σκεύος εκλογής.

Ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΙΝΑΙ ἀνησυχητικό φαινόµενο ὅτι στή Χώρα µας ἐλάχιστοι κληρικοί ἐκδηλώνονται δηµοσίως κατά τοῦ οἰκουµενισµοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν τήν ἐνόχληση τῶν πρωτεργατῶν του, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι µεγαλόσχηµοι κληρικοί. Ἡ δειλία πολλῶν µπροστά στή σκληρότητα τῶν οἰκουµενιστῶν εἶναι ἀδικαιολόγητη, γιατί ὅταν ὑποστηρίζεις τήν ἀλήθεια, ὅταν ἔχεις βιωµατική πίστη καί ἀκολουθεῖς τόν παραδοσιακό δρόµο τῶν ἁγίων, δέν ὑπολογίζεις τίποτα οὔτε βέβαια ὑποστέλλεις τή σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας. Μπορεῖ νά χάσεις τήν εὔνοιά τους, µπορεῖ νά σέ βάλουν στό περιθώριο, µπορεῖ νά σέ ἀποµακρύνουν ἀπό τό κέντρο, µπορεῖ νά σέ θεωρήσουν φανατικό, ἀδιάλλακτο, µέ περιορισµένη ἀντίληψη, ὅµως ἐσύ µένεις στή βίγλα σου, ἀρνεῖσαι τίς οἰκουµενιστικές ἐκδηλώσεις, διακηρύττεις ὅτι οἱ λεγόµενοι ἑτερόδοξοι εἶναι αἱρετικοί καί ὡς τέτοιοι πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται καί νά µή θεωροῦνται µέλη τῆς διαιρεµένης Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Δηλαδή, δέν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ µία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία.

Νέος Ιούδας

Μηδενική ανοχή στην (υπό εγκαθέτων) βάναυση συμπεριφορά καθοσιώσεως

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

Ενώ βαίνουμε εις την κορύφωση των Αγίων Παθών, της Αγίας και Μεγάλης εβδομάδας, νιώθουμε πραγματικά εσχάτως προδομένοι υπό της ιδίας της κυβερνήσεως, η οποία διαχέει εμπάθεια και μίσος κατά των συστατικών αρμών του έθνους μας.Το ανθελληνικό μένος, ο απηνής διωγμός των Ελλήνων, διά παντός τρόπου, εν τοις πράγμασι αφαίμαξη διά επαχθών φόρων, μη προστασία της κύριας κατοικίας, καλπάζουσα ανεργία, αλλά και διανοητικώς, διά της παραχαράξεως της ιστορικής γνώσης, απαξίωσης της ελληνικής γλώσσας, κατασυκοφάντησης και βεβηλώσεως της ιεράς μνήμης των θυσιασθέντων ηρώων διά την ελευθερία της πατρίδος μας αλλά και η λοιδορία προς την Ορθοδοξία αποτελούν ασφαλώς δοτές αντιλήψεις από τα υπερεθνικά και εξωθεσμικά παράκεντρα εις τα οποία γονυπετώς λογοδοτεί. Απλώς είναι φερέφωνο αλλότριων αντιλήψεων προς διευκόλυνση των ιταμών σχεδίων της παγκοσμιοποίησης, η οποία σκοπεί εις την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας, την αποχριστιανοποίηση της Ελλάδος και την καθολική πτωχοποίηση των πολιτών, οι οποίοι θα επιβιώνουν αποκλειστικά εκ των χορηγουμένων επιδομάτων, άνευ ουδενός οράματος και προοπτικής εξέλιξης και προόδου.

Το Ισλαμικό Κράτος έβαλε τη σφραγίδα του θανάτου

Με μήνυμά του στο ίντερνετ ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση στη Σρι Λάνκα. Χάθηκαν 45 παιδιά και έφηβοι

Από την Έλενα Στάθου - Ελευθερόγλου

Την ώρα που η Σρι Λάνκα έθαβε τα πρώτα από τα 321 θύματα του μακελειού του Πάσχα και η κυβέρνηση ανακήρυσσε ημέρα εθνικού πένθους τη χθεσινή, το Ισλαμικό Κράτος αναλάμβανε την ευθύνη για τις επιθέσεις μέσα από τον ιστότοπο Amaq, που συνδέεται με την τρομοκρατική οργάνωση, χωρίς ωστόσο να δώσει περαιτέρω στοιχεία ή αποδείξεις.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Πως, Κύριε, κατεδέξω τὰ φρικώδη πάθη Σου καὶ οὐκ ἀπέστειλας μίαν λεγεῶνα ρομφαιοφόρων ἀγγέλων κατὰ τῶν βασανιστῶν Σου; Πῶς ἐδέξω τὸ ὑποκριτικὸν πραιτώριον; Πῶς ὑπέμεινας, Κύριε, τοὺς ἐμπτυσμούς, τοὺς κολαφισμούς, τὰς μαστιγώσεις, τὰς ὕβρεις, τὴν γύμνωσιν τοῦ ἀχράντου σώματός Σου, τὴν κοκκίνην χλαμύδα, τὸν χλευαστικὸν κάλαμον; Πῶς δὲν ἀπέρριψας τὸν στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, τοῦ ὁποίου αἱ ἀκίδες προεκάλουν τὰς αἱματώσεις εἰς τὸ θεῖον Σου πρόσωπον; Σὺ Κύριε, ὁ Βασιλεὺς τῶν Οὐρανῶν; Πῶς ὡμοιώθης τῷ «Βασιλεῖ τῶν Ἰουδαίων»; Σὺ Κύριε, ὁ ἔχων τὸ ἄμετρον ἔλεος, τοὺς λεπρούς μας ἐθεράπευσας, τοὺς παραλυτικούς μας ἀνήγειρας, εἰς τοὺς τυφλούς μας ἔδωκας τὴν ἀνάβλεψιν, τοὺς τεθνεῶτας μας ἀνέστησας, γνώστης ὢν τοῦ ἑτοιμαζομένου φρικώδους θανάτου Σου.

Αυτό δεν είναι το μόνο θαύμα της πίστης μας

Όπως ο Τριαδικός Θεός μας(=Θεός ο Πατέρας, Θεός ο Υιός, Θεός το Άγιο Πνεύμα, άλλά όχι τρεις Θεοί, αλλά ένας Θεός), δεν εξηγείται με την λογική αλλά χρειάζεται η πίστη, έτσι και η ζωή και το μαρτύριο της Αγίας Θεοδώρας στα Βάστα της Αρκαδίας. Η λογική δεν θα μπορούσε να καταλάβει την καθημερινή ζωή της Αγίας Θεοδώρας σαν στρατιώτη ή σαν Μοναχό, χωρίς να την καταλάβουν οι άλλοι λαϊκοί ή κληρικοί που ζούσαν κοντά της ότι ήταν γυναίκα. Πρόκειται ασφαλώς για θαύμα της πίστης μας.

Paradise and Hell according to Orthodox tradition -- By Protopresbyter George Metallinos Dean of the Athens University School of Theology

On the Last Sunday of Lent “we commemorate the Second and Incorruptible Coming of our Lord Jesus Christ”.  The expression “we commemorate” of the Book of Saints confirms that our Church, as the Body of Christ, re-enacts in its worship the Second Coming of Christ as an “event” and not just something that is historically expected. The reason is, that through the Divine Eucharist, we are transported to the celestial kingdom, to meta-history. It is in this orthodox perspective, that the subject of paradise and hell is approached.
In the Gospels (Matthew, ch.5), mention is made of “kingdom” and “eternal fire”. In this excerpt, which is cited during the Liturgy of this Sunday, the “kingdom” is the divine destination of mankind. The “fire” is “prepared” for the devil and his angels (demons), not because God desired it, but because they are impenitent.  The “kingdom” is “prepared” for those who remain faithful to the will of God. “Kingdom” (the uncreated glory) is Paradise. “Fire” (eternal) is hell (eternal hell, v.46). At the beginning of history, God invites man into paradise, into a communion with His uncreated Grace.  At the end of history, man has to face paradise and hell. What this means, we shall see, further down.  We do however stress that it is one of the central subjects of our faith – it is Orthodox Christianity’s philosopher’s stone.

Παιδοκτονία 450.000 Ελληνοπαίδων ετησίως!

Γράφει ο κ. Δημήτριος Κ. Σιώζος, τ. εκπαιδευτικός – συγγραφεύς

Όλοι οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας (πλην ενίων κατά συρροήν «μεφιστοφελιζόντων»…), όλοι οι ορθοφρονούντες Αρχιμανδρίτες, όλοι οι παπάδες και όλοι οι άνθρωποι του λαού, που κάθε Κυριακή και γιορτή γεμίζετε τους Ναούς με την πίστη σας, ξεσηκωθείτε κατά της εθνοκτόνου γενοκτονίας με την μαζική δολοφονία ετησίως μισού εκατομμυρίου Ελληνοπαίδων μέσα στην κοιλιά της μάννας τους. Σώστε από τον θάνατο  αυτά τα Ελληνόπουλα, που οι αλιτήριοι ολετήρες και σατανικοί εξολοθρευτές του λαού μας, οδηγούν κάθε χρόνο στους σκουπιδότοπους. Σώστε τα αγέννητα αυτά αγγελούδια. Σώστε την Ελλάδα… Ουδείς ποτέ λαός του πλανήτη μας, έφθασε σε τέτοια μαζοχιστική διάθεση αυτογενοκτονίας όσο οι σημερινοί Έλληνες, σε μαζικά ποσοστά εκγραικυλισθέντες από την ανάξια προδοτική μεταπολιτευτική πολιτική, πνευματική, εκκλησιαστική και οικονομική τους ηγεσία.

Ο αείμνηστος Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος για τη διακοπή μνημοσύνου και την αποτείχιση από τους οικουμενιστές

Ο αείμνηστος αγωνιστής Ιεράρχης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος (+1984), υπήρξε ο πρώτος, εκ των νεοημερολογιτών Επισκόπων της Ελλάδος, που είχε διακόψει το μνημόσυνο του ονόματος του αιρετικού πατριάρχου Αθηναγόρα. Αυτό συνέβη το 1970. Όπως και σήμερα πολεμούνται οι αποτειχιζόμενοι από τους οικουμενιστές ψευδοποιμένες, από δήθεν αδελφούς ορθοδόξους και μάλιστα "αντιοικουμενιστές",  έτσι και ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος πολεμήθηκε την εποχή εκείνη, τόσο από την τότε Ιερά Σύνοδο της κρατούσης Εκκλησίας, όσο και από "θεολόγους" και "επιστήμονες" της εποχής. Ένας από αυτούς, ο Ιωάννης Παναγόπουλος, δικηγόρος, γνώστης τάχα και του κανονικού δικαίου της Εκκλησίας και φίλος του Αθηναγόρα, επέκρινε σφοδρότατα τον Αμβρόσιο, αλλά και τους άλλους δύο Επισκόπους που αποτειχίσθηκαν από τον Αθηναγόρα (Φλωρίνης Αυγουστίνο και Παραμυθίας Παύλο), χαρακτηρίζοντας τη διακοπή του μνημοσύνου ως αντικανονική και απαιτώντας την τιμωρία τους. Παραθέτουμε από την απάντηση του Μητροπολίτου Αμβροσίου (δημοσιεύθηκε στον "Ορθόδοξο Τύπο" στις 15-4-1971) ορισμένα αποσπάσματα προς ωφέλεια των αδελφών μας που έχουν πειστεί από τους σημερινούς πολέμιους της αποτείχισης ότι με τη διακοπή της κοινωνίας με τους οικουμενιστές ψευδεπισκόπους δήθεν τιθόμαστε εκτός Εκκλησίας.

H Πίστις του λαού μας την Μεγάλην Εβδομάδα --- του Φώτη Κόντογλου

«Εκείνοι οι απλοϊκοί άνθρωποι, εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες, που τη Σαρακοστή και τη Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην εκκλησία, ζήσανε από τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε αυτό το χαροποιόν πένθος, που δεν το καταλάβανε, αλίμονο, οι σπουδαγμένοι μας, που θέλουνε να τους διδάξουμε, αντί να διδαχθούνε απ΄ αυτούς. Τώρα τις μέρες της Σαρακοστής, της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό, ακολουθάνε ολοένα από πίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντάς Τον να λέγη: 

ΟΤΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ! -- Γ. Βερίτη.

Με τα χρυσόξανθα μαλλιά τα πόδια Σου σπογγίζει,
κι απ’ άγιο δέος τα δάχτυλα τρέμουν καθώς Σε αγγίζει.
Κι Εσύ, που τάχα αδιάφορος σ’ άλλη μεριά κυττάζης,
τον ύμνο της αμαρτωλής που κλαίει πικρά ετοιμάζεις.
Σ’ όσους αγάπησαν πολύ, πολύ ο Χριστός χαρίζει.