Σημεία των καιρών, αγαπητοί αδελφοί της
ορθοδόξου φωνής, είναι και η απόφασις της παναιρετικής ιεραρχίας Φαναρίου,
Αθηνών και πάσης οικουμένης, να «επιτραπή» δηλονότι η διγαμία των ιερέων του
ογδόου και σατανικωτάτου αιώνος.
Επαληθεύεται έτσι η προφητεία του Αγίου,
Ισαποστόλου πατροΚοσμά του Αιτωλού, ότι στα μέσα του ογδόου αιώνος, κοντά στα
έσχατα, θα γίνουν οι ιερείς σαν τους λαϊκούς, φιλήδονοι, φιλάργυροι και
φιλόδοξοι. Την φιλοδοξία βεβαίως και την φιλαργυρία την έχουμε ήδη βιώσει
μέσω των αρχιερέων του οικουμενισμού
αλλά την φιληδονία την βλέπαμε μόνο
κάπου-κάπου στις εφημερίδες. Αλλά την επίσημη ένταξίν της εις την «εκκλησίαν
των πονηρευομένων» την ανακαλύψαμε σήμερον, οπότε και «επετράπη κατ’ οικονομίαν»
η επαίσχυντος διγαμία εκείνων των
«ατυχησάντων ιερέων», οι οποίοι « χηρεύσαντες δεν έχουν επιλέξει τον μοναχικόν βίον λόγω ακρατείας
της σαρκός αυτών»….
Δεν θα ήθελα να καταχραστώ την αγάπην σας δια
να αναφερθώ εις την υποκρισίαν και την ιδιοτέλειαν του σκεπτικού μιας ιεραρχίας
αυτοκτονούσης ήδη εις τον βόρβορον της
παναιρέσεως του οικουμενισμού, αλλά παρακαλώ να μελετήσετε το παρακάτω
απόσπασμα από τον βίον της οσίας Μακρίνης, αδελφής του Μεγάλου Βασιλείου, του
Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, και των υπολοίπων αγίων μελών της οικογενείας της,
Γρηγορίου του πατρός της, Εμμελείας της μητρός της, Πέτρου και Ναυκρατίου και
λοιπών αγίων αδελφών αυτής.
Η μεγάλη αυτή Αγία, η οσία Μακρίνα, της οποίας η δεξιά χείρ
αποθησαυρίζεται εις την ιεράν μονήν Σιμωνόπετρας, διατηρείται αναλλοίωτος και
ακεραία εδώ και χίλια επτακόσια χρόνια, θαυματουργούσα και μυροβολούσα, ως
μόνιμον κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Ιδού λοιπόν πως έβλεπε το μυστήριον του γάμου.
Συναξάριον Αγίας Μακρίνης συγγραφέν υπο του
αδελφού της, Αγίου Γρηγορίου Νύσσσης.
«Ήτο στα δώδεκα χρόνια, όταν άρχιζε να λάμπη
το άνθος της νεότητός της. Και ήτο άξιον θαυμασμού, πως ενώ ήτο κεκρυμμένον το
κάλλος της νέας και δεν εφαίνετο, εν τούτοις δεν διέφευγεν από την προσοχήν των
πολλών, αλλά ενομίζετο, ότι η Μακρίνα είχεν τέτοια ομορφιά, ώστε εις την
πατρίδα της δεν ανευρίσκετο άλλη παρόμοια. Δια τούτο πολλοί νέοι έτρεχον εις
τους γονείς μας δια να την νυμφευτούν. Ο πατήρ μας, ως φρόνιμος και συνετός,
επέλεξε έναν νέον, ευγενή και λαμπρόν εις την σωφροσύνην. Απεφάσισε να νυμφεύση
την νέαν με εκείνον, όταν πλέον η θυγάτηρ του μεγαλώση εις ηλικίαν. Και ενώ
ο νέος ετρέφετο με τας καλάς ελπίδας ότι θα λάβη ως γυναίκα του την Μακρίναν,
ήλθεν ο θάνατος να κόψη τας καλάς εκείνας ελπίδας, αρπάζων αυτόν εις τον καιρόν
της νεότητός του.
Αυτήν την υπόσχεσιν και απόφασιν την οποίαν
έκαμε ο πατήρ ημών δια να υπανδρεύση την κόρην του με εκείνον
τον νέον, την ήξερε και η Μακρίνα. Και επειδή εμποδίσθηκε η απόφασις
εκείνη με τον θάνατον, δια τούτο η Μακρίνα την απόφασιν αυτήν του πατρός της την ωνόμασε γάμον, σαν να
είχεν δηλαδή γίνη εις την πραγματικότητα αληθινός γάμος. Έτσι εθεώρησε καλόν να μείνη μόνον με
αυτόν τον γάμον και δεύτερον άνδρα να
μην υπανδρευθή.
Όταν λοιπόν οι γονείς μας της έλεγαν δια γάμον, διότι την εζητούσαν
πολλοί δια την ωραιότητά της, αυτή απεκρίνετο εις αυτούς, ότι ήτο ΑΤΟΠΟΝ και
ΠΑΡΑΝΟΜΟΝ να μην θέλη τον γάμον εκείνον που επήρε προηγουμένως από τον πατέρα
της, αλλά να ζητά άλλον , ΕΝΩ ΩΡΙΣΘΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ, ΜΙΑ
ΓΕΝΝΗΣΙΣ, ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. Ισχυρίζετο ακόμη
ότι ο ανήρ που έλαβε με απόφασιν των γονέων μας, ΔΕΝ ΑΠΕΘΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ
ΖΩΝΤΑΝΟΣ, ανεχώρησεν μόνον και είναι κοντά εις τον Θεόν, με την ελπίδα της
ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, και όχι νεκρός. Επομένως είναι ΑΤΟΠΟΝ να μην μείνη πιστή εις τον
νυμφίον της εκείνον που ανεχώρησε».
Αδελφοί μου, αυτά τα συγκλονιστικά έλεγε η
μεγάλη αυτή Αγία Μακρίνα και παρακαλώ την αγάπη σας, να τα μεταφέρετε και σε
όσους ορθοδόξους πιστούς γνωρίζετε. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου