Εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών βρίσκουμε παρηγοριά σε αυτά τα ωραία λόγια
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Παναγία, βόηθα» αναφωνήσαμε βλέποντας τη μεγάλη συμφορά που έπληξε τους συνανθρώπους μας στην ανατολική Αττική. Οι παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες ψάλλονται αυτή την περίοδο πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αποκτούν ιδιαίτερο νόημα μετά το καταστροφικό έργο της φωτιάς. Ο Μεγάλος και ο Μικρός «Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον» αποτελούν θαυμαστά έργα της ορθόδοξης υμνογραφίας. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο, λόγω των ημερών, να θυμηθούμε τον ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος.
Πρόκειται για έναν Βυζαντινό αυτοκράτορα, τον Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρι, ο οποίος κυβέρνησε με έδρα τη Νίκαια της Μ. Ασίας από το 1254 έως το 1258. Ηταν η περίοδος της αναγκαστικής εξορίας των Πατριαρχών και των αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως, διότι η πρωτεύουσα του Βυζαντίου/Ρωμανίας είχε καταληφθεί από τα στρατεύματα της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204. Ο Θεόδωρος είχε πατέρα τον σπουδαίο αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Αγιο και Ελεήμονα η Εκκλησία μας στις 4 Νοεμβρίου.
Την έντονη αγάπη τους προς την ελληνική ιδέα και προς τα ελληνικά γράμματα επέδειξαν και ο πατέρας και ο γιος. Ο Βατάτζης και ο Θεόδωρος Β΄ είχαν ως συμβούλους διακεκριμένους λογίους και διδασκάλους, όπως ο Νικηφόρος Βλεμμύδης και ο Γεώργιος Ακροπολίτης. Ο Θεόδωρος Β΄ έγραψε πρωτότυπα θεολογικά και φιλοσοφικά έργα. Επισημαίνω με έμφαση το κείμενό του με τίτλο «Λόγος Ζ΄, κατά Λατίνων δεύτερος. Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος».
Το κείμενο αυτό αποτελεί πρωτοφανή ύμνο προς το ελληνικό πνεύμα, το οποίο δημιούργησε τις επιστήμες και τις τέχνες, αλλά και ύμνο προς το Γένος των Ελλήνων. Ο Θεόδωρος γράφει χαρακτηριστικά: «Ελλήνων Χριστωνυμούμενον κλέος ου σβέννυται», δηλαδή η δόξα των ορθοδόξων χριστιανών Ελλήνων δεν σβήνει, δεν παρακμάζει ποτέ.
Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις κυβέρνησε μόνο επί τέσσερα έτη, διότι πέθανε από σοβαρή νόσο. Τον ψυχικό και σωματικό πόνο, τον οποίο προκάλεσε η ασθένεια, εκφράζει στον περίφημο Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, τον οποίο συνέταξε για να εκφράσει ικεσία, αλλά και ευγνωμοσύνη προς την Παναγία. Εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών βρίσκουμε παρηγοριά σε αυτά τα ωραία λόγια. Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, και εμείς, ζητώντας τη βοήθεια της Παναγίας για την οικογένειά μας και για την πατρίδα μας:
«Ψάλλομεν προθύμως σοί τήν ὠδήν, νῡν τῆ πανυμνήτῳ, Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετά τοῦ Προδρόμου καί πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.
Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾱ ἱερωτάτου, τήν Ὀδηγήτριαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἄγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς».
*Πολιτικός επιστήμων
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Παναγία, βόηθα» αναφωνήσαμε βλέποντας τη μεγάλη συμφορά που έπληξε τους συνανθρώπους μας στην ανατολική Αττική. Οι παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες ψάλλονται αυτή την περίοδο πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αποκτούν ιδιαίτερο νόημα μετά το καταστροφικό έργο της φωτιάς. Ο Μεγάλος και ο Μικρός «Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον» αποτελούν θαυμαστά έργα της ορθόδοξης υμνογραφίας. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο, λόγω των ημερών, να θυμηθούμε τον ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος.
Πρόκειται για έναν Βυζαντινό αυτοκράτορα, τον Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρι, ο οποίος κυβέρνησε με έδρα τη Νίκαια της Μ. Ασίας από το 1254 έως το 1258. Ηταν η περίοδος της αναγκαστικής εξορίας των Πατριαρχών και των αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως, διότι η πρωτεύουσα του Βυζαντίου/Ρωμανίας είχε καταληφθεί από τα στρατεύματα της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204. Ο Θεόδωρος είχε πατέρα τον σπουδαίο αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Αγιο και Ελεήμονα η Εκκλησία μας στις 4 Νοεμβρίου.
Την έντονη αγάπη τους προς την ελληνική ιδέα και προς τα ελληνικά γράμματα επέδειξαν και ο πατέρας και ο γιος. Ο Βατάτζης και ο Θεόδωρος Β΄ είχαν ως συμβούλους διακεκριμένους λογίους και διδασκάλους, όπως ο Νικηφόρος Βλεμμύδης και ο Γεώργιος Ακροπολίτης. Ο Θεόδωρος Β΄ έγραψε πρωτότυπα θεολογικά και φιλοσοφικά έργα. Επισημαίνω με έμφαση το κείμενό του με τίτλο «Λόγος Ζ΄, κατά Λατίνων δεύτερος. Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος».
Το κείμενο αυτό αποτελεί πρωτοφανή ύμνο προς το ελληνικό πνεύμα, το οποίο δημιούργησε τις επιστήμες και τις τέχνες, αλλά και ύμνο προς το Γένος των Ελλήνων. Ο Θεόδωρος γράφει χαρακτηριστικά: «Ελλήνων Χριστωνυμούμενον κλέος ου σβέννυται», δηλαδή η δόξα των ορθοδόξων χριστιανών Ελλήνων δεν σβήνει, δεν παρακμάζει ποτέ.
Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις κυβέρνησε μόνο επί τέσσερα έτη, διότι πέθανε από σοβαρή νόσο. Τον ψυχικό και σωματικό πόνο, τον οποίο προκάλεσε η ασθένεια, εκφράζει στον περίφημο Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, τον οποίο συνέταξε για να εκφράσει ικεσία, αλλά και ευγνωμοσύνη προς την Παναγία. Εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών βρίσκουμε παρηγοριά σε αυτά τα ωραία λόγια. Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, και εμείς, ζητώντας τη βοήθεια της Παναγίας για την οικογένειά μας και για την πατρίδα μας:
«Ψάλλομεν προθύμως σοί τήν ὠδήν, νῡν τῆ πανυμνήτῳ, Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετά τοῦ Προδρόμου καί πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.
Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾱ ἱερωτάτου, τήν Ὀδηγήτριαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἄγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς».
*Πολιτικός επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου