Αυτή
την εβδομάδα που μας πέρασε την αισθάνθηκα πραγματικά Μεγάλη... ήταν που παρά
τη δεδομένη κοσμοφοβία μου και τις διαβεβαιώσεις προς όλους - και προς τον
καθρέπτη μου- ότι εγώ Μεγάλη Εβδομάδα δε θα πήγαινα ποτέ στα Ιεροσόλυμα, η
Αλήθεια με έβγαλε ψεύτρα... Μεγάλη Βδομάδα στην Αγία Γη! Όσοι με γνωρίζουν
καλά, ανησύχησαν: "ρε θα πας εσύ στα Ιεροσόλυμα Μεγάλη Βδομάδα;
Εσύ που ευχαριστιέσαι λειτουργία μόνο αν ο ναός έχει τρία άτομα μαζί με τον παπά;" Κι όσο κι αν καταλάβαινα την απορία τους, απάντηση δεν είχα... απλώς ξαφνικά σα να το επιθύμησα πάρα πολύ... και χωρίς να ξέρω από πού πήγασε όλη αυτή η δύναμη το τόλμησα...ή καλύτερα τόλμησα να δεχτώ ένα παράξενο και ξαφνικό κάλεσμα... Είχα πάρει μαζί μου και το laptop για να γράφω... αλλά δεν κατόρθωσα να γράψω τίποτα... ήταν πολύ θολά τα μάτια μου για να δω το πληκτρολόγιο... και πολύ περιορισμένο το λεξιλόγιό μου για να περιγράψω όσα ένοιωθα... Προς το παρόν, ένα πράγμα μόνο λέω και ξαναλέω και θαρρώ είναι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί:
Εσύ που ευχαριστιέσαι λειτουργία μόνο αν ο ναός έχει τρία άτομα μαζί με τον παπά;" Κι όσο κι αν καταλάβαινα την απορία τους, απάντηση δεν είχα... απλώς ξαφνικά σα να το επιθύμησα πάρα πολύ... και χωρίς να ξέρω από πού πήγασε όλη αυτή η δύναμη το τόλμησα...ή καλύτερα τόλμησα να δεχτώ ένα παράξενο και ξαφνικό κάλεσμα... Είχα πάρει μαζί μου και το laptop για να γράφω... αλλά δεν κατόρθωσα να γράψω τίποτα... ήταν πολύ θολά τα μάτια μου για να δω το πληκτρολόγιο... και πολύ περιορισμένο το λεξιλόγιό μου για να περιγράψω όσα ένοιωθα... Προς το παρόν, ένα πράγμα μόνο λέω και ξαναλέω και θαρρώ είναι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί:
Χριστός
Ανέστη!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου