O Συναξαριστής της ημέρας.


Τετάρτη, 11 Ιουλίου 2018

Τη ΙΑ΄ (11η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανευφήμου ΕΥΦΗΜΙΑΣ, ότε τον τόμον του της πίστεως όρου των εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, των εν Χαλκηδόνι συνελθόντων, τουτέστι της αγίας και Οικουμενικής Δ΄ Συνόδου εκράτυνεν.                                                                                                                                      
Ευφημία η καλλίνικος Μάρτυς του Χριστού ήκμαζε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Πρίσκου Ανθυπάτου Ρώμης, εν έτει σπη΄ (288), κατήγετο δε εκ Χαλκηδόνος, θυγάτηρ πατρός μεν Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δε Θεοδοσιανής. Διαβληθείσα λοιπόν  ότι ωμολόγει τον Χριστόν, ετιμωρήθη δια τροχών και πυρός, και δια πολλών άλλων βασάνων· ύστερον δοθείσα εις τα θηρία, ίνα ταύτην σπαράξωσιν, έμεινεν εξ αυτών αβλαβής.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΑΝΤΩΝΙΟΥ του Ρώσου


ασκήσαντος μεν το πρώτον εν τω αγιωνύμω όρει του Άθω εν τω ιερώ κοινοβίω του Εσφιγμένου εν έτει 1012, ύστερον δε απελθόντος εις Ρωσίαν και ανεγείραντος εκ βάθρων την περιβόητον και περικαλλή Λαύραν εις το Κίεβον, όπου και ανεπαύθη εν Κυρίω τω 1073 έτει ζήσας έτη 90. 
                   
Αντώνιος ο Όσιος πατήρ ημών ήκμασεν εν έτει από κτίσεως κόσμου 6520, από δε Χριστού 1012, επί της βασιλείας Ρωμανού του Αργυροπούλου και Βλαδιμήρου του ευσεβεστάτου άρχοντος Ρωσίας εν Κιέβω κρατούντος, διαρκέσας άχρι της βασιλείας Ρωμανού Β΄ του Διογένους, ζήσας έτη ενενήκοντα, εκοιμήθη δε κατά το 6578 από κοσμοποιϊας και 1072 από της ενσάρκου του Κυρίου οικονομίας έτος.

Ο Άγιος Νικόδημος για την Υπεραγίαν Θεοτόκον : Είναι Θεός μετά τον Θεόν :


«Χωρίς την μεσιτείαν Αυτής κανένας ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται να πλησιάσει εις τον Θεόν. Επειδή και Αυτή μοναχή ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως. Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού και Αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους, και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων».

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΜΥΡΙΩΝ (ήτοι δέκα χιλιάδων) ΟΣΙΩΝ


των εν σπηλαίοις και σκήταις της Νιτρίας κατοικούντων, ους θανάτω πικρώ παρέδωκεν εν πυρί και καπνώ Θεόφιλος ο Αλεξανδρείας Επίσκοπος, δια Ισίδωρον τον Πρεσβύτερον.                                                                                                                                       
Ούτοι οι Άγιοι Ασκηταί και Μάρτυρες του Χριστού ήσαν Μοναχοί και κατώκουν εντός σπηλαίων και καλυβών ασκητικών· καταγινόμενοι δε εις την τήρησιν των εντολών του Χριστού, έζων πάντοτε με νηστείας, αγρυπνίας και προσευχάς, όντες τον αριθμόν δέκα ως έγγιστα χιλιάδες. Επειδή δε ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος εξ αυτών εφιλονίκει με τον Επίσκοπον Αλεξανδρείας Θεόφιλον περί τινων εκκλησιαστικών ζητημάτων εις τα οποία ο Θεόφιλος ανθίστατο, δια τούτο ο θείος Ισίδωρος, θαρρών εις το πλήθος των Μοναχών, ήλεγχεν αυτόν. Όθεν ο Θεόφιλος απροκαλύπτως μεν συνεστέλλετο και εφοβείτο να εκδικηθή τον Ισίδωρον, φίλον όντα των πολλών, αποστείλας δε κρυφίως τους ομόφρονάς του, κατέκαυσεν όλους τους άνω ειρημένους Πατέρας της Σκήτεως, και θανάτω παρέπεμψεν.

Βαρύ κλίμα στο Φανάρι για τον Αμερικής

Μετά τη «μαύρη τρύπα» στα ταμεία της Αρχιεπισκοπής η δυσαρέσκεια εντείνεται εξαιτίας «φωνών» που ζητούν αυτοκεφαλία!
Ρεπορτάζ
Αντώνης Τριανταφύλλου


Βαρύ φέρεται ότι παραμένει το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη για τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο. Οι εργασίες της 44ης Κληρικολαϊκής Συνέλευσης ολοκληρώθηκαν, αλλά οι ενστάσεις που διατυπώνονται για την αποτελεσματικότητα της οικονομικής διαχείρισης της σημαντικότερης επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου αποδεικνύουν ότι η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή και ενδεχομένως κρίσιμη.

Βασικοί παράγοντες ανησυχίας είναι η διαπιστωμένη χρηματική δυστοκία και η αδυναμία συμμαζέματος του ταμειακού ελλείμματος, που έφερε και οικονομικό άνοιγμα με το δάνειο 7.500.000 δολαρίων από την Alma Bank του περιβόητου Ευστάθιου Βαλιώτη.

Τη Ι΄ (10η) του Ιουλίου, μνήμη του Αγίου μάρτυρος ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ του εκ Σάρδεων.


Απολλώνιος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Σάρδεων, της εν τη Λυδία· οδηγηθείς δε εις Περίνιον τον άρχοντα Ικονίου, ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν. Αναγκασθείς λοιπόν να ομόση εις τον βασιλέα, απεκρίθη ότι δεν είναι επιτετραμμένον εις τον Χριστιανόν να ομνύη εις θνητόν άνθρωπον, και εις άνθρωπον μάλιστα ο οποίος αγνοεί τον Ποιητήν και Δημιουργόν του παντός. Δια τους τοιούτους δε λόγους του εκρέμασαν αυτόν εις τον σταυρόν, και εκεί παρέδωκεν ο μακάριος την ψυχήν του  εις χείρας Θεού και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.

Φράγκος: Υπογραφές για να γίνει δημοψήφισμα

Βολές κατά της κυβέρνησης, που «παραπέμπει “ad calendas graecas” το δικαίωμα ψήφου των απανταχού της Γης Ελλήνων ομογενών, τη στιγμή που ετοιμάζει νέες “ελληνοποιήσεις”, αντίστοιχες με αυτές των εκλογών του 2000», εξαπέλυσε ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ, στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος.

Σε μήνυμά του δε προς τους Ελληνες πολίτες, τους καλεί: «Να ενώσουμε μαζί τη φωνή μας, υπογράφοντας όλοι μας στο να δοθεί άμεσα η δυνατότητα ψήφου στους ομογενείς μας, που είναι αγνοί πατριώτες και σκέφτονται πάνω από όλα το έθνος μας και όχι τα κομματικά παιχνίδια των, εκάστοτε, κυβερνώντων».

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΝ -- π. Γεωργίου Μεταλληνού


Ὁ Χριστιανισμὸς ὡς Ὀρθοδοξία δὲν ἀναφέρεται σὲ «ἀξίες» -καρπὸ ἀνθρώπινης ἀξιολόγησης-, ἀλλὰ σὲ «ἁγιοπνευματικὲς ἀρετές», καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν «καθαρὰν καρδίαν» (Ψαλμ. 50,12) τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος. «Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστὶν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5, 22). Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἡ πρώτη χριστιανικὴ «ἀξία» εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ πραγματώνεται ὡς ἀνθρωπιὰ, φιλανθρωπία. Ὁ μόνος κατ᾽οὐσίαν φιλάνθρωπος εἶναι, βέβαια, ὁ Τριαδικὸς Θεός μας. Ὁ ἄνθρωπος, ἐντασσόμενος στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία) γίνεται φιλάνθρωπος «κατὰ χάριν», μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ὑπονοεῖ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν», γεμάτος δηλαδὴ ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία (Λουκ. 6,36). Γι᾽ αὐτό στὸ ἐκκλησιαστικὸ Σῶμα, ὅταν φυσικὰ λειτουργεῖ ἀποστολικὰ καὶ ἁγιοπατερικά, ἀναπτύσσεται καὶ πραγματώνεται ὅπως συμβαίνει στοὺς Ἁγίους- ἕνα φρόνημα-συνείδηση, ποὺ ὁδηγεῖ στὶς ἀκόλουθες ἀγαπητικὲς σχέσεις:

Τη Ι΄ (10η) του Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΒΙΑΝΟΡΟΣ και ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ.


Βιάνωρ ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της επαρχίας της Πισιδίας, παρέστη δε δια την εις Χριστόν ομολογίαν εις τον Σεβηριανόν ηγεμόνα της Αυφρατησίας, ήτις σήμερον λέγεται Άτζαρ, εν τη Συρία ευρισκομένη· κρεμασθείς δε και δαρείς με σπάθας ξυλίνας, εκάη έπειτα με σιδηράς πεπυρωμένς σφαίρας και απεστερήθη των οδόντων αυτού και των ώτων. Ο δε Άγιος Σιλουανός, παριστάμενος εκεί και βλέπων την ανδρείαν του Αγίου, επίστευσεν εις τον Χριστόν και πάραυτα απέκοψαν την γλώσσαν του και μετά την  γλώσσαν απέκοψαν και την κεφαλήν του· έπειτα ετρύπησαν τους αστραγάλους του Αγίου Βιάνορος, εξώρυξαν τον δεξιόν οφθαλμόν του, εξέδαρον το δέρμα της κεφαλής του, και τελευταίον απέκοψαν την αγίαν του κεφαλήν, και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους της αθλήσεως.

Φώτης Κόντογλου για τον Άγιο Νικόλαο


Τη θυμωμένη θάλασσα δεν τη δαμάζει πια με την τρίαινα ο άγριος Ποσειδώνας, που τον έπλασε η μυθολογία, αλλά ο πιο ήμερος και ο πιο γλυκύτερος γέροντας, ο άγιος Νικόλαος, που δεν κρατά καμάκια και κοντάρια, αλλά που βλογά τα μελανιασμένα κύματα δίχως να τα φοβερίζει και κείνα ησυχάζουνε και μαλακώνουνε, σα να τους ρίχνει κάποιο λάδι ουράνιο.