Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: 08/06/18

Constantinople confirms that Russian Patriarch Kirill will meet Patriarch Bartholomew

The office of the Secretary General of the Holy Synod of the Constantinople Patriarchate reported that the meeting of the Ecumenical Patriarch Bartholomew with Patriarch Kirill of Moscow would be held at the request of the latter.

On August 31, Moscow Patriarch Kirill will meet in Istanbul with Constantinople Patriarch Bartholomew, the office of the Secretary General of the Holy Synod of the Constantinople Patriarchate reported on Facebook, according to Gordon edition.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Μικρός Παρακλητικός Κανών Παναγίας Γλυκοφιλούσας

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 7 Αυγούστου 2018

Την Ζ΄ (7^η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΔΟΜΕΤΙΟΥ του Πέρσου και των δύο μαθητών αυτού.

Δομέτιος ο εκ Περσίας Όσιος και Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου, εν έτει τιη΄ (318). Ούτος κατηχήθη υπό τινος Χριστιανού, Αβάρου ονομαζομένου, διδαχθείς δε την του Χριστού πίστιν εγκατέλειψε συν τη πατρική ασεβεία και παν άλλο συγγενικόν φίλτρον και ούτως απήλθε εις την πόλιν Νίσιβιν, κειμένην εις τα σύνορα τα μεταξύ των τόπων των Ρωμαίων και των τόπων των Περσών. Εκεί λοιπόν εισήλθεν ο Όσιος εις Μοναστήριον, βαπτισθείς δε ενεδύθη το σχήμα των Μοναχών και μετήρχετο πολυειδείς αγώνας και σκληράν άσκησιν. Επειδή όμως, κατά συνεργίαν του πονηρού δαίμονος, εφθόνησαν αυτόν οι εκεί Μοναχοί, δια τούτο ανεχώρησε και μετέβη εις το Μοναστήριον των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, εις πόλιν λεγομένην του Θεοδοσίου, όπου ηκολούθει την ενάρετον πολιτείαν του Ηγουμένου και Αρχιμανδρίτου Ουρβίλ, ο οποίος λέγεται ότι εις διάστημα εξήκοντα όλων ετών δεν έφαγε φαγητόν μαγειρευμένον, ούτε εκοιμήθη εις κλίνην, ούτε εκάθισεν.

Μέγας Παρακλητικός Κανών προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ανάμνησις οπτασίας φοβεράς, γυναικός τινος ευσεβούς, Σοφιανής καλουμένης,

της δια του θείου Αγγελικού σχήματος μετονομασθείσης Σωφρονίας Μοναχής, ην είδε κατ’ Αύγουστον του έτους 1607.

Εις χώραν τινα κειμένην πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως και ονομαζομένην Άβυδον, ήτο Χριστιανός τις ορθόδοξος και ευλαβής, ονομαζόμενος Χρήστος. Ούτος είχε γυναίκα ενάρετον και θεοφιλή, θυγατέρα ιερέως τινός, ήτις ήτο φύσεως δεξιάς, σπουδάσασα και μαθούσα παρά του πατρός της τα ιερά γράμματα, ειργάζετο δε τας εντολάς του Θεού προθύμως. Ταύτην ο ιερεύς και πατήρ της, αφ’ ου ήλθεν εις νόμιμον ηλικίαν, την υπάνδρευσε, μη θέλουσαν, μετά του ρηθέντος Χρήστου. Μετά ταύτα ο πατήρ αυτής εγέννησε άλλην θυγατέρα, την οποίαν υπάνδρευσε και αυτήν. Μετ’ ολίγον χρόνον ετελεύτησαν ο πατήρ και η μήτηρ αυτής, αφήσαντες τον οίκον και τα χρήματα της θυγατρός αυτών Σοφιανής, από τα οποία αύτη άλλα μεν εμοίρασεν εις ελεημοσύνας και εις διαφόρους άλλας καλάς εργασίας, τον δε οίκον αφιέρωσεν εις υμνωδίαν Θεού, ποιήσασα αυτόν Ναόν των Τριών Ιεραρχών.

ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ Εις την Μεταμόρφωσιν του Σωτήρος.

«Παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν· και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών». (Ματθ. ιζ, 1 – 2)

Όταν εκείνος ο γαληνότατος οφθαλμός του ουρανού, ο πατήρ των αστέρων και της οικουμένης όλης ο αειλαμπέστατος λύχνος, ο αισθητός, λέγω, και λαμπρότατος ήλιος, με τας χρυσοειδείς και πορφυροχρώμους ακτίνας του στολίζη την κυκλοτερή αυτού και χαριεστάτην ουσίαν, ευθύς ζωγραφίζει με τας παγχρύσους ανταυγείας του εις το πρόσωπον της οικουμένης πανευφρόσυνον αγαλλίασιν και υπερβολικήν χαράν· διότι με το εξαστράπτον αυτού φως και τας αγλαοπυρσεύτους ακτίνάς του κάμνει να κρύπτεται με την παρουσίαν του το ζοφωμένον σκότος της νυκτός, και ανατέλλει το χαριέστατον φως της ημέρας· σβένει τους ανημμένους άνθρακας των λοιπών αστέρων του ουρανού με την ανυπέρβλητον λάμψιν του, και μόνος αναδείκνυται βασιλεύς με την φεγγοβόλον αλουργίδα του, στολίζει τα φυτά όλα με πρασινοποικιλόχρουν μορφήν, και χαρίζει επί τας κορυφάς των δένδρων ανθοποικιλόμορφον στέφανον·

ΠΑΝΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΕΧΕΙ χαθεῖ πιά ἡ εὐαισθησία ἀπέναντι στήν κυριαρχοῦσα ἁμαρτία. Οἱ ἄνθρωποι δέν ἐνοχλοῦνται, δέν ἀγανακτοῦν και δέν πικραίνονται ἀπό τό γεγονός ὅτι δίπλα τους συμβαίνουν φοβερά πράγματα. Τά ἔχουν συνηθίσει καί τά ἀποδέχονται. Ἔχουν χαλαρή συνείδηση. Ὅλα πιά ἐπιτρέπονται καί εὔχονται να ἔχουν ὑγεία γιά νά τά ἀπολαμβάνουν! Τί κατάπτωση! Γιά τούς πολλούς τό ψέμα, ἡ ἀδικία, ἡ κλοπή, ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ πλεονεξία καί ἡ δολιότητα δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο καί ἀπαγορευμένο.Ἔτσι κάνουν ὅλοι, ὑποστηρίζουν ἀφελῶς. Γι᾽ αὐτό και φτάσαμε στό χεῖλος τῆς ἀβύσσου. Δέν τολμᾶς πιά νά πεῖς κάτι διαφορετικό, χριστιανικό. Νά μιλήσεις γιά τήν ἀλήθεια, τή δικαιοσύνη, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἁγνότητα, τήν παρθενία, τήν ἐγκράτεια, τήν ὀλιγάρκεια καί τήν εἰλικρίνεια. Τό θράσος περισσεύει. Ἡ ἀναισχυντία εἶναι κοινό γνώρισμα. Ἐπαινοῦν οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι αὐτόν πού ζεῖ καί δραστηριοποιεῖται χωρίς νά ἔχει ὁδηγό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνηθικότητα ἔγινε καθεστώς. Οἱ σχέσεις τῶν νέων εἶναι κοινά ἀποδεκτές. Οἱ συζυγικές σχέσεις συνυπάρχουν μέ τίς ἐξωσυζυγικές. Δύο ἄντρες ἡ γυναίκα καί δύο γυναῖκες ὁ ἄντρας.

ΛΟΓΟΣ Β΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. (του Οσίου Πατρός Εφραίμ του Σύρου)

Εκ της χώρας, θέρους χαρμονή· εκ του αμπελώνος, καρποί εδεσμάτων· και εκ των θείων Γραφών, διδαχή ζωοποιός. Η χώρα εις ένα καιρόν έχει το θέρος, και η άμπελος εις ένα καιρόν έχει τον τρυγητόν, η Γραφή δε πάντοτε αναγινωσκομένη αναβλύζει διδαχήν ζωοποιόν. Η χώρα, όταν θερισθή, απέσχε· και η άμπελος, όταν τρυγηθή, ταπεινούται· η Γραφή δε καθ’ ημέραν θερίζεται, και οι στάχυες των ερμηνευόντων εν αυτή ουκ εκλείπουσι· και καθ’ ημέραν τρυγείται, και οι βότρυες της εν αυτή ελπίδος ου δαπανώνται. Εγγίσωμεν τοίνυν ταύτη τη χώρα, και των αυλάκων αυτής των ζωοποιών απολαύσωμεν· και θερίσωμεν εξ αυτής στάχυας ζωής, τους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του ειπόντος προς τους εαυτού Μαθητάς·

Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν

Εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών βρίσκουμε παρηγοριά σε αυτά τα ωραία λόγια

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Παναγία, βόηθα» αναφωνήσαμε βλέποντας τη μεγάλη συμφορά που έπληξε τους συνανθρώπους μας στην ανατολική Αττική. Οι παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες ψάλλονται αυτή την περίοδο πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αποκτούν ιδιαίτερο νόημα μετά το καταστροφικό έργο της φωτιάς. Ο Μεγάλος και ο Μικρός «Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον» αποτελούν θαυμαστά έργα της ορθόδοξης υμνογραφίας. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο, λόγω των ημερών, να θυμηθούμε τον ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος.

Η ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Μυγδανάλευρου, Θεολόγου – Οἰκονομολόγου – Ἱεροκήρυκος

Ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικός λαός καί κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανική ψυχή μέσα στόν κόσμο τῆς ἀποστασίας ἑορτάζει μέ λαμπρότητα, σύνεση καί κατάνυξη τή Θεία Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἡ πρώτη Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔγινε μέ τήν ἐνανθρώπισή Tου «…μορφήν δούλου λαβών ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς, ὡς ἄνθρωπος…» (Φιλ. 2: 5-8). Ἄν ἡ Θεία γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ μᾶς φανερώνει τήν κένωση ἐκ τῆς Θείας Του Δόξας. Ἄν τά ἑκούσια πάθη καί ἡ Σταύρωσή Του μᾶς διδάσκουν την ἄκρα ταπείνωση καί τήν ἀγάπη για τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἡ Ἀνάσταση διατρανώνει καί διακηρύττει τήν Θεία Δύναμή Του, ἡ Μεταμόρφωσή Του –πού ἑορτάζεται στίς 6 Αὐγούστου κάθε χρόνο– μᾶς ἀποκαλύπτει τήν ἀνέκφραστον, ἀπερινόητον Δόξα τοῦ Θείου Προσώπου Του.