Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία στην Πατερική Παράδοση -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήση

1.Η εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος.

α'. Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία.

Η ζωή και η ύπαρξις της Εκκλησίας συνδέονται στενώτατα προς την εν αυτή παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος. Η Πεντηκοστή, κατά την οποί­αν απεστάλη το Άγιον Πνεύμα εις τους αποστόλους, ίνα μένη εις τον αιώνα μετ' αυτών και οδηγή αυτούς εις πάσαν την αλήθειαν, αποτελεί την γενέθλιον της Εκκλησίας ημέραν· "ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκ­κλησία, ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι το Πνεύμα πάρεστιν", παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος εις ομιλίαν του εις την Πεντηκοστήν[1]. Η εσωτέρα υφή και δομή της Εκκλησίας, η όλη υπόστασις αυτής είναι πνευ­ματική.

Ως προς την ιδιαιτέραν θέσιν, ην εν τη Εκκλησία έχουν ο Χριστός και το Άγιον Πνεύμα, διδάσκεται υπό των Πατέρων και υπό νεωτέρων περί Εκ­κλησίας και Πνεύματος καθορισμών ότι ο Χριστός αποτελεί την κεφαλήν, το δε Άγιον Πνεύμα την ψυχήν της Εκκλησίας, την ζωοποιούσαν το σώμα αυτής και συνδέουσαν τα μέλη προς την κεφαλήν και προς άλληλα[2].

Joint Statement of the Serbian and Antiochian Orthodox Patriarchates -- Κοινή δήλωσις των Πατριαρχείων Σερβίας και Αντιοχείας


2018-10-19
Joint Statement of the Serbian and Antiochian Orthodox Patriarchates
Irenic & Official visit of His Beatitude Patriarch JOHN X to the Serbian Orthodox Church
From October 11th to 19th, 2018


BELGRADE – 19th of October 2018 - This historical visit, the first since Antiochian Orthodox Patriarch THEODOSIOS VI (Abou-Rjaili) visited Belgrade, was made in the context of the difficult and painful circumstances that are facing the Antiochian Orthodox Church in Syria, Lebanon and the Middle East. This visit also coincides with the crisis that is currently facing the world-wide Orthodox Church, where developments are evolving rapidly and in a disturbing manner, and could lead to the occurrence of permanent detrimental impacts on the bonds of communion, peace and unity between brothers.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 22 Οκτωβρίου 2018

Τη ΚΒ΄ (22α) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ισαποστόλου ΑΒΕΡΚΙΟΥ  Επισκόπου Ιεραπόλεως του θαυματουργού.                                                                                                                          
Αβέρκιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο Αρχιερεύς εις πόλιν τινά της Φρυγίας Σαλουταρίας καλουμένην Ιεράπολιν, κατά τους χρόνους Μάρκου Αντωνίνου ρξα΄- ρπ΄ (161-180) και Λευκίου των ασεβών βασιλέων, από τους οποίους εγράφησαν διατάγματα και επέμφθησαν εις όλα τα φρούρια και τας πόλεις των Ρωμαίων, προστάσσοντα να προσκυνώσιν όλοι τους θεούς των Ελλήνων και να θυσιάζωσιν επιμελώς εις αυτούς. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήτο ηγεμών εις την Φρυγίαν άρχων τις, ονόματι Πούπλιος, όστις, ιδών τα των βασιλέων δόγματα, προσέταξε να τελέσωσιν όλοι της επαρχίας αυτού κοινήν εορτήν, προσφέροντες κατά την συνήθειαν αυτών σπονδάς και θυσίας εις τους δαίμονας.

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς (Β. Ἤπειρος) στὰ «Ἑκατὸν Πρακτικὰ Κεφάλαιά»:

«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε πλασμένοι κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τὸ “καθ᾽ ὁμοίωσιν” ὅμως τὸ ἔχουν μόνον ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μὲ πολλὴν ἀγάπην ὑποδούλωσαν τὴν ἐλευθερία τους στὸν Θεόν. Γιατὶ ὅταν δὲν ἀνήκουμε στοὺς ἑαυτούς μας, τὸτε εἴμαστε ὅμοιοι μὲ Ἐκεῖνον, ποὺ μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν ἑαυτόν Του μέσῳ τῆς ἀγάπης. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ἐπιτύχη, ἂν δὲν πείση τὴν ψυχή του νὰ μὴ δελεάζεται ἀπὸ τὴν εὔκολη δόξα τοῦ κόσμου τούτου».

Δια να εννοήση δε ο καθείς πόσον μισητή υπήρξε δια την Μητέρα του Θεού η βλάσφημος αίρεσις του Νεστορίου

Θα αναφέρωμεν εδώ, την ιστορίαν την οποίαν διηγούνται οι πατέρες του Λειμωναρίου Σωφρόνιος και Ιωάννης, οι οποίοι γράφουν ούτως: Επήγαμεν εις τον αββάν Κυριακόν τον πρεσβύτερον της Λαύρας του Καλαμώνος, ήτις κείται πλησίον του Ιορδάνου, ο οποίος μας είπε ταύτα. Εν μια των ημερών είδον καθ’ ύπνους την Κυρίαν Θεοτόκον με λαμπρόν και φωτεινόν πρόσωπον, ενδεδυμένην με πορφυρούν ιμάτιον και ακολουθουμένην από δύο ιεροπρεπείς άνδρας, η οποία εστέκετο έξω από το κελλίον μου· εγώ δε εγνώρισα ότι είναι η Δέσποινα Θεοτόκος, και ότι οι δύο άνδρες οι συν Αυτή ήταν οι Άγιοι Ιωάννης ο Βαπτιστής και Ιωάννης ο Θεολόγος. Όθεν εξήλθον από το κελλίον μου και προσκυνήσας την Κυρίαν Θεοτόκον, παρεκάλουν Αυτήν να εισέλθη δια να ευλογήση το κελλίον μου· η δε Θεοτόκος δεν έστεργε παντελώς· επειδή δε εγώ πολλήν ώραν παρεκάλουν Αυτήν λέγων, «μη αποστραφήτω, ω Δέσποινα, ο δούλος Σου εντροπιασμένος από Σου και ωνειδισμένος» και άλλα παρόμοια, Εκείνη βλέπουσα προς εμέ απεκρίθη μοι λέγουσα· «έχεις τον εχθρόν μου μέσα εις το κελλίον σου και πως ζητείς να εισέλθω εις συτό»; Και τούτο ειπούσα έγινε άφαντος.

ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΜΑΣ – του αειμνήστου Γεωργίου Ζερβού

Πολλοί Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν ταραχθῆ ἀπὸ τὴν κατακραυγὴν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, διὰ τὴν μὴ ἀντίδρασίν τους εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Μουσουλμανικοῦ τεμένους. Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν δικαιολογοῦν τὴν στάσιν των ὑποστηρίζοντες ὅτι ἔπρεπε νὰ ἐξυπηρετηθοῦν αἱ λατρευτικαὶ ἀνάγκαι τῶν Μουσουλμάνων. Ἀναγνωρίζομεν τὰς ἀνάγκας αὐτάς, ἀλλὰ ἔπρεπε αὗται νὰ ἱκανοποιηθοῦν μὲ τὴν ἀνέγερσιν τεμένους (μὲ Μουφτήν) εἰς τὸ κέντρον τῶν Ἀθηνῶν; Ἡ κατασκευὴ ἑνὸς τζαμιοῦ δὲν ἦτο ἀρκετὸν διὰ τὴν προσευχή των; Γνωρίζουν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται, ποὺ προβάλλουν τὸν προαναφερόμενον ἰσχυρισμόν ὅτι ἱκανοποιοῦν τὰς ἀνάγκας χιλιάδων παρανόμως ἐγκατασταθέντων Μουσουλμάνων; Γνωρίζουν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ὅτι δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θέτουν τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ παρανόμως ἐγκατασταθέντος Μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ εἰς τὴν Ἑλλάδα;

Τη ΚΑ΄ (21ην) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ του εκ Μονεμβασίας, τελειωθέντος εν ταις βασάνοις κατά την Λάρισαν, εν έτει αψογ΄ (1773).


Ιωάννης ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περιφανή Πελοπόννησον, από τα μέρη της Μονεμβασίας, νέος την ηλικίαν έως δεκαπέντε ετών, πεπαιδευμένος τα ιερά γράμματα· και ο μεν πατήρ αυτού Ιερεύς ων κατήγετο από εν χωρίον καλούμενον Γεράκι, τιμώμενον με θρόνον Επισκοπής παρά της Μητροπόλεως Μονεμβασίας, η δε μήτηρ αυτού ήτο από εν χωρίον της Μονεμβασίας, Γούβες επιλεγόμενον. Κατά δε τον καιρόν όπου η Πελοπόννησος εστέναζεν υπό τον ζυγόν των Τούρκων κατά το έτος 1770, δια τας τότε περιστάσεις, επιδραμόντες πλήθος Αλβανών ηχμαλώτιζον τους εκεί Χριστιανούς, κατέλαβον δε τότε και το χωρίον του Μάρτυρος και τον μεν πατέρα αυτού απέκοψαν εν μαχαίρα, αυτόν δε και την μητέρα αυτού αιχμαλωτίσαντες επήραν μαζί των και τους επήγαν εις την Λάρισαν, εκεί δε επωλήθησαν δις και τρις ο καθ’ εις ξεχωριστά, ύστερον δε επωλήθησαν και οι δύο ομού εις ένα Αγαρηνόν Θεσσαλονικέα, όστις, επειδή δεν είχε τέκνον, επεθύμει πολύ, τόσον αυτός όσον και η γυνή αυτού, να υιοθετήσωσι τον ευλογημένον Ιωάννην.

Τη ΚΑ΄ (21ην) Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΘΕΟΔΟΤΗΣ και ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ Πρεσβυτέρου.

Θεοδότη η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Αλεξάνδρου του Σεβήρου, εν έτει σκβ΄ (222), θυγάτηρ ευγενών γονέων, καταγομένη από χώραν τινά της Μαύρης Θαλάσσης. Μεταβάσα δε εις Ασκητήριον, ησύχαζεν. Ύστερον φανερωθείσα, ότι είναι Χριστιανή, εκρατήθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας και ομολογήσασα ότι πιστεύει εις τον Χριστόν, κρεμάται, καταξεσχίζεται και τίθεται μέσα εις κλίβανον πεπυρωμένον.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ανήσυχοι καὶ κινητικοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας. Θέλουν νὰ προλάβουν ὅλα τά ἐφήμερα καὶ μάταια, νὰ τὰ μελετήσουν, νὰ τὰ ἀπολαύσουν, νὰ προβληθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ ξεχάσουν μὲ τὸ ζόρι τὸ ἐσωτερικό τους κενό, ποὺ τοὺς κάνει ἀγχώδεις, καταθλιπτικοὺς καὶ δυστυχεῖς. Γιὰ τὰ πνευματικὰ καὶ αἰώνια κανένα ἐνδιαφέρον. Δὲν θέλουν νὰ τὰ θυμοῦνται. Νομίζουν ὅτι αὐτὰ εἶναι θέματα ποὺ δὲν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία, ἀνήκουν στὸ χῶρο τῆς φαντασίας τῶν θρησκόληπτων καὶ ἀφαιροῦν ἀπὸ τὴ ζωὴ τὴ χαρὰ καὶ τὴ δημιουργικότητα. Ἔτσι, μὲ αὐτὸ τὸν ἐσφαλμένο συλλογισμό, ἀπαλλάσσονται ἀπὸ ὑποχρεώσεις, καθήκοντα καὶ ἠθικοὺς φραγμοὺς καὶ ρίχνονται στὸ ἀδιάκοπο κυνήγι τῆς εὐτυχίας, τὴν ὁποία νομίζουν ὅτι πλησιάζουν καὶ ὅλο τούς ἀπομακρύνεται. Μένουν πάντα μὲ ἄδεια χέρια, χωρὶς νὰ δέχονται ὅτι ματαιοπονοῦν. Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ μετακινοῦνται εὔκολα.

Τη ΚΑ΄ (21ην) του Οκτωβρίου, μνήμη των εν Νικομηδεία Αγίων τριών Μαρτύρων ΓΑΪΟΥ, ΔΑΣΙΟΥ και ΖΩΤΙΚΟΥ, εν θαλάσση τελειωθέντων.

Γάϊος, Δάσιος και Ζωτικός οι Άγιοι Μάρτυρες, ευρισκόμενοι εις την Νικομήδειαν, ανέλαβον ζήλον θείον εις την καρδίαν των, και πορευθέντες κατεκρήμνισαν τα εις τους ναούς των Ελλήνων ευρισκόμενα είδωλα. Επειδή δε εφανερώθησαν, εδοκίμασαν οι μακάριοι παντοίας βασάνους. Τούτους εκρέμασαν οι Έλληνες επί ξύλων και κατέτριψαν τας σάρκας των με πανία υφασμένα από τρίχας αιγός· έπειτα δέσαντες πέτρας από τον λαιμόν των, τους έρριψαν εις την θάλασσαν. Όθεν έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Μετά τη «Μεγάλη Αλβανία» έρχεται η «αυτόνομη Θράκη»

Το μειονοτικό κόμμα DEB προωθεί αποσχιστικό χάρτη στο ίντερνετ, με περιοχές που φτάνουν ακόμα και στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης να εμφανίζονται ως μέρη ενός μελλοντικού κράτους, που αργότερα θα προσαρτηθεί στην Αγκυρα

Από τον Νίκο Σταυρουλάκη

Συνεχίζει το αποσχιστικό τουρκοκόμμα DEB στη Θράκη το αντεθνικό έργο του, με τα πρακτοράκια της Αγκυρας να προωθούν αποσχιστικό υλικό στο διαδίκτυο. Μετά τη «Μεγάλη Αλβανία», στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν την εμφάνισή τους και χάρτες της «αυτόνομης Θράκης», η οποία είναι ενδεχομένως προάγγελος της «Μεγάλης Θράκης» που θα ανήκει στην Τουρκία!

Ο χάρτης που εμφανίστηκε πρόσφατα περιλαμβάνει όλη την ελληνική (Δυτική) Θράκη, εδάφη της Θράκης που βρίσκονται στη Βουλγαρία, όπως και εδάφη που είναι δήθεν προσαρτημένα στην ελληνική Μακεδονία, φτάνοντας σχεδόν έως τα... προάστια της Θεσσαλονίκης!