ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η τελευταία ιερατική συνδιάσκεψη εκπροσώπων ιερών Μητροπόλεων, στο Προκόπι της Ευβοίας, με θέμα· Η Νέα Εποχή, που ωργάνωσε η Εκκλησία και όσα ελέχθησαν δια των σχετικών εισηγήσεων και μάλιστα τα δημοσιευθέντα στον τύπο πορίσματα, δίνουν την εντύπωση, ότι η Εκκλησία είναι μια μάχιμη, κατά των αιρέσεων Ορθόδοξη Εκκλησία! Εξάλλου την εντύπωση αυτή ενισχύει το γεγονός ότι η Εκκλησία έχει συγκροτημένη Συνοδική Επιτροπή επί των δογματικών θεμάτων και των αιρέσεων, προεδρευομένη δηλαδή από τον οριζόμενο εκάστοτε, για την επιτροπή αυτή συνοδικό αρχιερέα. Έτσι στο πλήρωμα της Εκκλησίας φαίνεται, ότι η Εκκλησία ελέγχει, με ωργανωμένες ενέργειες, την κατάσταση στο χώρο τής εμφανίσεως και δραστηριότητος των αιρέσεων, των αποκλίσεων από την παράδοσή της και τη διδασκαλία της. Όμως, ποια είναι η αλήθεια ή η πραγματικότητα στη σχέση της διοικούσης Εκκλησίας με τα ποικίλα φαινόμενα αιρέσεων και ετεροδιδασκαλιών;

Ὥρα ἀπελάσεων γιά ἐγκληματίες

Ἀπό τήν Μυρτώ τῆς Πάρου μέχρι τόν Ν. Μουστάκα

ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ γιά τήν ἄγρια δολοφονία τοῦ φοιτητοῦ στοῦ Φιλοπάππου εἶναι καί οἱ τρεῖς ἀλλοδαποί. Δύο ἐξ αὐτῶν εἶναι σεσημασμένοι (δηλαδή ἔχουν καταδικασθεῖ) γιά πανομοιότυπες ληστεῖες στήν ἴδια περιοχή. Ὁ τρίτος, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται μόλις ἕναν χρόνο στήν Ἑλλάδα, ἔχει συλληφθεῖ κατ’ ἐπανάληψιν γιά πανομοιότυπες ληστεῖες. Ἔχουμε, λοιπόν, σέ αὐτή τήν τραγική περίπτωση ἀνάγλυφο τό πρόβλημα ἀσφαλείας στήν Ἑλλάδα. Ἄν ὅμως ἐπικεντρωθοῦμε στό γεγονός ὅτι οἱ δρᾶστες εἶναι ἀλλοδαποί θά μᾶς ἀποκαλέσουν ρατσιστές. Ἄν ἐπισημάνουμε ὅτι οἱ κατάδικοι κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι θά μᾶς ποῦν ὅτι ἡ κοινωνία δέν πρέπει νά «τιμωρεῖ» ἀλλά νά «σωφρονίζει». Ὅσο γιά τόν τελευταῖο τῶν δραστῶν θά μᾶς ποῦν ὅτι εἶναι μόλις 17 ἐτῶν καί δικαιοῦται μία δεύτερη εὐκαιρία. Ἔ, λοιπόν, τό θῦμα τους δέν θά ἔχει καμμία εὐκαιρία στήν ζωή του. Ὁ σωφρονισμός δέν ἐπέρχεται διά τῆς ἐπιεικείας ἔναντι ἀμετανοήτων κακοποιῶν. Καί ἡ διαπίστωσις τῶν γεγονότων δέν συνιστᾶ ρατσισμό.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ -19-8-2018. π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=14305

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 5 Σεπτεμβρίου 2018

Τη Ε΄ (5^η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Αγίου Προφήτου ΖΑΧΑΡΙΟΥ πατρός του Προδρόμου.                                                                                                                            

Ζαχαρίας ο θείος Προφήτης, επειδή εκήρυττε παρρησία την Θεοτόκον Μαρίαν, ότι αυτή είναι ομού Μήτηρ και Παρθένος και επειδή προσέταξε την Θεοτόκον, αφού εγέννησε τον Χριστόν, να μη εξέρχηται του τόπου εκείνου, όστις ήτο διωρισμένος εν τω ναώ να στέκωνται αι παρθένοι και προς τούτοις, επειδή ο υιός του Ιωάννης κατά τον καιρόν της βρεφοκτονίας εζητείτο και δεν ευρίσκετο, διότι εκρύπτετο πέραν του Ιορδάνου ποταμού εντός σπηλαίου ομού με την μητέρα του, δια ταύτας τας τρείς αιτίας φονεύεται εις το μέσον του θυσιαστηρίου από τους Ιουδαίους κατά προσταγήν του Ηρώδου.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων τριών χιλιάδων και εξακοσίων είκοσιν οκτώ ΜΑΡΤΥΡΩΝ.

Οι Άγιοι ούτοι Μάρτυρες ευρέθησαν κεκρυμμένοι εις βουνά και σπήλαια της Νικομηδείας εν έτει 290, τους οποίους αφού πρότερον εβασάνισεν ο βασιλεύς Μαξιμιανός με διαφόρους βασάνους, τελευταίον τους εθανάτωσε και ούτως έλαβον της αθλήσεως τους αμαράντους στεφάνους.

Ἡ ἀληθινὴ Δύναμις «ΜΗ ΥΨΟΥΤΕ ΚΕΡΑΣ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ θεόπνευστος προφήτης, μέγας ποιητής τῶν αἰώνων, ἔξοχος βασιλιάς καί μοναδικός μουσικομελουργός Δαβίδ, στόν ψαλμό 74, 5 – 6, γράφει: «Εἶπα τοῖς παρανομοῦσι, μή παρανομεῖτε, καί τοῖς ἁμαρτάνουσι, μή ὑψοῦτε κέρας. Μη ἐπαίρετε εἰς ὕψος τό κέρας ὑμῶν καί μή λαλεῖτε κατά τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν». Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας σημειώνει: «Ἀντί ἀπό τήν μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ νά παρακινοῦνται εἰς μετάνοιαν οἱ ἀπό συστήματος παρανομοῦντες καί ἁμαρτάνοντες, ἀποθρασύνονται καί σκληρύνονται περισσότερο. Γιαυτό καί τούς λέγει, “μή ὑψοῦτε κέρας. Μή ἐπαίρετε εἰς ὕψος τό κέρας ὑμῶν”. Μή λέτε λόγους ἄδικους, βλάσφημους καί ἀσεβεῖς κατά τοῦ Θεοῦ». Ὁ δέ νέος ἑρμηνευτής, πρωτοπρεσβύτερος π. Στυλιανός Ἀνανιάδης, στό πεντάτομο ἔργο του, σημειώνει: «Τό “κέρας” εἶναι σύμβολο τῆς δυνάμεως καί ἐκφράζει ἐδῶ τήν ἐγωϊστική δύναμη τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τήν ἀλαζονεία κατά τοῦ Θεοῦ.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΑΘΟΥΗΛ και ΒΕΒΑΙΑΣ.

Θαθουήλ και Βεβαία οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν εις τον καιρόν Αδριανού βασιλέως εν έτει ριζ΄ (117), από τους οποίους ο Θαθουήλ ήτο ιερεύς της δαιμονικής πλάνης, διδαχθείς δε από ένα Επίσκοπον προσέδραμεν εις την πίστιν του Χριστού· όθεν δια την αιτίαν ταύτην δέρεται με ραβδία από τον τοπάρχην Αύγαρον και τυφλούται τους οφθαλμούς· είτα δεθείς οπίσω τας χείρας, πλήττεται εις την κοιλίαν· κρεμασθείς δε από την μίαν χείρα, ξέεται και καίεται υποκάτω με πυρ· έπειτα τεθείς εις όργανον μηχανικόν, πριονίζεται από την κεφαλήν και φονεύεται με μάχαιραν, ομού με την αδελφήν του Βεβαίαν.

ΟΣΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ (ΑΔΕΛΦΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ) ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΙΕΡΕΩΝ -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Σημεία των καιρών, αγαπητοί αδελφοί της ορθοδόξου φωνής, είναι και η απόφασις της παναιρετικής ιεραρχίας Φαναρίου, Αθηνών και πάσης οικουμένης, να «επιτραπή» δηλονότι η διγαμία των ιερέων του ογδόου και σατανικωτάτου  αιώνος. Επαληθεύεται έτσι  η προφητεία του Αγίου, Ισαποστόλου πατροΚοσμά του Αιτωλού, ότι στα μέσα του ογδόου αιώνος, κοντά στα έσχατα, θα γίνουν οι ιερείς σαν τους λαϊκούς, φιλήδονοι, φιλάργυροι και φιλόδοξοι. Την φιλοδοξία βεβαίως και την φιλαργυρία την έχουμε ήδη βιώσει μέσω  των αρχιερέων του οικουμενισμού αλλά  την φιληδονία την βλέπαμε μόνο κάπου-κάπου στις εφημερίδες. Αλλά την επίσημη ένταξίν της εις την «εκκλησίαν των πονηρευομένων» την ανακαλύψαμε σήμερον, οπότε και «επετράπη κατ’ οικονομίαν» η επαίσχυντος  διγαμία εκείνων των «ατυχησάντων ιερέων», οι οποίοι « χηρεύσαντες δεν έχουν   επιλέξει τον μοναχικόν βίον λόγω ακρατείας της σαρκός αυτών»….

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΕΝΤΥΡΙΩΝΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ, ΑΜΜΙΑΝΟΥ και ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ορμωμένων εκ κώμης Κανδαύλης.

Κεντυρίων και οι συν αυτώ Άγιοι Μάρτυρες δια την εις Χριστόν ομολογίαν βασανίζονται πρώτον με διαφόρους βασάνους υπό Μαξιμιανού βασιλέως, εν έτει σπη΄ (288), έπειτα ρίπτονται μέσα εις λουτρόν ανημμένον και διαφυλαχθέντες αβλαβείς υπό θείου Αγγέλου κόπτονται τους πόδας με πέλεκυν. Είτα ριφθέντες μέσα εις την πυράν, τελειούνται εν Κυρίω.

«ΕΥΘΕΩΣ ΗΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ» -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Στὴν ἐποχή μας ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀφοσιώνονται πλήρως σὲ κάποιο ὅραμα, σὲ κάποια ἀποστολή, σὲ κάποιο ἔργο – λειτούργημα. Ἀκόμα καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας παρατηρεῖται αὐτὴ ἡ ἔλλειψη. Οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν γίνει κοσμικοὶ ἄρχοντες καὶ οἱ κληρικοὶ ἐπαγγελματίες. Κυλάει ὁ χρόνος καὶ δυστυχῶς τὰ πράγματα λιμνάζουν. Καμία βελτίωση δὲν παρατηρεῖται. Οἱ  ὑπεύθυνοι ἀδιαφοροῦν. Τὰ παραδείγματα πρὸς μίμηση δὲν ὑπάρχουν. Ὅλα ἔχουν ἀτονήσει. Λείπει παντελῶς ἡ πνοή, ἡ ἔμπνευση, ἡ δράση. Σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία, ὁ ἀποφασισμένος γιὰ κάτι ἀνώτερο ἀντιμετωπίζεται μὲ περιφρόνηση. Ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση μὲ κάποια ἀνοχή. Ὅταν ὅμως τὸ ἔργο του στέφεται ἀπὸ ἐπιτυχία καὶ ἀποσπᾶ τὴν κοινὴ ἀποδοχή, οἱ ἀντιδράσεις πληθαίνουν μὲ σκοπὸ νὰ περιοριστεῖ ἡ δράση του. Καὶ τότε σοφίζονται οἱ ἄνθρωποι πολλοὺς τρόπους. Ἐκεῖνος βέβαια συνεχίζει τὸ ἔργο του ἀπτόητος. Δὲν τὸν πολυενδιαφέρουν οὔτε οἱ ἐπικρίσεις οὔτε οἱ ἔπαινοι.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, η Αγία ΕΡΜΙΟΝΗ μία των τεσσάρων θυγατέρων Φιλίππου του Αποστόλου εν ειρήνη τελειούται.

Ερμιόνη η Αγία του Χριστού Παρθενομάρτυς ήτο θυγάτηρ του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου, ενός των επτά Διακόνων, του βαπτίσαντος τον ευνούχον της βασιλίσσης Κανδάκης. Ούτος είχε τέσσαρας θυγατέρας, περί ων ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις τας Πράξεις μαρτυρεί, ότι ήσαν παρθένοι προφητεύουσαι (Πρ. κα: 9). Εκ τούτων η Ερμιόνη και η Ευτυχίς μετέβησαν εις την Ασίαν προς αναζήτησιν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Μη ευρούσαι δε τούτον, επειδή είχεν ήδη μεταθέσει αυτόν ο Θεός ως τον Ενώχ και τον Ηλίαν, εύρον αντ’ εκείνου τον μαθητήν του Αποστόλου Παύλου Πετρώνιον, υφ’ ου και εδιδάσκοντο μιμούμεναι τας αρετάς του.

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Η Αγκυρα πιέζει ώστε να εκδίδονται στα τουρκικά οι αποφάσεις που παίρνουν οι μουφτήδες στη Θράκη!

Aπό τον Μανώλη Κοττάκη

Tην περασμένη Πέμπτη η «Εστία» ανέδειξε με το πρωτοσέλιδό της ένα μείζον θέμα: Την Κερκόπορτα που ανοίγει το Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Παιδείας για την καθιέρωση της τουρκικής γλώσσας ως επίσημης των δημοσίων υπηρεσιών στην περιοχή της Θράκης. Εκεί θα οδηγήσει μετά βεβαιότητας η ρύθμιση του διατάγματος Γαβρόγλου, που δίνει τη δυνατότητα στα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας να ζητούν τη μετάφραση της απόφασης των ιεροδικείων μουφτειών (ΝΠΔΔ) στην τουρκική. Είναι το πρώτο βήμα. 
Δυστυχώς, οι πληροφορίες που μου φτάνουν από την Κομοτηνή δεν είναι ενθαρρυντικές. «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι» λέει θυμόσοφα ο λαός μας και δικαιώνεται. Δεν αρκεί στους ηγήτορες της μειονότητας η δυνατότητα μετάφρασης των αποφάσεων των μουφτήδων στην τουρκική.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΒΑΒΥΛΑΣ ο εν Νικομηδεία διδάσκαλος συν τοις ογδοήκοντα τέσσαρσι παισί ξίφει τελειούται.

Βαβύλας ο αγιώτατος διδάσκαλος έζη, όταν ο βασιλεύς Μαξιμιανός ευρίσκετο εις την Νικομήδειαν και εκίνει διωγμόν κατά των Χριστιανών εν έτει (298). Τότε από τον φόβον των εκρύπτοντο οι Χριστιανοί, προσελθών δε εις τον Μαξιμιανόν εις από τους ειδωλολάτρας λέγει: «Βασιλεύ, κάτωθεν μιας κρυπτής γέφυρας κάθηται γέρων τις, ονόματι Βαβύλας, και διδάσκει τα των αφρόνων Χριστιανών παιδία να σέβωνται μεν τον Εσταυρωμένον, να αποστρέφωνται δε τους θεούς».

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ

Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στήν δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία το ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὅλο τόν μήνα -καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνός- καλούμαστε - προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια- νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τον νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τον ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τήν χάρη. Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά.